Vanmorgen zei ik tegen U, dat ik met U net zo omga als ik deed met mijn lieve aardse vader, met de gedachte dat dat misschien te vrijpostig is. En meteen gaf U mij zo’n golf van liefde, dat van ontroering de tranen over mijn wangen biggelden.

Graag laat Ik Mijn liefde voelen aan hen die met Mij, in alle eerlijkheid, gewoon, als een goede Vader in liefde omgaan, die Mij niet als een hoog verheven Vader benaderen, maar Mij dichtbij voelen, Mij deelgenoot maken van wat zij voelen, eerlijk zijn en Mij in en naast zich weten. Het is voor Mij niet nodig om Mij met allerlei rituelen eer te bewijzen, sacramenten te volgen, bepaalde gebeden steeds weer te herhalen, in trance te gaan om wonderlijke belevingen te hebben, en wat nog meer. Het dichtst bij Mij komt de eenvoudige, Mij eerlijk benaderende gewone mens, die Mij in liefde eert en gewoon met Mij spreekt als een Vader, een beste Vriend, als gelijke, terwijl hij het verschil beseft, beseft dat Ik de Vader ben en hij Mijn kind.

Zo’n contact heb Ik het liefst, daarmee weet Ik geëerd te zijn en daarmee zet je je hart open voor Mijn liefde, en dat ontroert jou. Maar schrik daar niet van, want die golf van liefde is nog maar een klein deel van de enorme liefde die Ik voor jou en voor alle mensen heb. Zou Ik je meer laten voelen, dan zou je dat niet aankunnen. Dit beetje liefde ontroert je al zoveel, meer zou je zo overweldigen, dat je van ontroering je tranen niet meer in bedwang zou kunnen krijgen. Leer eerst Mijn liefde nog meer te verdragen, geef je nog meer aan Mijn liefde over, wees gewoon, zoals je steeds gewoon bent, en ga gewoon met Mij om.

In alle eerlijkheid ben jij en is ieder mens welkom om met Mij te spreken, zonder Mij eerst met allerlei poespas te moeten eren. Wat kan Ik terugzeggen op al die doorsnee gebeden, op rituelen, op het volgen van sacramenten, niets. Maar ieder die in eenvoud Mij gewoon en in alle eerlijkheid aanspreekt, die kan Ik antwoord geven, die kan Ik Mijn liefde laten voelen, zoals jij die zonet voelde. Daar ben Ik blij mee. Kom, lieve mensen, en praat met Mij, gewoon, oprecht, als met een liefdevolle Vader.

lk weet wat je behoeften zijn,
lk ken je lasten, ken je pijn.
lk ken je eigen onvervalste zijn,
je oorsprong en je doel in Mij,
je moeizaam worstelen op de weg.

lk weet wat je verlangens zijn,
lk ken je hunkeren, je streven.
lk ken je machteloze roep naar Mij,
je drang te nemen,
wat zich slechts kan geven.

Weet jij dat lk je draag en steun,
je leid en zachtjes dichter breng
naar wat je wezen is in Mij,
zodat je dan als lk kunt geven,
Mijn liefde in en rond je delen?

Pieter van Acoleyen

Ik ging vanmiddag naar Ikea om daar een kast voor mijn kleindochter te kopen. Het was een hele toer om de twee zware pakketten uit de stelling in Ikea op de winkelwagen te tillen en ik verzamelde al mijn krachten om de boel in de auto te zetten. Toen ik naar de auto liep bedacht ik dat het wel erg fijn zou zijn als iemand even kon helpen tillen, en héél even wendde ik mij daarmee tot onze lieve Vader, maar aangezien er alleen maar lege auto’s op de parkeerplaats stonden, liet ik deze gedachte weer los.
MAAR… precies op het moment dat ik in mijn handen spuug om het zwaarste pakket in de auto te hijsen, stapt er een man uit de auto die net kwam aanrijden en op de lege plaats tegenover mijn auto had geparkeerd. Hij vraagt heel vriendelijk of hij mij kan helpen. Samen tillen we één pakket in de auto, maar het past natuurlijk niet meteen. Zijn vrouw komt er meteen bij en ik hoef verder niks te doen! Zegt de vrouw tegen haar man: ‘Als jij nu even daar gaat tillen!’ Hij opent de portier en hup…
In no-time hadden die twee de boel in de auto gelegd. Vrolijk en opgewekt gingen zij naar de winkel en wensten mij nog een heel goede dag! Ik heel blij en zij blij! De Heer zij alle dank en eer!

Hans de Heij

Geloof in kinder- en jeugdjaren
Ik ben helemaal niet gelovig opgevoed. Mijn ouders waren heel gelovig katholiek en wilden mij laten dopen. Zij kwamen hierover met de pastoor in conflict en door de manier waarop het allemaal gegaan was, zeiden zij, hier komen we nooit meer terug. Thuis werd er daarna niet meer over Jezus gesproken, dus ik ben zonder geloof opgegroeid in een katholiek dorp in Oost-Brabant. Toch herinner ik mij iets waardoor ik denk dat ik wel iets geloofde. Ik zat met andere kinderen op blokfluitles en ons werd gevraagd bij het vormsel de kerkdienst met muziek te begeleiden. Op mijn tenen liep ik de kerk in en fluisterde, Heer vergeef mij dat ik in Uw kerk kom, want ik geloof niet in U. Vreemd toch? Toen ik eens heel boos op mijn moeder was, riep ik een heel lelijk woord en meteen dacht ik, o Heer, U mag niet bestaan, want dan weet U dat ik dit voel en dit geroepen heb.

Hoe ik toch tot geloof kwam
Tijdens mijn HBO opleiding kwam ik door de stagebegeleider bij een boeddhistische meditatiegroep. Ik deed er mijn best en werd gezien als de beste van de klas. De zin die we moesten herhalen zal ik nooit meer zeggen, maar die zit zo in me geprent, dat die soms nog in me opkomt. Mijn moeder ging mee en werd er ook heel goed in. Thuis deed zij ook intensief het ‘chanten’, zoals dat genoemd werd. Toen mijn vader thuiskwam van een zakenreis in Japan, midden in het land van het boeddhisme, trof hij mijn moeder al chantend aan. Hij werd ontzettend kwaad en zei, wij zijn hier geboren en niet in Japan. Dat betekent dat we hier in Jezus geloven. Als jij zo nodig wilt geloven, dan gaan we terug naar de kerk. En dat gebeurde. In die kerk waren mensen van de Katholieke Charismatische Vernieuwing en zij namen mijn ouders mee in het Jezus-gebed. Mijn moeder begon steeds weer tegen mij over Jezus te praten, wat ik helemaal niet wilde. Zij zei, ga jij eens in Jezus geloven.

Ik ging nog intensiever mediteren. Ik werkte bij vroegere Bhagwan aanhangers en daar was iemand die kon uittreden, dat wilde ik ook. Ik ging boeken lezen van Bhagwan en achterin zo’n boek stond dat hij dat allemaal kon weten door Jezus. Ik dacht, als het om Jezus gaat, dan hoef ik dat boek niet te lezen. Daarna deed ik een cursus van tien keer bij de Rozenkruisers. In die cursus was ik weer de beste van de klas, en verwacht werd dat ik ermee zou doorgaan. Ik denk dat tijdens die cursus Jezus al tegen mij aan het praten was, zij noemden dat de christuskracht, daar moest je je op richten en dan moest je stil zijn. Tijdens die stilte kwamen er allerlei emoties bij mij boven die te maken hadden met het verleden, ik werd er heel verdrietig van. In de cursus werd dan alleen gezegd, ga naar het innerlijke licht in de witte tempel, maar dat hielp mij niet. Ik ben er na de cursus mee gestopt.

Daarna las ik het boek ‘Kringloop van de ziel’, geschreven door Jozef Rulof. In het laatste hoofdstuk staat, zoek het Christenkind. Ik zag dat ik op drie fronten op Christus gewezen werd, dat was niet voor niets. Ik had toen al de vaste overtuiging dat er een hiernamaals is. Dat had te maken met een gebeurtenis toen ik klein was en we in Frankrijk op vakantie waren. Mijn moeder riep op een gegeven moment, tante Rita is dood. Wij geloofden haar niet, maar uiteindelijk bleek het precies zo te zijn als mijn moeder zei. Sindsdien ben ik overtuigd van een hiernamaals, ook omdat ik wist dat mijn moeder nooit loog.

Ik zocht goedkeuring, bevestiging, zocht de hoogste geest die van mij zou houden, ondanks alles wat ik verkeerd gedaan heb. Die dingen durfde ik mijn moeder niet te vertellen, bang dat ik haar zou teleurstellen, terwijl zij mijn steun zo nodig had. Daarom had ik die hoogste geest zo nodig. Op mijn werk was iemand die kon uittreden en ik wilde dat ook. Ik ging uren oefenen en uiteindelijk begon er iets te gebeuren. Maar terwijl ik bijna uitgetreden was, werd ik bang, en plots was ik weer terug in mijn lichaam. Na een gesprek met die collega ben ik toch weer gaan oefenen, maar toen zakte ik vanuit mijn stuitje weg en zakte ik door de bank heen. Daardoor wist ik dat materie niet bestaat. Ik was weer bang en kwam weer terug in mijn lichaam en ik voelde dat die deur dichtging.

Ik was heel verdrietig, moest ontzettend huilen en toen ik daar moe van werd riep ik in mijn woede, nou, Jezus van mijn moeder, als je bestaat, moet je je nu maar laten zien! En dat gebeurde. Er kwam een licht door de dichte openslaande deuren, maar dat licht ging gepaard met zo’n liefde, dat ik op een andere manier huilde, de tranen bleven stromen en dat licht kwam steeds dichterbij en ik was heel erg in verbinding met alles wat niet goed geweest was in mijn leven. Ondanks dat kwam het licht steeds dichterbij en toen het dichtbij was, ontwaarde ik daarin een gestalte. En ik zei, jij bent Jezus. In mij voelde ik helemaal Zijn bevestiging. Ik ben op mijn knieën gegaan en heb alles wat ik niet goed gedaan had in mijn leven aan Hem verteld, en ik voelde alleen maar liefde. Zoveel liefde dat ik het niet aankon en het ging maar door en bleef maar komen. Toen zei ik, ik weet dat ik een heleboel met mensen moet gaan goedmaken, en ga dat nu doen. Dus kom terug als ik daarmee klaar ben, want ik ben niet waardig dat jij nu hier bent. Toen is heel langzaam dat licht weggegaan en vanaf dat moment ben ik een weter, want ik wist op dat moment, het is waar, ik heb die hoogste geest die ik zocht, gevonden. Ik was toen 27 jaar en net drie maanden getrouwd.

De boeken van Jakob Lorber
Vroeger was ik heel erg werelds gericht. Het was voor mij belangrijk om goed gevonden te worden, ik wilde gezien worden, geprezen worden, hard werken, veel presteren en daar trots op zijn. Ik wist altijd hoe ik het snelst de positie die ik graag wilde kon bereiken. Daar paste, vond ik, niet bij om van Jezus te houden. Met de Bijbel had ik niets. Maar toen ik van mijn moeder het boek van Anna Katharina Emmerich kreeg, dat ging over het lijden van Jezus, toen heb ik bij iedere bladzijde zo gehuild. Dat heeft mij doen beseffen Wie Hij eigenlijk is.

Op verzoek van mijn vader ging ik met mijn moeder mee naar een bijeenkomst waar gebeden werd voor innerlijke genezing. Tijdens zo’n gebed kregen mensen beelden en woorden door voor iemand anders. In alles wat er daarbij gezegd werd, herkende ik delen van mijn leven van vroeger. Iemand zei, je staat voor een platte buiskachel, je hebt een blauw schortje aan en je weet maar niet waarom je daar staat. Ik wist dat het om mij ging, maar niet wat het betekende. Mijn moeder vertelde mij wat er gebeurd was. In die tijd moest mijn moeder voor mijn zieke vader zorgen en mijn oudere zusje moest mij meenemen naar school. Maar onderweg ging ik in de sloot spelen, dat vond ik leuk en mijn zusje kreeg mij niet mee, dus liet zij mij begaan en ging zelf naar school. Toen ik veel te laat uiteindelijk op school kwam, kreeg ik straf, ik moest in de hoek staan, maar ik begreep helemaal niet waarom ik straf kreeg. Dat onbegrip heeft als een rode draad door mijn leven gelopen en dat is nu wel weg.

Later kreeg ik de gedachte om toch maar eens een kerk te bezoeken. Maar ik schaamde mij ervoor naar binnen te gaan, al die mensen waren zo heilig, en ik niet. Ik ging stiekem achterin zitten. Maar toen het tijd voor de communie was, durfde ik niet te gaan, maar bedacht mij ook, dan ziet iedereen mij alleen zitten en dan weten zij dat ik niet heilig genoeg ben. Ineens stond Jezus naast mij, pakte mijn hand en Hij leidde mij naar voren. Daarna was ik ervan overtuigd dat ik de meest heilige communie gekregen had.

Na de repetitie met een popkoor gingen we naar de kroeg. Daar vertelde ik honderduit over Jezus. Een vrouw die daar aanwezig was, zei, ik zie dat jij van Jezus houdt. Door haar ben ik de Bijbel gaan lezen en daarin las ik, hou van God boven alles, met heel je hart, heel je ziel en heel je verstand. Ik vroeg aan Jezus, hoe kan ik dat nou doen, help mij daarbij. Met deze vrouw sprak ik af en zij vertelde mij van de boeken van Jakob Lorber. Ik voelde aan haar dat zij iets wist wat ik niet wist, en dat wilde ik ook. Dus ik ging in een van de Lorber boeken lezen. Eerlijk gezegd begreep ik er niet veel van. In het eerste deel staat de zin: ‘In het begin was het Woord…’ net iets anders geschreven dan het in mijn Bijbel staat, en dat vond ik ingewikkeld. Toch was ik dankbaar voor het boek en dat liet ik haar weten.

Zij nam mij ook mee naar een Lorbergroep en zij raadde mij aan om eerst ‘De Jeugd van Jezus’ te lezen, en dat gaf zij mij toen. Dat ben ik vervolgens eerst gaan lezen en daar werd ik zo door geraakt. De Jezus waarover ik in het eerste deel las, was voor mij een harde Jezus. De Jezus die ik kende van de Katholieke Charismatische Vernieuwing was veel zachter en liefdevoller, net als de Jezus die ik ontmoet had en waarmee ik sprak. Ik dacht, klopt dit wel, en dat vond ik zo moeilijk. Ik herinner mij dat ik op een avond zo moest huilen, omdat ik de weg kwijt was, dat ik toen huilend het huis uitgelopen ben en geroepen heb naar Jezus, welke Jezus is het? Ik wilde het die vrouw vragen en ben naar haar huis gelopen om haar te vragen, hoe weet jij nou dat dit de goede Jezus is, want ik kan de harde Jezus niet verenigen met de liefdevolle Jezus.

Maar toen ik voor haar deur stond, zei iets in mij, nee, dit moet ik zelf oplossen. Ik heb het er lang moeilijk mee gehad en ben op wilskracht verder gaan lezen. Gaandeweg kwam ik erachter dat ik een innerlijke ouder in mij ontwikkeld had, dat was mijn moeder, die heel vaak een beroep op mij deed om haar te ondersteunen. Die ouder in mij was streng en sprak vaak als de harde Jezus. Toen ik dat ontdekte, werd een en ander duidelijker voor mij. Die strenge ouder was gebaseerd op mijn moeders reactie als ik haar weleens iets vertelde wat ik niet goed gedaan had, en op mijn vader. Die strenge ouder projecteerde ik op God. Van andere mensen begreep ik dat ook zij dat hadden. Mijn moeder was erg verwond in haar jeugd en ze vocht om ruimte bij mijn vader. Mijn vader was niet bepaald streng, maar was wel heel dominant. Mijn moeder sprak daar met mij over en dat bepaalde mede mijn vaderbeeld. In de therapie die ik gehad heb, kreeg ik een nieuw beeld van zowel mijn moeder als van mijn vader en toen kon ik toch van hem houden. Zo ben ik ook van de boeken van Lorber gaan houden, en vind ik het lastig om andere geestelijke boeken te lezen.

Zestien jaar geleden heb ik een vrouwengroep opgezet, ik vertelde daar over Lorber en wat er in de boeken staat. We zijn nu nog een appgroep en komen maandelijks bij elkaar met zeven vrouwen. We horen Zijn stem in beelden en woorden. Bij alles praat ik met Hem, de hele dag. Ik verlang ernaar de klank van Jezus’ stem te horen, maar dat is niet het geval. Ik ontwaar wel enorm veel. Hij spreekt tegen mij op een manier waardoor ik een plotseling weten heb over hoe iets in elkaar zit, of wat Hij van mij verwacht, of welke weg voor mij bestemd is. Daar ben ik heel blij mee, maar gek genoeg verlang ik naar de klank van Zijn stem.

Later heeft Esther nog verteld dat zij, zolang zij zich kan herinneren, heel veel pijn heeft door scoliose, dat is een verdraaiing van de ruggenwervels, van fybromyalgie en hypermobiele gewrichten. In gebedsgenezingen werd zij, op pijn in haar onderrug na, nooit genezen. Zij heeft het gevoel dat het zo moet zijn in Zijn plan voor haar.

Interview door Tsjêbbe de Vries

Bladeren, bladeren…allemaal bladeren
op de stoep en in de goot
zonder voeding gaan ze dood
blaadjes…overal in `t rond
als een deken op de grond
en de bomen… kaal en koud
zijn nog enkel schors en hout
ook al blijven bomen staan
`t is alsof ze slapen gaan…

bladeren, bladeren…allemaal bladeren
gouden, gelen, bruin en rood
bomen lijken minder groot
van hun groene kleed ontdaan
mogen zij ten ruste gaan
bomen…heel de zomer sterk
zijn vermoeid van `t vele werk
het wordt tijd dat heel het woud
weer een winterslaapje houdt…

bladeren, bladeren…overal bladeren
boom…jouw werken zijn zo groot
vogels nestelen in je schoot
die de mens in schaduw hult
en de lucht met zuurstof vult
`k zie je naakt hier voor me staan
boom…jij hebt je plicht gedaan
grijs en grauw is nu je tint
tot het voorjaar weer begint…

bonte deken warm zijn voeten, want de boom rust uit
in de aarde wordt gewerkt aan krachten voor de bruid
om bij warme zonnestralen naar het licht te gaan
en de BRUIDEGOM opnieuw te danken

Willeke Hesseling, CD Grenzeloos 2

In onze huidige tijd is er zoveel gaande aan onmin, aan liefdeloosheid, aan eigengewin, aan egoïsme, zijn er zoveel verdraaiingen, zoveel leugens, en dat houdt ons nogal bezig. Ook al weten wij dat het goedkomt, we voelen ons er toch niet bij thuis. Het ziet ernaar uit dat veel mensen niet meer in God, in onze Schepper geloven, en wanneer zij wel in God geloven, dat nog heel erg vasthangt aan de wijze waarop kerken het Woord van God en Zijn geboden hebben uitgelegd. Daardoor houden zij vaak nog vast aan de letterlijke betekenis, aan de letterlijke wetgeving, aan de ordening zoals de kerken dat aangegeven hebben. En hetgeen nu allemaal aan onrust over de wereld zich verspreidt, zien wij toch wel wat met lede ogen aan en kan ons misschien van tijd tot tijd toch wat in verwarring brengen.

Zo’n soort verwarring was er in de tijd van Henoch, waar de ordening van God in het geding was ten aanzien van de ware liefde, na een door God ingegeven toespraak van Asmahaël. De kern van de toespraak was naar mijn idee dit:

14. O luister, de liefde, de machtige, heilige liefde van de eeuwige Vader is immers niets anders dan de eeuwige, meest vrije ordening in God! Volgens deze eeuwige, heilige ordening en hiermee in volkomen overeenstemming zijn immers uit Hem alle eindeloze scharen geesten, de werelden en jullie, Zijn enige kinderen, even vrij als Hijzelf voortgekomen.

(Uit ‘Huishouding van God’ deel I hoofdstuk 85 vers 14)

De aanwezigen, Seth, Henoch, Eva en nog anderen, hadden hun eigen gedachten en geen van hen begreep eigenlijk goed hoe Asmahaëls woorden te verstaan. In hun gedachten leken de ordening van God en de liefde in tegenspraak met elkaar te zijn, en ze konden de ordening, de wet, niet samen zien met de liefde. En zo denk ik dat wij in het wereldse gebeuren zien dat er geen samenhang meer is tussen de ordening, de wet die God de mens gegeven heeft, en de liefde. En hoe wij ook zoeken om in Zijn ordening en liefde te blijven, ons aan Zijn liefde over te geven, alles wat er op aarde gebeurt, heeft toch invloed op ons. Of wij nu alles wat er gebeurt op de voet volgen, of zo min mogelijk de krant lezen en het nieuws mijden.

Maar er komt dan een antwoord van God in Henoch over hoe het nu eigenlijk met de ordening, de wet, en de liefde staat. En Henoch sprak de volgende tekst.

Henoch legt Asmahaëls woorden uit

1. Spoedig daarop werd Henoch wederom gewekt en begon uit Mij de volgende wonderbaarlijke woorden tot alle vaderen te richten:
2. “Luister, lieve vaderen! De Heer, God Jehova, ons aller meest liefdevolle, meest heilige Vader heeft in Zijn grote erbarmen de droefenis in onze verdeemoedigde harten aangezien en heeft ons genade verleend voor onze dwaasheid, waaraan wij reeds bijna driehonderd jaar hardnekkig vasthielden. Hij wil ons weer verheffen uit het slijk van onze nood; maar van tevoren is het nodig dat ieder van ons het dwaze onderscheid tussen de streken uit zijn hart verbant en vervolgens ook metterdaad!
3. Luister, de Heer, God Jehova, onze meest liefdevolle, meest heilige Vader heeft het behaagd Asmahaël op te wekken, opdat hij ons allen de dwaasheid van de wet zou tonen, indien deze niet ten nauwste samenhangt met de goddelijke ordening! Wij bevonden ons allen buiten de ordening en konden daardoor ook niets van dat alles begrijpen; want aan de ene kant waren wij verstrikt in de ijzeren noodzaak van de wet en waren we dood in ieder woord, elke gedachte, elke wil en dus ook in iedere daad, – aan de andere kant hadden wij sterk voelbaar in onze harten de behoefte aan de ware vrijheid van het leven, zonder welke het leven geen leven zou zijn en ook nooit zou kunnen worden.
4. Wij waren een dubbel ding; wij waren dood en levend. Wij waren aan de ene kant de waarheid onbegrijpelijk nabij, aan de andere kant er weer onbegrijpelijk ver vanaf; want de wet en de vrijheid hebben voor het begrip van ons hart een onoverkomelijke kloof gevormd, waar we niet overheen konden springen, niet van de wet naar de vrijheid noch omgekeerd en we waren dus door onze eigen nood gedwongen God zelf te zien vervagen, hetzij gebonden door een wet hetzij in een vernietigende, absolute vrijheid en we waren daarom links en rechts dood!
5. Ik heb het in mijzelf ervaren en kon ondanks de stille inspanning van mijn ziel water en vuur onmogelijk in één vat brengen en daar vermengen! ‘Want’, dacht ik, ‘de wet van de ordening is toch een wet die God in acht moet nemen, zolang Hij duurzame wezens om en in Zich wil zien en beleven; maar hoe kan hij die wetten in acht moet nemen, vrij zijn?’
6. Verder dacht ik: ‘Wie is echter in staat God tot iets te dwingen? Doet Hij iets, dan doet Hij dat immers volgens Zijn uiterst vrije, heilige wil en kan dat meteen weer vernietigen en ieder werk volkomen tenietdoen!’
7. Dan dacht ik: ‘Waarop berust dan vervolgens de voortdurende instandhouding?’
8. Daar meldde zich de Liefde en zei: ‘Ik ben de grond van alle instandhouding!’ en verder zei zij niets!
9.Voorts bedacht ik weer: ‘Wanneer U de grond van alle instandhouding bent, voorwaar, dan bent U immers Uzelf tot een eeuwige wet, – hoe kunt U dan vrij zijn?’
10. En zoals ik dacht, zo dacht vader Adam ook. En vader Seth dacht weliswaar niet zo, maar hij ondervond de onoverkomelijke lege kloof in zijn gemoed en zocht en vond; maar bij gebrek aan deugdelijk gereedschap kon hij met hetgeen hij vond geen brug over de grote kloof bouwen. En ook de andere vaderen dachten tezamen met meer of minder grote lauwheid daarover na en brachten niets anders voort dan een geduldig afwachten van de gang van zaken en ze wilden graag de schuld van zich af schuiven; maar daarop wilde het niet lichter en warmer worden in hun verdoolde gemoed.
11. Moeder Eva toonde vader Seth wel een groot licht, – maar het felle schijnsel in de nacht verblindt de zwakke ogen nog meer dan voordien de nacht zelf; en zo werd ieders onderneming door de daaropvolgende drievoudige duisternis terechtgewezen.
12. Maar er is geen wijzere leraar dan de nood zelf. In onze nood wendden wij ons allemaal tot de heilige, liefdevolle Vader en Hij heeft de nood van Zijn kinderen gezien en kwam tot hen met Zijn genade. Wij zijn die kinderen; Hij is onder ons en beleert ons Zelf!
13. En Zijn woorden zijn een luide roep vol liefde en wijsheid; want de heilige, meest liefdevolle Vader spreekt aldus:
14. ‘Luister, kinderen van Mijn liefde, en begrijp het goed in jullie harten; Ik ben de Enige, eeuwige God, Schepper van alle dingen uit Mij, en Vader van Mijn liefde en van al degenen die vanuit haar zijn.
15. Ik ben eeuwig vrij en ongebonden en Mijn liefde is de zaligheid van Mijn eeuwige vrijheid.
16. Alle schepselen zijn geen noodzakelijkheid, maar alleen het voor de schepselen zichtbare teken van Mijn allerhoogste, volkomen vrije macht en de daaruit voortkomende zaligheid aller zaligheden. Wat zou of kon Mij dwingen zo of anders te handelen?!
17. Wat jullie ‘wet’ noemen, is bij Mij de hoogste vrijheid in alle zaligheid van Mijn liefde; maar wat jullie ‘vrijheid’ noemen, is slechts Mijn vrije macht. Leef daarom uit de liefde, leef uit de eeuwige liefde in Mij, dan leven jullie waarachtig vrij! En de vrijheid van het leven zal je pas volledig leren dat de wet van de liefde de meest eigenlijke en allerhoogste vrijheid is en dat de wet en de vrijheid zijn als een cirkel die overal zichzelf tegenkomt en zich vrij maakt door de ordening waarin hij zich eeuwig opbouwt in oneindige volmaaktheid!
18. Daarom heb lief, dan is de wet je ondergeschikte en ben je net zo volkomen vrij als Ik, jullie Vader! Amen.”

Uit ‘De Huishouding van God’ Deel I Hoofdstuk 88 vers 1 t/m 18

Ik word daar innerlijk zo blij van, want niets hoeven wij te doen dan Hem innig lief te hebben. Of de wereld dat nu wel of niet doet, van belang is dat wij ons aan Zijn liefde vasthouden, dan houden wij ons ook aan Zijn ordening, want Zijn liefde is die ordening en zo komt alles in Hem samen. In vers 14 zegt God onder andere, ‘…Ik ben de Enige, eeuwige God, Schepper van alle dingen uit Mij, en Vader van Mijn liefde…’ Voor iedereen die niet goed begrijpt hoe het is dat God de Vader en Jezus Christus de Zoon Eén en Dezelfde Zijn, hier staat het in deze tekst duidelijk weergegeven. En dat is voor alle mensen heel belangrijk om aan te nemen, er is geen verschil tussen God en Jezus Christus.

Lieve mensen, wees allemaal gezegend in Naam van Jezus Christus. Amen.

Ingrid Franssen

Ik vroeg om kracht
en God gaf mij moeilijkheden om mij sterk te maken

Ik vroeg om wijsheid
en God gaf me problemen om me te leren die op te lossen

Ik vroeg om voorspoed
en God gaf me hersens en spieren om mee te werken

Ik vroeg om moed
en God gaf me gevaren om te overwinnen

Ik vroeg om liefde
en God gaf me mensen met moeilijkheden om te helpen

Ik vroeg om gunsten,
en God gaf me kansen

Ik kreeg niets waarom ik vroeg
Ik kreeg ALLES wat ik nodig had

Pater Damiaan

Hoe meer wij liefde leven, des te helderder stralen wij als ‘spiegel’ Zijn liefde uit en des te meer liefde bereikt andere mensen. Daarom is liefde leven, uit liefde handelen het hoogste gebed dat wij kunnen uiten voor onze medemensen.

Want veel mensen zijn zich van Zijn liefde in hun eigen hart nog weinig of niets bewust. Als wij een ‘spiegel’ van liefde van onze Schepper zijn, kunnen zij Zijn liefde ook gaan ontdekken in hun hart. Dat doen wij dan niet zelf, maar Hij doet dat door ons. En hoe meer liefde wij van Hem uitstralen, des te meer helpen wij de ander om in zich ook Zijn liefde te ontdekken. Zo is Hij in ons allen aanwezig, in Zijn liefde zijn wij allemaal met elkaar verbonden, wij Zijn Hem, Hij Is ons.

En als wij in alle vrijheid ervoor kiezen om niet uit liefde te handelen? Dan plaatsen wij ons zelf buiten Zijn orde van liefde, dan plaatsen wij ons zelf in de schaduw van het ware leven, in het tegenovergestelde van leven, van liefde. Maar dan nog blijft onze Schepper in werkelijk onbaatzuchtige, geduldige, barmhartige en wijze liefde op ons wachten. En zonder ons de vrije wil af te nemen helpt Hij ons dan toch met grote liefde om tot het ware leven in liefde en totale gelukzaligheid te komen.

En Hij rekent ons niets aan.

Uit de lezing ‘Zicht op bestaan – zicht op Zijn liefde’
gehouden 13 april 2002 door Ingrid Franssen

Er was eens een sprookje
Met liefde verteld,
waarin alles kon
En iedereen was de held

Misschien zou je willen
Dat je leven zo zou zijn,
Vol van liefde en vreugde
en denkend, dat is mijn

Dan wil ik je zeggen
Ons leven is niet ‘mijn’
Het is wel vol liefde en vreugde
Maar ons leven is Zijn

Ingrid Franssen

Hoewel in deze maand de geboorte van Jezus Christus op de aarde herdacht wordt, vinden wij de onderstaande tekst uit het boekje getiteld ‘Brieven van Jezus en Abgarus’ zo mooi en passend in de huidige tijd, waarin zoveel onrust en onvrede, en zoveel ongeloof is, dat wij dit ontroerende stukje tekst als een steun willen aanbieden. Wat hierin vooral opvalt, is dat Jezus in Zijn antwoord aan Abgarus duidelijk beschrijft Wie Hij Is.

Tweede Brief van Abgarus aan Jezus

1 Abgarus, een onbeduidende vorst te Edessa, aan Jezus, de goede Heiland, Die in de landen rondom Jeruzalem is verschenen, alle goeds en alle eer aan God!

2 O mijn Jezus, goede Heiland, ik moet U berichten dat mijn oudste zoon, die mijn troon zou moeten erven, en die zich tezamen met mij al zo bijzonder over Uw komst naar onze stad had verheugd, doodziek is geworden! Een kwade koorts, die hem elk ogenblik zou kunnen doden, heeft hem aangetast. Maar ik weet dat U, naar mij door mijn koerier is bezworen, dergelijke ziekten zonder medicijn en uitsluitend door Uw woord en wil op afstand kunt genezen!

O Jezus, goede Heiland, Gij waarachtige Zoon van de Allerhoogste God, want dat zijt Ge ongetwijfeld, laat mijn zoon, die zó veel van U houdt, dat hij zelfs bereid is om voor U te sterven, aldus door het machtige woord van Uw wil weer gezond worden!

3 O Jezus, goede Heiland, verwijst U mij nu toch alstublieft niét – ik ben immers ook zelf niet gezond – naar een tijdstip dat ligt ná Uw terugkeer naar de Hemel, zoals U mij alreeds eerder deed weten. Helpt U toch, helpt, helpt direct mijn zoon!

4 Geschreven in mijn stad Edessa, en overgebracht door dezelfde trouwe bode als van de vorige briefwisseling.

Antwoord van Jezus

1 Goede Abgarus, gróót is Uw geloof! Groot genoeg opdat ik Uw zoon op grond dáárvan zou kunnen beter maken! Maar, omdat Ik bij U méér liefde vond dan in Israël, dáárom wil ook Ik voor U méér doen, dan wanneer Ge alleen-maar-gelóófd had!

2 Als Heer van de Eeuwigheid, Die nu optreedt als Leraar van de mensen en als Bevrijder uit de eeuwige dood, zal Ik Uw zoon nog vóór mijn Hemelvaart het eeuwige leven schenken, omdat hij Mij, Dien hij niét heeft gezien en niét kent, van ganser harte heeft bemind, nog vóórdat Ik voor alle men¬sen zal gaan lijden!
Dat betekent, beste Abgarus dat Ge Uw zoon weliswaar naar het lichaam zult gaan verliezen en voor déze wereld, maar dat Ge naar de géést hem duizendvoudig zult terugwinnen in Mijn eeuwig Rijk!

3 Denk dus niet dat Uw zoon als hij sterft echt dood zal zijn! O neen! Want als hij sterft zal hij uit de slaap-des-doods-van-deze-wereld ontwaken tot het werkelijke eeuwige Leven in Mijn Rijk, hetwelk een gééstelijk Rijk is, geen stoffelijk, lichamelijk rijk!

4 Daarom: laat uw ziel niet bedroefd worden! En weet dat Ik alleen DE HEER ben; wéét dit, hóór het, en zwijg erover! Naast Mij – buiten Mij – is er géén andere! Dat is de reden, waarom Ik, wat Ik doe, onafhankelijk doe! Niemand kan Mij opdragen dit te doen of dat niet te doen!

5 Alles wat Ik doe of toelaat, bijv. dat Ik Mij, als was Ik een zwakke mens, láát vervolgen, daarin heb Ik reeds voorzien en dat heb Ik zó geregeld vóórdat Ik de aarde heb gegrondvest en vóórdat Ik de zon, de maan en de sterren vanuit de hemel de aarde deed verlichten!

Dáártoe ben Ik namelijk van de Vader uitgegaan, Die in Mij is, zoals Ik in Hem ben! De Vader is de Hoogste, Hij is namelijk Mijn Liefde, Mijn Wil! Maar de Geest, Die van Mij en van de Vader uitgaat, en Die werkzaam is van Eeuwigheid tot Eeuwigheid, is de Heiligste! En Ik, Die U dit nu onthul, IK BEN DAT ALLES!

6 Wees dus niet bedroefd, want Ge wéét nu Wie Degene is, Die U dit alles heeft geopenbaard! Maar Ge moet over dit alles zwijgen, totdat Ik door de joden aan de Kruispaal zal worden opgehangen, waarvan U, zodra het plaatsvindt, bericht zal geworden, anders zou de wereld vóór de daartoe bestemde tijd vergaan!

7 Zeer binnenkort zal er in Uw stad een arme jongeman aankomen. Die moet Ge opnemen, waardoor Ge Mijn Hart zult verheugen! Wees goed voor hem, omdat Ik zó’n grote dienst bewijs aan Uw zoon, dat Ik hem – vanwege zijn liefde jegens Mij – nog vóór Mijzelf dáárheen laat gaan, waarheen Ikzelf zal gaan ná Mijn verheffing aan het Kruishout. Amen.

8 Geschreven te Kana in Galilea door de leerling Johannes, en overgebracht door ’s konings koerier.

Uit: ‘Brieven van Jezus en Abgarus’ geschreven door Jakob Lorber.

Moge wat op je weg komt
jou tot zegen zijn,
de vreugde van de ontmoeting,
de pijn van de ontbering,
de tijd van de verwachting,
het genot van de volheid,
de kaalte van het gemis.

Moge jouw leven anderen tot zegen zijn,
dat je ogen met mildheid kijken,
dat je handen open zijn en opbouwen,
dat je luistert tot in het zwijgen,
dat je woorden oprecht zijn
en dat je in hart en nieren bewogen bent
om de mens op je weg.

God zegene jouw weg,
moge jouw leven tot Gods eer zijn.

Andries Govaart

Dit schrijf ik een paar dagen voordat er in Amerika verkiezingen gehouden zouden worden. Het ging er daarbij om wie de nieuwe president van Amerika zou gaan worden. Er was een enorme verdeeldheid over de uitkomst en gevreesd werd dat er een burgeroorlog zou kunnen uitbreken. Dat zou dan, naast alle oorlogen en misstanden die er in de wereld al zijn, een nog grotere invloed op de wereld hebben dan de bestaande oorlogen en misstanden al hebben. Uiteindelijk is er geen burgeroorlog gekomen, maar evengoed is de rust er nog niet weergekeerd.

In de vorige LiefdeRijk nam ik een stukje tekst op van het eind van het boek ‘De Laatste Strijd’, geschreven door Rick Joyner. Dit boek gaat over een visioen dat Rick Joyner gehad heeft in een droom. Ik heb daarbij geschreven dat ik in de volgende LiefdeRijk nog een stuk tekst uit dat boek zou weergeven, omdat het niet meer in de handel is en het in geestelijke opzicht van waarde kan zijn, gezien de gebeurtenissen die nu op de aarde plaatsvinden. Mijn aandacht is deze keer meer gericht op het begin van dit boek, het eerste hoofdstuk. Daar lees ik onder andere dit stukje tekst:

‘Ik zag een demonisch leger dat zo groot was dat het heel mijn gezichtsveld vulde. Het was verdeeld in divisies die ieder een verschillende banier meedroegen. De voorste divisies marcheerden onder banieren van Trots, Eigengerechtigheid, Respectabiliteit, Zelfzuchtige Ambitie, Onrechtvaardig Oordeel en Jaloezie. Ik wist dat er zich buiten mijn gezichtsveld nog veel meer van deze demonische divisies bevonden, maar de divisies die hier de voorhoede van deze verschrikkelijke horde uit de hel vormden, leken mij de machtigste. De aanvoerder van dit omvangrijke leger was de Aanklager van de broeders zelf.’

Verderop in het eerste hoofdstuk lees ik dit stukje tekst:

Het belangrijkste doel van dit leger was het zaaien van verdeeldheid. Het werd gezonden om relaties aan te vallen, zoals die tussen gemeenten of kerken onderling, tussen gemeenteleden en voorgangers, tussen man en vrouw, tussen kinderen en ouders en zelfs tussen kinderen onderling. De verkenners werden uitgezonden om alle openingen in gemeenten, gezinnen en individuele mensen op te sporen, zodat Verwerping, Ongeduld, Bitterheid, Wrok en Begeerte dit uit konden buiten en de openingen groter konden maken. Vervolgens konden dan de divisies die er aankwamen door deze openingen binnenkomen om de slachtoffers volledig te overwinnen.

Nogal onverkwikkelijk om te lezen. Maar kijk ik om mij heen, dan is er zoveel wat niet eerlijk is, zelfgericht is, op leugens berust en ga zo maar door. Om eens iets te noemen, alle reclame is erop gericht ons tot aankopen te verleiden, en wel zodanig dat we er een verlangen naar krijgen om juist dat te kopen. En hoewel veel mensen wel weten dat reclames daarop gericht zijn, doen we daar niets aan. Gezegd kan dan worden, wat kan ik eraan doen? Ik zou zeggen, die reclames totaal negeren. Alleen iets kopen wanneer je het nodig hebt. Meer niet, dan hebben die reclames met hun leugens en hun verdraaiingen geen vat op je.

Want zie, de oorlog die nu werkelijk aan het beginnen is, is niet een oorlog met wapens, met kanonnen, met mensen lichamelijk verwonden of doden, maar is een oorlog tussen aan de ene kant iedereen met het vaste geloof in God, in waarheid en liefde, en aan de andere kant iedereen die weinig of geen geloof heeft in God en leeft naar alles wat geen waarheid en liefde is. Onze wapenen zijn een vast vertrouwen in God, in Jezus Christus, in Zijn liefde en Almacht. Ons grootste wapen is te blijven vasthouden aan Zijn liefde en wijsheid en ons daar totaal niet van af te laten brengen, met geen enkele bewering ons in de war te laten brengen of tot angst of twijfel te laten brengen. Want dat zijn de wapenen van de vijand, ons tot angst te brengen, ons vertrouwen te verstoren met allerlei leugens en bedrog, dat is de munitie van de vijand, dat zijn de pijlen, de wapens van de vijand, de pijlen die de vijand op ons afvuurt. En juist alleen ons vaste vertrouwen in God, in Jezus Christus, dat is daartegen een enorm schild, het schild van vertrouwen houdt alle munitie, alle pijlen tegen en daarmee zijn wij uit Hem beveiligd, zolang wij dat schild hoog houden!

Wat verder in dit eerste hoofdstuk lees ik dit:

Ik was zo vol walging over dit duivelse leger dat ik verlangde te sterven. Toen hoorde ik de stem van de Heer zeggen: “Dit is het begin van het vijandelijke leger van de laatste dagen. Dit is de grootste misleiding van de satan. Zijn grootste vermogen tot vernietiging komt vrij wanneer hij christenen gebruikt om andere christenen aan te vallen. Door de eeuwen heen heeft hij dit leger gebruikt, maar nooit eerder is hij in staat geweest er zoveel voor zijn boze doeleinden te gebruiken als nu. Wees niet bang want Ik heb ook een leger. Je moet nu gaan staan en strijden, want er zal niet langer meer een plaats zijn om je voor deze oorlog te verbergen. Je moet vechten voor mijn Koninkrijk, voor de waarheid en voor degenen die misleid zijn.”

Lieve mensen, begrijp hieruit dat onze strijd niet een strijd met lichamelijk vernietigende wapens is, maar een strijd voor eerlijkheid, oprechtheid, liefde, met geloof en vertrouwen in Hem, onze Schepper. Een strijd voor Zijn Koninkrijk, welke Zijn waarheid, Zijn onvoorwaardelijke, onbaatzuchtige liefde en haar niet te overtreffen wijsheid is. Voor ons is het van belang om te begrijpen dat welke oorlog er ook gevoerd wordt met letterlijke wapens om lichamelijk te verwonden of te doden, dat niet de oorlog is die in de Bijbel als Armageddon bedoeld is, bedoeld is de oorlog tussen geloof in God en Zijn Almacht, Zijn waarheid, liefde en haar wijsheid, en alles wat dat niet is. Waarbij gelovige mensen steeds weer te maken krijgen met ongeloof, met leugens en bedrog, om hen van hun vertrouwen in God los te trekken. Wees daarop voorbereid, blijf steeds in je hart bij Hem, blijf op Hem vertrouwen en houd dat scherm van je vertrouwen in Hem omhoog!

Heb je er belangstelling voor om dit boek helemaal te lezen, neem dan contact met ons op en wij zorgen ervoor dat je een exemplaar ervan toegestuurd krijgt, want het wordt niet meer uitgegeven. Bel ons op 043 6044522 of schrijf ons via info@levendhart.nl

Ingrid Franssen

Vele jaren heeft stichting Levend Hart ontmoetingsweekenden georganiseerd voor belangstellenden, die graag in een ontspannen sfeer medegelovigen in Naam van Jezus Christus wilden ontmoeten. Dat gebeurde onder andere in het Arnold Janssen Klooster in Wahlwiller. Inmiddels heeft dat een nieuwe eigenaar en een andere bestemming gekregen, maar ten tijde van onze weekenden lag er in de gastenkamers van het Klooster altijd een informatiegids. Op een van de pagina’s stond de volgende inspirerende tekst en deze brengen wij graag nog eens onder de aandacht:

Ons Arnold-Janssen-Klooster wil een oase zijn van rust en stilte, van gebed, van ontmoeting en gesprek…
– een plaats, waar iedereen welkom is
– een plaats van bemoediging om de eigen bronnen te ontdekken en met anderen te delen

Kom naar de bron

Kom naar de bron
kom gerust
al is het maar een ogenblik.
Kom naar de bron
zoals je bent
en je zult leven vinden.
Kom naar de bron
in de stilte van je hart
nader tot Hem Die jou kent en bemint.
Kom naar de bron
met je zorgen en verdriet
je mag er zijn – en drinken om niet.
Kom naar de bron
met open hart en handen.
Hij wil zichzelf gaan geven.
Kom naar de bron
ontmoet Hem in je eigen hart
en je wordt zelf tot bron van leven.

Schrijver onbekend

Het was een mooie dag in juli 2022 en normaal gesproken trek ik er dan op uit om met mijn verrekijker een nabijgelegen natuurgebied in te gaan en in alle rust te spreken met mijn hemelse Vader. Maar die dag was ik wat depressief, ik ging met mijn hobby tekenen aan de slag, maar dat werkte niet echt. Terwijl ik daarmee bezig was bad ik tot God en vertelde Hem hoe ik me voelde, dat ik eigenlijk het liefst mijn bed in zou kruipen, ondanks het mooie weer.

Een tijdje later kreeg ik het gevoel dat Hij tegen mij zei, naar buiten te gaan, Zijn zonlicht op mij te laten schijnen en dat ik mij daarna beter zou voelen. Ik zei… oké.., maar ik neem niets mee en ga alleen maar een stukje lopen, omdat U vindt dat ik er uit moet gaan. Ik ging op weg, maar toen ik op een gegeven moment de kant op wilde lopen, zoals ik van plan was om te lopen, was er opeens de aandrang om het natuurgebied in te gaan, wat ik deed. En terwijl ik liep, kreeg ik in mijn hart de overtuiging dat dit een aanwijzing van God was.

In het natuurgebied aangekomen, zag ik daar twee mannen zitten, een van hen had een uiterlijk als van een indiaan, hij had een lange staart op zijn rug, was stevig gebouwd en had een motorvoertuig naast zich staan. Tegenover hem zat een man die er wat jonger uitzag. Toen ik dichterbij kwam, sprak ik hen aan met de woorden, wat een mooi stukje natuur van Gods Schepping dit was, waarvan wij mochten genieten. Een van de twee begon te praten en zei tegen mij, oh jaah…, weet je zeker dat God dit heeft gemaakt? Wij hebben een vraag voor je, wij zijn op zoek naar God, kun jij ons vertellen of Hij bestaat en hoe wij Hem zouden kunnen vinden? Voor ons is God één groot mysterie. Wij hebben allebei veel meegemaakt in ons leven en misschien is Hij degene, die ons kan helpen om door te gaan en niet op te geven. Vertel ons eens, hoe we dit kunnen doen.

Eén voor één vertelden zij mij, waar ze in de loop der jaren doorheen waren gegaan. De een had een moeilijk huwelijk achter de rug, was gescheiden en had een nieuwe relatie, een goede baan, maar vond in geen van beide voldoening. De ander vertelde drugsverslaafd te zijn geweest, werkeloos en dakloos te zijn. Zij hebben elkaar ontmoet en komen vaak op deze plek bij elkaar zitten om te praten over hun leven en de zoektocht naar God. Toen kwam de vraag of ik, die geloofde in Zijn bestaan en het ontstaan van de Schepping door Hem, kon vertellen hoe zij Hem konden vinden.

Ik bad in stilte om wijsheid, ik had niet het gevoel hen te moeten bekeren en in plaats daarvan zei ik, als je het echt wilt weten, vraag het Hem dan zelf. Dat kun je overal doen, Hij is er voor elk mens, Hij luistert altijd en geeft ook altijd antwoord. Als je het Hem vraagt, zal Hij zich aan jullie bekend maken. Dat vonden zij wel heel bijzonder. Ze vroegen naar mijn naam en antwoordden, oké, we gaan het vragen en zeggen dat jij hebt gezegd dat Hij zich bekend zal maken, als wij naar Hem vragen, en wie weet zien we elkaar nog eens, wij komen hier vaker. Daarop zei ik, dat ik ook met regelmaat op deze plek kom. Ik nam afscheid met een tot ziens en vertrok. Daarop riepen zij mij nog na, wij gaan dat zeker doen.

Mijn depressiviteit had plaatsgemaakt voor diepe vreugde binnen in mij, vol blijdschap liep ik teug naar huis. Niet lang nadat ik was thuisgekomen, kwam het steeds in mijn gedachten, dat ik misschien meer had moeten vertellen. Bij het naar bed gaan legde ik het aan de Heer voor en bad ik, Heer geeft U mij de bevestiging dat deze getuigenis van U oké was. Toen ik de volgende morgen wakker werd, kreeg ik voor die dag de volgende teksten:

Marcus 4 ;26-29
Ook heeft hij gezegd, zó is het koningschap van God, als een mens het zaad uitwerpt over de aarde, hij gaat slapen, hij wordt wakker, een nacht en een dag, het zaad kiemt en het groeit, hoe, dat weet hij niet. Vanzelf draagt het aardland vrucht, eerst het grasje, dan een aar en dan volop koren in de aar. Wanneer de vrucht zich prijs geeft, zendt hij meteen de sikkel uit, omdat de zomeroogst is aangetreden.

En Lucas 8 ;15
Maar dat van in de edele aard, deze zijn het die met een edel en goed hart het gesprokene horen en in volharding vrucht dragen.

Weer was ik blij verrast over Zijn nabijheid en zorg voor mij en elk mensenkind op aarde.

Ineke Karman

Verbonden in Gods liefde
Beleven we de hemel

Dicht bijeen BijEen
Ervaren we grootst geluk
Verheven tot hoogste gelukzaligheid
Momenten ver boven aards gewoel

Met beide voeten op aarde
Blijft toch dat geluk bestaan
Liefde, stevig verankerd
Onverbrekelijk gevestigd in ons hart

Met Zijn Lichtvonk in ons hart geplant
Zijn wij voor eeuwig in Zijn Hand

Bertie Gelijk

In de bestuursvergadering van de stichting ‘Levend Hart’ komt het gesprek op de machtsverhouding tussen de man en de vrouw. Omdat er nog veel bestuurlijke zaken besproken moeten worden, wordt afgesproken hier ’s middags met elkaar op terug te komen. Ingrid zal er dan verdere uitleg over geven, over wat er in geestelijke zin mee bedoeld wordt, dat er in de Bijbel staat dat de vrouw aan de man onderdanig moet zijn.

Tijdens de lunch met mij overdenkt Ingrid hoe ze dat het beste kan uitleggen en bidt ze de hemelse Vader om Zijn hulp. Dan krijgt Ingrid de ingeving het aan Jan, aan mij, te vragen. En ik wil haar natuurlijk graag helpen en ik ga na het eten naar mijn computer. Normaal gesproken zoek ik dan op de computer in een aantal Pdf-files, maar deze keer kreeg ik het idee, kijk eens in de index. De index is een lijst die ik uitgeprint heb, waarop heel veel begrippen uit de Duitse Lorber boeken alfabetisch gerangschikt staan. Ik kijk en kom daar tientallen trefwoorden Ehe, huwelijk, tegen. En één daarvan valt mij op, en spontaan blijft mijn oog bij die ‘Ehe’ hangen. Die ‘Ehe’ komt uit de Huishouding van God, deel 2, hoofdstuk 141vers 17. Daar staat de tekst: ‘Nu pas ben je een geheel volkomen vrouw, nu je met je grote liefde ook de ware vrouwelijke overgave en deemoed hebt verenigd’.

Ik laat dit Ingrid lezen en zij zegt, ja, daar staat het, dat is precies wat ik bedoel en daar is zij dan heel tevreden mee. Ze zegt, kijk, hieruit is de geestelijke betekenis duidelijk af te lezen, het gaat erom dat de deemoed, de nederigheid, dat is geestelijk te zien als het vrouwelijke, altijd onderdanig moet zijn aan de waarheid, de liefde, geestelijk te zien als het mannelijke. En dat geldt voor alle mensen, man of vrouw, het is, net als in dit vers staat, de bedoeling om in jezelf de ware liefde te verenigen met deemoedige nederigheid.

Dus of je nu man of vrouw bent, de onderdanigheid heeft met waarheid en liefde te maken. Het is niet bedoeld dat de op de materiële aarde verblijvende man recht heeft op heerschappij over de op de materiële aarde verblijvende vrouw, dat is er niet mee bedoeld. Het is voor iedereen bedoeld om in zich de ware liefde, het mannelijke, te verenigen met de aan liefde onderdanige nederigheid, deemoed, het vrouwelijke.

En zo kon Ingrid daarna een goede en duidelijke uitleg geven aan het bestuur, waar iedereen het meteen unaniem mee eens was. Zo kunnen we zien dat onze lieve hemelse Vader altijd helpt, en deze keer mocht ik daarbij meehelpen.

Jan Franssen

Krachten in de grond…bron voor al wat leeft
duizenden geheimen in een aarde die soms beeft
gedurende de tijden raakt zij zo vermoeid
door de hebzucht van de mens die met haar schatten knoeit
hoor… al hetgeen zij voelt dringt overal doorheen
en de trilling van haar stem beangstigt iedereen
dan barst de aarde los en kleurt de luchten grijs
met ongekend geweld geeft zij haar krachten prijs.

Dit alles is Uw wil… Uw Goddelijke woord
opdat de dove mens Uw aanwezigheid hoort

Krachten uit de grond…reikend naar het licht
juichend onderweg op hetzelfde doel gericht
ontelbaar zijn de vormen… zo meesterlijk gemaakt
en zichtbaar wordt het leven uit een aarde die ontwaakt
zie… al hetgeen zij draagt ademt met haar mee
het water stroomt en stroomt naar de diepten van de zee
levend is haar schoot…vol met kleurrijk zaad
het gras is altijd groen en de boom staat waar hij staat…

dit alles is Uw wil… iets anders is er niet
opdat de blinde mens Uw aanwezigheid ziet

Krachten in de lucht… onbeperkt en vrij
als vogels in hun vlucht… de zwaartekracht voorbij
ontstijgt de ziel haar vorm…want de wind waait waar hij gaat
ongrijpbaar voor een mens die de taal nog niet verstaat
voel… de natuur die spreekt met eindeloos geduld
tot schitterende harten in nevelen gehuld
stormen mogen razen…ze zuiveren de lucht
voor moeder…onze aarde…die in haar wezen zucht…

Dit alles is Uw wil…uit liefde zo bedoeld
opdat de dode mens Uw aanwezigheid voelt…
want Uw allerdiepste wens is, dat elk mensenkind
vanuit de vrije wil, Uw Vaderhart vindt…!

Willeke Hesseling, CD Grenzeloos 4

Voor het eeuwige leven. Jullie mensen zijn allemaal voor het eeuwige leven bestemd. Jullie zijn het eeuwige leven uit Mij. En jullie zijn dat al eeuwig. Maar niet steeds als een zelfbewust wezen in een eigen zijn, zoals jullie dat hier op aarde zijn. Want pas hier op aarde is de mogelijkheid je bestaan zelf te ervaren, je herkomst zelf te beseffen en uit eigen beweging, uit eigen keus, je ware leven te zijn. Nergens anders is dat mogelijk dan hier op de plaats waar goed en kwaad tezamen ervaren kunnen worden. Hier op de aarde, waar een keus gemaakt kan worden, waar door ieder zelf een onderscheid gemaakt kan worden in wat goed en wat kwaad is. In alle vrijheid.

Het eeuwige leven is liefde. Het eeuwige leven is vrijheid. Het eeuwige leven is in het zelfbewuste bestaan de kroon, het allerbelangrijkste. Het zelfbewuste bestaan zijn jullie en als zelfbewust bestaan zijn jullie de kroon op de Schepping, het mooiste wat ooit kan bestaan, Mijn Zijn opgenomen in ieders zelfbewuste bestaan, wat zich, samengevoegd uit de delen, manifesteert als één geheel. En het is allemaal Mijn liefde. Voor het eeuwige leven zijn jullie bestemd, je bent het eeuwige leven, de eeuwige liefde, dat ben je. Hoe je je ook gedraagt, wat je ook kiest te doen of te laten, je bent en blijft van oorsprong volmaakte, belangeloze liefde. En hier, op deze aarde, krijg je de mogelijkheid dit allemaal als een eigen zijn zelfstandig te gaan ervaren. Alles wat je hier opbouwt in waarheid en liefde, is eeuwig van jou.

Maar dat heeft niets te maken met geld en goederen, niets te maken met alles wat stoffelijk is, materieel is, niets te maken met wereldse macht. Dat biedt alleen hier op aarde de mogelijkheden die nodig zijn om je in de zelfstandigheid, van jezelf bewust, te laten zijn, je een eigen bewust bestaan te laten ervaren, met volkomen vrije keuzen. Wat je hier opbouwt in ware liefde, is eeuwig van jou. Het was ook eigenlijk al van jou, maar hier kun je het allemaal zelf zijn en kennen in een van jezelf bewust bestaan. Ik laat je vrij en het is aan jou om je leven te volgroeien naar het waarlijk eeuwige leven als een van jezelf bewust bestaan. Nu heb je al wel een eigen bewustheid van bestaan, maar je hebt nog niet, in volmaaktheid en in vrijheid, de volledig belangeloze liefde, aangenomen, die je van oorsprong bent. Stukje voor stukje groei je. Want Ik heb jullie nooit helemaal alleen gelaten, Ik omring jullie eeuwig met Mijn liefde. In die liefde mag je zelf uitgroeien tot liefde in een van jezelf bewust bestaan. En Ik zeg je, dat dat jou dan uiteindelijk ook de grootste gelukzaligheid geeft.