Hemelse Vader, ik voel in mij dat het zo belangrijk is dat onze wil plaats maakt voor Uw Wil, dat wij zover komen dat ik niet in mij leef, maar dat ik U in mij laat leven, en U in mij leeft. Dan leef ik in alle vrijheid werkelijk.

Het ware leven ben Ik in ieder mens. Om dat te kunnen beseffen in de eigen bewustheid van bestaan, heeft ieder mens het eigen ik-besef gekregen en de vrijheid van wil. Het is aan de mens om in zijn vrijheid in te zien Wie in werkelijkheid zijn leven is en zijn wil over te geven aan Wie zijn leven van oorsprong aan eeuwig oneindig is, en dat ben Ik, Schepper van de mens. Geen mens is levend zonder Mijn Wil.

In de Bijbel staat geschreven, wie zijn leven wil behouden, die verliest het, wie zijn leven om Mijnentwil geeft, zal het behouden. Wie zijn wil uit eigen vrije keus aan Mijn Wil overgeeft, die geeft daarmee zijn leven aan Mij en zal in vrijheid en van zichzelf bewust werkelijk leven. Maar het is niet bedoeld dat een mens zichzelf dwingt om zijn wil aan Mijn Wil over te geven, dat zal hem nooit lukken. Met de beste wil niet. Alleen degene die het ten diepste eens is met Mijn Wil, is in staat om zijn wil aan Mijn Wil over te geven.

Daarbij blijft hij op de aarde nog altijd onder de invloed van de verleider, die voor een deel de vrijheid heeft om mensen te verleiden. Het vraagt daarom een voortdurend innerlijk luisteren naar Mijn ingevingen in het hart, in het centrum van leven in de mens, waar Ik Ben, om Mijn Wil te kunnen blijven volgen. Maar wie ten diepste verlangt Mijn Wil gelijk te zijn, die zal Ik meer en meer sterken om de verleider te kunnen weerstaan. De wil van de mens is gekoppeld aan zijn ego en het ego heeft de neiging om te heersen over zijn leven als bezitter van zijn leven. Vanuit het ego kan een in Mij gelovend mens het als zijn verantwoordelijkheid zien om zoveel mogelijk naar Mijn waarheid, liefde en haar wijsheid te willen leven, maar daarmee is het zijn wil en niet Mijn Wil, het is geen overgave van zijn wil aan Mijn Wil. Al heeft iemand daarmee de beste bedoelingen, hij gaat eraan voorbij dat geen mens zelf iets tot stand kan brengen zonder Mij, zonder dat hij innerlijk naar Mij luistert en doet wat Ik hem ingeef te doen. Zie, dat is een misverstand bij zo veel in Mij gelovende mensen, dat zij denken zelf de verantwoordelijkheid te moeten nemen om naar waarheid, liefde en haar wijsheid te leven, terwijl het de bedoeling is dat zij uit Mij in hun hart Mij gaan leven zoals Mijn liefde en haar wijsheid in waarheid is.

Want, lief mens, Ik ben jouw ware werkelijke leven en dat ben jij pas als je je helemaal aan Mij hebt overgegeven en Mij helemaal vanuit je hart leeft zoals Ik Ben. Leer Mij vanuit je hart naar waarheid, liefde en haar wijsheid te leven, geef je volledig aan Mij in jou over, vertrouw Mij ten diepste in Mijn waarheid, Mijn onvoorwaardelijke, volkomen onbaatzuchtige liefde en haar volmaakte, niet te overtreffen wijsheid. Want, lief mens, dat is jouw werkelijke leven Die Ik Ben, en Mij hoef je alleen maar vanuit je hart te volgen in Jezus Christus, meer niet.

Nu is de tijd
dat lk mensen wil wekken
die Mijn stem horen
en Mijn kracht ontvangen,
die rechtstreeks vanuit Mij
leven en werken,
hun hart geopend voor de hemel,
hun handen naar de aarde en de mensen.

Ikzelf zal hen leiden
vanuit de bruidskamer van hun hart.
Ikzelf zal hen vormen en bekwamen.
Door hen en vanuit hen
groeit een nieuwe wereld
in nieuwe vormen
getekend door Mijn engelen.
Hun feestelijkheid vertolkt Mijn wederkomst.
Wie bij het oude blijft, sterft af.
Wie in het nieuwe leeft, verrijst.

Pieter van Acoleyen

We werden allemaal geschapen naar Zijn denkbeeld
en toch werden we elk anders en uniek geschapen.
Geen twee mensen zijn gelijk.
Geen hart klopt op hetzelfde ritme.
Als God had gewild dat iedereen hetzelfde was,
zou Hij het zo hebben gemaakt.
Daarom komt het niet respecteren van verschillen
en het opleggen van jouw gedachten aan anderen
neer op het niet respecteren van
Gods heilige ontwerp.

uit: Veertig regels van Liefde van Sjams van Tabriz

Hier ben ik Heer, in dit heilige NU
om in alle rust wat te praten met U
als de cirkel van het denken mij verwart
treed ik binnen in Uw liefdevolle hart.

Even stil te zijn…Uw armen om mij heen
ja, dan smelt ik Heer, en vloeien wij tot één
en alles wat mij hindert verdwijnt
de twijfel en de spijt
kritiek en onzekerheid
Uw zon van genade verschijnt
haar innige warmte is zo fijn
ja, hier zou ik altijd willen zijn…

U houdt van mij, in zwakte en in kracht
en U geeft mij meer dan ik ooit had verwacht
ik merk hoe Uw liefde mij heelt
van angsten en pijn
ziek of bezorgd te zijn
U vormt mij gestaag naar Uw beeld
het brengt mij een rust die ik niet ken
en ik hoef slechts te zijn die ik ben…

Heer, nu ga ik weer, aan de dagelijkse plicht
mij steeds in U bewust, omringd door Uw heerlijke licht
geef ik me over, want U doet het werk
en samen met U ben ik sterk
ja, samen met U ben ik sterk !

Willeke Hesseling, CD Grenzeloos 4

Geloof in kinder- en jeugdjaren
Mijn ouders waren beiden gelovig, mijn vader zat bij de Rozenkruisers en mijn moeder bad elke avond een gebedje met mij. In die tijd ben ik ook begonnen in bed met Jezus te praten. Zondags gingen we naar de katholieke kerk en ik bleef maar doorpraten met Jezus. Ik heb ook andere kindjes over Jezus verteld. Op de katholieke lagere school kregen we catechismusles, waarin over de hel gesproken werd. Ik werd boos en zei: Dit is God niet, God is liefde! Toen werd ik naar huis gestuurd en mocht een week lang niet op school komen. Terugkomen was moeilijk, ik werd gezien als een brutaal kind. Op godsdienstles was er ook een les met het viltbord over het Laatste Avondmaal en ik had het gevoel dat ik daar was, ik wist het gewoon. Ik mocht vertellen hoe Jezus terug zou komen.

In de pubertijd kwam het geloof op een laag pitje te staan. Ik werd verliefd, kreeg vriendjes en ben getrouwd. Mijn moeder was intussen ook Rozenkruiser geworden en volgde hun opleidingen. Daar zag ze het boekje over Jakob Lorber, schrijfknecht van God. Ze las het en was er enthousiast over. Ze gaf het vervolgens aan mij en zei dat ik het ook moest lezen. Maar ik heb het jaren laten liggen, ik had het met de kerk gehad. Op school was ik geslagen door een broeder en door een andere broeder verkeerd bejegend en in de kerk zag ik veel ongelovige mensen, die uit een angst naar de kerk gingen. Ik zocht mijn eigen weg, Jezus bleef wel in mij, maar ik las daarbij over het boeddhisme en het hindoeïsme. Ook heb ik de boeken van Mulder-Schalekamp gelezen, die gingen over het leven na de dood, zij zag net als ik geesten van overledenen. Toen mijn vader stervende was, kwam zijn geest naar mij toe en hij zei, Eus, ik moet je mijn excuus aanbieden, ik heb altijd gedacht dat je gek was. In de ogen van anderen was ik inderdaad een vreemd kind, alleen mijn oma en mijn moeder begrepen mij.

Jakob Lorber
In de tijd dat ik het moeilijk had in mijn huwelijk, nam mijn moeder mij mee naar Lorber bijeenkomsten en de weekenden van Jan en Ingrid. Ik wist alles al en tijdens het helpen met opruimen, vertelde ik anderen nog aanvullingen. In het gespreksgroepje zei ik ook dingen die herkend werden. Ik voelde mij in die tijd heel eenzaam en ging toen de boeken van Jakob Lorber lezen, het grote Johannes evangelie. Daarin las ik ook veel over geesten, wat ik ook zelf gezien en ervaren had. Ik wist ook dat ik er destijds bij geweest ben, toen Jezus rondtrok. Ik weet nog hoe Zijn mantel was, de olijfbomen, de droogte en dat ik naar Hem luisterde. Ik heb die boeken steeds hardop gelezen en had het gevoel dat de kamer vol was met meeluisterende geesten. In die tijd kwam op een parkeerplaats een overleden zigeunerin naar mij toe rennen en zij bedankte mij.
Mijn huwelijk was moeilijk en toch heb ik met mijn man vier mooie kinderen mogen krijgen. Na twee zoons was ik weer zwanger. In een droom zag ik mijn overleden oma die roze bloempjes borduurde en ik wist, het wordt dit keer een meisje, en dat was waar. Later ben ik van mijn man gescheiden.

Belevenissen, overledenen en visioenen
In mijn leven heb ik veel mooie dingen mogen doen voor overledenen en kreeg ook dingen door voor mensen hier en voor mijzelf. In het hospice, waar ik zo’n vijf jaar gewerkt heb, stond ik naast een man bij de receptie. Ik begon met hem te praten en zei tegen hem, stop met drinken, je doet je vrouw daar verdriet mee, zij is, waar zij nu is, gelukkig. Zo trof ik ook een man die veel last had van nachtmerries, ik pakte zijn hand en daarna heeft hij geen nachtmerries meer gehad. Vaak heb ik in het hospice mogen zien dat familieleden en/of vrienden een stervende kwamen halen.
Zelf word ik ook geholpen. We reden met de auto naar Frankrijk op vakantie en opeens zei ik, keer om, want de auto moet nagekeken worden, of je moet mij er hier uit zetten. Bij de garage bleek toen dat het stuur doorgeroest was! Ik ruik ook geuren, bij mijzelf is dat de geur van rozen, wanneer ik een geur van sigaren ruik, weet ik dat het mijn overleden opa is. Bijzonder is het dat ik veertig jaar geleden het nieuwe Jeruzalem met haar bewoners mocht zien, dat was zo mooi, daar zijn geen woorden voor.

Belevenissen in Australië en andere landen
Een paar jaar geleden kreeg ik een uitnodiging van mijn nicht om naar Australië te komen, zij zou het ticket betalen. Dat was moeilijk voor mij, want ik had angst om te vliegen, ik was bang voor turbulentie. Toen droomde ik over een honeybird, een honingvogel, die in Australië voorkomt, en toen ik vervolgens een bijzondere vlinder in mijn tuin zag, wist ik dat het de bedoeling van de hemelse Vader was dat ik zou gaan. Tegen de hemelse Vader zei ik, U weet dat ik gezegd heb dat ik nooit meer met een vliegtuig ga. Als U wilt dat ik ga, laat het voor mij dan mogelijk zijn om te vliegen zonder de corona inenting, voor Australië was vanwege de corona uitbraak een inentingsbewijs nodig. De volgende dag werd bekendgemaakt dat er geen inentingsbewijs voor Australië meer nodig was! Toen heb ik mijn excuus gemaakt, Vader, sorry voor mijn gedrag, dat ik U een voorwaarde stelde om te gaan, ik zal gaan. En heel bijzonder, op de vliegreis van 18 uur, naar Australië en terug, was er, ondanks een paar waarschuwingen, geen turbulentie!

Mijn verblijf in Australië was bijzonder. Aan het strand zagen mijn nicht en ik een dolfijnenpaar met jong, terwijl mijn nicht daar vaker kwam maar daar nog nooit een dolfijn had gezien. We zijn ook naar een gebied geweest met Aboriginals. Daar kwam een Aboriginal vrouw naar mij toe en vertelde mij dat haar gezegd was, er komt een familielid uit Nederland. En ze had een boodschap voor mij, ze zei, jij bent als ziel vrijwillig hier op aarde gekomen. Later die dag kwam ik in een tweedehands winkel, en een vrouw ziet mij en omarmt mij en geeft mij diezelfde boodschap. Ja Vader, nu geloof ik het!

Later zagen wij in Melbourne in de wolken een prachtige paradijsvogel, heel veel mensen hebben dat toen gezien. Het kan een van de tekenen aan de hemel zijn waarvan gesproken wordt in Lorber.
In Melbourne kwam op de dag voor de terugreis een groep kaketoes aanvliegen, terwijl ik de hond uitliet. Boven mijn hoofd vormden ze een spiraal en als ze boven waren in die spiraal, sloten ze onder weer aan! Ik wilde graag in Australië blijven, voelde mij daar zo fijn, maar de Heer zei mij, Ik heb je in Nederland nodig. Ik antwoordde, Vader, Uw wil geschiede, en ik hou alleen nog meer van U.

Ik ben vaak naar andere landen geweest, waar de Vader mij vroeg naartoe te reizen. In een droom vroeg God mij om naar Ierland te gaan en mijn tweede man droomde dat ook. Een edelsteen die ik had, moest ik meenemen. Wij hadden niet veel geld, maar mijn man vond een prachtige villa die heel goedkoop te huren was van iemand die er niet vaak was. Ook vond hij een goedkope vlucht, maar daarvoor hadden wij een kleine koffer nodig. Bij de kringloop zag ik toen een kleine koffer voor een euro en die bleek ook nog van dezelfde luchtvaartmaatschappij te zijn. In de villa was een herdershond van de eigenaar en ‘s nachts, tijdens een ernstige storm, kwam die hond bij ons voor deur liggen, hij beschermde ons. We hebben daar kerst gevierd en ik had het gevoel dat die edelsteen ergens in het water moest, maar bij een meer en bij de oceaan bleef de steen koud. Maar in een snel stromende beek werd hij warm, en daar heb ik hem toen in gegooid.

Hoewel ik weinig geld heb en had ben ik in Frankrijk, Zwitserland, België, en op Aruba geweest, en heb daar gebeden. Soms weet ik niet waarom ik ergens voor moet bidden, maar ik doe het, omdat Hij het van mij vraagt.

Tot slot
Sinds een tijdje heb ik spierreuma, terwijl ik al veel te verduren heb gehad. Dat brengt mij, behalve veel pijn, ook dichter bij God. De pijn is draaglijk, omdat Hij mij draagt. Zoals dit in het gedicht over de voetstappen in het zand geschreven staat. Ik voel alles van mijn voorouders, mijn vader was Joods, ik voel ook de levens die ik zelf op aarde had. Het mooie is, dat ik ook voel dat we naar een hogere staat van leven gaan in verband met de komende nieuwe aarde. Jezus is mijn Koning en Schepper, Hij staat nu helemaal centraal. Ik draag de hemel in mij en leef als het ware een dubbelleven, in deze zware wereld en tegelijkertijd in die hemel.

Interview door Tsjêbbe de Vries

In de wanorde van de tijd, dreunt de aarde
Ze geeft de pijn weer van de hunkering naar verleden,
de orde Gods, die haar leidde door de eeuwen in Zijn Schepping.
Ontredderd en verward, zoekt de natuur haar weg
door alles wat haar tegenhoudt,
om stand te houden, in de wanorde van de tijd

In de wanorde van de tijd schreeuwt ze wanhopig naar de mens,
om haar zoekgeraakte opdracht te hervatten,
terug. om de orde te weerspiegelen in Hem
die hét leven, dé liefde is,
die de Christus Missie heeft volbracht
door stand te houden in de wanorde van de tijd

In de wanorde van de tijd,
Is Hij daar, die alles zal herstellen
Dé Christus, hét antwoord
Hij hield en houdt in liefde stand,
Hij wacht op jou, op mij
Herschept Zíjn orde in elk hart
In de wanorde van de tijd

Ineke Karman

In de Openbaring van Johannes 7 vers 4 staat:
En ik hoorde het getal van hen die verzegeld waren, honderdvierenveertigduizend verzegeld vanuit alle stammen van Israël.

Dit vers is in de voorbije eeuwen vaker uitgelegd alsof er slechts 144.000 mensen door God gered zouden worden bij het laatste gericht. Dat zou, gezien het aantal mensen dat er op de aarde is, geweest is en wellicht nog gaat komen, een onwaarschijnlijk laag getal zijn. Pas in de 18e eeuw legde de Heer de tot dan toe geheime betekenis van het getal aan Emanuel Swedenborg uit. Het blijkt dat het getal 144.000 een geestelijke betekenis heeft die op een specifieke geestelijke toestand in de mens duidt. Alle getallen en namen die in de Bijbel genoemd worden, duiden op geestelijke hoedanigheden en zijn niet bedoeld om als getal begrepen te worden. De ‘144.000’ duidt op alle mensen die door God de Vader in Jezus Christus tot nieuw leven gebracht zijn. Zij hebben totaal geen kwaad meer in zich en leven alleen puur Zijn waarheid in liefde. Deze gelovigen zijn een Kind van God geworden en zijn allemaal wedergeboren.

Maar ook in deze tijd wordt het getal 144.000 nog door mensen letterlijk genomen. Met dat getal zou het aantal mensen bedoeld worden die door de Heer gered zullen worden om in Zijn hemel te mogen komen. Dit is een te betreuren misvatting die heel misleidend is, want de hemelse Vader heeft alle mensen even intens lief.

Het getal 12.000 is op een vergelijkbare manier te duiden als het getal 144.000 en betreft niet 12.000 mensen. Dat getal geeft de werkelijke aard van liefde, de goedheid en de waarheid weer die een mens tijdens zijn aardse leven in zich heeft ontwikkeld en in zijn dagelijks leven vorm heeft gegeven. Daarom beelden de namen van de twaalf Israëlische ‘stammen’ geestelijke eigenschappen uit die aan een ‘stam’ zijn toegekend. Elke naam van één van de twaalf ‘stammen van Israël’ vertegenwoordigt een bepaalde geestelijke aard in de nieuw gemaakte, de ‘verzegelde’ mens. De naam ‘Judea’ bijvoorbeeld, betekent dat deze gelovigen in Gods hemelse sferen een gemeente vormen die de Heer boven alles liefhebben en een belangeloos dienend leven leiden.

In de Openbaring van Johannes 21 vers 4 en 5 staat:
4. En God zal alle tranen van hun ogen afwissen; en de dood zal niet meer zijn; noch rouw, noch gehuil, noch moeite zal er meer zijn; want de eerste dingen zijn voorbijgegaan.
5. En Die op de troon zat, zei: Zie, Ik maak alle dingen nieuw. En Hij zei tot mij: Schrijf, want deze woorden zijn waarachtig en getrouw.

De Heer wil iedereen op heel deze aarde van de geestelijke dood redden. Hij redt degenen die er vroeger leefden, die er nu leven en in de toekomst zullen leven. Ieder mens die door Jezus wordt gered en door Hem ‘nieuw wordt gemaakt’, krijgt zijn eigen unieke plaats in Gods hemelse sferen van wederzijdse liefde en zal daar gelukzalig en vredig leven. Niemand dan de Heer weet wie welke plaats in Zijn hemel zal krijgen. Evengoed zijn er ook daar verschillen tussen mensen voor wat betreft hun vaardigheden, talenten en taken die zij zullen hebben. Maar daar zijn wij allemaal broeders en zusters met elkaar, zonder enig onderscheid in rang of stand, want rangen en standen hebben mensen op de aarde bedacht en die zijn daar niet.

Er staat ook dat gezien werd dat bij de mensen ‘verzegeld’ op hun voorhoofd stond, dat wil zeggen, dat zij in hun zuiverheid afgescheiden zijn van hen die geen zuiver geloof hebben, en dat zij met elkaar de Nieuwe Hemel, het Nieuwe Jeruzalem zullen vormen. Waarbij met het Nieuwe Jeruzalem niet een op de aarde materieel nieuw gebouwde stad bedoeld wordt, maar de geestelijke hoedanigheid van de mensen die met elkaar die ware belangeloze liefde leven. In die ‘stad’ ‘wonen’ mensen die de hemelse Vader boven alles liefhebben. Gods Koninkrijk is niet van deze wereld, maar is een geestelijke hoedanigheid van bestaan in eenheid met Jezus Christus, één in Zijn hemelse liefde.

In de Openbaring van Johannes 14 vers 1 staat:
En ik zag, en zie, het Lam staande op de berg Zion en met Hem honderdvierenveertigduizend, met op hun voorhoofden geschreven de Naam van Zijn Vader.

Het ‘Lam’ is Jezus Christus, God de Vader Zelf Die in de mens Jezus op aarde kwam en de mensheid Zijn leer van hemelse liefde gaf. De ‘berg Zion’ duidt op de onvoorwaardelijke en onbaatzuchtige hemelse liefde waarin mensen leven die de Ene God van hemel en aarde in Jezus Christus erkennen en gelijk Zijn leer van waarheid en liefde leerden leven. Al deze mensen en hogere engelen worden bedoeld met het getal ‘144.000’, want dit getal duidt op de hoedanigheid van hun liefde, niet op een groep mensen ter grootte van dit getal.

Overledenen en hogere engelen, die God erkennen als de Vader in de Zoon Jezus Christus, vormen met elkaar hemelse sferen van barmhartige liefde. Zij die in Jezus Christus en in Zijn leer van liefde geloven, worden in Zijn liefde opgenomen. Aan gene zijde kunnen zij zich met de hulp van Jezus geestelijk verder ontwikkelen. Dat ‘De Naam van de Vader’ geschreven staat op hun ‘voorhoofden’, duidt op hun liefde, hun inzicht en hun geloof in het Goddelijk Goede en de waarheid van de Goddelijke Wijsheid van Zijn leer. Het woord ‘voorhoofd’ duidt erop dat zij deze Goddelijke aspecten in zichzelf erkennen en als een geestelijke eenheid ervaren.

Aan het eind van ieders aardse leven onderzoekt de hemelse Vader in Jezus Christus, het Lam, in het laatste gericht, hoe het er in die mens met de waarheid en liefde voorstaat. Hij onderzoekt in hoeverre iemand gegroeid is in de waarheid van werkelijk leven en het werkelijk onbaatzuchtig, onvoorwaardelijk liefhebben van zijn medemensen, in gedachte, woord en daad.

Hetgeen hierboven verwoord is, is vrij genomen uit wat geschreven staat in ‘de Apocalyps Onthuld’, nummers 348, 368 en 369, geschreven door Emanuel Swedenborg

Hans de Heij en Ingrid Franssen

Begin januari overleed de man van mijn dochter, na een hartaanval. Voordat hij overleed heeft hij nog ongeveer een week geleefd op de IC van een ziekenhuis. Dat was een enorm inspannende week voor mijn dochter en haar kinderen, en ook voor mij. Vrij kort daarvoor waren ze nog bij ons geweest en ik had een levendig beeld van hem in mijn geheugen. Ik kon het dan ook nauwelijks bevatten. Ik kon niet naar mijn dochter toe, dat was te ver voor mij, maar ik wilde haar graag steunen in haar verdriet. Op de morgen na zijn overlijden kreeg ik het onderstaande ingegeven en dat heb ik meteen opgeschreven.

Als het lijkt dat je leven stilstaat
en er iets gebeurt wat je eigenlijk
nog niet verwachtte
Als de dood ineens heel dicht
bij je komt en
meeneemt die je liefhebt

Dan maakt alles even helemaal
niets meer uit
dan huil je van verdriet en dat
duurt, dat is niet zomaar voorbij
Maar na een tijdje,
niet te zeggen hoelang

kun je verder leven en
wordt je ook weer blij
Blij met het leven dat doorgaat
met de wind in je haar
met de lach van een kind
zomaar

Niet dat je vergeet, niet dat het
geen pijn meer doet
maar wel weet je dan
hoe moeilijk het ook was en is
het is toch ook allemaal
goed

Mijn dochter, vertelde mij, zij was bij zijn overlijden, dat zij een kwartiertje later nog met haar dochter een moment terug is gegaan in de kamer waar hij opgebaard lag. Beiden zagen het toen heel goed, hij is dit niet meer, het is alleen nog een lichaam.

Dit is mij later door de hemelse Vader zo uitgelegd:
Wanneer iemand sterft, trek Ik zijn geestelijke zijn, uit het materiële lichaam, naar Mij toe. In Mij leeft hij dan verder zoals hij als persoon is en zoals hij op de aarde geleefd heeft. Hij mag dan geestelijk in liefde groeien. Hoe verder iemand op aarde van het ware leven, Mijn liefde en haar wijsheid afstond, des te meer zal er nodig zijn om tot Mijn liefde te komen, maar wie op aarde liefdevol is, is daarmee dicht bij Mij, en die is dat na zijn sterven ook.

Ingrid Franssen

Katalin, een lid van een appgroep die ik volg, plaatste daar dit verhaal:

Ik woonde in Duitsland en ik had met mijn dochter een ernstig conflict wat ik graag wilde oplossen. Zij verbleef in Boedapest, maar ik wist niet waar ze was in die miljoenenhoofdstad van Hongarije. Ik vroeg aan Jezus, is het Uw wil dat ik daarnaartoe rijd, zeg mij, is het een ja of een nee? Op het moment dat ik ‘een ja’ uitsprak kwam er een onbeschrijflijk mooi gevoel in mijn hart. Bij het uitspreken van ‘een nee’ kwam dat helemaal niet. Om er zeker van te zijn dat ik Hem goed begreep, heb ik dat nog een paar keer op die manier gevraagd, en elke keer kwam met ‘ja’ datzelfde onbeschrijflijk mooie gevoel in mijn hart.

Ik had de vader van mijn dochter gevraagd naar haar adres, maar hij wist het ook niet. Toen ben ik zonder te weten waar mijn dochter was naar Boedapest gereden, ik vertrouwde erop dat als het de bedoeling was, Hij ervoor zou zorgen dat we elkaar zouden ontmoeten. Op een dag kwam ik in een cafetaria, en daar kwam ik haar tegen! Het is zo wonderbaarlijk hoe Jezus mij geleid heeft! Ik heb de situatie toen met haar kunnen uitpraten en een tijd later kwam zij ook naar Duitsland. Het grote conflict tussen ons, over de achtergrond daarvan wil ik niet vertellen, is gelukkig geheeld. Zij woont nu hier en tussen ons is het wonderbaarlijk goed, dankzij Jezus’ liefde, het is allemaal Zijn werk en leiding.

Katalin
Ingestuurd door Tsjêbbe de Vries

Het is zondagmorgen 9 maart 2025. Er wordt om 8.30 uur aangebeld er staat een man voor de deur in uniform. Deze zegt van de dienst handhaving te zijn. Ik zie het aan zijn uniform. Hij vraagt: “Bent u mevrouw van Gijssel?” Op mijn bevestigend antwoord zegt hij: “Uw auto staat op het punt om weggesleept te worden”. Ik vraag hem verbaasd waarom, hij antwoordt “Vandaag is de City pier City loop. (Voor de lezer: dat is een hardloopevenement in Den Haag.) “Uw auto staat geparkeerd op een plek waar de route langs loopt.” Ik had bij het wegzetten van de auto totaal niet meer gedacht aan het tijdelijke verkeersbord waarop stond dat daar 2 dagen niet geparkeerd mocht worden. Ik bedankte de man dat hij mij persoonlijk had gewaarschuwd. Toen hij wegreed dankte ik onze lieve hemelse Vader voor zijn goede zorgen!

Want wat zou het een gedoe geweest zijn, als ik met de auto weg had willen gaan en ik mijn auto niet had kunnen vinden omdat deze weggesleept was. Dan had ik de politie moeten bellen om uit te vinden waar mijn auto gebleven was en wanneer ik deze terug kon krijgen, om nog maar te zwijgen over de boete die ik had moeten betalen (tussen de € 150 en € 500). Terwijl ik dit opschrijf ben ik er nog steeds verwonderd en tegelijkertijd ook heel dankbaar.

Want wat ís het bijzonder dat in een stad als Den Haag, op de vroege zondagmorgen, een handhaver, aan de hand van mijn kenteken, mij thuis opzoekt en waarschuwt dat mijn auto ieder moment weggesleept kan worden. Ik heb de auto onmiddellijk verplaatst. Nog geen 10 minuten later was de straat, met de bewuste parkeerplek, afgesloten met hekwerken. Dank u, lieve Vader! Dank U dat U voorkomen hebt dat mijn auto werd weggesleept met alle nare gevolgen van dien. Ik voel mij enorm gezegend! Dank U wel!

Mieke van Gijssel

Hij heeft ons allemaal lief. Zoals wij persoonlijk zijn, met de persoonlijke eigenschappen die wij hebben, Hij heeft ons ieder persoonlijk lief. Daarbij ziet Hij onze gebreken niet. Onze angst om minder te zijn dan anderen, die misschien zachtmoediger, eerlijker, geduldiger, vredelievender, bemoedigender zijn, doet niets, maar dan ook niets af aan Zijn liefde voor ieder persoonlijk en allen tezamen. Onze angst, minder te zijn dan de ander, terwijl Zijn liefde toch volkomen is, drukt ons slechts onnodig terneer.

Hoe ben ik gekomen tot deze lezing over nederigheid. Want nederigheid is niet zo’n gemakkelijk thema. We zijn eigenlijk niet zo bereid om nederig te zijn en we zijn ook niet zo bereid toe te geven dat het ons nog behoorlijk aan nederigheid ontbreekt. En we zijn er meestal ook niet blij mee als iemand ons op gebrek aan nederigheid aanspreekt. We willen ons van harte toeleggen op het doen van liefde aan onze naaste, zoals het ons aangeraden is in de Bijbel en zoals we zelf ook wel kunnen beseffen, dat dat de beste basis is om met elkaar om te gaan. Maar op de een of andere manier staat nederigheid daar los van, we kunnen liefhebben, ondanks ons gebrek aan nederigheid.

Hoe komt het dan dat ik nogal eens bemerk, dat ik naar iemand in liefde wil reageren en tot de ontdekking kom, dat ik eigenlijk helemaal niet zo liefdevol gereageerd heb. Of hoe komt het dan dat ik in liefde iets wil duidelijk maken, maar ik bemerk dat ik iemand verwijten sta te maken. Hoe komt het dan dat ik iets goed wil oplossen en achteraf gezien heb ik het weer niet gedaan zoals ik me had voorgenomen. Ja hoe komt dat dan, ik heb toch steeds de beste voornemens, de sterke wil om het goed te doen, de inzet, en toch vind ik mijzelf regelmatig terug in iets wat ik zo niet heb bedoeld, wat eigenlijk niet die liefde is die ik had willen zijn.

Herken je dat? Dat goed willen doen maar het lukt op de een of andere manier niet, hoe we het ook proberen, steeds opnieuw raken we in dezelfde valkuilen gevangen. Waar heeft dat toch mee te maken? Je wilt ware liefde, maar je vindt het tegenovergestelde. Wat is dan de sleutel tot ware liefde?

Zoekend naar die sleutel werd mij duidelijk dat nederigheid alleen die sleutel kan zijn. Alleen nederigheid biedt ons toegang tot liefde, tot Zijn liefde, die ons allen omringt, die ons allen heeft opgenomen. Maar, willen we die liefde, Zijn liefde, de volkomen belangeloze pure liefde van onze Schepper gaan beleven, ervaren, ons bewust worden, zelf leven, dan kan dat alleen door nederigheid, deemoed. En dat is iets wat ons in alle vrijheid door onze Schepper gelaten is als een eigen vrije keus, in nederigheid te zijn, in deemoed te leven. Alles kan en zal Hij ons geven, met alles kan en zal Hij ons bijstaan, maar de keuze voor nederigheid, voor deemoed, die moeten we in alle vrijheid zelf maken om zelfstandig waarlijk mens te kunnen zijn, gelijk aan Hem.

Wat zijn wij?

Wat zijn wij en wat kunnen we? Wat als we toch Zijn liefde willen zijn en het lukt ons niet? Wij hebben het vermogen niet, de kracht niet. Maar hoezo lukt het niet? Wat als wij eigenlijk een stukje van het verloren gegane paradijs, naast Hem, een stukje van de gevallen geest in ons dragen en wij met ons leven hier op aarde dat stukje daarvan mogen meehelpen terug te brengen naar ware liefde?

Hoe moeilijk ik het in de praktijk ook vind, als Hij mij zou vragen, wil je voor Mij een klein stukje van het kruis dragen, een piepklein stukje maar, hier op aarde, zou ik dan zeggen, nee, dat wil ik niet? Zou jij dan zeggen, nee, dat wil ik niet? Ik denk dat we allemaal wel zouden zeggen, ja, dat stukje wil ik wel dragen, ik wil wel meehelpen, het afgedwaalde weer bij U terug te brengen. En als we dat willen, dan hebben we toch eigenlijk ook niets te klagen, want al is dat moeilijk, al drukt dat stukje kruis op ons en al zouden we er graag van verlost zijn, we zijn ervan verlost, we zijn dat stukje niet, we mogen het dragen uit liefde voor Hem, het moet niet, het mag! Het mag en het heeft onze instemming, toch?

Hij heeft Zichzelf in ons gelegd, wij zijn Hem en Hij heeft daarbij een stukje gevoegd om die afgedwaalde geest, dat deel wat ook eens bij Hem hoorde en nog hoort, terug te helpen brengen. Daarin heeft de één van ons een zwaardere taak dan de ander, maar ook zijn talenten zullen daarop aangepast zijn. Want Hij laat ons niet alleen. Hij laat ons nooit alleen en alles, maar dan ook alles, heeft Zijn liefde en wordt in Zijn grote liefde geleid naar het totale Eén Zijn in liefde. Wij hebben van Hem het leven gekregen en het levensbewustzijn daarbij. En dat heeft alleen nut als liefde geleefd wordt, het is alleen leven als liefde geleefd wordt. En wanneer we dat niet kunnen, zijn wij toch nog altijd in Zijn dienst, nog altijd dienstbaar aan Hem, en door Hem aan de geest die gevallen is, die niet in belangeloze liefde gebleven is.

Zou mij nu de vraag gesteld worden, wil je nog verder helpen? Zou ik dan zeggen, nee, nu niet meer, zou jij dan zeggen, nee, nu niet meer?

Als we nog verder willen helpen, laten we dan zijn wie we zijn, Zijn schepselen. Laten we dan doen wat we kunnen, en laten wat we niet kunnen. Laten we accepteren wie we zijn en er eerlijk voor uitkomen, laten we ook accepteren dat we nog niet in alles liefde zijn, dat we niet kunnen wat we zouden willen kunnen. Laten we Hem de leiding geven, wanneer we kunnen, en accepteren wanneer we dat niet kunnen, en van elkaar ook accepteren wat we niet kunnen. Laten we zo elkaar bijstaan, in verdraagzaamheid. Want wat weten wij er uiteindelijk werkelijk precies van, welk stukje de één te dragen heeft gekregen en welk stukje een ander misschien meegekregen heeft van het kruis, en hoe zijn gedragingen daardoor beïnvloed zijn, en hoe moeilijk het voor iemand is om dat stukje afdwaling in deemoed naar liefde om te zetten.

Als we het dan op een moment eens niet meer kunnen of zien zitten, dan hebben we in ons hart een plaats waar we Hem altijd kunnen ontmoeten, waar Hij ons ook altijd zal bemoedigen, onze pijn, onze last, de druk, wat dan ook, zal verzachten. Daar vinden we Hem, en Zijn zachte liefdevolle stem zegt ons daar: “Mijn Kind, Ik heb je eeuwig lief”. Hoe je ook bent, wat je ook doet, welke weg je ook kiest, daar in je hart is Hij en daar in je hart kun je altijd, overal ter wereld, Zijn zachte liefdevolle stem horen, voelen, die zegt: “Mijn Kind, Ik heb je eeuwig lief”.

Genomen uit de lezing ‘Nederigheid, de sleutel tot ware liefde’
gegeven door Ingrid Franssen op 27 september 2003

Vader, daal nu met Uw Geest neer
op wie hopen op Uw kracht.
Vader, ga genezend rond;
heel hen die verwond
op Uw liefde wachten.

Vader, U kunt ons genezen;
daarom bidden wij tot U:
Kom en vul ons met Uw vuur,
heel ons in dit uur;
Vader, wij verwachten U

Opwekkingslied 463
Aangereikt door Gera Olsthoorn

Ik sprak een kennis die niet gelovig is. Hij ergert zich nogal eens over de dingen die in de Bijbel staan en voor waar worden aangenomen. Een bron van zijn ergernis is onder andere een zinnetje dat in de Bijbel staat. Daarin staat ergens dat de rijken niet in de hemel kunnen komen. Dat vindt hij belachelijk.

Een paar dagen later sprak ik een kennis die wel gelovig is. We hadden het onder andere over de kennis die niet gelooft en zijn ergernis uitsprak over de bewering in de Bijbel dat de rijken niet in de hemel kunnen komen.

Tot mijn stomme verbazing lees ik kort daarop het Hemels Brood 8706, daarin gaat het erover dat een kameel gemakkelijker door het oog van een naald gaat, dan dat een rijke in de hemel komt. Verbazend die uitleg in het Hemels Brood te lezen, terwijl dat kort daarvoor het onderwerp van gesprek was! Dat kan toch geen toeval zijn denk ik! Ik werd er warm van. Ik kan niet anders concluderen dan dat de goddelijke geest aanwezig was, en zich via dat Hemels Brood in de discussie mengde.

Ik heb beide kennissen uitgebreid over deze, voor mij wonderbaarlijke gebeurtenis, een mail gestuurd. Ik ben benieuwd naar hun reactie. (red.: Wij ook!)

Henk Smit

Ik kreeg een leuk boekje in handen, met daarin stukjes die kinderen, in de leeftijd van 7/12 jaar, aan God schreven. Ik vond het zo mooi om te lezen, het gaat onder meer over hoe de hemel er uitziet, over verdriet om een gestorven huisdier en over boosheid om de manier waarop de mensen met onze aarde omgaan. Om er een paar te noemen, uiteraard inclusief de taalfoutjes:

Lieve God,
Hoe bent U op het idee gekomen om mensen te maken? Het is wel leuk hier maar wat ik wel stom vind dat er nog steeds oorlogen zijn!!!!!

Michel, 10 jaar

Beste God,
Ik vind dat et zo is: Een heleboel mensen denken dat zij de baas zijn maar in ‘t echt bent U dat.
Piet Hein, 9 jaar

Lieve God,
Het mooiste wat ik in mijn leven heb meegemaakt toen ik ook voelde dat U heel dicht bij me was
toen mijn moeder niet dood ging. Ze kan nu weer alles. Dank U wel.
Lodi, 12 jaar

Uit het boekje ‘Kinderen schrijven aan God’
aangereikt door Bertie Gelijk

Dit gezang 473 is een lied dat mij vroeger erg ontroerde en nu nog.
Graag deel ik de eerste drie coupletten met jullie, in totaal zijn het tien coupletten. 
Op internet staan meerdere versies, maar deze komt het dichtst bij wat ik mij herinner.

Neem mijn leven, laat het, Heer,
Toegewijd zijn aan Uw eer,
Maak mijn uren en mijn tijd
Tot uw lof en dienst bereid.

Neem mijn handen, maak ze sterk,
Trouw en vaardig tot Uw werk.
Maak dat ik mijn voeten zet,
Op de wegen van Uw wet.

Neem mijn stem, opdat mijn lied
U, mijn Koning, hulde biedt
Maak, o Heer, mijn lippen rein
Dat zij Uw getuigen zijn.

Ingrid Franssen

Op dit moment zijn er wellicht veel mensen die zich afvragen, hoe gaat het er op de wereld in de komende tijd uitzien. Waarschijnlijk om andere redenen dan hieronder beschreven staat. Maar zelfs toen Jezus op aarde was, werd in twijfel getrokken of het met de wereld wel goed zou komen.

Onderstaand stukje tekst is genomen uit het Grote Johannes Evangelie, deel 3

[1] Na die woorden staat de jonge FARIZEEËR op, komt naar Mij toe en zegt: “Heer, meester en weergaloze Heiland! Wie ik en mijn 29 broeders zijn, weet u vast en zeker, en wie u bent, hebben wij ook van de grote machthebber Julius gehoord. Veel hoeft er over en weer dus niet gevraagd te worden. Maar omdat wij gehoord hebben dat u af en toe ook leerlingen aanneemt, zouden ook wij -slechts voor kort, tenzij het ook langer zou mogen- uw leerlingen willen zijn!”

[2] IK zeg: “Alles goed en wel, maar besef wel: De vogels hebben hun nesten en de vossen hun holen, maar Ik heb geen rustplaats voor Mijn hoofd!

[3] Wie Mijn leerling wil zijn of worden, moet een zware last op zijn schouders nemen en Mij zo navolgen! Mijn leerlingen genieten geen aardse voordelen, zij moeten daarentegen terwille van Mijn naam en Mijn liefde de reeds verkregen aardse voordelen en bezittingen niet alleen gedurende enige tijd, maar voor altijd ontberen. Zelfs vrouwen en kinderen mogen hen niet tegenhouden als zij geheel en al ware leerlingen van Gods Rijk willen worden.

[4] Geld of andere wereldse schatten mogen zij niet hebben, net zo min als twee opperkleden of reserveschoenen en voorraadzakken of een stok of wandelstaf om zich te verdedigen tegen een eventuele vijand.

[5] Zij mogen op aarde alleen maar het verborgen geheim van Gods rijk hebben. Als jullie je daarnaar kunnen voegen, mogen jullie Mijn leerlingen zijn!

[6] Ook moet ieder van Mijn leerlingen; net als Ik, tegenover iedereen vol liefde, zachtmoedigheid en geduld zijn. Hij moet zijn ergste vijand net zo zegenen als zijn beste vriend en moet, als de gelegenheid zich voordoet, degene die hem heeft benadeeld, goed doen en bidden voor degene, die hem vervolgt.

[7] Toorn en wraak moeten verre zijn van het hart van ieder die Mijn leerling wil zijn; over de bittere gebeurtenissen op deze aarde mag hij niet klagen of daarover zelfs geërgerd beginnen te morren.

[8] Hij moet alle leven van vermaak vermijden als de pest en daarentegen alles inzetten om door Mijn levende woord in zijn eigen hart letterlijk een nieuwe geest te vormen en om vervolgens eeuwig geheel in deze geest verder te leven in de overvloed van alle geestelijke kracht.

[9] Denk daarom over deze voorwaarden na en zeg Mij of je daarmee instemt en of je je aan dat alles geheel wilt onderwerpen!”

[10] De jonge Farizeeën beginnen zich naar aanleiding van deze introductie van Mij behoorlijk achter de oren te krabben en geen van hen weet daar een passend antwoord op. De jonge FARIZEEËR, die voorheen steeds met Julius had gesproken maar nu nog bij Mij stond, zegt echter toch na een poosje zo half en half schertsend: “Beste, goede en onovertrefbare meester! De aan ons gestelde voorwaarden kunnen op zichzelf heel goed zijn om misschien enige van uw buitengewone, goddelijk lijkende eigenschappen te verkrijgen. Maar, heel weinig mensen zullen zich daarvoor uitspreken en daartoe overgaan! En een algemeen belang kan die wens ook al niet hebben, want stel dat alle mensen uw voorwaarden om u te volgen zouden aanvaarden, dan zou de aarde er weldra zo uitzien als zij er volgens Mozes op de tweede of derde scheppingsdag uitzag, namelijk verlaten, woest en ledig! Weet u, bekeerlingen zult u op deze manier weinig krijgen! Kleine aantallen, die zich willen onderwerpen aan het zogenaamde bespiegelende leven en in zekere zin op aarde reeds bereiken willen wat hen pas in het hiernamaals te wachten staat, zullen daartoe wel overgaan; maar alle mensen!? O God, wat zou er van de wereld terechtkomen?

Uit: Het Grote Johannes Evangelie, deel 3, hoofdstuk 8, pagina 246

Neem mijn leven in Uw hand
leid mijn hart en verlicht mijn verstand
sterk mijn liefde en maak mij bewust
dat ik steeds op Uw vleugelen rust

U bent aanwezig… nu en altijd
heerlijk te weten dat niets ons ooit scheidt
er is geen verdeeldheid, alles is één
Uw heilige Wil houdt alles bijeen
dat wat eens uit Wijsheid ontstond
is door Uw Liefde voor eeuwig gegrond
zo innig verbonden met U, o mijn Heer
kom ik tot leven en sterf ik niet meer…

Neem mijn leven ieder moment
maak mij Uw Wil en geheimen bekend
zodat elke gedachte en daad
in het Licht van Uw lieflijkheid staat…

dat mijn leven, door leugen omhuld
met Uw Waarheid zal worden gevuld
U hebt geduld en wordt mij nooit moe
met tedere stem fluistert U mij toe
‘het is niet veel wat Ik van je verlang
ben maar jezelf en wees niet zo bang’

Neem mijn leven… meer en meer
keer ik tot Uw Vaderhart weer
in dit bewustzijn word ik geheeld
en gevormd naar Uw heilige beeld…

Dank U mijn Vader, want sinds ik U ken
mag ik ZIJN… ZIJN die ik ben!

Willeke Hesseling, CD Grenzeloos 4

Er zijn veel mensen die niet in Mijn bestaan geloven, die overtuigd niet in Mijn bestaan geloven, toch besta Ik, Leef Ik. Al die mensen die overtuigd niet in Mijn bestaan geloven, veranderen daar met al hun overtuiging dat Ik niet besta, niets aan. Alle mensen die niet in Mijn bestaan geloven, geloven wel in hun eigen bestaan, die hebben het besef te bestaan, te leven. Het bestaan op aarde noemen zij leven. Maar er is een verschil tussen leven en leven. Het ene leven is het bestaan op aarde en het andere leven is het werkelijke leven. Niemand bestaat en leeft zonder Mij, want alle bestaan en alle leven Ben Ik, is Mijn Leven.

Wie dit niet gelooft, bestaat wel, maar leeft niet. Wie dit wel gelooft, die bestaat en leeft, ook al gaat hij dood. Want werkelijk leven is eeuwig leven en de dood heeft daar geen betrekking op. Veel mensen die niet in Mijn bestaan, in Mijn ware werkelijke leven geloven, zoeken naar de zin van hun leven, van hun bestaan op aarde. En zolang zij niet in Mij en Mijn bestaan, Mijn werkelijk leven geloven, kunnen zij elke steen omdraaien, de wereld en het heelal onderzoeken, zij zullen van alles ontdekken, maar niet tot de zin van hun leven komen, omdat alleen Ik de zin van hun leven ben, omdat Ik alleen werkelijk leven Ben in alles en iedereen, in alle mensen en in de eeuwige oneindigheid, welke volmaakte liefde en haar volmaakte wijsheid is.

Zolang mensen niet in Mij geloven, niet in Mijn liefde, het volmaakte Zijn, blijven zij het bestaan zonder werkelijk te leven en kunnen zij ook het doel van hun verblijf op aarde niet begrijpen zoals het te begrijpen is. Maar alle ongeloof en de hele wetenschap bij elkaar veranderen niets aan wat werkelijk waar is, aan het Enige ware Leven, Die Ik Ben. Alle onderzoek van wetenschappers en mensen die niet in Mij geloven, gaan uit van de materie, van het zichtbaar en wetenschappelijk bewijsbare op en om de aarde, en dat met een zekere arrogantie gelijk te hebben, omdat hun ongelijk niet te bewijzen is, dat wil zeggen, omdat Mijn bestaan niet bewezen is. Daarbij wordt uitgesloten dat iets of iemand, waarvan het bestaan met de aardse middelen en mogelijkheden niet bewezen is, bestaat.

Vraag hen vanwaar zij hun besef te bestaan hebben en Ik zal het zeggen, van Mij, jullie God en Schepper. Uit Mijn ware eeuwige liefde voor alle mensen, gelovig of niet. Ik ben werkelijk volmaakt eeuwig Leven, volmaakte liefde.