Wanneer je de oneindigheid wilt doorvorsen, vergeet dan niet dat in ware pure liefde de oneindigheid in alle opzichten aanwezig is. Wanneer je ernaar zoekt naar Mijn geboden te leven, vergeet dan niet dat met ware pure liefde aan Mijn geboden voldaan is. Wanneer je tot Mijn ware leven in alles wilt komen, tot de volmaaktheid zoals Ik je naar Mijn beeld en gelijkenis geschapen heb, vergeet dan niet Mij naar volkomen waarheid eerst lief te hebben.

Wanneer je zoekt Mij te kennen, vergeet dan niet dat je Mij niet leert kennen via woorden, maar via het innerlijk voelen van Mijn liefde voor jou, via het innerlijk contact met Mij in het besef van waarheid. Wanneer je Mij bidt, bid Mij dan in nederigheid, wetend dat Ik het beste al voor jouw gebed uit liefde geregeld heb. Weet daarbij dat Ik jou altijd voor ben, omdat Ik alles Ben, alles weet en ken, omdat alles altijd in Mijn liefde en haar wijsheid voorzien is, al oneindig lang voor jij erom bidt. Maar bid Mij hoe dan ook, zodat wat Ik allang voorzien heb, zichtbaar wordt voor ieder die het aangaat. En wanneer je Mij gevonden hebt, weet dan dat Ik jou van het begin in de eeuwige oneindigheid al gevonden heb, omdat je deel van Mij bent, van Mijn liefde, van Mijn Goddelijk Zijn.

Want Ik heb jou niet zomaar geschapen naar Mijn beeld en gelijkenis, mens op aarde, Ik heb jou geschapen omdat Ik dat wilde. En al ben je afgedwaald, mens op aarde, van jouw volmaakte zijn uit Mij, het is Mijn Wil jou terug te brengen tot wie je van oorsprong aan in de eeuwige oneindigheid bent, mens op aarde, geschapen door Mij naar Mijn beeld en gelijkenis. Want hoe ver een mens op aarde in zijn gedrag ook afgedwaald is van wie hij in waarheid en liefde is, hij blijft in alle eeuwigheid hoe dan ook wie hij van oorsprong is.

Besef dat, mens op aarde, want onder alles ben en blijf jij schepsel naar Mijn beeld en gelijkenis, en eens kom jij terug als de verloren zoon en zul je zijn wie je werkelijk bent, in de volle gelukzaligheid van Mijn liefde en haar wijsheid, het Enig ware eeuwige Leven. Jij, mens op aarde.

Woorden gesproken door Georg Riehle

Hoe minder een mens in zich heeft, des te meer zoekt hij het mooie van buiten. Het motief van de schoonheid, de drang tot schoonheid liggen in hem. Maar zolang hij die buiten zichzelf zoekt, beleeft hij niet wat het hoogste is. Het hoogste is het standpunt van Jezus: ‘De vossen hebben hun holen, de vogels hun nesten, maar de Zoon des mensen heeft niets om Zijn hoofd op te leggen’. Dat was niet alleen voor de aarde gesproken, dat geldt voor alle eeuwigheden der eeuwigheden.

Onze Heilige Vader noemt niets Zijn eigendom, hoewel alles Hem toebehoort. Alleen wat het eigendom van Zijn kind is, is Zijn eigendom. Met de woorden die Hij heeft geleerd: ‘De kleinste is de grootste in Mijn rijk’, en ‘de zwakste is de sterkste’ geeft Hij ons niet enkel een leefregel, nee, Hij openbaart ons daarmee de hoedanigheid van Zijn eigen leven. Want wanneer Hij spreekt: ‘De kleinste is de grootste in Mijn rijk’, dan is Hij die kleinste, en als er staat: ‘De zwakste is de sterkste’, dan is ook Hij dat.

In Loschwitz hebben wij eens meegemaakt dat Jezus tegen een edel mens, een leraar, de woorden sprak: ‘Vergeleken bij Mijn persoon ben jij slechts het stof van het stof van een stofje, maar vergeleken bij Mijn hartsverlangen naar Mijn kinderen ben Ik het stofje van het stof van een stofje.’ Denk daar diep over na, het is eeuwige waarheid!

Genomen uit het boek: “Een leven met Christus”, uitgesproken teksten door Georg Riehle.
Uit het Duits vertaald door Otto Hummel en in boekvorm uitgegeven in 1998 door uitgeverij “De Ster”.
Georg Riehle is geboren in Dresden en heeft geleefd van 1872 tot 1962. Hij had een innige Godsverbondenheid en was meer een spreker dan een schrijver. Hij zei altijd: “houd niet de woorden vast, maar de geest”. Hoewel hij het daarom niet graag had dat zijn woorden opgeschreven werden, hebben vrienden van hem toch bandopnamen gemaakt en daar is o.a. dit boekje uit ontstaan.

Mijn stille stem
kent geen sensatie,
is immer nog
het zachte gelispel
aan de horizon van het hart.
Slechts wie geduldig luistert
en telkens weer volhardend
de woonplaats van de Liefde zoekt,
en haar beroering laat vertolken,
verneemt haar taal
en sluit in zich
het leven dat zij draagt.

Pieter van Acoleyen

Geen hond te zien!

Ik was met mijn vriendin en haar hond aan het wandelen op het strand. We waren zo in gesprek verwikkeld dat we vergeten waren haar loslopende hond in de gaten te houden. Op een gegeven moment kwamen we erachter dat de hond totaal uit het zicht verdwenen was. We zochten met onze ogen het lange, lege strand af, maar er was geen spoor te bekennen van de hond. We riepen herhaaldelijk zijn naam, maar zonder resultaat. We besloten terug te lopen naar waar we vandaan waren gekomen in de hoop de hond tegen te komen, maar zagen geen hond. Bij mijn vriendin kwam de gedachte naar boven, als iemand maar niet mijn hond heeft meegenomen. Ook kwam de gedachte naar boven, wat als de hond ons is kwijtgeraakt, dan rent hij naar huis en dat is gevaarlijk met al het verkeer. We raakten best wel gespannen.

Gelukkig kwam er een auto van de reddingsbrigade vlak langs ons rijden. Dat was best ongebruikelijk want het was heel rustig op het strand en meestal trekt de reddingsbrigade er dan niet op uit. Ik maakte het gebaar om te stoppen en vroeg of zij misschien een Schotse Collie hadden gezien. Ja, dat hadden ze, ze hadden zelfs een foto gemaakt van de alleen lopende hond. Ze zeiden, stap maar in, dan rijden we jullie naar de hond toe. En ja hoor, gelukkig gevonden. Goddank! Meteen schoot door mij heen, dit is Gods hulp! Een mooi voorbeeld van hoe Hij ons helpt! Dank U wel, lieve Heer!

Mieke van Gijssel

Jezus leeft…
Ik voel Zijn liefde en waarheid in me branden
ja, Hij leeft…
ik leg mijn hele wezen in Zijn handen
Jezus leeft…
Hij verbrak mijn banden met de dood
zodat ik Hem kan volgen
want mijn liefde is zo groot…

Wanneer in mijn nacht
het moede hoofd niet stoppen wil
gedachten vliegen af en aan
o, mijn God… het wordt niet stil
geen enkel licht breekt door
het blijft duister en verward
dan keer ik naar de zoete rust
van Zijn liefde in mijn hart
en ik voel… ja, ik voel dat… Jezus leeft

Ik ben keer op keer
in mijn medemens teleurgesteld
en vertrouwen is een woord
dat haast voor niemand meer geldt
maar… EEN blijft eeuwig trouw
Hij is de man van smart
Hij kent me door en door
want Zijn woning is mijn hart
en ik weet… ja, ik weet dat… Jezus leeft…
ik voel Zijn liefde in me branden
ja, Hij leeft…!
ik leg mijn hele wezen in Zijn handen
Jezus leeft…
Hij verbrak mijn banden met de dood
zodat ik Hem kan volgen
want mijn liefde is zo groot…
ja… Zijn liefde is zo groot…!

Willeke Hesseling, van de CD Grenzeloos 3

Kinder- en jeugdjaren
Ik kom uit een katholiek gezin met elf kinderen en we woonden op een boerderij in de Wieringermeer, dat is in de kop van Noord-Holland. We zijn katholiek opgegroeid, gingen elke zondag naar de kerk, we deden de eerste communie en vervolgens het vormsel, alles zoals het hoorde. Een jaar of drie ben ik ook misdienaar geweest. Er was de vroegmis om een uur of acht en de hoogmis om tien uur, daar ging ik graag naartoe. Ik vond het mooi, vooral de gezangen. In de zomer was de vroegmis fijn, want dan had je wat meer nog aan de zondag. Als katholieken mochten we zondags alles doen, dus bij thuiskomst trokken we de werkkleren aan en dan konden we buiten ravotten en spelen.

Op de lagere school kwam de pastoor één keer in de week ons de catechismus leren, die bestond uit vragen en antwoorden die we van buiten moesten leren. Bijvoorbeeld, waartoe ben je op aarde? Om hier en in het hiernamaals gelukkig te zijn. Met het concilie onder paus Johannes de 23e, begin jaren zestig, onderging de kerk een grote verandering, veel hoefde niet meer, en zo ging ik niet meer elke zondag naar de kerk. In mijn studententijd aan de TH in Delft stond het geloof op een laag pitje en ging ik nog maar zelden naar de kerk. Het geloof was niet weg, maar ik had meer interesse in de oosterse filosofie. Ik las er boeken over en er werden ook cursussen over gegeven.

Na drie jaar werken op het computercentrum van de ABN ging het commerciële mij zo benauwen dat ik ontslag nam en ben ik tropische landbouw gaan studeren in Deventer, met de bedoeling om ontwikkelingswerk te gaan doen. Met de vriendenclub uit Delft hebben we het daar ook wel eens over gehad. Niet computers, maar voedselvoorziening is een eerste levensbehoefte, vandaar mijn overstap naar Deventer. Daar kwam bij dat ik altijd graag meehielp op de boerderij van mijn ouders. In het derde semester hadden we tropische stage. Deze stage wilde ik het liefst in India doen, want daar kon ik dan mijn interesse in de oosterse filosofie mee combineren. Ik kwam in Delhi aan en zocht eerst het toeristenbureau op voor informatie en vervolgens wilde ik mij gaan melden op de Nederlandse ambassade. Terwijl ik op de bus stond te wachten werd ik aangesproken door een jonge Indiër, we raakten in gesprek en hij nodigde mij uit bij hem thuis, dat bleek een pensionnetje te zijn.

Hij ging met mij mee naar de ambassade en gaf daar zijn naam en adres op. Omdat de nodige formaliteiten nogal lang zouden duren, legde hij mij uit hoe ik bij zijn huis kon komen en vertrok hij alvast. Nadat alles afgerond was op de ambassade dacht ik erover naar het pensionnetje te gaan, want ik had er een goed gevoel bij. Daar ontmoette ik ook zijn vader en al snel bleek dat zijn vader helemaal thuis was in de oosterse filosofie. Het was dan ook een heerlijk onderkomen voor mij, en het voelde alsof God ervoor gezorgd had. De werkzaamheden voor de stage duurden anderhalve maand. In die tijd heb ik de taal enigszins geleerd en heb ik fijne gesprekken gehad over de oosterse filosofie. Ook kocht ik wat boeken, waaronder een boek van goeroe Bhagwan Sri Rajneesh. Vanuit mijn stageplaats in Hisar, ruim 150 km ten westen van Delhi, ging ik eens in de maand terug naar het pensionnetje in Delhi, een heerlijk onderkomen.

Lorber
Tien dagen na terugkomst uit India leerde ik Ria kennen. In de oosterse filosofie en het hindoeïsme had ik het niet gevonden en het Christelijke geloof had me nooit losgelaten. We zijn dan ook kerkelijk getrouwd, het was voor ons vanzelfsprekend om dat voor God te doen. Af en toe gingen we naar de kerk. Dat lag vooral aan de voorganger of die inspirerend was en zelf ook daadwerkelijk geloofde. Ik bleef zoeken, maar niet zo actief, toch wilde ik er wel meer over weten. Zo kwamen we op het pad van de boeken van Jakob Lorber, dat was begin juni 1986. Mijn moeder ging jaarlijks met haar dochters een weekje op stap. Dit keer gingen zij naar Terschelling voor een cursus metamorfose massage. Om de cursuskosten wat te drukken werden wij ook gevraagd mee te gaan. Die cursus werd geleid door Johanna Kempers.

We kregen een brief van haar, waarin zij vertelde dat er in haar een verandering had plaatsgevonden en dat het iets met Jezus te maken had. Wat zij schreef voelde voor ons goed, maar anderen stonden er wat sceptisch tegenover. De cursus ging toch door, maar het was haar laatste cursus omdat ze ervaren had dat er nogal commercieel mee omgegaan werd. Johanna las al een poos Lorber, in het Duits. Zij had van Margriet Minis, een non die toen in het klooster leefde, een Duitse Lorber folder gekregen, toen Johanna in dat klooster een cursus gaf. Die folder had ze een aantal keer bekeken en aan de kant gelegd. Maar op een gegeven moment kocht ze toch de Jeugd van Jezus in het Duits en kon het meeste wel begrijpen. Zij vertelde ons daarover tijdens die cursus.

Daarna hebben wij Johanna nog bij haar thuis in Malden bezocht. Na dat bezoek zijn wij eerst de door Ankh Hermes uitgegeven boeken gaan lezen, “De Jeugd van Jezus”, “Drie dagen in de Tempel”, “Woorden van Jezus” en “De Profeet Jakob Lorber”. Wat in die boeken beschreven staat voelde meteen goed, het kwam helemaal binnen, niet alleen bij mij maar ook bij Ria. Daar ben ik heel dankbaar voor, dat we dat allebei hebben. Je kunt dan samen veel meer doen en sinds die tijd zijn we vooral met de boeken van Jakob Lorber bezig. We zijn een jaar of tien bij Johanna geweest met een gespreksgroep van Lorber-lezers. In 1988 kwamen we via Jan Eijs en Vera Bos in contact met Francina Waal, bestuurslid van de Lorberstichting, en hebben wij ons ook bij haar gespreksgroep aangesloten.

Leven met de boeken van Jakob Lorber
We zijn toch anders gaan leven. Het achter wereldse dingen aanhollen hoefde niet meer. We waren al van het sobere en kregen dat door de Lorber boeken bevestigd, we voelden ons er helemaal in thuis. Nu werd dienend bezig zijn nog meer ons levensmotief. Ria was al bij de Zonnebloem actief en ik ging ook mee met de vakantieweken daarvan. Daarnaast deden en doen we het onderhoud van tuintjes bij mensen, zamelen we naaimachines in en kleding voor Mensen in Nood. Ook helpen we mee op de zorgboerderij van Rein en Gera, en doen we mantelzorg bij een aantal mensen. Op de zorgboerderij is het een levenskunst om goed om te gaan met al de verschillende mensen die daar komen. We houden altijd de liefde van de Heer in gedachten, Hij speelt altijd op de achtergrond mee om te volharden in het positieve. Met vallen en opstaan worden we ook milder naar anderen toe en krijgen we onze levenslessen.

De Heer laat je de dingen toevallen, maar Hij doet niets buiten mijn vrije wil om. Als Hij ziet wat je graag wilt, zorgt Hij dat er iets op je pad komt om dat mogelijk te maken. Zo heeft Hij er bijvoorbeeld voor gezorgd dat de Lorber boeken op ons pad kwamen, dat is de Hand van de Heer, of Hij zorgt dat je precies op tijd naar iemand toe gaat, voor wie dat heel nodig is. Zo ging Ria als mantelzorger een keer naar een erg eenzame vrouw op een andere dag in de week dan ze normaal deed, en juist op die dag stierf deze vrouw in Ria’s armen.

Gebed en vertrouwen
In 2010 werd vastgesteld dat ik een zeldzame vorm van beenmergkanker heb, de ziekte van Waldenström. In 2010, 2016 en in 2022 kreeg ik Chemokuren. Steeds is er voor mij gebeden, ook bij de kuur in 2022. Ik kreeg een infuus (immunotherapie) en moest vijf dagen lang chemopillen slikken. Daar werd ik heel erg beroerd van, ik bleef maar overgeven, er bleef niets in. Een pilletje om dit te voorkomen hielp niet. De vierde dag kreeg ik ’s nachts een hele nare droom, wat ik nooit heb. Vroeg in de ochtend vertelde ik mijn droom aan Ria en zei ik: “Ik stop ermee, ik neem niets meer in, het is helemaal klaar! Ik ga met Jezus.” Er stonden nog vijf kuren gepland, maar ik ben ermee gestopt. Het gaat nu heel goed met mij, de bloedwaarden zijn sterk verbeterd en dat na slechts één kuur. De Heer weet hoe dat kan. Daarbij komt dat de ziekte mij nooit heeft benauwd door mijn vertrouwen in de Heer. Ik zag het eerder als een kans om nog meer naar de Heer toe te groeien. Psalm 139, die ik pas een paar weken nadat ik ziek werd leerde kennen, heeft mij daar erg bij geholpen. In deze psalm staat dat de Heer je geheel doorgrondt en dat Hij van alles van je op de hoogte is. Dat sprak me enorm aan en heeft mijn vertrouwen in de Heer nog meer gesterkt. Ik heb er geen uur minder door geslapen en het zal vast ergens goed voor zijn, het zal mij meer tot liefde brengen.

Contact met onze Hemelse Vader
Het contact met mijn Hemelse Vader is veel intenser geworden. De boeken van Jakob Lorber spreken mij zo aan, het kennen van de Heer, het omgaan met Hem. Elke dag lezen we wel iets uit de Lorber boeken. Je staat er anders door in het leven, gaat anders met mensen om, bijvoorbeeld met meningsverschillen, of als ik het moeilijk heb. Het is mijn ziel en zaligheid, ik kan niet anders, het geloof laat mij nooit meer los. Ook de Heer laat je nooit meer los, je wordt in zoveel opzichten door Hem geholpen. Dat mocht ik een keer ervaren toen ik voor een reparatie bij iemand een stukje pvc-buis nodig had van dertig centimeter en een bepaalde diameter. Op weg naar iets anders fietste ik langs een bouwafvalcontainer en keek erin. Daarin lag één stukje buis en dat bleek precies de goede lengte en diameter te hebben! Zo gaat dat.

Interview met Jan Amsing door Tsjêbbe de Vries op 1 mei 2023

Lieve Vader,
Wilt U alle mensen die U nog niet kennen
en alle mensen die kracht nodig hebben
om nog sterker te geloven,
helpen om dichter bij U te komen?
Ik hoop dat ze Uw cadeau willen aannemen.
En Heer, ik wil U vragen
of U de mensen die niet geloven wilt zegenen,
zodat ze erachter komen dat U echt bestaat,
dat U God bent.
In Jezus’ naam, amen.

Gebed van Colton Burpo uit:
“De hemel verandert alles” pag. 182

Leven
is mensen en dingen
omhelzen
en weer loslaten
om ze te laten groeien en bloeien
voor Gods aanschijn.

Leven
is dankbaar zijn
voor het licht en de liefde
voor de warmte en de tederheid
in mensen en dingen
zomaar gegeven.

Leven
is alles laten zijn
en zien als een gave van God.
Niets en niemand bezitten
en juichen om elke ster
die uit de hemel valt!

Uit: ‘Zomaar voor jou, vrede en alle goeds’
door Phil Bosmans

Waardoor wordt een mens werkelijk mens? Alleen door de vrijheid van wil! God wilde geen robots of machines, Hij wilde het kind dat Hem vrijelijk liefheeft en erkent, de volwassen zoon, de volwassen dochter, het ware kind van God, dat ooit zal meewerken aan toekomstige scheppingen. Daarom is de mens volledig vrij geschapen. Maar om hem die volledige vrijheid te geven, moest hem een ordening gegeven worden en tegelijk met deze ordening een tegengestelde stimulans om deze ordening te overtreden. Pas daaruit ontwikkelde zich de eerste onafhankelijkheid en vrijheid. Het moeilijkste voor God was om de mens tot onafhankelijkheid aan te zetten. Daarvoor moest Hij Zijn Almacht volledig terugtrekken.

Met behulp van Zijn Almacht kon Hij slechts machinale of robotachtige wezens scheppen. Maar om een volledig vrij mens te scheppen, op te voeden en te vormen, daarvoor heeft Hij een onvoorstelbaar lange tijd nodig gehad. Want het belangrijkste was, dat deze geschapen mensen allereerst begonnen om een eigen zelfstandige levensbeweging te ontwikkelen. Daarvoor diende het verschil tussen het spanningsveld van de door God gevestigde orde enerzijds en de stimulans om deze orde te overtreden anderzijds. Daaruit ontstond vervolgens de eerste echte levensprikkel, namelijk, ofwel geeft de nieuw geschapen mens of geest toe aan de aantrekkingskracht van de prikkel om de gestelde orde te overtreden, dat is de prikkel tot eigenliefde, egoïsme, arrogantie of hoogmoed en uiteindelijk machtswellust, ofwel hij bestrijdt bewust deze tegengestelde prikkel en blijft vrijwillig in de Goddelijke orde, die betreft ware deemoed, liefde tot God en naastenliefde.

Genomen uit de lezing “De verlossing”
gegeven door Wilfried Schlätz in 1994 in Bietigheim 
Vertaald uit het Duits.

Jan en ik kennen Wilfried Schlätz persoonlijk al meer dan 25 jaar. Hij is over de tachtig en leest de Lorber boeken al vanaf zijn 12e jaar. Wij hebben meerdere van zijn lezingen bijgewoond in Bietigheim, maar ook in Zwitserland en daar hebben we ook zijn zus ontmoet, wat heel fijn was. Het bovenstaande stukje tekst kreeg ik kort geleden onder ogen en het sprak mij aan. Er staat in dat kleine stukje tekst zoveel.

De afgelopen dagen kreeg ik te maken met omstandigheden die mij nogal van mijn stuk brachten. Wat gebeurde was niet eerlijk en ik werd gedrongen in een machteloze positie. Maar ik kon het ook niet loslaten, want het moest afgehandeld worden. Ik bracht het in Gods liefde en meteen gebeurde er iets wat mij in mijn machteloze positie hielp. Maar opgelost werd het niet en het liefst zou ik het losgelaten hebben, maar dat ging gewoon niet.

Omdat het mij maar bezighield en mij nog steeds machteloos voelde ging ik ernstig diep met God in Jezus Christus praten. En ter sprake bracht ik ook dit stukje tekst wat hierboven staat. Voor mij werd bevestigd dat ik niets verkeerd had gedaan, en ik hoefde ook geen macht, maar ik wist gewoon niet meer hoe ermee om te gaan zonder af te wijken van Gods ordening. En ik vroeg Hem om Zijn hulp, maar ik zei daarbij, dat ik begrijp dat wij vrij zijn en andere mensen evengoed en dat het dan gebeurt zoals diegene met de macht wil. Toen kreeg ik Zijn antwoord en dat ontroerde mij zo, dat ik het graag met jullie deel. Dit is wat Hij zei:

Om jullie mensen de vrijheid van leven, de vrije wil te geven, heb Ik wel Mijn Almacht teruggetrokken, maar nooit Mijn Liefde!

Lieve mensen, blijf met God in Jezus Christus innerlijk praten, steeds weer, blijf volhouden en Hij zal je uitleg geven en de weg wijzen, zodanig dat je het begrijpen kunt! Zie wanneer je wilt Hemels Brood 8132.

Heer, ik wil U bedanken
voor Uw liefde en Uw trouw
gedurende de tijden
dat ik U niet kennen wou
door mijn vrije wil
kwam U nooit tussenbeide
maar, zonder dat ik het wist
was U steeds aan mijn zijde…

Heer, ik wil U bedanken
voor Uw wijsheid en geduld
en dat U mij verloste
van een diep gevoel van schuld
U maakte mij vrij
van alle bange dromen
doordat U, aan het kruis
mijn schuld hebt weggenomen…

Heer, ik wil U bedanken
voor Uw wonderlijke kracht
dat deze enkel liefde is
had ik niet verwacht
dichtbij de Bron
laat ik me verder leiden
door U… mijn liefste Heer
U, die mijn ziel bevrijdde…

U opende mijn ogen
waardoor ik Uw heerlijkheid kan zien
U opende mijn oren
zodat ik Uw taal versta
ik opende mijn hart
en golven van Uw liefde doorstromen mij
ik open mijn hart
U bent me zo nabij
zo nabij…

Willeke Hesseling, van de CD Grenzeloos 3

Een mens kan maar
op aarde ten volle leven
als hij in hoofd en hart
een stukje hemel heeft.

Gelukkig is de mens
die niet achter het geluk aanzit
als achter een vlinder
maar dankbaar is voor alles
wat hem gegeven werd!

Leven is dankbaar zijn
voor het licht en de liefde
voor de warmte en de tederheid
in mensen en dingen
zomaar gegeven.

Uit: ‘Zomaar voor jou, vrede en alle goeds’
door Phil Bosmans

Klein vogelijn op groene tak,
Wat zingt g’een lustig lied!
Wij hebben in ons hele boek
Zo’n vrolijk wijsje niet.
O, zeg ons, zeg ons, aardig beest,
Wie toch uw meester is geweest.
O, zeg ons, zeg ons, aardig beest,
Wie toch uw meester is geweest.

Zo zuiver zingt gij en zo hoog,
Zo keurig in de maat,
En ’t hart, dat popelt ons van vreugd,
Wanneer uw keeltje gaat.
O, zeg ons, zeg ons, aardig beest,
Wie toch uw meester is geweest.
O, zeg ons, zeg ons, aardig beest,
Wie toch uw meester is geweest.

Voorzeker, ’t is de goede God,
Die ’t u heeft toevertrouwd,
Opdat gij aan der blinden oor
Zijn goedheid melden zoudt,
O, ja wij weten ’t aardig beest,
Dat God uw meester is geweest.
O, ja wij weten ’t aardig beest,
Dat God uw meester is geweest.

Dr. J.P. Heije / W. Smits

In deze stilte van je hart
omvat lk alles en iedereen.
Wie in deze stilte blijft,
blijft bij Mij,
wordt één met Mijn alles doordringende
en vormgevende kracht.
Wie in deze stilte blijft,
wordt Mijn kracht.
Wie in deze stilte blijft,
wordt Mijn openbaring,
wordt Mijn beeld dat ik in hem heb afgedrukt,
wordt zoals lk ben,
uitstralende en overwinnende liefde

Pieter van Acoleyen

Onderstaand stukje tekst uit Het Grote Johannes Evangelie werd ons toegestuurd door Mieke van Gijssel met de vraag het in LiefdeRijk op te nemen. Mieke is therapeut lichaamsgerichte psychotherapie en spirituele ontwikkeling. Zij heeft een vrij drukke praktijk in Den Haag. Zij schrijft ons dat zij regelmatig in haar praktijk de hulpvraag hoort van mensen dat zij meer in contact willen komen met hun hart i.p.v. te leven vanuit hun hoofd, vanuit het verstand.
In Het Grote Johannes Evangelie las zij het hoofdstuk “Een verstandsmens zoekt de liefde” en zij ziet daarin een prachtig antwoord wat haar klanten zou kunnen helpen en zij denkt, wellicht helpt het meer mensen.
Het gaat in dit stukje tekst om een gesprek tussen Suetal, die van zichzelf zegt dat hij veelal verstandelijk bezig is maar de liefde in zijn hart niet kent, en Aartsengel Rafaël. Waarbij Mieke vers 5 vooral van belang vindt voor haar werk. Het is voor haar een bevestiging om aandacht te besteden aan het ‘innerlijk kind-werk’.

[1] SUETAL zegt: “Begrepen wel, maar ik zou je bijna liever niet hebben begrepen! Hoe kan ik me dan tot liefde dwingen, als ik daartoe door mijn aard bijna helemaal niet in staat ben? Ik voel alleen maar een verstandelijke instemming bij verschijnselen en daden, maar liefde in mijn hart ken ik niet! Zeg me dan toch hoe dat in een mens aanvoelt, – of waaraan hij herkent dat er liefde in zijn hart is ontwaakt? Er moet toch wel het een of andere teken van herkenning in het leven van de mens zijn, anders heeft hij niets aan die hele liefde. Hij kan haar misschien volledig bezitten, maar weet niet dat zo’n levenstrek ‘liefde’ heet. Wat helpt of geeft hem dan die hele liefde!?”[2] RAPHAËL zegt: “Herinner je je dan de tijd van vroeger niet meer , toen je nog kind was? Wat voelde je toen voor je ouders, die veel van je hielden en je als hun lieveling overstelpten met allerlei weldaden?”[3] SUETAL zegt: “Het is wel lang geleden, maar ik kan me nog menig voorval herinneren waarbij ik zo ontroerd was, dat me daarbij de tranen in de ogen kwamen. Moet zo’n kinderlijk gevoel soms liefde zijn?”[4] RAPHAËL zegt: “Ja, ja, dat is liefde. Wie die niet heeft, mist uiteindelijk alles wat tot het leven behoort, en zo’n mens is dan slechts een werktuig van zijn door de natuur verlichte hersens en weet nauwelijks iets af van het wezen van zijn eigen ziel![5] De kinderliefde moet daarom in de harten van iedereen zoals jij, weer wakker worden, omdat het anders onmogelijk is om een puur verstandsmens binnen te voeren in het innerlijke levensrijk.[6] Wat heb je eraan, als je alles met het verstand begrijpt en toch niet in staat bent je eigen leven te begrijpen en niet kunt zien hoe het is, hoe het zich vormt en ontwikkelt?![7] Wat heeft een tuinman eraan om in andermans tuin de weelderige groei van allerlei edele planten te bewonderen, maar daarbij zijn eigen tuin braak laat liggen en slechts het onkruid daarin naar believen laat woekeren?! Men moet voor de bedden in de eigen tuin zorgen, ze van onkruid vrij maken, met de juiste mest mesten en met de zaden van edele planten bezaaien, opdat men dan op de juiste tijd ook de juiste vreugde zal kunnen beleven aan de weelderige, edele gewassen van de eigen tuin! -Maar nu houden we er over op, want de grote meester gaat iets nieuws ondernemen, en daar moet je met hart en hoofd bij zijn!”

Uit Het Grote Johannes Evangelie, Deel III hoofdstuk 80 vers 1 t/m 7

De klank van Liefde is de stilte tussen twee momenten in.
Want Liefde is een godsgeschenk dat tijdloos is en eeuwig duurt.
Het is de ruimteloze ervaring tussen je in- en je uitademing.
De klank van liefde is oorverdovend.
Die voel je zonder haar te horen met je oren.

Harm Wagenmakers

Eenmaal maakt U alles weer nieuw, Jezus
Eenmaal heelt U iedere wond
Heel de oude wereld verdwijnt
De pijn voorbij

Eenmaal maakt U alles volmaakt, Jezus
Eenmaal zal het duidelijk zijn
Alle zorg en wanhoop verdwijnt
De angst voorbij

Op die dag, in de hemel
Wat een dag, wat een vreugde zal dat zijn
Dan zijn wij bij Jezus
En klinkt het overwinningslied

Eenmaal, oog in oog met de Heer Jezus
Kan genade heerlijker zijn
En U maakt ons anders en nieuw
Op die dag

Eenmaal zijn we werkelijk vrij, Jezus
Eenmaal is het vechten voorbij
Dan zien we Uw macht en Uw pracht
Op die dag

Op die dag, in de hemel
Wat een dag, wat een vreugde zal dat zijn
Dan zijn wij bij Jezus
En klinkt het overwinningslied

Liedje van Stichting Opwekking

te beluisteren via YouTube:
“https://www.youtube.com/watch?v=gOL301uju-c”

In de Bijbel wordt gesproken over ongehoorzaamheid aan Mij. Adam en Eva waren ongehoorzaam aan Mij. Maar de mens heeft van Mij de vrije wil gekregen, dus dan kan er eigenlijk geen sprake zijn van ongehoorzaamheid, wanneer de mens naar zijn eigen vrij van Mij gekregen wil handelt. Het woord ongehoorzaam vraagt dan ook om enige uitleg.

Ja, het is zo dat de mens van Mij de eigen vrije wil gekregen heeft, maar eerder heeft hij Mijn eeuwig ware leven gekregen. Mijn eeuwig ware Goddelijke Leven is de volkomen waarheid, liefde en haar wijsheid in volmaakte zuiverheid. Naast Mijn leven en de vrije wil heeft de mens ook het eigen besef te bestaan gekregen, en dat is alleen mogelijk wanneer hij met zijn vrije wil keuzen kan maken tussen tegenstellingen. Daarom is er niet alleen Mijn leven, maar ook het tegenovergestelde, de dood. Dat is de gelukzaligheid van werkelijk leven en daartegenover het onaangename van het niets. Het niets is het tegenovergestelde van het Enig ware Leven Die Ik Ben.

Nu bevond de mens zich in eerste instantie alleen in Mijn liefde en haar wijsheid en had in zijn vrijheid niet anders gekozen dan waarheid en liefde en de daaruit voortkomende wijsheid. Maar de mogelijkheid anders te kiezen was aanwezig, moest daar aanwezig zijn, anders kon de mens zijn eigen bestaan niet ervaren. Uit liefde en zorg voor de mens heb Ik hem uitgelegd dat het van groot belang was om, naast alles wat hij mocht doen, een aantal dingen beslist niet te doen, omdat de keus daarvoor grote gevolgen voor hem zouden hebben. Meer kon Ik hem daarover niet vertellen, want dat zou zijn vrijheid van wil, van keus belemmeren, en juist de vrije keus is voor de mens van groot belang om zich van zichzelf bewust te kunnen zijn.

Op het moment dat de mens voor de keus gesteld werd, datgene te doen waar Ik hem voor gewaarschuwd had dat niet te doen, maakte hij toch de keus dat wel te doen. Vervolgens gebeurde wat die keus inhield, en dat was het verlies van zijn verblijf in het Paradijs, dat was de kennis en het besef tussen goed en kwaad, dat was de noodzaak om zelf te werken om zichzelf in stand te houden. Door zijn keuzen goed af te stemmen op Mijn aanbevelingen, was het voor hem mogelijk om in een min of meer aangename situatie te kunnen leven op aarde. Maar eenmaal verleid tot het niet opvolgen van Mijn aanbevelingen, bleef de mens keer op keer verleid worden, tot in de huidige tijd.

Het niet luisteren naar Mijn aanbevelingen is door de mens genoemd, ongehoorzaam te zijn, terwijl het niet meer is dan het in vrijheid maken van een andere keus dan Ik de mens heb voorgehouden, met de bedoeling om te voorkomen dat de mens met de onaangename gevolgen van een andere keus te maken krijgt. Noem het ongehoorzaamheid, Ik noem het de eigen vrije keus van de mens. Ik weet hoe moeilijk het is om de verleiding te weerstaan, en, lieve mensen, vanuit Mijn grote liefde voor jullie allemaal zeg Ik, het komt goed, maar meer kan Ik daarover niet zeggen, om jullie vrijheid niet te belemmeren. Vertrouw daarom op Mij in geloof en liefde en wees in Mijn liefde gezegend.