Redactie LiefdeRijk: Ingrid Franssen; Bertie Gelijk; Tsjêbbe de Vries
God, onze Schepper, is volkomen volmaakte liefde, Heilig in Zijn Goddelijke Wezenlijkheid en Mens in Jezus Christus in ons
Lieve Mensen,
Wij, de redactie, zijn blij met ware verhalen!
Verhalen van jullie, lezers, die ons geloof in de liefde van onze Schepper bevestigen.
Want we weten dat die bemoedigen.
Ken je zoiets, aarzel niet en
schrijf of bel ons! Schrijf naar info@eeuwigliefdezijn.nl
We kunnen niet beloven dat het altijd of in zijn geheel geplaatst wordt, maar we zijn er zeker
blij mee!
Geestelijke Voeding
Een groot aantal jaren is de mens geestelijk gevoed door de kerk, die heeft een wat eigen uitleg gegeven aan Gods Woord. Nu is er voor iedereen de mogelijkheid om in het hart in contact te komen met Jezus Christus en door Hem gevoed te worden. Misschien denk je dat het jou niet zal lukken, maar probeer het in alle oprechtheid toch en langzaam maar zeker ga je Hem herkennen. Niet in één keer, maar de aanhouder wint, wint Hem in zijn hart te voelen, te verstaan en te gaan begrijpen.
Overleven
Steeds weer krijgen we te maken met sterven, in de natuur, elk jaar in de herfst sterft er zoveel af om in het voorjaar weer vernieuwd te worden. Dieren sterven en ook wij mensen hebben een dag waarop ons aardse leven ten einde komt. Misschien is dit een goede uitspraak: “Alles gaat dood om te overleven.” Want dat is ons door God beloofd, het eeuwige leven, dat mogen wij allemaal bereiken in Gods ware liefde!
Geloof
Wanneer wij in God in Jezus Christus geloven, mogen wij vergissingen maken, mogen wij van fouten leren, soms gaan we misschien door een diep dal, maar het zal altijd zijn om ons tot het ware eeuwige leven te brengen, tot de ware liefde van God onze Vader, en Jezus Christus, Zijn Zoon.
Verantwoordelijk
In vrijheid zijn wij allemaal verantwoordelijk voor ons doen en laten. Onze Schepper heeft ons richtlijnen gegeven om ons te helpen op de voor ons beste manier om te gaan met onze vrijheid, en onze verantwoordelijkheid serieus te nemen. Niet iedereen leeft naar Gods richtlijnen en nogal eens zijn goede mensen daar het slachtoffer van. Toch zegt Hij ons dat in liefde te verdragen, zoals Hij in Jezus Christus verdragen heeft wat Hem onterecht werd aangedaan. Gedenk dat wanneer je het moeilijk hebt.
Inleiding
In de wereld waarin we leven zijn wij bijna de laatste der Mohikanen. Een wereld waarin ik sterk de indruk heb dat veel mensen zich in van alles deskundig vinden. Voor mij is er in alle opzichten maar Eén Die deskundig is in alles, en dat is onze Schepper, God in Jezus Christus. Dat iemand in God gelooft betekent niet dat diegene dan deskundig is ten aanzien van zijn geloof. Want hoe gelovig iemand ook is, we worden allemaal nog dagelijks geconfronteerd met onze onwetendheid, ons misverstaan, en er is veel wat wij nog niet beseffen, waarvan wij het bestaan nog niet kennen. Niemand hoeft volgens mij deskundig te zijn om te kunnen zien dat er nogal een verschil is tussen mensen die in Eén God en in Zijn Zoon Jezus Christus als onze Verlosser geloven en mensen die niet in God geloven.
Kort geleden las ik in een tijdschrift een paar opmerkelijke uitspraken. Lenny Langerveld, redacteur mens & samenleving van het Plusmagazine, beschreef in een Column haar verbazing over hoeveel mensen moeiteloos in het volle daglicht liegen. Zij vraagt zich daarbij af wat er mis is met de waarheid. Ik zou willen zeggen, er is helemaal niets mis met de waarheid, maar er zijn gewoon heel veel mensen die de waarheid niet uitkomt, omdat de leugen meer voordeel lijkt te geven. En zo komt het veel mensen ook niet uit om naar het ware Woord van onze Schepper te luisteren en zeker niet om aan Zijn Woord te voldoen.
In datzelfde tijdschrift las ik nog een opmerkelijke uitspraak. Bram Bakker, opgeleid als arts en vervolgens als psychiater, beschreef erin dat hij ervan overtuigd was dat in de praktijk het gevoel beter achterwege gelaten kon worden. Maar hoe langer hij als psychiater werkzaam was, des te meer ging hij daaraan twijfelen. Al hoorde hij mensen wel zeggen dat je niet moet denken maar voelen, hij kon het verschil tussen die twee niet vinden. Maar op een gegeven moment begreep hij, voelen zit niet in het brein, dat zit in de rest van ons lichaam verstopt. Hij beschreef daarbij de weg waarlangs hij dacht dat hij tot het gevoel kon komen, waarbij hij eerst onbewust onbekwaam was, groeide naar bewust onbekwaam, vervolgens wil hij bewust bekwaam worden en uiteindelijk is het zijn doel om onbewust bekwaam te gaan zijn. Tenslotte verbaasde hij zich erover dat er nogal wat mensen zijn die ervan uitgaan met hun verstand hun gevoel te kunnen sturen.
En dat is precies waar het met ons geloof om gaat, het gevoel zit niet in het verstand en we kunnen onze Schepper en Zijn Woord het beste eerst voelen voordat we ons verstand erbij halen. En wanneer wij goed naar Hem luisteren, in de werkelijke stilte van ons hart, kunnen we meteen al voelen wat Hij bedoelt, dan gaat wat wij voelend begrijpen bijna naadloos over in ons verstand. Bijna, want leg maar eens in woorden uit wat je voelend begrijpt…
Inhoud
Hemels Brood 7823
Zie, wanneer mensen ernstig afdwalen van Mijn liefde, Mij de rug toekeren en het geloof in Mijn bestaan verliezen, denken Mij niet meer nodig te hebben en Mijn Woord niet meer verstaan, Mijn liefde niet meer begrijpen, dan is het tijd dat Ik hen terugroep op een manier die hen tot bezinning brengt. Zo’n manier is doorgaans niet zo aangenaam, maar nodig om de mensen die ver afgedwaald zijn te bereiken, voordat zij te ver weg zijn en er nog meer drastische maatregelen nodig zijn. In de Bijbel wordt dit terugroepen van mensen een gericht genoemd en in de kerken werd er vaak gepreekt over Mijn toorn die over de mens uitbreekt wanneer mensen afgedwaald zijn. En vaak werd dat ook in Mij en Mijn Woord gelovende mensen van goede en liefdevolle aard op beangstigende wijze voorgehouden.
Zie, een gericht, zoals dat genoemd wordt, is niet vanwege kleine afdwalingen van in Mij gelovende en het goede, liefdevolle nastrevende mensen, maar vanwege een grote groep mensen die met elkaar heel andere normen en waarden zijn gaan aannemen dan goed voor hen is, die vooral hun eigen belangen voorop zijn gaan stellen, elkaar beliegend en bedriegend, onverdraagzaam zijn geworden en er geen enkel belang aan hechten om in Mij te geloven, Mij in Jezus Christus te volgen en tot ware liefde te komen. Daarbij ook niet van plan zijn om zich te bezinnen en daarmee zelfs gewend raken aan hun manieren, aan hun liegen en bedriegen, alsof het niets uitmaakt hoe zij leven en wat zij daarmee aan leed veroorzaken.
Hen zal Ik roepen om hen van hun verdorven wegen te bevrijden, want zelf zien zij niet waar hun weg gaat uitkomen, tot welke duisternis hen dat brengt. Het is Mijn liefde om dan in te grijpen en hen terug te roepen, hen zicht te geven, licht om te gaan begrijpen wat de gevolgen zijn van hun losbandig leven en hen te brengen tot het ware gelukzalige leven waarin iedereen van alles wat fijn en aangenaam is voorzien wordt. Maar pas wanneer de situatie zodanig is dat een terugkeer van afgedwaalde mensen naar waarheid en liefde geen kans meer maakt, pas dan, wanneer het kwaad de overhand genomen heeft en dat niet meer beseft wordt, pas dan, wanneer de maat vol is, zal Ik vanuit Mijn liefde en haar wijsheid ingrijpen.
En jullie, mensen die in Mij en Mijn liefde geloven, die nog niet in alles naar liefde leven omdat jullie nog lerende zijn en lerende foutjes maken, vrees niet voor een gericht, want dat heeft niet met jullie te maken. Ook al zal het niet prettig zijn, jullie staan onder Mijn hoede. Blijf op Mij en Mijn liefde vertrouwen en weet dat alles wat er gebeurt, Mijn liefde draagt.
Mijn kinderen
Ook vandaag blijf lk je vragen:
laat alles achter wat je hebt en zijt
en wordt weer kind!
Laat al je zogezegde wijsheid,
je duur verworven inzichten …
Laat al je schijnbaar sterke kracht,
je zo getrainde en doorproefde wil.
Laat al je aanzien, al je deugden,
gesierd met zoveel goede daden …
Laat zeker al je materieel bezit,
al heb je ’t ook oprecht verdiend.
En ook je zonden mag je laten,
hoe zwaar je schuldgevoel ook drukt …
lk, de Vader, blijf je vragen:
laat alles achter, word Mijn kind;
word vrij, word blij,
ontvang Mijn liefde ongeremd;
woon in Mijn hart
en proef wat enkel voor Mijn kinderen is.
Pieter van Acoleyen
Toeval?
Nee, dat bestaat niet, want het woord toeval is net als het woord intuïtie enkel een schijnbare verklaring voor iets onverklaarbaars wat ons overkomt of wordt ingegeven. Ingevingen zijn altijd van onze lieve Heer en die schijnbaar toevallige gebeurtenissen zijn dat eveneens, maar wij zijn gewend het toeval te noemen omdat we ons niet bewust zijn dat het allemaal Gods onvoorwaardelijke hulp is.
Zo zocht ik voor de dochter van een vluchteling, die leuk kan tekenen en er veel plezier in heeft, naar een praktisch en eenvoudig leerboek. Via internet zijn verschillende mooi uitziende boeken te koop, maar welke zal ik kiezen? Het is mij niet duidelijk of het wel of niet een geschikt leerboek is voor een kind van twaalf jaar. In onze omgeving is wel een goede boekwinkel, maar ook die winkel heeft niet iets wat geschikt lijkt voor haar en daarom zocht ik niet verder en liet het los.
Enige maanden later waren Els en ik in Assen in het Drents Museum. Daar was een tentoonstelling over mensen die honderden jaren voor Christus in het gebied woonden wat nu Armenië is. Nadat we die tentoonstelling hadden bezocht, gingen we nog even rondkijken in de boekenshop van dat museum. Zo maar, gewoon omdat het leuk kan zijn, en wat vind ik daar? Precies het leerboek voor jonge kinderen die willen leren tekenen! Nou ja, dacht ik, hoe krijgt onze lieve Heer dit toch zo voor elkaar! Dit is echt weer een voorbeeld van Gods wonderbare wegen. En, de dochter ging gelijk erg blij aan het tekenen toen ik haar het boek had gegeven. Ik ben heel dankbaar en zeer verwonderd dat het zo is gegaan.
Hans de Heij
De Klaagmuur
In het oude deel van de stad Jeruzalem staat de westelijke muur van het oude tempelgebouw als enige muur nog overeind. Bij dat deel van de tempel, die voor de joden heilig is, weenden de joden na de vernietiging van de tempel in het jaar 70. Niet joden zagen dat geween en geklaag bij die muur en begonnen het de “Klaagmuur” te noemen. Zelf spreken de joden van de “Westelijke Muur” of “Muur”. Tot op de dag van vandaag komen de joden bij de “Klaagmuur” om er te bidden en vragen op briefjes tussen de stenen te stoppen, om in contact met God te komen.
Voor hen is het de plaats waar God nog altijd aanwezig is. Voor mij is mijn hart de plaats waar ik God in Jezus Christus bereiken kan. Maar soms lukt mij dat niet, dan staat mijn verstand ervoor, of mijn emoties, dan is de situatie te emotioneel, of weet ik het niet. Iedereen heeft een lont, die staat voor geduld, bij bepaalde situaties kan die lont gaan smeulen, en wanneer het een lange lont is, kun je gemakkelijk dat smeulen doven met de juiste reactie. Maar sommige mensen hebben in verschillende situaties een kort lontje en dat smeult niet maar dat vliegt meteen in de fik. In de meeste situaties heb ik een redelijk lange lont, maar er zijn toch ook nog situaties en dan is die lange lont ineens heel kort geworden, dan heb ik iemand de kans gegeven om met zijn gedrag mijn lontje af te knippen en aan te steken en ja, dan ontplof ik!
Nu was er pas een situatie waarbij ik dacht, ja, nu laat je je lontje niet afknippen en in de fik steken, let op dat je dat niet laat gebeuren. En ineens dacht ik, zou een Klaagmuur helpen? Dan kon ik eens klagen over die situaties die niet meteen op te lossen zijn! Ha, ha, direct daarna dacht ik, gewoon in je hart om geduld vragen en wachten tot je van Hem de beste liefdevolle hulp krijgt. En ja, dat blijkt dan toch altijd het beste te zijn…
Ingrid Franssen
Gods Liefde
Geen pen kan ooit beschrijven
Hoe liefdevol U bent
Heel Uw wezen is doordrenkt
Met goedheid ongekend
In U is geen duister te vinden
U bent door en door goed
U bent in en in liefde
Tot het einde aan toe
Zal Uw trouw mij omringen
U bent door en door goed
U bent in en in liefde
Tot het einde aan toe
Zal mijn hart zingen
U bent door en door goed
Geen lied dekt ooit de lading
Van Wie U bent voor mij
Uw hart vol vriendelijkheid
Maakt dat mijn ziel belijdt:
U alleen verdient al mijn aanbidding
U bent door en door goed
U bent in en in liefde
Tot het einde aan toe
Zal Uw trouw mij omringen
U bent door en door goed
U bent in en in liefde
Tot het einde aan toe
Zal mijn hart zingen
U bent door en door goed.
Ingestuurd door Gera Olsthoorn
Een lied dat zij hoorde bij een High Tea voor het goede doel,
uit opwekking nr. 836
Interview met Jan Weststeijn
Kindertijd en het geloof
Ik ben geboren en getogen in Velp bij Arnhem. Mijn familie was Nederlands Hervormd en deed daar veel aan. Mijn vader was bijvoorbeeld kerkvoogd en ouderling. Elke zondag gingen we naar de kerk en dat heb ik altijd graag gedaan. Op mijn dertiende kreeg ik een gitaar en drie weken later mocht ik al meespelen in een bandje in de jeugddienst van de kerk. Het bandje groeide en we gingen op een gegeven moment ook spelen in andere kerken. Daardoor kwam ik tot de ontdekking dat in andere kerken anders werd gepreekt dan in onze kerk.
Ik was geboeid door het geloof en begon er veel over te lezen. In Arnhem werd ik door iemand van Children of God gevraagd om daar mee naartoe te gaan en dat deed ik. Na afloop zou er een teken komen dat werd opgevat als een teken van God, dat ik daarbij zou moeten komen. Het teken kwam niet. Zoekend kwam ik een boekje tegen dat als titel had, “Offensief van de liefde”, geschreven door Wilhard Becker. Daarin stond dat niet het geloof, zoals het in de Hervormde Kerk werd uitgedragen, het belangrijkste is, maar dat de liefde van God voor ons en onze liefde voor Hem en onze naasten centraal staat. Dat raakte mij diep en ik heb het toen ook voor mijn groepje vrienden gekocht. Ook las ik veel over het paranormale en ik werd vooral gegrepen door boeken van Mulder-Schalekamp over haar geleidegids Emed, daarin werd mij duidelijk dat liefde en het geloof met elkaar samenhangen. Ik was, zonder dat ik mij dat zo duidelijk bewust was, op zoek, en dat het mij zo aansprak, werd mij natuurlijk gegeven. Ik vond het prachtig en deelde het daarom uit.
Ik had ook belijdenis gedaan. In de geloofsbelijdenis van onze kerk spreek je uit dat je de lijn van het geloof wilt volgen zoals die door de kerk wordt uitgedragen. De eerste stap die ik gemaakt had was dat ik over het geloof in Gods Zoon Jezus Christus wilde horen. De tweede stap op mijn geestelijke pad was voor mij dat ik hetgeen ik gehoord had wilde geloven. Ondanks die belijdenis had ik toch geen relatie met Jezus, ik had niet uitgesproken dat ik voor Hem koos. Dat heb ik later een keer gedaan, ik weet niet meer hoe oud ik toen was, ergens in de twintig. Dat was heel bijzonder, want je begint dan iets te geloven waarvoor je geen enkel bewijs hebt. Dat is een bewuste keus geweest. Daarmee heb ik terugkijkend mijn eerste twee stappen genomen. De eerste was mijn zoeken en de tweede was het aannemen wat ik gevonden had. Er zijn talloze antwoorden die ik had kunnen vinden, en dan kies je ergens voor, en ik heb het geloof in Jezus gekozen. Ik sprak dat ook uit, ik kies voor Jou!
Maar er zat voor mij nog een stap tussen, voordat ik mij zo duidelijk uitsprak. Op mijn zeventiende werd ik mij ervan bewust dat ik op een andere manier geloofde dan mijn vrienden. Ze gingen er wel in mee, maar het enthousiasme van mij, dat hadden zij niet. Ik vond het zo jammer dat ik de enige was die daar intensief mee bezig was, daarom zei ik toen tegen Jezus, Jij hebt eigenlijk geen vrienden, ik wil jouw vriend zijn. Dat is een keus die aan mijn uitspraak voorafgegaan is. Ik vond het triest, Hij is zo’n fijn Mens en dan al die mensen die geen enthousiasme hebben voor Jezus!
Zoektocht en het vinden van de boeken van Lorber
Aan Hem vertelde dat ik een driftkikker was. Later las ik in Aarde en Maan iets over woede en toen viel er een kwartje. Daar stond dat je drift in kinderen meteen moest bestrijden en dat hebben mijn ouders ook gedaan. Maar er stond ook bij, het is niet zomaar dat dat bestaat, het brengt de mens ook gedrevenheid. En toen viel het kwartje opnieuw. Ook in het op zoek gaan was ik fanatiek gedreven. Ik ging bewust naar de bibliotheek en bewust naar tweedehands boekwinkels zoals “De Slegte” en dan vooral naar de religieuze en esoterische hoek. Toen ik een jaar of dertig was kwam ik het eerste mij voorbereidende boek tegen, dat heel belangrijk voor mij was, de titel schiet me nu niet te binnen. Het was van iemand die contact had met de geestelijke wereld en vanuit die geestelijke wereld sprak. De manier van schrijven maakte iets in me wakker. Door dat boek begreep ik de boeken van Jakob Lorber eerder. In de bibliotheek vond ik toen, een kleine veertig jaar geleden, die boeken met het witgele kaft van Jakob Lorber, “Het Grote Johannes Evangelie” en “De Huishouding van God”. Vanaf dat moment was ik eraan verslingerd, het heeft me niet meer losgelaten. Mijn honger werd daardoor verzadigd en van al die andere boeken kon ik afscheid nemen, het hoefde niet meer, mijn zoektocht was klaar. Daarin vond ik, wat ik steeds al gevoeld had, de link tussen liefde en geloof, hoe zeer dat bij elkaar hoort.
Weer veel later ontdekte ik dat nu juist dat het struikelblok is geweest in de geschiedenis. Luther was gekomen en heeft mensen losgeweekt van de katholieke dwaalwegen. Maar met Luther ontstonden er ook weer nieuwe dwaalwegen. Naar mijn idee heeft hij het geloof losgemaakt van de liefde, het geloof werd alles. De liefde werd wel voorgelezen in Bijbelteksten, maar het ging om het geloof. Het geloof rechtvaardigt, het geloof brengt je waar je wezen wilt. Als je dat geloof hebt, dan ben je er al, dan kom je vooraan te zitten in de kerk. Het geloof was het allerbelangrijkste. Voor mij is het dat niet alleen, dus dat werkt voor mij niet, dat vind ik een dood geloof. Mijn oom overleed, en hij was in tranen omdat hij dacht dat hij niet door God zou zijn aangenomen. Het geloof was voor hem het belangrijkste en hij had enorm zijn best gedaan om aan de kerkelijk gestelde eisen te voldoen. Hij was angstig, had hij wel genoeg geloofd, had hij wel genoeg gedaan?
Mijn vader was liberaal protestants, hij las ook de boeken van Jakob Lorber. In de Lorber boeken wordt de nadruk gelegd op de liefde en vanuit de liefde volgt dan dat je een geloof ontwikkelt, dat komt van binnenuit. Een heleboel dingen die ik al wel kende maar niet begreep, kregen een plekje, oh, dát wordt er bedoeld! En dan ga je ook begrijpen wat er wordt bedoeld met Jezus navolgen. Ik had in preken veel eerder al gehoord dat het de bedoeling is dat wij Jezus volgen, maar hoe, dat begreep ik nog niet, tot ik door het lezen van de Lorber boeken begreep dat het om de liefde gaat. En dan is het ineens makkelijk, dat vind ik wel mooi!
Mijn derde stap: het willen volgen
Dan kom ik aan de derde stap toe, na het willen horen en het willen aannemen, komt voor mij het willen volgen! Daar ben ik sindsdien mee bezig. Mijn driftigheid, chagrijnig zijn, kortaf zijn, kribbigheid, boosheid, en dergelijke, wilde ik sindsdien bestrijden, en het gebeurt minder snel, maar het is er nog steeds. Bijvoorbeeld in het verkeer, wanneer ik thuis te laat wegging en te laat dreigde te komen, wekten langzame of aarzelende rijders mijn woede. Die driftigheid ben ik nog niet kwijt. Een ander voorbeeld is dat ik in mijn gedrevenheid doorschiet, ik werkte te hard en werd daardoor te gedreven. Mijn vrouw had daar last van, we hebben zelfs eens een vakantie afgezegd, omdat ik wilde doorwerken. Ik weet niet waar de grens ligt, ik ben ook gedreven in de navolging en streng voor mezelf.
Mijn vierde stap
Nu ben ik gelukkig achter een vierde stap gekomen. Dat is de vraag: “Jezus help mij”. Het is lang geleden misgegaan toen Satan bij zichzelf zei, ik kan het zelf wel, ik ben eigenmachtig, ook zonder God. Hij besefte niet dat alle kracht en macht uit God komt. Hij werd boos dat hij die macht niet had en hij ging strijden tegen God, waardoor hij verhardde. Ik denk dat hij is opgedeeld in ontelbare schilfertjes en dat ieder mens de vonk van liefde en een schilfertje van Satan krijgt, in mijn geval die driftigheid. Het doel is terug te keren naar God en gezuiverd te worden. En ik ben al die tijd hard aan het werk geweest, maar ik bleef nog steeds driftig, ik kan het niet. Kort geleden ging ik op de knieën en zei: “Jezus het lukt mij niet”. En toen deed ik de ontdekking, zonder Hem lukt het ook niet. Man wat een tocht! En ik dacht, had Jij mij dat niet wat eerder kunnen vertellen! Al 48 jaar was ik aan het strijden en nu pas kon ik het horen. De zin: “Kom bij Mij die belast en beladen zijt”, had ik tig keer gehoord en gelezen, maar nooit eerder had ik ervaren dat ik belast en beladen ben. Nu pas kon ik erkennen, ik kan het niet zonder Zijn hulp. Dat heeft mij ontroerd en ik ben hartstikke blij, naast de frustratie van 48 jaar strijd…
Alle vier de kinderen zijn door mijn ouders op het pad van het geloof gezet, en mijn zus is daar ook mee bezig. Toen ik 35 jaar was zei ik, ik wil het goed doen, waarom moet het via zo’n moeilijke weg? Waarom kom ik pijn en moeite tegen? Mijn zus antwoordde, omdat je het anders niet leert! Ik kreeg wel de kansen van God, maar het lukte mij niet zonder Hem!
Waar ik ook blij mee ben, is dat die eigenschap niet ván mij is, het zit wel in mij en iedereen om mij heen ervaart het als van mij, maar ik heb het meegekregen. En eigenlijk ben ik daar wel blij mee. Ten eerste brengt mij dat bij Hem en ten tweede: ik kan iets doen, ik mag het bij Hem brengen! Nu moet ik omschakelen van: “Ga aan het werk” naar “Ga aan het werk, maar vraag Hem erbij!” Dan doet Hij het werk, wat Hij overigens altijd al voor mij deed. De driftigheid is een rode draad die mij, en dat vind ik het ergste, ook anderen om mij heen, verdriet heeft gebracht, maar dat heeft mij ook bij Hem gebracht, op het punt waar ik nu zeg: “Heer help mij!”
Met Hem spreken
Ik kwam in Jakob Lorber tegen dat je met Hem kunt spreken. Dat was een enorme openbaring. Tot die tijd was God iemand waarover je sprak, tot wie je bad. Maar niet waarmee je sprak! Het is niet alleen, je kunt tegen Hem praten, nee het is ook, je kunt Hem horen! Nou dat was wat! En met mijn gedrevenheid ben ik het gaan doen en ik dacht, nu zal ik Hem horen ook. En dat gebeurde, dat was een enorme verandering. Dan kun je je afvragen waarom Hij dan niet tegen mij gezegd heeft dat ik Hem nodig heb? Maar ik weet nu ook dat iedereen Hem kan horen. De eerste keren dat ik in de Lorbergroep zat had ik ook enorm de behoefte om dat te delen met de mensen die daar zaten. Om vervolgens te ontdekken dat niet iedereen Hem hoort, hoe goed en liefdevol ze ook zijn. Dat vond ik bijzonder want in Lorber staat dat iedereen Hem kan horen. Ik heb nog steeds niet aan de anderen kunnen meegeven dat je Hem zelf kunt horen.
Afsluiting
Als je voelt dat er iets in je is waar je aan wilt werken, vraag Hem dan om hulp en ga met Hem samen aan het werk!
31 juli 2022
Interview met Jan Weststeijn door Tsjêbbe de Vries
U, ZO DICHTBIJ
Bij U, mijn Heer, vind ik ware rust
word me meer en meer, U, in mij, bewust
diep in mijn hart, waar ik uw liefde voel
weet ik beslist, Heer, U bent mijn doel
waar ik voor kies, U laat me altijd vrij
als ik U zoek
dan komt U naderbij…
de keuze is aan mij!
Met U, mijn Heer, is het leven fijn
en het verlangen groeit, steeds bij U te zijn
sinds ik besef, dat U naast me staat
verdwijnt de angst, en deert mij geen kwaad
U, zo dichtbij, in me, dag en nacht
weet ik mij omringd
door Uw liefdeskracht…
Uw hemelse macht!
In U, mijn Heer, zie ik de levensbron
en herken ik de kracht, Die alles eens begon
ja, dankzij U, Die ik zó bemin
leer ik liefde zijn, en krijgt mijn leven zin
ik heb U lief, ik laat U nooit meer gaan
Heer, zonder U kan ik niet meer bestaan!
en als ik dwaal
ver bij U vandaan
kom dan… liefste Jezus
en raak me even aan…
Willeke Hesseling, van de CD Grenzeloos 2
Regen Wonder
Niet zo lang geleden ging ik naar een supermarkt om inkopen te doen. Het regende heel hard, maar ik had een paraplu meegenomen om droog te blijven. Toen ik uit de winkel kwam zag ik een eindje verder een man die net als ik zijn boodschappen gedaan had, maar heel moeilijk liep en geen paraplu bij zich had. Al zijn aandacht ging naar het voortduwen van een boodschappen kar. Het was duidelijk dat hij kletsnat zou gaan worden zonder paraplu, daarom liep ik naar hem toe en hield ik mijn paraplu boven de man, tot hij met zijn boodschappen droog in de auto zat. Ik liep naar mijn auto en nadat ik ingestapt was bemerkte ik, en het klinkt misschien onwaarschijnlijk, dat ik zonder de paraplu toch droog gebleven was! Hoe was dat mogelijk? Maar het was zo en innerlijk voelde ik mij ontroerd en blij verrast!
Mieke Gijssen
Een Land
Er is een land, en je ziet
Daarin jezelf nog niet
Dat landschap is zomaar ontstaan
En je zou er wel graag naartoe gaan
Want het straalt een vrede uit
Zonder het schreeuwende geluid
Van de wereldse mensen
Die alles voor zichtzelf wensen
Hoe kun je die wereld dan verlaten
Waar gemeten wordt met zoveel maten
Waar alles kan en toch ook weer niet
En dan dat landschap wat je ziet
Het ligt daar vredig en in rust
Het is er alsof de zon de aarde kust
Je mag er komen, wanneer je wilt
Het leven is daar volkomen mild
Je mag daar leven en werken
Vruchten zullen je daar sterken
Vruchten van een nieuw bestaan
Als je al het wereldse laat gaan
Dat landschap wat je voor je ziet
Is niet het leven zoals je het nu geniet
Dat land is leven door God gegeven
Om in waarheid de liefde echt te leven
Kom en wees vrij
Leef niet ik, maar leef wij
Want in het land wat je daar ziet
Leeft het ik helemaal niet
Daar leeft God heel getrouw
Ware liefde voor mij en voor jou
Vanuit die liefde is het Zijn wens
Zo te gaan leven, eenvoudig, mens
Dat betekent dat vredige land
Daar houdt liefde altijd stand
Daar is Zijn liefde altijd mild
Kom maar, wanneer je dat voor eeuwig wilt
Ingrid Franssen
God zorgt voor ons zonder Hem te vragen
Ons leven speelt zich voornamelijk af tussen zitten en wandelen, want eigenlijk verplaatsen we ons van de ene stoel naar de andere en als pensionado hoeven we niet meer de hele dag te staan of te lopen zodat je blij bent als je zit. Het nadeel van ouder worden is ook de afname van spierweefsel en dat merk je als je veel zit, daarom ging ik op zoek naar een extra stoelkussen.
Bij Ikea vond ik er meteen eentje die prima lijkt te passen en als ik nog wat verder blader op hun website om te kijken of er nog wat andere modellen te vinden zijn, zie ik ineens – ‘toevallig’ – een houten bankje van ongeveer een meter breed. Precies het bankje, denk ik, waar Els veel naar op zoek is geweest voor haar plantjes in de voortuin. Als zij het bankje ziet, is ze direct positief, maar dan zie ik een iets eenvoudiger variant van het bankje, eentje zonder rugleuning. Na wat heen en weer praten zijn we het eens dat dit een geschikt ding is.
Wij wonen heel dicht bij een Ikea-vestiging, maar die blijkt noch het bankje noch het kussen te kunnen leveren. Overal uitverkocht, behalve in Utrecht en Eindhoven. Dan maar online kopen, besluit ik en een account aangemaakt, maar dan blijkt dat ik dit bankje in de vestiging te Utrecht moet ophalen als ik het wil kopen. “Jammer”, zegt Els, “we komen nog wel ergens een andere tegen.” In gedachten besluit ik dat ik het bankje de volgende ochtend gewoon ga halen, want ze is al lang ernaar op zoek.
Bij de ingang van Ikea kun je ook direct naar het magazijn, maar dan moet je door een smalle poort bij de kassa’s. Juist als ik erdoor ben en naar de gezochte stelling van het magazijn loop, kom ik precies het gewenste stoelkussen tegen. Vol verbazing pak ik er eentje mee en glimlach om deze zogenaamde toevalligheid en bedank onze hemelse Vader. Bij het afrekenen vraag ik of de korting automatisch wordt verrekend. De kassière zegt dat dat inderdaad gebeurt als ik mijn Ikea family kaart gebruik. “Tja”, zeg ik, “die heb ik niet!” “U kunt ook uw telefoonnummer geven, dan krijgt u de korting ook.” Wat een ‘toeval’ dat ik gisteren een account heb gemaakt, bedenk ik en zie verheugd dat de korting wordt gegeven. De kosten van de benzine zijn eruit, dat is toch mooi meegenomen.
Vlak bij huis steekt ineens een fietser vlak voor mijn wielen over, ik rem krachtig en op tijd, het is gelukkig geen noodstop, maar ik reageer boos en druk hard op de claxon. De man zwaait opgewekt naar mij, maar ik erger me en als ik weer optrek, valt er met een luide tik een eikel uit de boom exact in het zicht op de voorruit van de auto! Daar schrik ik weer van en besef … niet kwaad zijn op die ‘eikel’, Hans. Wees blij dat het zo goed is afgelopen! Even later komt de gedachte in mij op: ook in ons denken moeten we een ander niet krenken. En Els is heel blij verrast met het nieuwe bankje.
Dit soort gebeurtenissen geeft me echt het gevoel dat we in alles, werkelijk alles gesteund worden en dat maakt mij dankbaar en versterkt mijn liefde voor Hem.
Hans de Heij
KOM, EN VOLG MIJ
Kom en volg Mij… Ik geef je Mijn hand
Mijn verlangen is zo groot naar jou
en Mijn liefde reikt verder dan de dood…
Ik geef je Mijn vrede…Ik geef je Mijn licht
de zuivere waarheid, slechts op liefde gericht
kom toch dichterbij
en neem het aan van Mij
dan zijn al jouw angsten zo voorbij
Kom en volg Mij… Ik geef je Mijn hart
ook al sluit jij je af voor Mij
Mijn liefde voor jou gaat nooit voorbij…
Ik blijf kloppen in jouw hart tot het niet meer zal slaan
tot jij Mijn stem zult horen en de woorden gaat verstaan
totdat je vrij zal zijn
héél dicht bij Mij zult zijn
blijft Mijn roep in jouw ziel
Kom en volg Mij… Ik wacht al zo lang
ook al geef jij nu nog geen gehoor
Mijn roep klinkt eeuwig door…
Ik ben die Ik ben… het einde… het begin
in alles aanwezig… Ik ben het doel en de zin
Ik ben de Geesteskracht
die jou het leven bracht
Ik ben de adem waar jouw ziel naar smacht…
Kom en volg Mij…
Willeke Hesseling
Nooit
Een notaris vertelt over een weduwe wiens zoon meervoudig gehandicapt is en opgenomen is in een instelling. De notaris kent deze vrouw, die al lang weduwe is, omdat ze bij hem een testament heeft opgesteld. Haar zoon mag na haar overlijden niets tekortkomen, want haar kind is haar alles. Maar de zoon is ook een bron van groot verdriet. “Nooit”, vertelt de moeder, “heeft hij er blijk van gegeven dat hij mij graag ziet of dat hij mij zelfs maar herkent. Wat ik ook doe, hij reageert niet op me. Dat doet verschrikkelijk pijn. Aangezien de vrouw weinig familieleden heeft, vraagt zij de notaris als executeur testamentair. Ze bezoekt haar zoon trouw elke week, totdat ze komt te overlijden.
De notaris belt de instelling waar haar zoon verblijft met de mededeling dat zijn moeder de dag ervoor is overleden. “Hoe laat is ze gestorven?” vraagt de medewerkster die hij aan de telefoon krijgt. Als hij het tijdstip noemt, is ze even stil. “Kwart voor elf ’s ochtends, weet u dat zeker?”, vraagt ze dan. “Ja, dat weet ik zeker”, antwoordt de notaris. “Dat is wonderlijk”, zegt ze, “Haar zoon kreeg gisteren om kwart voor elf een enorme huilbui. Hij was urenlang ontroostbaar. We wisten niet wat we ermee aan moesten, want in al die jaren hebben we hem nooit eerder zien huilen.”
Dit stukje tekst stond in een Column in een Gelderlandse krant.
Ingezonden door Tsjebbe de Vries
Iedereen heeft iemand nodig die
Trouw is en oprecht
Die ook begrijpt wat je niet zegt
Die je zijn warmte en liefde kan geven
Het liefst voor je hele verdere leven
Die over alles met je praat
En dezelfde weg in het geloof met je gaat
Iemand die ook al ben je soms stil
Niet juist dan iets van je wil
Zelf ook blijft zoals hij is en wil zijn
Dat is dan voor beiden gewoon heel fijn
Iedereen zoekt liefde in zijn leven
Hoe je bent, dat is om het even
Ik kan je zeggen, voor ons is er Eén
Die is liefde in alles en iedereen
Hij is het Die iedereen Zijn leven geeft
Die Ene, Die iedereen nodig heeft
Hij is in je hart, ontmoet Hem daar
Dan ben je voor altijd met zoeken klaar!
Ingrid Franssen
Bisschop Martinus in het hiernamaals
Onderstaande tekst is een citaat uit het boek “Bisschop Martinus”
Bisschop Martinus is kort voor dit gesprek overleden en in zijn beleving is hij al miljoenen jaren geleden in het hiernamaals aangekomen. Hij ontmoet dan de Engel die oorspronkelijk de apostel Petrus is. De Engel heeft hem aangeboden leiding te geven en hem verder te helpen en geeft hem boerenkleding om aan te doen, wat de Bisschop wel bevalt. Ze zijn aangekomen bij een boerderij waar een Lutherse tempel voor staat. Dat bevalt Bisschop Martinus helemaal niet vanwege zijn Katholieke geloof.
Citaat uit “Bisschop Martinus” Pagina 19 – hoofdstuk 4 punt 5 t/m 17
De Heer gaf dit door het innerlijke woord aan Jakob Lorber
ONZE VADER
O’ Liefdevolle Bron van Leven
Uw naam is Groot en Heilig…
toch komt U ons heel nabij
wij mogen U zelfs Vader noemen
nee, wij zijn nooit gescheiden van Uw aanwezigheid…
Uw Geest blijft steeds verbonden
met alles…
NU en voor Altijd
Uw Wil is enkel Waarheid
Uw Wil is Wijsheid en Geduld
volgens Uw wil zal het gebeuren
en de leugen wordt door haar onthuld
Laat Uw Koninkrijk van Liefde
gevestigd in elk mensenhart
spoedig haar voltooiing vinden
voorbij de duisternis… voorbij de smart
en geeft U ons ook deze dag weer het nodige om te groeien
voor lichaam, ziel en geest
zodat de Liefde zal gaan bloeien…
vergeef ons, als we dwalen
en zie het ons niet aan…
zoals wij ook hen vergeven
die ons iets hebben aangedaan
Wij vragen U om hulp in tijden
van moeite en verwarring
want wij zijn hulpeloos verloren
zonder Uw liefdevolle leiding
o’ Vader, wilt U ons verlossen van de sterke tegenkracht
die, naar Uw Woord, ooit zal vergaan…
want U alleen hebt Alle Macht
en Uw Rijk van ware Liefde
zal voor eeuwig blijven bestaan !!! amen
Willeke Hesseling
Een glimp van de hemel
Dit boekje gaat over het bijna sterven tijdens zijn diensttijd van psychiater George Ritchie en de beleving die hij meemaakte terwijl artsen hem dood verklaard hadden.
Licht
Stomverbaasd staarde ik naar het helderder worden van dat licht, dat uit het niets leek te komen en overal tegelijk leek te schijnen. Alle gloeilampen op de afdeling hadden bij elkaar niet zoveel licht kunnen geven. Alle lampen van de hele wereld niet! Het was onmogelijk helder, dat licht – alsof er een miljoen elektrische lasbranders tegelijk licht verspreidden. En temidden van al mijn verbazing kwam er opeens een prozaïsche gedachte in mij op, een gedachte die vermoedelijk een uitvloeisel was van een van de biologie colleges die ik op de universiteit had bijgewoond. ‘Ik ben blij dat ik op dit moment geen fysieke ogen heb,’ dacht ik. ‘Want dit licht zou mijn netvliezen in een onderdeel van een seconde hebben vernietigd.’ Nee! verbeterde ik mezelf. Niet ‘dit licht’!
Hij.
Hij zou een te verblindend licht hebben uitgestraald. Want nu pas zag ik dat het geen ‘licht’ was, maar een Man die dat kamertje was binnengekomen; of, beter gezegd, een Man die uit licht bestond, ook al leek me dat al even onmogelijk toe als de ongelooflijke intensiteit van de straling waaruit Zijn gestalte bestond.
Zodra ik Hem zag vormde er zich een commando in mijn geest. ‘Sta op!’ Die woorden kwamen uit mijn binnenste, maar toch sprak er een gezag uit dat geen van mijn eigen gedachten ooit had bezeten. Ik ging staan, en intussen maakte die overweldigende zekerheid zich van mij meester: ‘Je bevindt je in de tegenwoordigheid van de Zoon van God.’
Opnieuw leek die gedachte zich in mijn binnenste te vormen, maar niet in de vorm van een speculatieve gedachte, zonder houvast. Het was een soort weten, ogenblikkelijk en volledig. Maar ik wist ook nog andere dingen met betrekking tot Hem. Om te beginnen, dat Hij het volmaaktste mannelijke Wezen was dat ik ooit had ontmoet.
Als Hij de Zoon van God was moest Hij de naam Jezus dragen. Maar… dit was niet de Jezus die ik op zondagsschool had leren kennen. Die Jezus was zachtmoedig, vriendelijk en begrijpend – en vermoedelijk zelfs een mens die je het beste kon omschrijven als een ‘zacht eitje’. Deze Man hier was een en al kracht – ouder dan de tijd zelf en toch moderner dan wie ik ooit had ontmoet.
En vóór alles wist ik, met diezelfde raadselachtige zekerheid van binnenuit, dat deze Man van mij hield. Wat Hij uitstraalde was veel méér dan kracht alleen; Zijn Tegenwoordigheid straalde onvoorwaardelijke liefde uit. Een verbazingwekkende liefde, een liefde die ieder voorstellingsvermogen te boven ging. Liefde die vertrouwd was met alles in mij dat in strijd was met liefde – de ruzies met mijn stiefmoeder, mijn driftige karakter, de gedachten aan seks die ik nooit de baas had kunnen worden; kortom, iedere laag-bij-de-grondse, egoïstische gedachte en daad vanaf de dag van mijn geboorte – en desondanks kon ik zeker zijn van Zijn aanvaarding en liefde. Als ik zeg dat Hij alles omtrent mij wist, heb ik het slechts over een waarneembaar feit. Want op het moment dat Hij dat kamertje met Zijn stralende Tegenwoordigheid binnenkwam, had Hij tegelijkertijd ook toegang gekregen tot iedere afzonderlijke episode van mijn hele leven (hoewel ik, om dit duidelijk te maken, al die episodes een voor een zal moeten vertellen). Alles wat mij ooit was overkomen, was er eenvoudig, in het volle zicht, gelijktijdig en in beweging, zodat het mij voorkwam alsof het allemaal tegelijkertijd gebeurde.
Hoe dat mogelijk was wist ik niet. Nooit eerder had ik het soort ruimte waarin wij ons schenen te bevinden ervaren. De kleine ziekenkamer was nog zichtbaar, maar sloot ons niet meer in. In plaats daarvan waren we aan alle kanten omgeven door een soort gigantisch fresco, maar dan niet met starre afbeeldingen, doch driedimensionale, bewegende en sprekende gestalten.
En een groot aantal van die gestalten scheen ik zèlf te zijn. Als aan de grond genageld staarde ik naar mezelf, staande voor het schoolbord in de derde klas van de middelbare school. Als padvinder voor de troep, om m’n verkennersspeldje in ontvangst te nemen. Duwend achter de rolstoel van papa Dabney, onderweg naar de veranda van MOSS SIDE. Als baby van nauwelijks twee en een half pond, snakkend naar adem in de couveuse. Tegelijkertijd (begrippen als ‘vroeger’ en ‘later’ bestonden niet meer) zag ik mezelf via een keizersnede verlost worden uit de schoot van de zieke, stervende jonge vrouw die ik nog nooit met eigen ogen had gezien.
Ik zag mezelf op de leeftijd van enkele maanden, gezeten op de schoot van een vrouw met een vriendelijk gezicht en een bril met zilverkleurig montuur op haar misvormde neus. Het driejarige meisje dat naast ons op de grond zat te spelen moest Mary Jane zijn, hoewel ik me haar natuurlijk niet uit mezelf op die leeftijd voor de geest had kunnen halen. Maar zuster Williams zag er precies zo uit als ik me haar herinnerde. Ze verscheen in veel van de scènes die ik zag, en met een golf van te lang weggestopt verlangen zag ik hoeveel ik van haar hield.
Naast deze scènes zag ik er een waarin paps een lange, slanke brunette meebracht naar MOSS SIDE; de vrouw met wie hij wilde trouwen. Ik zag Mary Jane en mezelf verhuizen naar het huis aan Brook Road – nummer 4306 – en tevens zag ik mezelf angstig achter het raam in de eetkamer staan, verlangend om naar buiten te gaan, maar bang voor een grotere buurjongen.
Tussen de opwekkende scènes bevonden zich ook minder aangename. Ik was er getuige van hoe die buurjongen mij aftuigde en zag mijn vernedering toen mijn zuster naar buiten holde om het voor mij op te nemen. Ik zag mezelf huilen, als paps afscheid van ons nam – voor een week, twee weken, een maand, omdat zijn baan hem telkens weer van ons afnam.
Een groot deel van al dat onaangename kwam voort uit mijzelf. Ik zag hoe ik me afwendde als mijn stiefmoeder zich over me heenboog om mij een nachtkus te geven, met de gedachte erbij: ‘Ik wil niet van deze vrouw houden. Mijn moeder is gestorven. Zuster Williams is weggegaan. En als ik van haar ga houden laat zij mij óók in de steek.’ Ik sloeg mezelf gade toen ik tien jaar was en voor datzelfde raam in de eetkamer stond, terwijl paps naar het ziekenhuis ging, om een uurtje later met mam en ons nieuwe broertje Henry terug te komen; en gelijktijdig zag ik hoe ik, nog voor ik hem ooit had gezien, me voornam deze ‘nieuwkomer’ niet aardig te vinden.
Er waren nog veel meer scènes, honderden, duizenden, stuk voor stuk belicht door dat allesdoordringende Licht, in een bestaanssfeer waarin de tijd had opgehouden te bestaan. Om zelfs maar een glimp te zien van zo ongelooflijk veel episodes zou ik weken nodig hebben gehad, maar toch had ik niet het minste besef van verstrijkende tijd. Ik zag ons gezin, in het jaar dat ik twaalf werd, verhuizen naar een nieuw huis in het westelijke deel van Richmond. Ik zag de nieuwe fiets die papa en mama Dabney me gaven; en zag mezelf honderden keren over de brug fietsen om hen in MOSS SIDE te bezoeken. Ik zag de middag waarop ik thuiskwam – in het huis in Richmond-West – en tot de ontdekking kwam dat de hele stoep bezaaid lag met splinters en stukken balsamhout, de trieste restanten van het grote modelvliegtuig dat ik met zoveel minutieuze zorg en moeite in elkaar had gelijmd, onderdeel voor onderdeel. Ik was getuige van mijn boosheid op mijn driejarige halfbroertje Henry, de bedrijver van deze wandaad, en zag hoe die boosheid zich met het verstrijken van de jaren verhardde tot een norse, gemelijke houding tegenover alle leden van ons gezin.
Er waren ook episodes uit mijn schooltijd – afspraakjes, scheikunde proefwerken, atletiekwedstrijden waarbij ik de vijftienhonderd meter in recordtijd aflegde. Ik zag hoe ik mijn einddiploma in ontvangst nam, en hoe ik voor de eerste maal een college bijwoonde aan de universiteit. En al die tijd zag ik hoe ik mijn koppige afstandelijkheid ten opzichte van mijn stiefmoeder in stand bleef houden, ook ten opzichte van mijn halfbroertje Henry, en zelfs ten opzichte van de kleine Bruce Gordon. Ik zag paps thuiskomen in zijn militair uniform, met de rang van majoor; ik zag mezelf naar het postkantoor lopen om me als vrijwilliger te gaan melden voor militaire dienst. Ik was getuige van de keuring die ik in Camp Lee had ondergaan; en tegelijkertijd zag ik mezelf samen met honderden andere recruten de trein nemen naar Camp Barkeley.. .
Ieder detail van twintig levensjaren werd me getoond. Alles dat er goed of slecht in was geweest, alle hoogtepunten, de alledaagse dingen. En mèt dit allesomvattende overzicht drong zich een vraag aan mij op, een vraag die impliciet aanwezig was in iedere afzonderlijke scène en evenals die scènes zelf leek uit te gaan van dat levende Licht naast mij.
Wat heb je met je leven gedaan?
Het was duidelijk geen vraag die voortkwam uit Zijn wens om nadere informatie te krijgen, want wat ik met mijn leven gedaan had was duidelijk zichtbaar. In ieder geval waren deze allesomvattende, gedetailleerde en volmaakte herinneringsbeelden van Hem uitgegaan, niet van mezelf. Trouwens, ik zou me uit mezelf nog geen tien procent hebben kunnen herinneren van alles wat Hij me toonde. Wat heb je met je leven gedaan?
Citaat uit het boekje: “Een glimp van de hemel”
Door: George G. Ritchie
Hemels Brood 3038
Liefde is zachtmoedig. Maar het licht van ware liefde laat alles heel duidelijk zien, verlicht zodanig, dat niets in duisternis verhuld blijft. En juist die mens, die zijn daden en de gevolgen in duisternis gehuld wil houden, juist die zal dan ook niet blij zijn met je licht van liefde en juist diegene zal zich tegen je verzetten. Dat wil niet zeggen dat jouw liefde niet juist is of dat het licht wat je met je liefde uitstraalt niet juist zou zijn, het is goed. Want jouw oprechte onbaatzuchtige ware liefde is uit de grond Mijn liefde die jij in je hart hebt opgepakt en in je doen en laten tot uiting brengt.
Zo’n liefde is goed en waarachtig. Maar het laat ook in haar zuivere licht anderen zien wat zij niet naar die zuivere liefde doen en dat maakt hen op een zekere manier beschaamd, wat zij onprettig vinden en willen verbergen in verzet tegen jou, zodat jouw licht zich dooft in een reactie op hun verzet, een reactie van tegen verweer, een reactie van teleurstelling, verontwaardiging, verwijten en dergelijke. Voor je het weet ben je bezig die ander tegen te spreken en langzaam gaat je licht uit en is je liefde veranderd in verontwaardiging, want je meende het goed, met liefde, en je voelt je aangevallen op het mooiste wat bestaat, belangeloze liefde.
Maar vergeet daarbij voortaan niet, dat ware zuivere belangeloze liefde, ook al is zij nog zo zachtmoedig, ook het ware zuivere licht uit Mij is en alles beschijnt en zichtbaar maakt, uit de donkerste hoeken zichtbaar maakt, en voor degenen die hun daden in het duister verstopt hebben is die ware liefde als licht een bedreiging, want het kan hen ontmaskeren op hun liefdeloze daden.
Laat je door niets ontmoedigen, je doet het goed als je het uit die ware onbaatzuchtige zuivere liefde doet. Laat dat licht van de liefde maar schijnen en alles verlichten tot zuivering van alles wat het licht niet verdraagt. Volg je hart en straal Mijn licht van liefde uit!
—————
Weet je wat het voordeel van liefde is?
Het heeft geen nadeel!
Nederigheid is een levenshouding,
ware liefde is er de basis van.
Gods Woord, het volkomen ware Leven, wordt weerspiegeld in de materie,
zodat wij het ware leven kunnen gaan zien en onderscheiden van de dood.
De waarheid in alle opzichten van werkelijk Leven
huist in ons, innerlijk.
Wanneer wij daar aankomen
komen wij thuis in het ware eeuwige Leven
Geef van jezelf,
Dan geef je meer !
Wacht niet op de gift van de ander,
Maar begin met jouw liefde.
Dan word je rijk !
Geven.
Wat moet je geven.
Van jezelf, alles van jezelf.
Vanuit je hart en niet omdat het gevraagd wordt.
Aan wie moet je dat geven.
Aan allen die je tegenkomt, die je ontmoet op een dag.
Vanaf je op staat totdat je naar bed gaat.
Je komt de mensen niet voor niets tegen.
Ze zijn door je Schepper om je heen gebracht, Omdat jullie over en weer iets met elkaar moeten.
HET BEGINT MET JOUW LIEFDE !
Netty Robeerst, uit ″Alledag″
Elke ontmoeting heeft een boodschap.
Probeer hem te ontvangen!
Ontmoeting.
Nieuwe dag.
Nieuwe mensen die je zult ontmoeten. Mensen met een boodschap aan jou.
‘t Is aan jou om naar die boodschap te luisteren.
Meer te luisteren dan te zeggen.
Daar kun je de stem van God in horen.
De stem die je begeleidt op je weg, om de dingen van het nu te horen.
Probeer in het nu te leven.
Dat betekent het verleden loslaten en niet te ver vooruitzien, immers de toekomst ontrolt zich vanuit het nu.
Vanuit de beleving van het nu heb je “greep” op je leven.
Netty Robeerst, uit ″Alledag″
Heer, neem mij
bij de hand!
Breng mij
waar ik zijn moet!
Aan de hand.
Als je een geliefde ergens wilt brengen waar hij iets kan leren,
neem je hem letterlijk of figuurlijk bij de hand.
Dat lijkt heel gewoon, maar is toch heel bijzonder.
Het heeft te maken met openheid.
Immers je moet van beide kanten open staan om enerzijds te geven
en anderzijds te ontvangen.
De ouder neemt het kind aan de hand met zich mee.
Het heeft dus ook te maken met persoonlijke bescherming.
Je staat garant voor het welzijn van de ander. De plek waar je hem brengt
is volkomen veilig. Je gaat met hem mee.
Netty Robeerst, uit ″Alledag″
De Enige wet van God
is de wet van de
Onvoorwaardelijke Liefde
Heb God lief
en je naaste als jezelf !
Wetten
Ons leven bestaat, wordt beheerst door wetten.
Geschreven en ongeschreven wetten. Dwangmatigheden.
Vanuit de grote zorg voor bestaan ontstaan wetten, die ons voortdurend in hun greep houden.
Die ons constant onder druk zetten:
Ons huis moet groter en mooier zijn dan dat van de buren.
Je auto is je visitekaartje.
Alles wat oud is moet worden afgedankt.
De meeste wetten worden door anderen vanuit hun voordeel geschreven.
Het is goed daarover na te denken en je je vrijheid niet te laten afnemen.
De wet van God is de wet van de liefde.
Netty Robeerst, uit ″Alledag″
Wijs de bloem aan die jou aantrekt en je tekst draait naar voren.
Het ware leven ben jij uit Mij, je Schepper
Elke vooruitgang is alleen vooruitgang wanneer het gebaseerd is op Mijn ware liefde
Voor de waarheid moet je bij Mij zijn
Wanneer je veel, zo niet alles wilt hebben, in pure liefde is alles
Waar je op aarde ook naartoe gaat om Mij te zien, Ik ben alleen in je hart te zien
Vergeet niet om dagelijks even in je hart bij Mij te komen
Vertrouw erop dat het hoe dan ook altijd goedkomt, in Mijn liefde
In het ontelbare ben Ik Eén
Dit Hemels Brood gaat over vervuiling, zoals dat in de Bijbel lang geleden al aangekondigd is.
Hemels Brood 7836
Staat er niet geschreven dat een groot deel van de wateren vervuild zal zijn, dat een groot deel van de lucht verontreinigd zal zijn, dat de aarde verdord zal raken en dat er overal vuur uit de grond zal ontstaan en nog meer van dat alles? En zie om je heen, want de waarheid van die woorden is werkelijkheid aan het worden. Maar het gaat niet alleen om wat er letterlijk materieel van waar wordt, het gaat ook om wat dat geestelijk betekent voor alle mensen, voor de geestelijke grond van bestaan, voor het geestelijk besef van werkelijk leven in allerlei opzichten.
Want voor veel mensen is de grond van hun geestelijk besef bevuild met ongeloof, is de stroom van hun liefde naar zichzelf toegekeerd, is hun doen, hun denken door hebberigheid en ongenoegens vergiftigd. En het wordt door velen niet bemerkt dat er meer nog geestelijk verstoord is, dat de vervuiling van de aarde daaruit voortkomt en dat het nodig is dat eerst alle vervuiling geestelijk aangepakt wordt, voordat de aarde geschoond kan worden, want het aardse wereldse gebeuren is het spiegelbeeld van de geestelijke toestand waarin de mens verkeert.
Om de aarde in letterlijk opzicht te kunnen zuiveren zal het nodig zijn voor de mens om eerst zichzelf te zuiveren van vuil. En daarvoor is het nodig dat de mens zijn eigen vervuiling gaat bemerken en de verbinding die er is met de aards materiële situatie. Al doet de mens nog zo zijn best om de materiële aarde te zuiveren, het milieu te verbeteren, het zal dweilen met de kraan open zijn zolang hij zichzelf niet gaat zuiveren, niet terugkeert naar waarheid, liefde en de daaruit voortkomende wijsheid, liefde voor Mij, zijn Schepper, en voor zijn medemensen, en hij zijn eigenliefde en eigen belangen niet loslaat.
Lieve mensen, die in Mij geloven en op Mijn liefde vertrouwen, houd daaraan vast, houd stand in je geloof. Handel uit liefde voor Mij en je medemensen, ook al handelen zij niet naar waarheid en liefde. Vraag Mij in je hart om kracht, om liefde, om begrip, en doe goed, wees goed, want daarmee help je dat anderen ook tot waarheid en liefde komen, tot allen in Mijn licht gaan zien waarom. Weet dat alles in Mijn liefde gedragen wordt.