Nergens is de vrijheid van zijn zo radicaal als op aarde. Daar marcheren elk besef en elke mogelijke opvatting en misvatting dwars door elkaar, zonder pardon. Vrijheid is daar vooral ook gevat in chaos, zo lijkt het. Maar waar Mijn liefde is, daar is geen chaos. En op diezelfde aarde is Mijn liefde oneindig aanwezig. Daar is Mijn liefde de grondslag van het ware leven. In die chaos van vrijheid die de mens teweegbrengt, blijft alles altijd nog in Mijn liefde geordend.

Stel je een kaartjes systeem voor met een nummering, tot een niet te begrijpen hoog getal aan nummers, en zie dat de mensheid in haar vrijheid die nummering volkomen door elkaar gooit, eeuw na eeuw, over duizenden jaren. Dan blijft die nummering in het geheugen van Mijn liefde en op het juiste moment brengt Mijn liefde die nummering weer precies op rij, alsof er niets door de war is gemaakt. Zo is het met alle daden die de mens in vrijheid doet. Alles dwars door elkaar, goed en kwaad, waar en onwaar, de mens mixt het allemaal volkomen door elkaar. Maar in Mijn liefde blijft toch het geheel in stand, de oorspronkelijke orde blijft in Mijn liefde helemaal bewaard en voor haar is het altijd mogelijk, die grote chaos, die de mens ervan maakt, terug te brengen in de oorspronkelijke juiste ware levensvorm.

En wat daar nu zo bijzonder aan is: het zal in Mijn liefde en vrijheid de mens zelf zijn, die zijn chaos herstelt naar de oorspronkelijke orde van waar leven, juist door Mijn liefde die altijd bij de mens op aarde is en door de chaos heen de mens leidt tot waar gelukzalig leven. Ook al lijkt het nu door de mens tot grotere chaos te leiden, de liefde houdt de juiste ordening toch in eeuwigheid vast!

Nu de krachten van de wereld
in beroering geraken,
blijf vast gericht
naar het wonderbare nieuwe
dat geboren wordt.
Koester geen visioenen van vernietiging.
Weet dat ook in deze tijd
lk voor alles barmhartigheid ben,
en de nederige overgave van één enkele zondaar
Mij duizendmaal liever is
dan voltrekking van gerechtigheid.
Blijf vriend en vijand liefdevol nabij.
Verlang geen andere overwinning
dan die van Mijn hart.
Dan zal Mijn hart het jouwe omvademen.
Je zult een gastvrije oase zijn
van leven, liefde en wijsheid.
Mijn brood en Mijn wijn
zal rijkelijk voorradig blijven
op de altijd gedekte tafel van jouw huis.
Je eigen honger en dorst worden gelest
en uit eigen overvloed kun je nu delen.

In al wat gebeurt,
blijf lk de zoekende Vader
naar al wie verloren zich waant.
Zo blijf lk ook
in elk van Mijn kinderen.
Je steeds nabij,
in innige tederheid.

Pieter van Acoleyen

Ongeveer 38 dertig jaar geleden heeft God mij op een bijzondere manier aangeraakt en ontving ik de Heilige Geest in mijn hart. Dat gebeurde na mijn voortdurende vragen en bidden tot God, met name over mijn huwelijk, wat de eerste twaalf jaar heel moeilijk verliep. Ik was lid van de gereformeerde kerk, wat nu PKN is, en waar ik meewerkte met het zondagschoolwerk en jeugdwerk. Achteraf besef ik dat ik jarenlang blindelings meeliep met de massa, zonder echt Jezus te kennen en eigenlijk wist ik niet eens hoe ik moest bidden. Ik begon in mij vragen te stellen en God antwoordde door een in die tijd in onze gemeente benoemd nieuw predikanten echtpaar. Ik kwam met hen in contact en ervaarde dat zij beiden een relatie met Jezus hadden. Ze straalden liefde uit en door regelmatig gebed en gesprekken met mij, kwam ik tot levend geloof en ervaarde ik de liefde en het licht van Jezus diep binnenin mij.

Op een van die dagen ging ik naar het strand en ik danste en sprong van vreugde over de duinen, vreugde en verbazing over zoveel liefde, liefde waar geen voorwaarden aan werden gesteld. Ook aan de buitenkant was het blijkbaar aan mij te zien, want mensen vroegen wat er met mij gebeurd was. Na een tijdje vroeg ook mijn man of hij met me mee mocht op deze weg en ook hij kwam uiteindelijk tot levend geloof.

Ik was erg hongerig naar de Bijbel en wilde meer weten van God, Jezus Christus en de Heilige Geest. Ik begon steeds meer te denken aan de tijd toen ik een kind was, waarbij, als ik in bed lag en bang was, ik een soort van bescherming om mij heen voelde, waardoor de angst verdween. Het was alsof die bescherming nu echt in mij tot leven kwam. Ik werd hongerig naar de Bijbel, die pas nu tot mij ging spreken. Ik volgden allerlei cursussen over Theologie en Bijbelscholen, waarbij ik mij ten aanzien van de anderen altijd anders voelde, omdat ik bij de meesten de echte relatie met God miste en mijn beleving niet met hen kon delen.

Ik kreeg contact met pinkstergemeenten, waar ik geestverwantschap mee voelde. Daarnaast was ik een gebedsgroep gestart en kwam ik in contact met de protestantse Maria zusters uit Darmstad in Duitsland, die echt vanuit het geloof leefden en waar ik van leerde om elke dag mijn contact met God te versterken, door aanhoudend gebed, zodat ik steeds meer Zijn diepe aanwezigheid binnenin mij kon waarnemen.

In de kerk was ik inmiddels aangesteld tot ouderling, wat betekende, dat ik veertig gezinnen onder mijn hoede kreeg, die elk jaar een aantal keren een bezoekje van mij verwachtten. Deze opdracht vervulde ik trouw en in sommige gezinnen had ik mooie gesprekken over het levend geloof in mij, waarbij ik tevens ontdekte, dat mensen hongerig werden naar een persoonlijke relatie met God.

Mijn man was niet echt een Bijbellezer en het was lastig om samen over ons geloof te praten. We baden alleen samen als er nood was in het bedrijf, wat dan vooral van mijn kant kwam. Dat vond ik jammer, omdat vooral de eerste jaren van ons huwelijk erg moeilijk waren geweest en ik dacht echt dat er meer verbondenheid zou zijn nu hij ook tot levend geloof was gekomen, juist in ons geloofsleven. Evengoed bad ik daar voortdurend voor en bleef ik hoopvol uitzien naar de zichtbare uitwerking van de vernieuwing bij hem.

In 1999 verlieten we, na veel discussies over het zakelijke in vergaderingen, de PKN kerk en kwamen we na veel zoeken terecht bij de gesloten ‘Vergadering van Gelovigen’. Bij deze kerkelijke groepering ontdekten we dat de vrouw niets betekende, geen vragen mocht stellen, behalve thuis aan haar man, een hoofddoek moest dragen tijdens de dienst, en nog allerlei andere wettische zaken. Na drie jaar zijn we ook daar weggegaan en besloot ik om nooit meer lid te worden van een kerkelijke groepering.

We woonden op een recreatiepark waar we gelovige buren en vrienden hadden. In de vakanties, wanneer zij daar ook waren, hadden we gezellige uurtjes met elkaar en de kinderen in ons huis, waarbij we met elkaar aten, gitaar speelden en samen baden en zongen en met elkaar het geloof deelden in Jezus Christus.

Het was aan het eind van 2004 dat mijn man mij voor een aantal weken alleen had gelaten en geen contact met mij wilde. Dat was voor mij erg moeilijk, omdat hij dit vaker gedaan had, ook voordat hij tot geloof kwam, en ik had geen idee wat ik verkeerd deed. Hij zou dat in de loop der jaren vaker gaan doen, maar dat wist ik op dat moment niet.

Mijn onzekerheid was helemaal terug! Ik bracht het in gebed bij de Heer en Hij antwoordde mij heel duidelijk via de Bijbeltekst uit Johannes 16:12 -15 “Nog veel heb Ik je te zeggen, maar je kunt het nu nog niet dragen. Maar wanneer Hij komt, de Geest der waarheid, zal Hij u de weg wijzen tot de volle waarheid. Want Hij zal niet uit Zichzelf spreken, maar al wat Hij hoort, zal Hij spreken en de toekomst zal Hij u verkondigen.” Ik beleefde mijn geloof hoofdzakelijk alleen met de Heer, las in Zijn Woord en mijn hart bleef ontvankelijk voor Zijn Stem waarmee Hij mij duidelijk de weg wees die ik moest gaan. Het was een eenzame weg, maar ik bleef verwachtingsvol uitzien naar Zijn belofte in de tekst uit Johannes, mede ook omdat God hem mij met regelmaat toonde, door dagboeken of mensen.

Het was 2013 toen we in materieel opzicht alles verloren. Geen werk, geen geld, alleen schulden, waarin God steeds op wonderlijke wijze voorzag. Ik kreeg een fantastische baan en ook mijn man, zodat we in ons eigen onderhoud konden voorzien. Het was in september 2015, toen mijn man mij opnieuw verliet voor een jonge vrouw. Maar God voorzag mij opnieuw, door alle tranen heen, op Zijn bijzondere liefdevolle wijze, van een huis in een nieuwe woonplaats met alles wat ik nodig had. Toch was er in maart 2017 nog een periode waarin ik me erg ontmoedigd, verdrietig en alleen voelde.

Op een avond, toen ik huilend in gebed was, sprak God in mijn hart om een speciaal stukje te gaan lezen uit het boekje ‘Jezus spreekt’. Ik bedacht me, dat ik het misschien ook op internet kon vinden, zodat ik mijn bed niet uit hoefde, want mijn laptop stond altijd naast mij in bed. Toen ik ‘Jezus spreekt’ opende, bemoedigde Hij mij met een stukje tekst waarin precies datgene stond wat ik op dat moment nodig had.

Mijn oog viel op een aantal linken die onderin het scherm stonden, ik klikte op de link van Bertha Dudde, in het scherm dat ik daarmee opende zag ik rechtsboven een link naar Jacob Lorber, ik klikte daarop en het volgende kreeg ik op mijn netvlies: ‘Nog veel heb ik u te zeggen’. Ik begon met lezen en ervoer in mijn hart een geweldige blijdschap en bewogenheid van Jezus in mijn hart. Ik las verder en het was een eyeopener, één die ik niet kon beschrijven, maar waarvan ik wist dat dit Gods timing was van Zijn belofte aan mij.

Ik vond de Huishouding van God, het Grote Johannes Evangelie, de geschriften van Bertha Dudde en van Swedenborg, en die deden veel met me, alles via internet en ik slurpte het als het ware op. Ik was hongerig naar meer en na verloop van tijd kon ik me permitteren om wat boeken aan te schaffen, waar ik dankbaar voor was en nog steeds ben. Voor die tijd las ik voornamelijk historische romans, die iets vertelden over de geschiedenis van de laatste eeuwen. Sindsdien kom ik niet meer in de bibliotheek en haal ik mijn geestelijk voedsel uit bovenstaande boeken, geschriften, de Bijbel en Gods Stem in mijn hart.

Na mijn scheiding ben ik opnieuw in een kerkelijke gemeente terechtgekomen, maar ook daar heeft God mij op bijzondere wijze weer uitgeleid, waarbij Hij tot me sprak mij apart te gaan zetten en via Jesaja 43:19 zei Hij: ‘Zie, Ik ga iets nieuws doen, het ontluikt nú, hebt ge het nog niet onderkend? Ja, Ik leg in de woestijn een weg, in de woestenij rivieren’.

Niet lang voordat ik de kerk verliet, gaf God Zelf mij een nieuwe invulling. Ik ontving sinds een paar jaar de Nieuwsbrieven van ‘LiefdeRijk’, doordat ik een aantal boekjes had besteld van ‘Hemels Brood’. In een van die Nieuwsbrieven las ik dat er eens in de drie weken een livestream was voor belangstellenden en ik me daarvoor kon opgeven. Ook bracht Hij mij via een heel andere weg in contact met andere christenen, die op gelijksoortige manier hun geloof beleven en samen wekelijks contact hebben via de livestream. Met beide groepen heb ik me verbonden en ik geniet van ons samenzijn in verbondenheid als Geestverwanten en geliefde kinderen van God, en dat wij met elkaar mogen delen van Zijn overvloed aan liefde en licht voor alle mensen die Hij op deze aarde schiep.

Ineke Karman

De ware betekenis van het ‘duizendjarig rijk’ en het ‘laatste oordeel’
In deel drie van het boek: ‘De Huishouding van God’ schrijft Jakob Lorber dat vlak voor de zondvloed alle liefde en geloof in God verloren was gegaan. Priesters uit die tijd hadden het volk volkomen in hun macht en onderwezen de mensen in valse godheden in hun aarde-, water-, vuur- en luchttempels. De mensheid van die tijd geloofde niet meer in ware belangeloze liefde, ondanks dat God jarenlang vele boodschappers en leraren naar hen toe stuurde, om hen te waarschuwen voor een afschuwelijk gericht. Het gericht was geweldige watervloed, de zondvloed, en alleen Noach en zijn familie overleefden die zondvloed, want zij waren God de Vader trouw gebleven. Dit gericht gebeurde ongeveer 4000 jaar geleden en was het gevolg van de ontaarding van hun geloof.

Zo’n 2000 jaar later heersten farizeeërs oppermachtig over het Joodse volk. Zij hadden de tien geboden van Mozes zodanig aangepast dat zij er niet alleen ontzettend rijk van werden, maar met hun macht alles in het dagelijks leven voor het volk bepaalden. Maar God de Vader kwam als de Mens Jezus Zelf en liet toen de mensheid zien en voelen hoe zij het beste hier op aarde kan leven. Hij gaf Zijn eenvoudige twee wetten van de Liefde en bekeerde bijzonder veel mensen, die samen met Zijn discipelen het ware geloof in de Ene God van zuiver barmhartige liefde verkondigden. Ongeveer 40 jaar later, na de kruisiging van Jezus, werd het Joodse volk over de aarde verspreid en hun tempel door de Romeinen vernietigd. Dit was een gericht over het toen levende Joodse volk dat Hij Zijn Licht had ontnomen.

Nu zijn er weer ongeveer 2000 jaren voorbij en weer is het geloof in de ware God van onvoorwaardelijke en onbaatzuchtige liefde aan het afnemen en is Gods eenvoudige leer van zuiver belangeloze liefde vervalst. Zowel de rooms katholieke als de protestantse godsdienst hebben de oorspronkelijke leer die Jezus de mensheid gaf, in hun voordeel veranderd. Daarmee hebben zij het volk een vervalste leer gegeven waardoor nu erg weinig mensen in God als een liefhebbende en barmhartige Vader van Zijn vele kinderen kunnen geloven.

Het ‘laatste oordeel’

Johannes, de geliefde discipel van Jezus, schrijft in de Bijbel, in het boek ‘Openbaring’ hoofdstuk 20, dat er een ‘laatste oordeel’ zal komen. Maar omdat hij in zijn boek uitsluitend geestelijk overeenkomstige betekenissen gebruikt, heeft niemand zich een concreet beeld van het ‘laatste oordeel’ kunnen vormen. Wat is het ‘laatste oordeel’ eigenlijk en wanneer zal dat plaatsvinden? Emanuel Swedenborg heeft als eerste in de 18e eeuw de Openbaring van Johannes mogen uitleggen en hij zegt daar meer dan eens over dat hij deze verklaringen direct van de Heer ontving.
Kerken hebben eeuwenlang dit ‘laatste oordeel’ gebruikt als een middel om angst aan te jagen en hebben de mensheid met een volkomen verkeerde opvatting opgezadeld. Vanaf haar ontstaan als godsdienst was de Rooms-Katholieke Kerk de belangrijkste verkondiger van hel en verdoemenis. Deze gedachte is door de latere godsdiensten, waaronder de protestantse, overgenomen en zo hebben vele miljoenen mensen een vreselijke angst voor het ‘laatste oordeel’ ontwikkeld. Zij hopen echter wel dat God hen genadig zal zijn en dat zij ondanks hun zondige leven het aangename vredige leven van het beloofde ‘duizendjarig rijk’, waar de Openbaring van Johannes over spreekt, toch mogen bereiken.

Het hier volgende is een gesprek tussen gestorvenen. Het is een citaat uit het boek ‘Van de Hel tot de Hemel’, deel 1, H123:2. Geschreven door Jakob Lorber.

‘Een monnik verwoordt zijn grote angst als volgt: ‘We zijn allemaal gestorven zonder het heilig sacrament der stervenden te hebben ontvangen en hebben geen biecht afgelegd, zodat we ons in een volkomen genadeloze toestand bevinden. We zouden nu wel kunnen bidden tot de tong ons op de schoenen hangt, maar het zal ons niet baten, omdat we door God al voor eeuwig zijn verdoemd. We zullen wel in deze treurige toestand tot aan het laatste oordeel gevangen blijven. Dan zal de verschrikkelijke bazuin ons in onze lichamen terugroepen, waarin we dan voor de onverbiddelijke rechterstoel van God moeten verschijnen om daar de eeuwige verdoemenis te ontvangen, waarna we in de eeuwige, verschrikkelijke pijnen van het helse vuur geworpen zullen worden.’

‘Duizendjarig rijk’

Deze volkomen verkeerde zienswijze is echter enkel en alleen het gevolg van een letterlijke interpretatie van de in de Bijbel staande ‘Openbaring’, geschreven door Johannes, de door Jezus meest geliefde discipel. De ware betekenis van het ‘duizendjarig rijk’ geeft Jakob Lorber in hoofdstuk zeven van het boek ‘De wederkomst van Christus’. De drie nullen van het getal ‘1000’ zijn een toevoeging aan de ‘1’ waarbij de ‘1’ de Heer Zelf is en Zijn menselijke persoonlijkheid voorstelt. De drie nullen betekenen de volheid van Gods drievuldigheid van ‘God de Vader, de Zoon en de Heilige Geest’, die in de Here Jezus Eén zijn. Het getal ‘1000’ beeldt dan ook God Zelf uit in de volheid van Zijn Goddelijkheid en het woord ‘jaar’ stelt de tijd of periode voor waarin Hij de mensheid tot aan het eind toe zal leiden. Het ‘eind’ is daarbij het moment waarop Gods Geest de ziel van de mens volledig heeft doordrongen.

Dat wil zeggen, wanneer die mens door de Heer één gemaakt is met en in Zijn onbaatzuchtige en onvoorwaardelijke liefde. Die mens is dan door Hem nieuw gemaakt en opnieuw geboren, wedergeboren. Maar dit kan de Heer alleen tot stand brengen in degene die uit vrije wil kiest voor het navolgen van de leer van barmhartige liefde die Hij de mensheid 2000 jaar geleden heeft gegeven en toen Zelf voorleefde. Het ‘duizendjarig rijk’ is dan echt een eeuwigdurende toestand van vrede, maar dan in die mens die door de Heer verlost is van al zijn aardse hebberigheden, gewoontes en valse geloofsopvattingen. Als de Heer een en ander in een mens, of in een volk, tot stand heeft gebracht, is dit het ‘laatste oordeel’ dat aan gene zijde plaatsvindt. Uiteindelijk zal heel de mensheid in deze vredige toestand van het ‘duizendjarig rijk’ komen, zo belooft Jezus vaak in de werken van de ‘Nieuwe Openbaring’, geschreven door Jakob Lorber.

Tweede betekenis

Het ‘duizendjarig rijk’ blijkt nog een andere betekenis te hebben, omdat alle getallen in de Bijbel op geestelijke aspecten duiden. Zie onder andere de uitleg van de getallen ‘2’, ‘3’, ‘5’, ‘7’, ‘10’, ‘12’, ‘144’, ‘666’, ’12.000’ en ‘144.000’, in de “Apocalyps Onthuld” door Emanuel Swedenborg. Hij legt uit dat het getal duizend een zeker tijdsverloop of een bepaalde periode voorstelt, omdat het getal duizend in dit vers uit de Openbaring van Johannes niet gekoppeld is aan een of ander onderwerp, of omstandigheid. Dit betekent dat het alleen maar gaat over de periode van de ziel in de zogenoemde ‘tussenwereld’. Dit is het bestaan direct na de lichamelijke dood waarin de overleden mens aan zijn verdere geestelijke ontwikkeling begint. Het gaat dus niet om een duizendjarig lichamelijk leven op deze aardbol, maar een geestelijk leven in waarachtige vrede aan gene zijde. Maar voordat die vrede in die overleden mens is bereikt, is er een zekere ‘tijd’ aan gene zijde nodig voordat hij door de Heer volledig gezuiverd is van al zijn wereldse en vervalste geloofsopvattingen. Het duurt zo lang als nodig is totdat die mens al het wereldse van zich afgeworpen heeft en zich volkomen overgeeft aan de ware liefde voor de Heer, voor Jezus in hem. Dit is de tweede betekenis van het ‘duizendjarig rijk’. Prachtige voorbeelden van zo’n zuiveringsproces beschrijft Jakob Lorber het boek ‘Bisschop Martinus’, een gestorven Bisschop, en in ‘Van de Hel tot de Hemel’ dat gaat over ‘Robert Blum’, een gestorven vrijheidsstrijder. Beide mannen ontvlammen aan gene zijde in zuivere liefde voor de Heer en worden zo één met Gods sferen van onvoorwaardelijke Liefde.

Het ‘duizendjarig rijk’ is slechts een periode, de tijd gemeten in aardse betekenis, die nodig is om uit de geestelijke ‘tussenwereld’ in Gods ‘hemelse’ sferen te kunnen worden opgenomen. Degenen die daadwerkelijk tijdens hun aardse leven een levend geloof ontwikkelen, omdat zij hier op aarde Jezus’ leer van barmhartige liefde navolgen, leidt de Heer naar Zijn sferen van hemelse Liefde. Voor hen schept de Heer aan gene zijde in de geestelijke ‘tussenwereld’ situaties en omstandigheden waarin deze goedwillende mensen zich onder leiding van de Heer kunnen vervolmaken. En dat doet Hij net zo lang als voor deze en gene nodig is. Het ‘laatste oordeel’ is de zuivering gedurende een onbepaalde periode, die ‘duizend jaar’. Dit doet de Heer opdat die overleden mens een burger van Gods Koninkrijk kan worden. En de ‘tijd’ of periode die daarvoor nodig is, bepaalt iemand voornamelijk zelf, want hij kan spontaan in grote liefde voor de Heer ontvlammen en dan in één stap Gods hemelse sferen bereiken. Citaat uit Bisschop Martinus, H86:10:
“O Heer, o Vader, nu is er naast U in mijn hart voor niets meer plaats, want U alleen bent nu voor mij alles in alles geworden! U was ooit wel heel klein in mij, toen ik een zondaar was. Nu bent U echter oneindig groot geworden in mijn hart, daarom ben ik nu zalig. Maar dat alles, Vader, is alleen Uw werk; ik echter was, ben nu nog, en zal eeuwig een uiterst nutteloze knecht blijven!”

Figuur leeuw en lam

Het ‘duizendjarig rijk’ is de tijdspanne, bedoeld in aardse jaren, die een overleden mens aan gene zijde nodig heeft om zich, onder leiding van de Heer, te zuiveren van al zijn wereldse neigingen. Na deze zuiveringsperiode wordt hij in Gods vredige sferen van onvoorwaardelijke Liefde opgenomen. Daar waar de leeuw (Gods almacht) en het lam (de onschuld) Eén zijn.

Hans de Heij

[1] (DE HEER:) ‘We zijn nu al voor de geopende deur. En die heerlijke hemel-wereld, die je daar in volle klaarheid ziet: die grote wal die heel ver weg te zien is, lichtblauw en waarboven in een passende ordening nog zeven lichamen als vrij zwevend te zien zijn, komt allemaal overeen met de planeet Saturnus; de mooiste en beste van de planeten die een baan om de zon afleggen. Om deze zon legt ook jouw aarde haar baan af, als de lelijkste en laatste planeet in de hele schepping, die bestemd is om de grootste geesten te dienen als school van de deemoed en van het kruis.

[2] Dit is om de volgende reden zo bepaald: Zie, als een of andere grote en machtige heer van de wereld op zijn geërfde familiegoed woont en leeft en dan dikwijls te paard of per koets door de stegen en over de pleinen van de stad rijdt, dan kijken de bewoners die toch zeker de naaste buren van zo’n machthebber zijn, nauwelijks op om hem als hun regent te begroeten en eer te bewijzen. Daar is hij echter gewoonlijk ook helemaal niet op uit, omdat hij zijn buren kent en wel weet, dat ook zij hem kennen. Als hij echter een klein plaatsje bezoekt, dat daar een eind vandaan ligt, buigt iedereen voor hem en aanbidt hem gewoonweg. Hij echter laat in zo’n klein plaatsje ook zien, wat hij eigenlijk is; wat hij in zijn residentie niet kan doen: ten eerste, omdat ieder mens hem toch al kent en ten tweede, omdat het juist daarom geen effect zou hebben.

[3] Het is hetzelfde, als wanneer iemand op de wereld in een grote hal een lood buskruit zou aansteken, waar zo’n explosie ook geen effect teweeg zou brengen. Wel echter, wanneer dezelfde hoeveelheid kruit in een zeer kleine ruimte zou worden aangestoken, waar dan een dreunende knal zou plaatsvinden en een verwoestende werking door de explosie.

[4] Omdat echter het grote zich ten opzichte van het kleine pas echt groot toont, het sterkste tegenover het zwakke pas echt sterk, het machtige tegenover het onmachtige zeer machtig – is juist de aarde in alles zo armzaligst geschapen, opdat ze de eens grootste en schitterendste geesten óf ter verdeemoediging zal dienen en hen daardoor tot nieuw leven wekken, of echter als gericht, waardoor ze een nieuwe, eeuwige dood ervaren. Want zoals Ik je vroeger al heb laten zien, dient het kleine en onaanzienlijke op zichzelf er ook toe, om het grote en aanzienlijke als zodanig te verhogen. En dat is al het gericht, ofschoon het grote en aanzienlijke zich daar, waar alles klein en onaanzienlijk is, hiernaar moet richten en zich moet verdeemoedigen.

[5] Als dus een groot mens door een nauw en laag poortje in een vertrek wil komen, dan moet hij zich van te voren klein maken en heel diep bukken, omdat hij anders in geen geval in het vertrek kan komen. Zo is ook de aarde een smalle en doornige weg en een lage en nauwe poort naar het leven voor die geesten, die vroeger zeer groot waren en nog groter wilden zijn.

[6] Maar deze geesten wilden deze weg die hun oude hoogmoed zeer verdeemoedigt, niet accepteren en zeiden, dat deze weg voor hen te klein was: een olifant zou nooit als een mug op een haar kunnen lopen en een walvis niet zwemmen in een regendruppel. Daarom zou zo’n weg een dwaze weg zijn en Degene die hem bereid had, zou geen inzicht en verstand hebben.

[7] Daarom nam Ik als de allerhoogste en eindeloos grootste Geest van eeuwigheid het kruis en ging deze weg als Eerste, allen ten voorbeeld. En Ik liet zien, hoe deze weg die de grootste en almachtigste Geest van God kon gaan, ook door alle andere geesten gemakkelijk kan worden bewandeld en dat daardoor ook het ware, vrije, eeuwige leven kan worden bereikt.

Uit ‘Bisschop Martinus’, hoofdstuk 43:1 t/m 7

Dat was een vraag die ik mij herinner van de catechisatie les van de kerk. Mensen van de kerk voelden zich geroepen om verschillende vragen voor de catechisatie les op te stellen en er meteen ook een antwoord aan toe te voegen die wij als catechisanten uit het hoofd moesten kennen om belijdenis te mogen doen en lid van de kerk te kunnen worden. Het antwoord weet ik niet meer, vind ik ook niet van belang. Maar de vraag vind ik wel van belang.

Volgens mij zijn er nogal wat mensen die zich die vraag stellen. De vraag waarom zij op aarde zijn, een vrij kort leven hebben, vergeleken met de duur van het bestaan van de aarde, met allerlei ellende om hen heen of narigheid die zij zelf ondervinden. Die vraag heb ik mijzelf ook eens gesteld. Er kunnen vrij veel antwoorden op gegeven worden, maar welke is het juiste antwoord? Voor mijzelf weet ik het inmiddels. Maar of dat ook het antwoord voor andere mensen is, dat is aan ieder zelf om uit te vinden. Ik ben op aarde omdat ik God, onze Schepper, persoonlijk wilde leren kennen, wilde ontmoeten, wat nergens anders mogelijk is dan op deze aarde.

Voor mij is vast komen te staan dat de aarde geschapen is om ons mensen de kans te geven God, onze Schepper, naar alle waarheid persoonlijk te leren kennen zoals Hij in Jezus Christus werkelijk Mens geworden is.

Voordat ik op aarde kwam leefde ik al, als deel van God, als wezen uit God, en ik bestond door God levend vanuit Zijn Goddelijk leven, maar ik had niet de bewustheid van waaruit ik leefde, alleen de bewustheid te leven, zonder de vrijheid van eigen keus. Ik kan mij die sfeer van bestaan niet precies herinneren, maar wanneer ik de vogels in van die mooie patronen zie vliegen, of zo’n grote school vissen bij elkaar zie zwemmen, dan vermoed ik dat de verbinding van leven vanuit God iets dergelijks geweest zal zijn. Alles zal zonder de bewustheid ervan door God gestuurd zijn. Dat heb ik in dit leven op aarde mogen beseffen.

Dan heb ik mij afgevraagd, hoe ben ik vanuit het op die manier levend zijn op de aarde terechtgekomen? En wat dat aangaat heb ik wat zicht mogen krijgen. Waar ik was, en dat was geen specifieke plaats als wel een sfeer, was ik met meerdere wezens die daar allemaal een bezigheid hadden. Ik had een bezigheid die te vergelijken is met het onderhouden van planten en bloemen. Voor mij was dat een gelukzalige sfeer waarin ik blij en gelukkig was, maar ik was mij niet bewust van het eigen zijn en werd gestuurd door God, zonder mij van God bewust te zijn. In die sfeer kwam er op een gegeven moment een verandering in mij, een ander soort van bewustheid en ik werd van mijn bezigheid afgeleid naar andere sferen waarin ik een en ander te leren kreeg en waardoor ik mij ging afvragen, Wie is het Die mij leven geeft?

Gaandeweg de verschillende sferen waarin ik met andere wezens te maken kreeg, groeide mijn verlangen om Degene uit Wie ik mijn leven kreeg te leren kennen. Dat verlangen werd groter en sterker en op een gegeven moment kwam ik in de sfeer van een wezen dat mij tegemoet kwam in de sfeer van geluk waar ik eerder in was en diegene sprak mijn verlangen uit, en ik bevestigde dat verlangen. Vervolgens werd ik geleid naar de sfeer die later gebleken is de sfeer van de aarde te zijn, maar die ik, daarvan onwetend, op dat moment als ongelooflijk gruwelijk ervaarde. Zo’n gruwelijkheid had ik nooit eerder ervaren en ik kon er dan ook maar heel even verblijven.

Daarna kwam ik in een sfeer die bepaald werd door een groot vuur en ik besefte dat dit vuur de sfeer van liefde was en dat die liefde de sfeer van mijn eigen gelukzalige sfeer was, waarin ik oorspronkelijk verbleef. Die sfeer verheugde mij en het was een grote opluchting tegenover de afschuwelijke sfeer die ik even daarvoor ervaren had. Ik heb daarover uitleg gekregen, die ik niet heb onthouden. Wat ik mij nog wel herinner, is dat ik alleen mijn hand in het vuur hoefde te steken en daarmee in de sfeer terecht zou komen waar ik mijn Schepper, Degene door Wie ik leef, in de bewustheid van een eigen leven persoonlijk zou kunnen ontmoeten. De blijdschap die ik daarover voelde was zo overweldigend dat ik geen moment twijfelde en mijn hand in het vuur stak.

Dat was mijn geboorte op aarde, wat ik vele jaren later pas begreep. Mijn ouders hebben mij verteld dat ik kort na mijn geboorte ernstig ziek ben geworden, dat het op een gegeven moment een zaak van leven of dood was. Ik denk zelf dat het een moment van strijd voor mij was, Hem leren kennen en de ellende van de wereld moeten meemaken, of terug naar de warmte van de sfeer waaruit ik kwam, zonder Hem persoonlijk te leren kennen. Ik genas en bleef op aarde. Van God, onze Schepper, mocht ik op aarde blijven en Hem leren kennen.

Terwijl ik dit schrijf, springen de tranen in mijn ogen, want ik heb Hem leren kennen, in Alles, en bovenal Zijn enorm grote liefde! Voor alle mensen! Maar ook heb ik de pijn ervaren van alles wat er op aarde zonder waarheid en zonder liefde is. Heb ik het lijden van de mensen gezien, door alles wat geen liefde is. Fysiek heb ik altijd problemen gehad. Zolang ik op aarde ben, heb ik allerlei lichamelijke ongemakken te doorstaan gekregen, veel onbegrip meegemaakt, maar wanneer ik kijk naar de wereld en haar afdwalingen, dan kan ik alleen maar zeggen dat God in Jezus Christus heel mild voor mij geweest is, heel mild.

Al jong, ik herinner mij dat van voor mijn 7e levensjaar, kreeg ik in mij een stem van iemand waaraan ik alles kon vragen en waarvan ik antwoorden kreeg waarvan ik wist dat die waarheid waren. Ik heb veel vragen gesteld en voor zover ik mij herinner hadden die altijd met het geloof te maken, met wat er in de kerk gezegd werd, maar ik niet als waarheid kon zien, wat er op school geleerd werd over liefde voor God, voor Jezus Christus, waarover ik de vraag stelde, hoe kan ik nou God in Jezus Christus liefhebben wanneer Hij niet te zien is en ik Hem ook niet ken zoals ik mijn familie, vrienden en andere mensen kan zien en ken? En mijn eigen opmerking was dan ook, dan moet ik Hem eerst leren kennen.

En ik heb Hem leren kennen. Zelfs heb ik Hem leren zien en Zijn liefde mogen voelen, een zo intens verwarmende liefde, ongekend op aarde. Alleen niet buiten mij, zoals ik mensen om mij heen kan zien, maar in mij, in mijn hart, in het centrum van leven in mij. En ik heb geleerd dat ieder mens die op de aarde leeft Hem in zichzelf kan vinden en kan leren kennen, zelfs dat de hele Schepping in ieder mens met alles erop en eromheen aanwezig is! Ik ben gaan begrijpen dat wij op de aarde alleen Hem in onszelf kunnen vinden in de vrijheid die wij hebben, de vrijheid die Hij ons gegeven heeft en die Hij te allen tijde respecteren moet omdat wij anders onze vrijheid kwijt zijn en Hem dan niet meer kunnen ontmoeten. En daarvoor zijn wij op aarde, om Hem persoonlijk te leren kennen, daarom is God in Zijn Zoon Jezus Christus Mens geworden, voor ons, om Zich aan ons zichtbaar, kenbaar te tonen en Zijn liefde zelf te kunnen gaan zijn, bewust van het eigen bestaan en bewust van ons leven uit Hem. De meest gelukzalige levenssfeer om te zijn. De Hemel.

Stel je voor, dat je in de hoogst gelukzalige levenssfeer van de grootste liefde, Die God in Jezus Christus is, mag zijn, Hem kennend in die hoogste liefde en van jezelf bewust als een eigen persoonlijk zijn. Dat mogen wij werkelijk bereiken via ons verblijf op de aarde. Wij, kleine mensen, die van zichzelf niets kunnen. Niets kunnen en alleen weerhouden worden door de domheid te denken dat wij wel iets kunnen, dat wij macht over ons leven hebben, dat wij meer zijn dan niets, en lak hebben aan Zijn ware liefde, omdat het ons niet uitkomt…

Oh, lieve mensen, dat betreur ik zo, dat zoveel mensen het niet begrijpen, aan Zijn liefde voorbijgaan, zelfs niet tenminste proberen Zijn Woord te begrijpen, of in zich naar Hem gaan en om hulp vragen. Want Hij, Jezus Christus, is de Enige Mens die volkomen vervuld van Gods Geest, van het Goddelijk licht, van de Goddelijke liefde, ons kleine niets kunnende mensen uit alle ellende die er op aarde is kan helpen. Bid Hem, Jezus Christus, om Zich in jou kenbaar te maken, herken Hem dan in alles, in de natuur, geestelijk in jou, neem Zijn liefde aan, en wees gered!

Ingrid Franssen

Als kind wist ik van U… het werd me verteld
maar niet waar ik U kon vinden
en ik dacht… als ik groot ben
ja, dan zal ik het weten
nu ben ik doof nog en een blinde
ik groeide en ik groeide
maar hoe groter ik werd
hoe minder ik wist…
U leek me verder dan ooit
en de twijfel die zei me
‘mijn God… ik vind U nooit.’

Toch liet U mij niet los… ik bleef op zoek
en trachtte in woorden U te ontmoeten
U was mij genadig
want U opende mijn oren
en heel dichtbij mocht ik U begroeten
ik groeide, ja ik groei
en hoe kleiner ik word
hoe meer ik ervaar
van Uw liefdevolle macht
ik dank U… mijn Vader…
dat U steeds heeft gewacht

Ik heb U mogen vinden… diep in mezelf
daar waar Uw adem mijn hart steeds doet gaan
nu kan ik vrij zijn
juichen en zingen
dankbaar dat ik Uw taal mag verstaan
U bent niet te bewijzen
want U bent de LIEFDE zelf
in ALLES… in ALLEN
in groot en in klein
zo was U… zo bent U
zo zal U EEUWIG ZIJN… !

Willeke Hesseling, CD Grenzeloos 4

Na een paar dagen bij mijn moeder te zijn geweest, wilde ik zondagmiddag de trein terug naar huis nemen, naar Arnhem. Door een wisselstoring reden de treinen uit Friesland niet verder dan Steenwijk. Na een poosje te hebben gewacht besloot ik om maar met de trein terug te gaan, want ik dacht, als de treinen weer gaan rijden kan ik het beste instappen bij de startplaats van de trein, dan heb ik vast nog een zitplaats. Terug aangekomen zou de storing verholpen zijn, dus nam ik de trein weer richting Zwolle. Al snel werd ook in deze trein omgeroepen dat de storing toch nog niet verholpen was. ’s Avonds had ik een afspraak, maar gezien de situatie verwachtte ik daarvoor niet op tijd te zullen zijn, dus appte ik de organisatie dat ik het niet op tijd zou halen.

In mijn treinwagon zaten vlakbij twee jonge mensen en ik hoorde hen iemand bellen met de vraag of ze afgehaald konden worden in Steenwijk in plaats van in Meppel en of een van hen onderweg op het station in Arnhem afgezet kon worden. Ik kreeg een warm gevoel in mijn hart en heb ze gevraagd of er misschien een plaatsje over was in de auto en of ik dan zou mogen meerijden. Er werd even gebeld of dat kon en vervolgens mocht ik meerijden. Twee minuten nadat de trein aankwam op het inmiddels aardig volle station in Steenwijk, reed de auto voor en zo was ik ruim op tijd thuis om nog te eten en naar die bijeenkomst te gaan. In de krant las ik later dat de storing pas maandagochtend verholpen was. Voor mij was het geen toeval, maar Zijn zorg!

Deze bijeenkomst was de laatste van een reeks, en die keer ging het over ‘kerk zijn’. Een van de vragen die aan bod kwamen, was welke kenmerken heeft een kerk. Er werd van alles geantwoord, en als laatste werd gezegd, zorg voor de wereld. Degene die de inleiding gedaan had, wilde daarna verder gaan, maar ik kreeg het in mijn hart aangereikt om er nog aan toe te voegen, dat Jezus tegen zijn volgelingen zei, houd van elkaar, zoals Ik van jullie gehouden heb, zodat mensen jullie daaraan kunnen herkennen. In mij voelde ik dat het zo moest zijn dat ik er toch bij was en die ingeving van Hem met de aanwezigen kon delen!

Tsjêbbe de Vries

1 Welk een vriend is onze Jezus,
Die in onze plaats wil staan!
Welk een voorrecht, dat ik door Hem
Altijd vrij tot God mag gaan.
Dikwijls derven wij veel vrede,
Dikwijls drukt ons zonde neer,
Juist omdat wij ’t al niet brengen
In ’t gebed tot onzen Heer.

2 Leidt de weg soms door verzoeking,
Dat ons hart in ’t strijduur beeft,
Gaan wij dan met al ons strijden
Tot Hem, die verlossing geeft.
Kan een vriend ooit trouwer wezen,
Dan Hij die ons lijden draagt?
Jezus biedt ons aan genezing,
Hij alleen is ’t, die ons schraagt.

3 Zijn wij zwak, belast, beladen,
En terneer gedrukt door zorg!
Dierbr’e Heiland! onze Toevlucht!
Gij zijt onze Hulp en Borg!
Als soms vrienden ons verlaten,
Gaan wij biddend tot den Heer,
In Zijn armen zijn wij veilig,
Hij verlaat ons nimmermeer.

Tekst: Joseph M. Scriven (1819-1886)
Vertaling: Meier Salomon Bromet
Muziek: Charles C. Converse (1832-1918)

Dit stukje tekst schrijf ik op tweede Pinksterdag. Met Pinksteren wordt de uitstorting van de Heilige Geest herdacht. Een diepe belangrijke gebeurtenis na de dood en de opstanding van Gods Zoon, de Mens Jezus Christus.

Na veel regen in dit deel van het land, waarbij er weer op verschillende plaatsen overstromingen waren, schijnt nu heerlijk het zonnetje en lijkt er niets aan de hand. Niet hier in de omgeving en niet op de hele aarde. Maar we weten beter, er is over de hele wereld heel veel aan de hand. En sommige mensen hebben het idee dat met zoveel geweld, natuurrampen, milieuvervuiling, overbevolking, enzovoorts, het nu weleens de voorspelde eindtijd zou kunnen zijn.

In de Bijbel kunnen we de volgende teksten lezen die daarmee in verband staan:

In Mattheüs 24:6-8 staat:
‘U zult horen van oorlogen en geruchten van oorlogen, pas op, word niet verschrikt, want al die dingen moeten gebeuren, maar het is nog niet het einde. Want het ene volk zal tegen het andere volk opstaan, en het ene koninkrijk tegen het andere koninkrijk; en er zullen hongersnoden zijn en besmettelijke ziekten en aardbevingen in verscheidene plaatsen. Maar al die dingen zijn nog maar een begin van de weeën.’

We zijn er dus nog niet, het moet allemaal gebeuren, zoals ook, voor ons allemaal, het lijden, de dood en de opstanding van Jezus Christus moest gebeuren.

In Openbaring 21 staat vervolgens:

‘En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan. Ik zag de heilige stad, het nieuwe Jeruzalem, neerdalen van God uit de hemel, gereedgemaakt als een bruid die voor haar man sierlijk gemaakt is. En ik hoorde een luide stem uit de hemel zeggen: Zie, de tent van God is bij de mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen Zijn volk zijn, en God Zelf zal bij hen zijn en hun God zijn. En God zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal er niet meer zijn; ook geen rouw, jammerklacht of moeite zal er meer zijn. Want de eerste dingen zijn voorbijgegaan.’

Dit is zo’n heerlijke, veelbelovende tekst. Het vertelt ons dat alle leed zal verdwijnen, dat God in Jezus Christus ons mensen een nieuwe hemel en een nieuwe aarde zal geven. Niet een materiële aarde, maar een geestelijke aarde die voor ons mensen de waarheid van Zijn leven, Zijn liefde is. En de hemel is niet wat wij met onze materiële ogen boven ons zien, maar de sfeer van leven die volledig gelijk is aan Zijn Goddelijke liefde. Want alles wat uit het tegenovergestelde van Zijn waarheid en liefde voortgekomen is, is er dan helemaal niet meer!

Hij is dan in ons allemaal het volmaakte leven, wat wij dan in alle vrijheid zonder enige verleiding mogen zijn. Ik zeg het hier nu met mijn eigen woorden, maar voel het zelf in je hart, vraag het Hem, jou dat te laten voelen, weet dat alles wat er nu op aarde aan ellende is, voorbijgaat! En in Zijn hemel zal eeuwig en altijd alleen waarheid, volmaakte liefde en haar eeuwig niet te overtreffen wijsheid zijn. En wij mensen mogen daar komen, daarheen geleid door God Zelf in Jezus Christus, en daar vervolgens eeuwig blijven!

Ingrid Franssen

De vrede van God
rimpelloos geluk
alles wordt licht
koesterende liefde
zacht en zalig…

Bertie Gelijk

[1] Robert, Messenhauser en Becher drinken alle drie uit de beker en verwonderen zich buitengewoon over de ongekende kwaliteit van deze waarlijk hemelse wijn.

[2] Messenhauser zegt: ‘Inderdaad, Heer, wat een wijn is dat! Broeder Blum, het is goed toeven in jouw huis, laten we ons hier inkwartieren! Laten we hier nu meteen voor eeuwig bij elkaar blijven, als dat zou kunnen. Zou er zo nu en dan een arme zondaar verschijnen, zoals wij dat waren en nog zijn, dan zullen we hem opnemen en hier een goede tijd bezorgen, ook al was hij een van onze ergste, aardse vijanden!’

[3] Robert zegt: ‘Vriend Messenhauser, dat heb je echt mooi en waardig gezegd, omdat deze woorden werkelijk uit je hart en niet uit je verstand kwamen. Ik zeg zelfs: Mocht Windischgrätz nu hier komen als een noodlijdende geest, waarlijk, dan zal hij bij ons in ieder geval een betere ontvangst krijgen dan wij bij hem op aarde!’

[4] Alle drie roepen: ‘Bravo, zo is het goed! Om een echt Christen te zijn moet men vanuit zijn diepste wezen kwaad met goed kunnen vergelden. Wie nog wraakgevoelens in zichzelf bespeurt, is nog lang geen volmaakte geest. Maar hij, die net als eens de grootste en wijste leraar van de joden aan de galg nog kan zeggen: ‘Heer vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen!’… die heeft zeker de hoogste levensvrijheid in zich. Ja, we zouden zelfs willen beweren: Hij is een God! En dat pleit ook het meest voor het aanvaarden van de overigens zeer in het duister gehulde Godheid van Christus.

[5] Waar zou deze Jezus van destijds, aan wiens aardse bestaan helemaal niet valt te twijfelen, zich nu in deze geestenwereld toch bevinden? Waarlijk, dat was wel de allergrootste vriend van de mensen! Vriend Blum, had jij tot nu toe nog nooit de gelegenheid om hier over deze merkwaardige man iets naders te weten te komen?’

[6] Robert zegt: ‘Dierbaarste vrienden, ik kan jullie op mijn woord verzekeren, dat juist Hij mijn eerste werkelijke kennismaking was in deze wereld!’

[7] Allen vragen blij verrast: ‘Hoezo? Hoe ging dat dan? In welke omgeving vond dat plaats? Wat heeft Hij tegen jou gezegd?! Zeg broeder, vertel ons daar eens wat over!’

[8] Robert zegt: ‘Beste vrienden, omdat we nu nog heel wat anders te doen hebben, zullen we dit uitstellen tot een gunstiger gelegenheid. Maar ik kan jullie alvast verzekeren, dat Hij me spoedig weer zal opzoeken en bij die gelegenheid zullen ook jullie Hem nader leren kennen.’

[9] Jellinek zegt: ‘Maar je kunt ons toch nog wel zeggen, of je met Hem over Zijn Godheid hebt gesproken, die door zo veel licht gelovigen wordt aanvaard? En is Hij het met dat geloof eens of niet?’

[10] Robert zegt: ‘Ja beste vrienden, daar hebben we zeker heel veel over gesproken. En ik moet er de voor jullie trouwens nog nauwelijks te begrijpen waarheid aan toevoegen: Christus is de enige ware God van eeuwigheid! Hij is de Schepper van alle hemelen en alle werelden! Meer kan ik jullie nu niet zeggen. Als Hij echter komen zal, dan zullen jullie alle bijzonderheden wel van Hem zelf vernemen!’

[11] Jellinek zegt: ‘Vriend Blum, dat is terwille van het bewijs echt niet nodig, maar wel echter terwille van mijn hart. Want ik moet eerlijk bekennen dat ik als hij nu zou komen en mij zou wenken hem te volgen, jullie allen ogenblikkelijk ontrouw zou worden! Want ik houd al meer van hem als de meest volmaakte, beste mens, dan van alle mensen op aarde bij elkaar. Hoeveel te meer zal ik hem dan liefhebben, als hij ook werkelijk God is! Om het hoe wil ik me helemaal niet bekommeren. Want ik heb eens een zinspreuk gelezen die luidde: ‘God is liefde! Wanneer je hart ooit door een machtige liefde wordt gegrepen, denk dan: God is in deze liefde!’ Kijk, deze spreuk is mijn barometer voor de aanwezigheid van God, ook in ieder mens. Als ik nu echter zo’ n machtige liefde voor Christus in mijn hart gewaar word, dan zegt me juist deze liefde: Christus is, en moet wel God zijn, want waarom zou ik hem anders zo intens liefhebben? Daarom houd ik ook zoveel van deze hemelse broeder, omdat hij zeker veel goddelijke liefde in zich heeft. Heb ik gelijk of niet?’

[12] Robert zegt: ‘Volkomen! Alleen met het hart kan men God begrijpen; met het verstand nimmer.

Uit: ‘Van de hel tot de hemel’, met ondertitel:
‘De leiding die aan Robert Blum gegeven werd na zijn stoffelijke dood’
Genomen uit hoofdstuk 57:1 t/m 12
Geschreven door Jakob Lorber

Apart gezet maar niet alleen
Apart, met Gods armen om mij heen
Apart, ver weg en toch dichtbij

Apart gezet maar niet alleen
Apart, onzichtbaar met z’n twee
Apart voelt dit geheimenis
Apart, met Gods armen om mij heen

Apart gezet maar niet alleen

Ineke Karman

Wat is de kracht die vrede in de weg staat
waar toch zit de haat die het leven vergeldt
hoe kan de angst de liefde overheersen
waarom komt de wereld niet vrij van geweld…
Diep in ons hart verlangen wij naar vrede
diep in ons hart verlangen wij naar God…
Zacht klinkt Zijn stem: “hou het maar klein
en tracht met jezelf in vrede te zijn.”

Maar sterker dan haat is de kracht van de liefde
beter dan angst is vertrouwen op God
Enkel door liefde wordt het kwaad overwonnen
en ieder voor zich bepaalt zijn eigen lot…
Diep in ons hart maken wij de hemel
maar in ons hoofd maken wij zelf de hel…
Zacht klinkt Zijn stem: ‘hou het maar klein
en zorg dat jij zelf vol liefde kunt zijn.’

Al 2000 jaar horen wij Zijn woorden
de boodschap van liefde en vrede op aard…
zacht klinkt Zijn stem: ‘Heb maar geduld
want eens zal elk hart met liefde zijn gevuld.’

Willeke Hesseling, CD Grenzeloos 4

Je kunt de hemel zien, niet boven je, maar in je. In je is de hemel, die kleurt niet blauw, maar wit. Want de ware hemel is Mijn licht van eeuwig ware liefde en haar wijsheid. In dat witte licht zijn alle kleuren tot Eén gebracht. Juist alle kleuren tezamen met Mijn licht maken de hemel wit, stralend wit. En in dat witte licht van Mijn liefde is het werkelijke leven, Ben Ik. In jou Ben Ik, de ware hemel, de oneindige liefde, de volkomen waarheid. En soms kun jij dat voelen, op aarde, in je hart. Dat is dat moment waarop jij je gelukkig voelt, om niets, gewoon gelukkig bent, om niets. Dan weet je, dit is niet niks, dit is Zijn stralend licht van liefde in mijn hart. Dan weet je dat Ik altijd bij je Ben!

Uit: ‘Gods Liefde’

Stille tranen in
ogen die glanzen,
van vreugd in mijn Heiland.

Oprechte liefde,
onvoorwaardelijk,
mag ik gaan
met Zijn hand
In mijn hand

Mijn dochter,
Zo sprak Hij:
Ik ben jou heelmeester
en voorzie jou van
bronnen met water
Woestijntijden voorbij
Ik maak plaats voor oases,
vreugde in mij

Door het hout
wat ik droeg
wordt het bittere
water weer zoet
proef en zie
Mijn genade voor jou
Palmbomen wuiven
Je heil tegemoet

Ineke Karman
Naar Exodus 15:26

Lief mens, er is een plaats in jou waar niemand is, behalve jij en je Schepper. Daar kun je naartoe gaan, elke dag, elk moment van de dag of de nacht. Die plek is waar je werkelijk vrij bent, want daar is je leven, dat is Hij Die jou geschapen heeft.

In alle mensen is zo’n plaats waar niemand anders is dan diegene zelf en zijn Schepper. Ieder mens kan naar die plaats in hem gaan en er zijn Schepper ontmoeten, Die ook jouw Schepper is. Ieder mens is daar in hem helemaal vrij, want daar is zijn leven, zoals in jou op die plaats ook jouw leven is.

Misschien ken je die plek en weet je Wie je daar kunt ontmoeten. Misschien heb je daar je Schepper al eens ontmoet. Dan weet je vast ook dat op die plaats in jou niemand anders kan komen dan jij en je Schepper. Het is een plaats waar het stil kan zijn, waar je niets hoeft te zeggen, niets hoeft te horen, in stilte gewoon kunt zijn.

In stilte is jouw Schepper daar dan ook, Hij is daar altijd. Wanneer je met Hem wilt praten, dan kun je Hem dat met je gedachte laten weten. Je hoeft geen woorden te gebruiken om Hem dat te laten weten, Hij weet het zonder woorden. Je kunt Hem daar je vragen stellen, met of zonder woorden in je gedachten.

In jou zal Hij je antwoorden, daar op die plaats, wanneer jij geleerd hebt Hem daar te verstaan. Hij, jouw Schepper, is ook mijn Schepper, Hij is Schepper van alles en iedereen. En ook ik heb zo’n plaats in mij waar ik Hem kan ontmoeten en mijn vragen kan stellen en antwoorden krijg.

Daar, in mij, heb ik geleerd hoe Hem te verstaan, en soms met woorden, soms zonder woorden, ben ik Hem gaan verstaan. Ik ben gaan begrijpen dat Hij de ware liefde is, en dat alles wat Hij in mij zegt alleen uit Zijn liefde komt. Nooit heb ik daar in mij iets anders dan liefde gevoeld of gehoord.

En elke gedachte of woord dat ik spreek, beantwoordt Hij altijd met waarheid en liefde. Alleen op die plaats in mij weet ik, kan ik precies onderscheiden wat wel of geen waarheid en liefde is, want daar in mij is niets anders dan waarheid en liefde. Dat heeft Hij mij geleerd en laten voelen, elke keer dat ik daar kwam.

Wanneer jij die plaats in je wilt ontdekken, met jouw Schepper samen wilt zijn, Hem je vragen wilt stellen en Zijn antwoorden wilt horen, wilt verstaan, zoek dan in jou naar waarheid en liefde. Zoek dan eenvoudig en oprecht naar waarheid en liefde, kom tot stilte in jezelf en Hij laat zich voelen wanneer jij daar bent.

Blijf oprecht zoeken en op Zijn tijd zul je die plaats in jou, waar niemand anders is dan jij en je Schepper, zeker vinden. Want jouw Schepper wil jou daar heel graag ontmoeten, Hij wacht daar al eeuwig op jou. Maar die plek is jouw vrijheid mens te zijn zoals jij wilt. Daarom wacht Hij geduldig tot jij in je vrijheid Hem wilt ontmoeten.

Ingrid Franssen

De mens is vrij, maar niet los van Mij. Want het leven van de mens is Mijn leven en dat is en blijft eeuwig Mijn leven. Wat de mens in zijn vrijheid ook doet, hij heeft altijd te maken met de wetten die Ik in de natuur en in de ontwikkeling van de mens gelegd heb. Wanneer Ik dat niet gedaan zou hebben, zou geen boom kunnen blijven bestaan, zou geen dier kunnen blijven bestaan, en zou een mens geen mens zijn, en alles zou in de kortste tijd vergaan zijn tot niets.

De wetten van de natuur moeten er zijn, anders zou de natuur geen spiegel kunnen zijn voor de mens en verbonden kunnen zijn met het doen en laten van de mens en, naargelang de mens zich op aarde in zijn vrijheid gedraagt, haar vormen kunnen wijzigen. De mens echter ziet in zijn vrijheid niet in welke verhouding zijn handelen staat tot de natuur, de planten, de bomen, de dieren, de weersomstandigheden, enzovoorts. En wanneer dieren of planten met uitsterven bedreigd worden, wanneer weersomstandigheden zodanig veranderen dat er ernstige schade door ontstaat, ziet de mens niet hoe dat met zijn gedrag in geestelijk opzicht te maken heeft.

Niets gebeurt zomaar, alles heeft te maken met de gedragingen van de mens, niet alleen materieel en daadwerkelijk, maar vooral in geestelijk opzicht ten aanzien van zijn geloof in Mij, Mijn liefde en haar wijsheid, of juist zijn ongeloof, zijn geloof in zichzelf als machthebber over zijn leven. Elke afdwaling van waarheid, elke leugen, alles wat tegenovergesteld is aan het ware leven, Die Ik Ben, wordt zichtbaar in de veranderingen op en om de aarde, in de wijzigingen van het klimaat, in veranderingen in de natuur, in het uitsterven van dieren, planten, enzovoorts, en de mens zoekt ernaar om die veranderingen te stoppen, maar het is niet buiten de mens te stoppen, het is alleen in de mens te stoppen.

Zolang de mens vasthoudt aan zijn wil en gelooft zelf de macht over zijn leven te hebben, niet gelooft in Mij, zijn Schepper, God in Jezus Christus, en daarmee niet ziet hoe het zijn gedrag is waarop de aarde met alles erop, eraan en eromheen reageert, zal hij geen vat hebben op al die wijzigingen. Ik laat niets uitsterven, het is Mijn liefde die de mens tot inzicht zal brengen.

In deze tijd is het zoals het in de Bijbel staat, een groot deel van de aarde, de wateren, de dieren, enzovoorts, zal vervuild zijn, dat komt precies overeen met dat deel van de mensen dat Mijn liefde niet aanneemt en de macht in eigen hand denkt te kunnen houden. En het deel dat niet vervuild is komt overeen met dat deel van de mensen dat in Mij en Mijn liefde gelooft en Mij liefheeft en vasthoudt aan Mijn waarheid. Gezegend iedereen die dit naar waarheid en liefde begrijpt.