Hemelse Vader, U heeft mij als mens vrijheid gegeven, en in die vrijheid heb ik U mogen leren kennen. Hoe meer en dieper ik zie hoe oneindig groot U bent, des te nederiger voel ik mij, en dan voel ik Uw liefde en mag ik U, zo klein als ik ben, terug liefhebben. Hoe kan ik u danken.

Jouw besef is je dank aan Mij, je nederigheid is basis voor Mijn liefde, maar wees niet bang voor Mijn Almacht, want wie Mij begint te zien in Mijn Almacht, zal door Mijn liefde omringd zijn. Het is goed om je zo nu en dan Mijn Almacht bewust te zijn, het brengt je tot nederigheid waardoor je meer van Mijn liefde kunt voelen, maar het is Mijn liefde die jou altijd omringt, die voor jou zorgt, die jou behoedt, en daar mag je op vertrouwen.

Juist door Mijn Almacht is alles mogelijk. In de hele oneindigheid is het Mijn Almacht die alles volledig volmaakt beheert, zodat Mijn ware Leven eeuwig oneindig Dezelfde blijft en alles eeuwig goed is. Ook al is er op aarde een valse voorstelling van wat Mijn leven is. Werkelijk alles wordt door Mijn Almacht beheerd zoals Ik Ben, niets kan daarvan afwijken, alles beweegt zich vanuit Mijn Almacht en tegelijkertijd is Mijn Almacht de oneindig eeuwig onvoorwaardelijke, onbaatzuchtige, volmaakt zuivere liefde en haar niet te overtreffen wijsheid.

Besef je Mijn Almacht, besef dan ook Mijn oneindig grote liefde, vanuit Mijn oneindig ondoordringbare licht, wat Mijn eeuwig oneindig Goddelijke Wezenlijkheid is, waar alles uit voortkomt, ook wat Ik de vrijheid van het eigen besef te bestaan gegeven heb, jullie mensen. Hoe oneindig groot Ik naar waarheid ook Ben en hoe klein en nietig jullie op die kleine aarde ook zijn, Ik heb jullie lief en het maakt Mij overgelukkig wanneer jullie Mij niet in Mijn Almacht zien en vrezen, maar in ware nederigheid Mij liefhebben, eenvoudig in je vrijheid, vanuit je hart, Mij, jullie God en Vader, Jezus Christus, werkelijk onvoorwaardelijk, onbaatzuchtig terug liefhebben.

Lieve kinderen, jij lief mens, kom en heb Mij lief zoals Ik jullie, zoals Ik jou liefheb. Wees wie je uit Mij op aarde geboren bent, Mijn ware liefde, besef dat in je vrijheid. Jij bent Mijn liefde en mag dat zelf, als eigen zijn uit Mij, beseffen. Het is aan jou om Mij terug lief te hebben.

Wie in Mijn tegenwoordigheid nog spreken kan,
is in het hart van eigen gedachten nog vervuld.
Wie tegenover Mijn liefde sprakeloos wordt,
diens eigen ik is uit het hart verjaagd,
daar kan lk wonen,
Mijn liefde en eeuwige vervulling laten uitvloeien.
Daarom, mens, gooi van u af
uw wereldse wanen over liefde en leven,
de ernst van uw gedachten,
de wensen en begeerten van uw kleine ik,
maak vrij uw hart
tot levend vat voor Mijn oneindig leven.
Wanneer gij stom geworden zijt,
zal lk voor u geen vreemde en onbekende Vader zijn,
maar in ’t diepe van jezelf,
steeds welbekend,
steeds tegenwoordig,
steeds wel te horen,
in alle sterkte en macht,
een tedere Vader.
En uw vrede en uw rust zal nooit een einde nemen.

Pieter van Acoleyen

Heer, U geeft mij een nieuw hart,
U maakt van mij een nieuwe schepping.

Verdriet en pijn gaan voorbij,
angst en zorgen verdwijnen.
Genade wist alle schuld,
de duisternis wijkt.

Uw Liefde vervult mij geheel,
vrede en kalmte,
nu en in eeuwigheid.

Dankbaar en blij.

Bertie Gelijk

Het geloof in de kinder- en jeugdjaren
Ik ben opgegroeid in Duitsland. Mijn moeder was heel gelovig, evenals haar vader. Zij hadden op zondag onder het eten de radio aan en dan luisterden we naar de Lutherse kerkdienst. Na de kerkdienst kwam het Onze Vader en dan werd de pet afgenomen en moesten we allemaal stil zijn. Mijn moeder liet haar kinderen helemaal vrij. Mijn vader was na de oorlog vermist op de Krim. We moesten elke dag bidden of hij thuis mocht komen. Op een dag wilde ik niet meer bidden, het hielp niet. Mijn moeder vond dat goed. Uiteindelijk is hij ook nooit meer thuisgekomen. Een van de Russen daar heeft de foto van mij en mijn broer nagetekend en die tekening had mijn vader opgestuurd. Die tekening hangt nu bij mij. Mijn vader had een goed contact met de Russen daar.
In visioenen is hij mij nog lange tijd verschenen.

Zondags was er na de kerkdienst in de kerk de kindertijd en we mochten zelf weten of we daar naartoe gingen. Dat werd in groepen per leeftijd gedaan en voor elke groep was er iemand die een verhaal vertelde. Mijn zusje en ik vonden het leuk zoals zij dat vertelde en hoe ze het bracht. Later kwam ik daardoor bij de CJVS, de christelijke jongerenvereniging, waarin ik heel actief was. Daar gingen we sporten, wandelen, we leerden christelijke volksliederen en ik vond dat geweldig. Op mijn dwarsfluit speel ik nog liederen die we toen zongen, dan voel ik me weer jong!

Op een gegeven moment leerde ik mijn Nederlandse man kennen en toen we verloofd waren heeft hij eerst een jaar bij een vooraanstaande Duitse sigarenfabriek gewerkt. Hij sprak zijn talen (toen al vier) en hij wilde graag in Duitsland blijven, maar hij kon het niet vinden met de Duitsers, die waren te streng. Ze begonnen vroeg en er was geen koffie- en theepauze en er mocht niet gerookt worden. Na een jaar zei hij zijn baan op en kreeg een baan in Hoek van Holland als correspondent. Na een jaar verloofd te zijn geweest zijn we getrouwd. Van zijn ouders mocht dat niet. In die tijd moest je tot je dertigste toestemming van je ouders hebben om te mogen trouwen. Dat heeft hij niet gevraagd, daardoor kregen we het aan de stok met mijn schoonmoeder. Tussen mijn schoonvader en mij klikte het echter heel goed, maar mijn schoonmoeder wilde niet naar de bruiloft komen. Tot twee maanden voor de bruiloft wist ik nog niet of ze zouden komen. Op de dag zelf keek ik door het raam en zag ik drie Nederlandse auto’s komen en toen wist ik dat ze toch kwam. Vanaf dat moment ging het goed.

Mijn man was katholiek, maar ging in alles met mij mee. Met kerstavond ging hij mee naar de kerk, de Lutheranen hier hadden dat niet, maar dan gingen we naar de katholieke kerstavond nachtmis. Mijn kinderen gingen ook mee. De jongste studeerde al in Leiden en kwam dan thuis om ook mee te gaan. We zijn naar de Lutherse kerk in Bergen op Zoom gegaan toen we hier, in Roosendaal, woonden. Het was een evenbeeld van de kerk waarin ik opgegroeid ben, met veel zang. Ik ben nu nog lid en secretaris. Ik schrijf nu twee keer per maand in het PKN kerkblad een column vanuit de Lutherse kerk, die gefuseerd is met de hervormde en gereformeerde kerk. Later had de Lutherse predikant spijt dat hij daarvoor gekozen had, want lutheranen zijn veel gematigder dan de calvinisten.

Hoe heb je de boeken van Lorber leren kennen?
In de tijd dat ik bezig was met de studie MO Duits kwam hier de Vrije School. Daar werd een sprookje opgevoerd, de Vuurvogels, waar ik naartoe ging. Zoals ik opga in de kerk, heb ik dat ook met sprookjes. In de vrije school lagen allerlei Duitse boeken en ik zei, oh, Duitse boeken en ik studeer Duits. Dan moeten we jou hebben, zeiden ze. Daarmee had ik gelijk een baan. Ik heb daar acht jaar gewerkt en kwam er in contact met de ideeën van Rudolf Steiner. Ze waren ontevreden over de vertalingen van die stukken, daarom heb ik ze voor hen vertaald. De vergaderingen begonnen met voorlezen van een stuk uit de bijbel. Die vergaderingen begonnen om acht uur, want de meeste kinderen sliepen dan en dan kon hun ziel komen luisteren, dan konden zij dat opnemen zodat zij het in de klas dan wat makkelijker hadden. Wij spraken dan over de probleemkinderen. Van kinds af aan vond ik kinderen, oude mensen en dieren heel belangrijk, daar moest men niet aan komen. Ik heb daar de antroposofie leren kennen en ik was daar heel tevreden mee.

Na mijn pensionering ben ik natuurgeneeskunde gaan studeren. Het was voor mij heel belangrijk dat ik iets voor een ander kon betekenen. Door die studie kwam ik in contact met Schüßler zouten, een soort homeopathisch geneesmiddel dat tekorten aan mineralen in het lichaam verhelpt. Ik ben in Bremen geweest bij een bijeenkomst daarover. De volgende bijeenkomst was in Freiburg. Daar heb ik iemand leren kennen die èn antroposoof èn ook Lorberlezer was. Hij was toen al natuurgenezer en ik ben twee weken bij hem geweest. Bij hem heb ik mijn eerste Lorber boeken gelezen. Mijn man, die stierf toen hij vijftig was, was toen al meer dan tien jaar overleden. In een visioen had mijn man me gezegd, dat als ik op reis ging hij mee zou gaan. Ik zag mijn man na zijn overlijden namelijk nog regelmatig en sprak ook met hem. In Duitsland en Zwitserland ben ik ook naar Lorber bijeenkomsten geweest. Ik heb ‘Van de Hel tot de Hemel’ en ‘Bisschop Martinus’ bijvoorbeeld gelezen en vier delen van ‘Het Grote Johannes Evangelie’. Bij iemand van de kerk die ik ondersteunde zag ik ook de boeken van Lorber staan. Toen ze later naar het verzorgingshuis in Oegstgeest ging, zei ik haar dat ik van haar deel vier nog thuis had staan. Je mag ze allemaal hebben zei ze! Zij had ze allemaal in het Duits, was zelf ook gedeeltelijk van Duitse afkomst. ‘Bisschop Martinus’ vond ik geweldig. Zo ben ik verder gegaan en zo kwam ik ook in Wahlwiller na een bericht in de Lorber Nieuwsbrief. Ik vind het nog steeds jammer dat die weekenden er niet meer zijn. De Lorberdag is heel anders van karakter, alles werkte in Wahlwiller mee, je voelde je daar opgenomen.

Wat hebben de Lorber boeken jou gebracht?
Ik lees ze graag omdat ik me er zelf in herken en vind ze geweldig. Als ik eenmaal zo’n boek in handen heb, dan blijf ik erin lezen. Na het overlijden van mijn man heb ik bijna alles gelezen wat over gene zijde ging. Omdat ik zelf ook die visioenen heb kon ik het mij ook helemaal voorstellen. Mijn zusje wilde er niets van hebben en dat maakte dat ik daarna aarzelde om het aan anderen te vertellen. Nu pas ben ik begonnen iets te vertellen aan mijn zoon. Je moet altijd aftasten of je het kunt delen. Mijn oudste zoon gaat er gelukkig helemaal in op, hij is ook heel spiritueel.

Wat is het belangrijkste wat in je leven gebeurd is?
De stap die ik gezet heb dat ik naar Nederland gekomen ben. Tegen de Duitsers had ik de gedachte, ze hebben mij mijn vader afgepakt, en de mentaliteit in Duisland stond mij niet aan. Ik vond het hier rustiger en had ook een rustige echtgenoot. Als ik daar gebleven was, was ik niet geworden wie ik nu ben. Daar dank ik de Vader voor. Hoe ouder ik word, hoe meer ik dat zie. Als je jong bent, zie je niet waar de Vader Zijn Hand in heeft gehad. Hij heeft me de ogen geopend. Als er nu iets gebeurt, zeg ik tegen Hem, zeg mij alsjeblieft wat ik moet doen. Als er iets gebeurt wat me verdriet doet, denk ik, jij alleen weet hoe het moet gaan. (In het Duits zeg je ‘jij’ tegen de hemelse Vader, geen U.)

Hoe heeft het contact met de hemelse Vader zich ontwikkeld?
Ik denk goed, ik ben altijd in Zijn buurt gebleven, waar ik ook woonde. Ook al ging ik in tijden maar weinig naar de kerk. De kinderen zijn wel Luthers gedoopt. Toen ik in Roosendaal woonde, hoorde ik later dat ook in Gorcum een Lutherse kerk was, ik voelde me namelijk bij de calvinisten niet echt thuis. Ik vond het niet fijn dat ze me dat calvinistische in de PKN kerk niet eerder verteld hebben.

Is je beeld van Hem veranderd nadat je Lorber bent gaan lezen?
Nee, dat is helemaal hetzelfde gebleven. Ik wil ook niet dat het verandert, ik had geen vertekend beeld, dankzij mijn moeder. Zij had het niet gemakkelijk. De schoonouders (schoonvader was burgemeester) hebben haar oudste zoon afgepakt, ze veronderstelden dat mijn moeder niet capabel was een zoon op te voeden. Zij heeft heel lang de dreiging van die schoonouders gevoeld. Pas toen ik zeventig was, heb ik een brief aan mijn broer geschreven dat ik het niet meer aankon. Toen is hij voor het eerst hier geweest. Nu hebben we vaker contact en daar ben ik tevreden mee. Hem heb ik veel verteld over mijn moeder en hoe het bij ons vroeger was.

De hemelse Vader laat mij de antwoorden op mijn gebeden steeds zien. Ik had bijvoorbeeld een vriendin met MS in Hannover. Ze kon op eigen kracht haar bed niet meer uitkomen. Haar man was druk in de zaak en dacht er nogal luchtig over. Zij was veel alleen en ik wilde daarom een week naar haar toe om haar te verzorgen, met haar te wandelen en zo. Mijn man had één nadeel, hij was heel jaloers, er mocht geen man naar me kijken. Ik dacht, als ik ga, dan gaat het niet goed tussen ons. Ik heb misschien wel drie maanden elke dag gebeden, mag ik er naartoe, waarom is mijn man zo jaloers. Op een gegeven moment, toen ik het helemaal niet meer verwachtte, lag er in de nacht ineens een hand op mijn knie met een bisschopszegelring. Dat was voor mij het teken dat ik kon gaan. Zulke dingen zijn vaker gebeurd.

Marlies de Vries – Dix
Interview door Tsjêbbe de Vries

Ik hoor en zag vandaag voor ’t eerst
de boom haar bladeren vallen
ze geeft ze terug aan haar begin
duizenden bij getallen…
elk jaar rond dezelfde tijd
en nooit komt zij te laat
gehoorzaam aan een stille stem
die zij alleen verstaat…

Ik hoor en zag vandaag voor ’t eerst
de ganzen weer als vlekken
hoog in de lucht een vage V
van vliegensvlug vertrekken…
wat geeft hen het tijdstip aan
ze leven zonder klokken
toch zijn ze op een warme dag
zuidwaarts getrokken…

Ik hoor en zag vandaag voor ’t eerst
het einde van een leven
heel plotseling een laatste zucht
waar is die mens gebleven…
waar toch gaat het leven heen
en wie bepaalt de tijd
waar verblijft de Almacht…
die een eind maakt aan mijn strijd…

Groot is de macht die dit al besturen moet
groot ook zal de liefde zijn die alles leven doet
de Schepping wordt geleid tot een hoger doel
door dezelfde kracht

Willeke Hesseling, CD Grenzeloos 3

In het Grote Johannes Evangelie wordt in deel II in hoofdstuk 101 en 102 verteld hoe Petrus, varend op een schip over een door storm woelige zee, over het water naar Jezus toe loopt. Dat gaat goed tot hij bijna bij Jezus is. Een heel grote golf doet Petrus even schrikken en meteen zakt hij tot over zijn knieën in het water. Petrus roept meteen Jezus om hulp en Jezus steekt zijn Hand uit en trekt Petrus omhoog. En Jezus zegt dan: “O kleingelovige! Waarom twijfel je? Weet je dan nog niet dat slechts een rotsvast geloof heer van alle elementen is?”

Wanneer Jezus en Petrus op het schip aangekomen zijn, legt Jezus uit dat het verzamelen van wereldse schatten, geld en bezit, macht en roem, geen waarde heeft voor de ziel van de mens. Dat het verzamelen van wereldse schatten geen enkele zin heeft, dat ze beter geestelijke schatten kunnen verzamelen, want geen aardse schat kan meegenomen worden wanneer de mens sterft. Vervolgens vertelt Jezus dat Hij juist te voet over zee naar hen toekwam, om met die daad de discipelen te tonen dat wie de eeuwige schatten van de hemel bij zich draagt, zich gemakkelijk boven alle helse stormen en golven van het wereldgebeuren verheft en zonder schade te lijden daarover kan wandelen en uiteindelijk toch meester is en blijft van alle moeiten van de wereld.

Lieve mensen, voor mij is dit een uitleg die zegt, maak je geen zorgen om alles wat er aan narigheid in de wereld gebeurt, zorg ervoor dat je geestelijk in Mijn liefde groeit, dat je geestelijke schatten verzamelt, dat is, dat je in het licht van Mijn liefde in je hart inzicht krijgt in het ware leven en dat je zo veel mogelijk naar Mijn liefde leeft. Dan zul je steeds boven het wereldse gebeuren staan, in Mijn zorg voor jou. Daarbij denk ik dat het van groot belang is om in Hem te geloven, op Hem te vertrouwen, maar bovenal, Hem lief te hebben. Dan loop je, net als Petrus, over het water.

Ingrid Franssen

Lieve broeders en zusters in de Geest! In de liefde van onze geliefde Jezus-Vader begroet ik jullie van harte. In dit uur wil ik jullie harten verfrissen met Zijn liefde. Als ik over mijn ervaringen met Hem spreek, is dat niet om mezelf te promoten. Want volgens de Nieuwe Openbaringsgeschriften ben ik verwekt in zonde, geboren in zonde en opgegroeid in zonde. Mijn principe is: ‘Ik ben niets, ik kan niets zijn en ik zal niets zijn.’

Maar de liefde van de Heilige Vader, die alleen door genade in mij woont, is goed en tot alles in staat.
De Heer spreekt: ‘Ik zeg jullie, alles in de mens is dood, behalve de liefde.’

Ik wil de vruchten van deze heilige liefde doorgeven aan mijn dierbare vrienden in onze levensschool. Als we de wonderlijke gebeurtenissen lezen in de Nieuwe Openbaringen, in de Huishouding van God, van Abba Abedam, Asmael, Henoch, de lieftallige Ghemela, van Purista, Pura. Kisehel. Van de geboorte van Jezus, zijn jeugd, Maria en Jozef, van Jezus als twaalfjarige in de tempel, en ook in de delen van het Grote Johannes Evangelie – boeken die hier in deze plaats door het Lorber Verlag, door de lieve familie Zluhan, klaargemaakt worden om te worden verspreid, mijn hartelijke dank daarvoor – dan moet ons hart sneller gaan kloppen en in een vuur van liefde overlopen! De Bijbel kon mijn hart niet zozeer doen ontvlammen als de goddelijke werken van de nederige schrijfknecht Jakob Lorber, waardoor ik boven alles deze heerlijke God de Vader en hoofd van het geestelijke en materiële universum in Jezus Christus leerde liefhebben. Maar het helpt ons niet als we alleen genieten van de Schriften, het zijn slechts de bloesems – maar de ervaringen met Hem zijn de vruchten.

Vele jaren geleden zei ik tegen Jezus, toen ik las over Zijn liefde, ik ken geen mooiere liefde dan de liefde tussen bruidegom en bruid. Als er een mooiere liefde is, dan moet U mij die tonen. Vlak daarop werd ik in het hemelse rijk gevoerd en liet Hij me een klein gedeelte van Zijn liefde voelen, ik was als opgelost in liefde, zoiets heerlijks is er op de aarde niet, maar ik wist, ik moet weer terug in het vlees, terug naar de aarde. Ik zei tegen Jezus, ik wil deze belevenis niet vergeten en ik dacht, één duizendste van de mooiste aardse liefde is nog niets vergelijken met een klein beetje van de hemelse liefde van Jezus. Jezus zegt in de Lorber werken, als je geestelijke ervaringen hebt, wissel ze uit. Hij zegt, als je geestelijke ervaringen hebt, deel ze dan met je medemensen voor wederzijdse groei in de strijd voor nederigheid en liefde, want iets goddelijks kan nooit gekrenkt worden, alleen iets menselijks kan gekrenkt worden. Hij, Jezus, was mijn Redder en vele malen mijn Redder van de dood, toen ik – of iemand anders – mij niet meer helpen kon.

Eens, toen ik een balk moest vasthouden voor een metselaar, zodat hij een spijker van tien cm in die balk kon slaan, zette hij de spijker op het hout en sloeg er met een krachtige hamerslag op, de spijker sprong als een kogel recht in mijn oogbol en bleef daar zitten. Met een scherpe pijn trok ik de spijker uit mijn oog. Ze wilden me onmiddellijk naar een dokter brengen, maar ik zei: ‘Jezus is mijn dokter!’ En Hij hielp me. Er is geen beschadiging in mijn oog meer te zien, mijn oog is gezond dankzij Hem.

Een andere keer brak ik mijn been en kon ik mijn voet direct terug op zijn plaats duwen. De dokter heeft daarna een gipsverband aangelegd. Maar na een tijdje werd de pijn elke dag erger. Ik dacht, dat kan niet goed gaan, maar ik wilde niet meer naar de dokter, dus vertelde ik het mijn Heiland. Kort daarna verscheen er in een droom een jongeling aan mij, die zei: ‘Kom met mij mee!’ We gingen een donkere trap af. Toen ik dacht dat ik aan het einde van de trap gekomen was, was er toch nog een laatste trede. Om niet op mijn gezicht te vallen, strekte ik met al mijn kracht mijn voet uit, terwijl die nog in het gips zat. Gekraak maakte me wakker en ik besefte dat mijn voet genezen was.

De Heer zegt: ‘Als jullie meer vertrouwen zouden hebben, zouden jullie wonderen kunnen bewerken!’
Die wonderen heb ik zelf aan mijn lichaam en bloed ervaren.
Hij zegt: ‘Wie Mij belijdt voor de wereld, die belijd Ik voor de Vader!’

Begin van een conferentielezing, gehouden in Bietigheim
op woensdag 17 augustus 1994 door Walter Floreani

Je hebt iemand nodig
stil en oprecht
die als het erop aankomt
voor je bidt of voor je vecht.

Pas als je iemand hebt
die met je lacht en met je grient,
dan pas kun je zeggen:
ik heb een vriend.

Toon Hermans

Door een stukje tekst in het Grote Johannes Evangelie van Jakob Lorber werd er in mij iets duidelijk wat voor mij eerder nog niet volledig duidelijk was. Het gaat om een klein stukje tekst uit een groter verband. Daarin gaat het over de vraag waarom God het kwaad toelaat. Wat mij al duidelijk was, werd door dat stuk tekst te lezen bevestigd. Daarin staat uitgebreid dat het toestaan van het kwaad nodig is om de mens in zijn vrijheid tot zelfstandigheid te brengen en vanuit die zelfstandigheid tot de waarheid van leven te komen. Dat is op aarde in de materie een proces wat niet in korte tijd doorlopen is. Nu begrijp ik dat al langer, maar op aanraden van een lieve vriend las ik het hele stuk tekst. In dat hele stuk trof ik een alinea aan waardoor datgene wat voor mij onduidelijk was, ineens duidelijk werd. Misschien help ik er iemand mee, als ik daar nadere uitleg over geef.

Ik heb mijn leven lang te maken met allerlei lichamelijke mankementen. Voor mij is het de liefde van de hemelse Vader Die mij dat te dragen geeft. Maar waarom precies was mij niet duidelijk. Wel heb ik innerlijk van Hem gezegd gekregen dat ik daardoor dichter bij Zijn liefde zou komen. En lange tijd had ik daar vrede mee. Maar de laatste tijd dacht ik toch wel eens, wat doe ik verkeerd, waar maak ik fouten, wat begrijp ik nog niet goed, maar ik kon niets vinden wat andere gezonde en in God gelovende mensen beter deden dan ik. Iedereen heeft missers.

Nu las ik, op aanraden van die vriend, in het Grote Johannes Evangelie, deel II, hoofdstuk 201, 202, 203, met in hoofdstuk 203 deze alinea:

‘Wij allen, die aan de oever van onze binnenzee wonen, waren reeds lange tijd een speelbal van de tempel. Men ontzag Judéa zoveel als maar mogelijk was, maar in plaats daarvan moesten wij Galileeërs de tempelpriesters reeds lang enerzijds als zuivere zondebokken en anderzijds als melkkoeien dienen, -maar daarvoor hebben wij het voorrecht, dat voor ons veel eerder het heerlijke licht in alles en over alles is opgegaan, terwijl Judéa zich nog in de diepste nacht bevindt.’

Kijk, door deze alinea werd mij duidelijk dat ik door de jaren heen meer licht ontvangen mocht dan ik bij de meeste mensen zie. Zij die speelbal waren van het kwaad van de tempel, kregen meer van Gods heerlijke licht dan de mensen in Judéa, die door de tempel ontzien werden en zich nog in de diepste nacht bevonden. In verhouding tot zoveel mensen die niet in God geloven, die van God misschien zijdelings of helemaal geen besef hebben, heb ik, in alle opzichten klein mens, zoveel licht gekregen en Zijn liefde zo diep in mij mogen voelen, dat ik nu wel begrijp dat het nodig is dat wat kwaad is juist door goede mensen verdragen wordt. En zo heb ik er weer helemaal vrede mee.

Wie zich ook afvraagt waarom God het kwaad toelaat, waarom goede mensen er vaak door geraakt worden, raad ik aan om die drie hoofdstukken in het tweede deel van het Grote Johannes Evangelie te lezen, dan kan een en ander je wellicht wat duidelijker worden.

Ingrid Franssen

Jezus zegt, dat Hij hier van ons verwacht.
Dat wij zijn als kaarsjes brandend in de nacht.
En Hij wenst, dat ieder tot zijn ere schijnt.
Gij in uw klein hoekje en ik in ’t mijn.

Jezus zegt, dat Hij ieders kaarsje ziet.
Of het helder licht geeft, of ook bijna niet.
Hij ziet uit de hemel, of wij lichtjes zijn.
Gij in uw klein hoekje en ik in ’t mijn.

Jezus zegt ons ook, dat ’t zo donker is,
overal op aarde zonde en droefenis.
Laat ons dan in ’t duister held’re lichtjes zijn.
Gij in uw klein hoekje en ik in ’t mijn.

‘Jezus zegt dat Hij hier van ons verwacht’ is een bekend kinderlied met als titel ‘Als kaarsjes in de nacht’.
De Engelse tekst ‘Jesus bids us shine’ is van Susan Bogert Warner (1819-1889).
De melodie is van Edwin O. Excell (1851-1921)

Wat zullen we haar geven? Elke keer weer komt deze vraag als een kind van ons jarig is. We kozen voor een cadeau kaart van bol.com. Deze dingen kun je overal kopen, maar het meisje in de supermarkt kon het gewenste bedrag niet op de kaart zetten. Na een aantal keren proberen, gaf ze het op. “Het lukt niet, ik probeer even een andere kaart van bol.com.” Maar ook die kaart weigerde. “Weet u”, zei zij toen, “deze kaart van de VVV kunt u ook voor bol.com gebruiken”. Welwillend geloofden we dit advies en kochten de kaart. Maar thuis kwam de twijfel, omdat er pretparken, wellness centra en dierentuinen op die kaart genoemd worden. Toch maar even bol.com zelf gebeld en die vertelde dat deze VVV kaart via een speciale website omgezet kan worden naar een persoonlijk digitaal account bij bol.com. Maar, dan zou het cadeau bedrag op onze naam staan, ofwel we geven het cadeau aan onszelf!

Terug naar de supermarkt. “Helaas, we kunnen u niet helpen”, zei een ander meisje aan de servicebalie. “We nemen een eenmaal gekochte kaart niet terug. Maar, misschien kunt u morgen nog eens komen en het met de filiaalmanager bespreken?” Zo gezegd, zo gedaan, wij gingen de volgende dag weer naar de supermarkt. Het meisje dat ons de kaart had verkocht, was er gelukkig ook. Maar ook zij weigerde de kaart terug te nemen. De filiaalmanager kwam erbij. Geduldig luisterde zij naar ons verhaal, maar weigerde de kaart terug te nemen en het geld terug te geven. Heen en weer gingen onze argumenten en haar tegenwerpingen. Wij: “Het kan toch niet zo zijn dat wij door een verkeerd advies, zo’n schade lijden? Uw medewerker heeft ons een kaart verkocht die wij niet cadeau kunnen geven. De jarige heeft er niets aan!” Op een nette manier bleef de filiaalmanager weigeren.

Een gevoel van hopeloosheid ontstond in mij, maar juist op dat moment ging ik innerlijk naar onze hemelse Vader en vroeg Hem in een flits, al pratend met de filiaalmanager, om Zijn hulp. Tot mijn grote verrassing én verbazing gaf zij direct toe en zei tegen haar medewerkster dat ze een nieuwe bol.com kaart met het gewenste bedrag aan ons moest geven. Ze gaf bovendien nog een doosje met “Merci” chocolade! Onze lieve Heer zij alle dank en eer, want zonder Jezus’ directe Hulp was het ons beslist niet gelukt!

Hans de Heij

Steeds wanneer het om vertrouwen gaat, zeg ik in mijzelf tegen de hemelse Vader, ik vertrouw U wel, maar mijzelf niet. En steeds denk ik dan, wanneer ga ik mijzelf nu eens meer vertrouwen, dan wordt mijn vertrouwen in Hem vast sterker.

Het is hoog tijd om de nieuwsbrief ‘LiefdeRijk’ voor september af te ronden en ik ben nog op zoek naar wat teksten. In mij vraag ik de hemelse Vader mij een tekst te wijzen die mooi en goed is om in LiefdeRijk te zetten. Vervolgens trek ik het boek ‘de Laatste Strijd’, geschreven door Rick Joyner, uit de boekenkast. Ik heb dat boek meerdere keren gelezen en het zegt zoveel over de tijd waarin we nu leven. Jammer genoeg is het niet meer in de handel, want dan zou ik het iedereen willen aanraden. Dit boek gaat over een grote oorlog in de geestelijke wereld die Rick Joyner te zien kreeg in een droom.

Ik sloeg het open, bijna aan het eind van het boek, en dit is wat ik las, het is een tweespraak tussen Rick en Jezus, wat schuin staat wordt door Jezus tegen Rick gezegd:

‘Het is goed voor je als je het vertrouwen in jezelf kwijtraakt, want anders kan Ik je de macht van de komende eeuw niet toevertrouwen. Hoe minder je op jezelf vertrouwt, des te meer macht zal Ik je kunnen toevertrouwen, zo lang je maar…’

Ik wachtte een lange tijd op het vervolg, maar de Heer ging niet verder. Op de één of andere manier wist ik dat Hij wilde dat ik de zin zou afmaken, maar ik wist niet wat ik zeggen moest. Hoe langer ik echter naar Hem keek, des te meer vertrouwen kreeg ik. Tenslotte wist ik wat ik moest zeggen:‘…zolang ik maar op U vertrouw’, voegde ik toe.

‘Ja, je moet geloof hebben in wat je geroepen bent te doen, maar het geloof moet in Mij zijn. Het is niet voldoende dat je je zelfvertrouwen kwijtraakt, want dat zal op zich tot onzekerheid leiden. Je zult de ontstane leegte met vertrouwen in Mij moeten opvullen. Door dat niet te doen, zijn velen aan misleiding ten prooi gevallen. Veel van deze mannen en vrouwen waren profeten, maar sommigen van hen wilden zich uit onzekerheid geen profeet laten noemen. Ze waren het echter wel. Valse nederigheid is ook misleiding. Als de vijand hen op deze wijze kon misleiden om te denken dat ze geen echte profeten waren, dan kon hij hen, door hun zelfvertrouwen te voeden, ook misleiden te denken dat ze grotere profeten waren dan dat ze waren. Valse nederigheid overwint de trots niet. Het is slechts een andere vorm van zelfgerichtheid en de vijand heeft het recht dat uit te buiten.

Al jouw fouten zijn slechts het gevolg van dit ene, zelfgerichtheid. De enige manier om hier van bevrijd te worden is te wandelen in liefde. Liefde zoekt zichzelf niet.’

Terwijl ik al deze dingen overdacht, begon ik er een wonderlijke helderheid in te zien. Ik kon zien dat deze hele ervaring van het begin tot het einde op deze ene eenvoudige boodschap gericht was geweest. Hoe makkelijk word ik afgeleid van de eenvoudige toewijding aan U, klaagde ik.

De Heer hield stil en keek me aan met een uitdrukking die ik nooit meer wil vergeten. Hij glimlachte. Ik wilde dit moment niet misbruiken, maar voelde op de één of andere wijze dat ik Hem, wanneer Hij op deze wijze glimlacht, alles kon vragen wat ik maar wilde en Hij het mij zou geven. Ik nam mijn kans waar.

‘Heer, toen u sprak ‘Er zij licht’, was er licht. U bad in Johannes 17 dat wij U zouden liefhebben met dezelfde liefde waarmee de Vader U liefhad. Wilt U nu tot mij zeggen ‘Er zij liefde in je’, opdat ik U kan liefhebben met de liefde van de Vader?’

Hij bleef vriendelijk glimlachen en sloeg als een vriend Zijn arm om mij heen.

‘Dat heb Ik voor de schepping van de wereld tegen jou gezegd, op het moment dat Ik je riep. Ik heb dit ook gezegd tegen je broeders, die met jou in de laatste strijd zullen strijden. Jullie zullen de liefde van de Vader voor Mij kennen. Het is een volmaakte liefde die alle angst uitdrijft. Deze liefde zal jullie in staat stellen in Mij te geloven zodat jullie de werken zullen kunnen doen die Ik gedaan heb en zelfs grotere, omdat Ik bij Mijn Vader ben. Jullie zullen Zijn liefde voor Mij kennen en de werken die jullie zullen mogen doen, zullen Mij verheerlijken. Omdat je het vraagt zal Ik nogmaals zeggen, ‘De liefde van Mijn Vader zij in jou!’

Omdat het boek niet meer in de handel is, zal ik in een volgend ‘LiefdeRijk’ nog wat tekst uit dit boek zetten.

Ingrid Franssen

De boterbloem, het madeliefje,
de paardenbloem, en wat niet meer,
zien wij als onkruid,
terwijl het zegen is van de Heer

De mot, de mug, de wesp,
de mollen, en wat meer,
zien wij met ongenoegen,
terwijl het zegen is van de Heer

Sneeuw, regen en wind,
Storm, en wat niet meer,
zien wij als overbodig,
terwijl het zegen is van de Heer

En zo zien wij onze zorgen,
elke dag weer,
als onoverkomelijk,
terwijl het zegen is van de Heer

Ingrid Franssen

Het vraagt moed om in jezelf naar Hem Die in jou aanwezig is te gaan luisteren en andere keuzen te gaan maken dan de overgrote meerderheid doet. Om goed te blijven zoeken in jezelf en niet aan te nemen wat door de druk van de samenleving van buiten je komt, maar te kiezen voor wat je naar de liefde uit je hart weet dat goed is. Het vraagt moed om naar die zachte innerlijke stem in je hart te leven, heel veel moed! Maar, wat willen we eigenlijk? Willen we leven of willen we sterven? In de Bijbel staat, wie bereid is om te sterven, die zal leven, wie het leven wil behouden, het wereldse, die zal sterven! Maar let op hierbij, het gaat er hierbij om leven in de geest of niet leven in de geest. Als je wilt leven, dan moet je dus bereid zijn om te sterven, om je eigenliefde, al het wereldse, los te laten, om je eigenbelang los te laten, je ego los te laten. Je moet er dus iets voor over hebben om tot het ware leven te komen. Je moet er dus het sterven van je ego voor over hebben en Hem daarvoor in de plaats met de kracht van naastenliefde naar je toe trekken, ook al staan we dan volkomen alleen in het wereldse, in de wereldse samenleving. Maar wil je leven, sta dan maar alleen in de wereld, en weet dat je buiten die wereld kunt, dat je bij onze Schepper in je hart helemaal nooit alleen staat!

Laten we ons daarom niet uit het veld laten slaan! Hoe klein of hoe nietig we ook zijn. Want dat lijkt maar zo, net zoals het maar zo leek dat Jezus geen kracht had om van het kruis af te komen, om zich van het kruis los te maken. Jawel, Hij had die kracht wel, maar Hij GAF die ONS! Om ons te redden, niet zichzelf, maar ons! Uit grote liefde voor ons. En die kracht, die onzichtbare kracht, die lijkt tegenover die grote mensenmassa, die precies het tegenovergestelde van liefde doet en nastreeft, wel klein, maar in werkelijkheid, in het ware leven, is die vele, vele, vele malen groter dan zij lijkt of dan wij maar enigszins kunnen bevatten.

Genomen uit de lezing ‘Opdat niet ik leef, maar Hij in mij…’
Gegeven op 16 november 2002 door Ingrid Franssen

Als ik me stil en leeg voel
ben ik Je even kwijt
geen enkele gedachte
doorbreekt mijn eenzaamheid
wanhopig zoek ik warmte
die de kilte doet vergaan
en de slaap…vaak zo genadig
die blijft ver bij me vandaan…

Dan keer ik vol verlangen
naar waar mijn liefde brandt
Jouw geest bereikt mijn stilte
en neemt me bij de hand

Soms ben ik bang… mijn Liefste
dat Jij er niet zult zijn
de angst om Jou te verliezen
en de twijfel…doen zo’n pijn
onzekerheid verteert me
het maakt de liefde stil
zodat ik niet zuiver verstaan kan
wat Jij me zeggen wil…

Dan keer ik vol verlangen
naar waar mijn liefde brandt
Jouw geest bereikt mijn stilte
en neemt me bij de hand

Hoe lang nog moet ik wachten
wat is de zin hiervan…
mijn hoofd zoekt naar het antwoord
dat mijn hart slechts geven kan
ja…groot is het verlangen
heel dicht bij Jou te zijn
en mijn mooiste droom vertelt me
hoe ik in Jou verdwijn…

Jouw Liefde schenkt me leven
en het vertrouwen geeft mij kracht
om door te gaan naar het begin
waar Jij op mij wacht…!

Willeke Hesseling, CD Grenzeloos 4

Door ware, oprechte, zuivere liefde voor Mij, gaat de deur naar Mij en Mijn hemel zonder enige moeite open, en wie zich aan Mij vasthoudt, kan door die deur Mijn hemel binnenstappen. Maar Ik heb het hier niet over een werkelijke deur en een werkelijk binnenstappen, zoals dat letterlijk op aarde is, Ik heb het over beleving, wie Mij ten diepste, oprecht en zuiver liefheeft, die beleeft daarmee de overgang naar de rust en de vrede van Mijn ware gelukzalige leven, en Ik laat hem toe.

Iemand die Mij niet op die ware, juiste, zuivere manier liefheeft, zal Ik niet toelaten in Mijn zuivere liefdevolle hemel van rust en vrede in ware gelukzaligheid. Maar Mijn hemel is niet een plaats, zoals er plaatsen op aarde zijn, Mijn hemel is de beleving van rust en vrede, van liefde en werkelijk geluk. Om dat te beleven hoeft het aardse verblijf van een mens nog niet beëindigd te zijn, maar op aarde zullen het eerder hemelse momenten zijn dan een voortdurende situatie, omdat er op aarde nog steeds de invloed van het kwaad is en de verleiding altijd aanwezig is om zo’n hemelse sfeer te verstoren. Dat blijft mogelijk zolang er in een mens nog verlangens zijn naar wereldse mogelijkheden.

En er zijn veel wereldse mogelijkheden die als zodanig niet herkend worden, die onschuldig lijken, maar dat niet zijn. Wie daarmee te maken heeft, zal Ik, vanwege zijn liefde voor Mij, laten zien waardoor die niet zo onschuldig zijn als ze lijken. En in Mijn licht zal altijd de waarheid gezien worden. Zo is er nog veel in jullie, lieve in Mij gelovende en Mij liefhebbende mensen, waarvoor Ik jullie de ogen zal openen. Ik reken jullie die blindheid niet aan, want dat heeft met het verleden te maken, met de tijd dat jullie veel geleerd kregen uit onkunde en onwetendheid van hen die dachten dat aan jullie te moeten leren, maar zelf blind waren.

Door jullie ware liefde voor Mij komt dat mettertijd helemaal goed. Wees zo lang dat duurt geduldig met jezelf, dwing jezelf niet, want dat zal je niet baten. Je liefde voor Mij en je ontmoeting met Mij in je hart is genoeg. Kom zo vaak mogelijk in je hart in Mijn licht en je zult steeds meer gereinigd worden, totdat je helemaal zuiver geworden bent en voor altijd in Mijn hemel kunt zijn en blijven.