Wat je op aarde ook presteert, het is niets. Hoeveel een mens op aarde ook bereikt, het is niets. Hoeveel roem een mens op aarde ook gegeven wordt, het is niets. En wanneer je je nu afvraagt, maar kan ik dan op aarde wel iets doen, wat wel iets is? Dan vraag Ik je, om welke reden wil je iets doen wat iets is?

Het belangrijkste wat een mens kan doen is leven, werkelijk leven. Werkelijk leven is werkelijke liefde in waarheid zijn in al je doen en laten, onvoorwaardelijk, onbaatzuchtig, zuiver, in de volledige erkenning dat Ik daarbij nodig ben. Want wat kan een mens presteren, bereiken, roem voor verwerven, zonder Mij? Dat is niets, want niets van wat er op aarde gebeurt, gebeurt zonder Mij, werkelijk niets. Nu kun je je afvragen, en alles wat mensen elkaar aandoen dan, oorlogen die gevoerd worden, leed dat mensen aangedaan wordt, gebeurt dat ook met U?

Ik zeg je, dat gebeurt niet zonder Mij, om wijze, liefdevolle redenen, die de mens ten goede zullen komen ten aanzien van het doel van het verblijf van de mens op aarde. Dat is, het bereiken van het eeuwig ware gelukzalige leven voor altijd voor alle mensen, en Ik zeg je, dat is oneindig veel meer dan iets. Al het leed, alle pijn, alle nood, alle ziekten die er al eeuwen zijn en nog komen, zijn het waard voor alle mensen om te kunnen komen tot het eeuwig gelukzalige leven. Voor ieder mens zal er een moment zijn waarop hij dat ten volle beaamt, zelfs voor degenen die het meest te lijden hebben gehad.

Het is niet van belang of je iets presteert op aarde, of je iets bereikt, roem hebt vergaard, wanneer je niet beseft dat het nooit mogelijk was zonder Mij, wanneer je niet beseft dat je zonder enige prestatie, zonder iets te bereiken, zonder roem, toch Mijn geliefd kind bent. Wees eenvoudig eerlijk en oprecht, wees liefdevol en vergevend, zoek Mij en Mijn waarheid. Volg Mij in Jezus Christus in je hart, heb Mij lief om Wie je weet Die Ik Ben. Ga lerend, gevend en accepterend je weg, doe dat allemaal om niets, maar wel met Mij, en zie hoe het allemaal goedkomt vanuit Mij. Omdat Ik jou en alle mensen innig liefheb.

Met het oog op Pasen kreeg ik vast deze ingeving. In mijn ochtend gesprek met onze hemelse Vader besefte ik dat ik nog zoveel niet naar Zijn volkomen zuivere en wijze liefde doe. Ik vroeg Hem, hoe kan ik dat nu werkelijk bereiken, lieve hemelse Vader, want ik heb wat dat aangaat weinig vertrouwen in mijzelf. In mij kwamen de laatste woorden Die Jezus sprak aan het kruis: ‘In Uw Hand beveel Ik Mijn Geest’.

Ik was geruime tijd stil. Wow, daar was het antwoord. Dat kwam aan. Het gaat erom dat ik, wij, ons in de geest overgeven aan Zijn Geest, Zijn Wil. Dat is wat Jezus gedaan heeft. Ik overdacht het en kwam tot de conclusie, lieve hemelse Vader, voor nu is dat in elk geval niet wat ik kan. Hoe graag ik dat ook zou willen, er is te veel waardoor ik daarvan afgeleid word.

Daarop kwam Zijn antwoord, het is ook niet de bedoeling dat jij het werk dat daarvoor nodig is doet, dat doe Ik in jou, het is de bedoeling dat jij Mij dat in nederigheid laat doen. Dan geef Ik jou momenten om te leren je steeds wat meer aan Mij over te geven. Tot je uiteindelijk jezelf in alle nederigheid helemaal aan Mij kunt overgeven. Leer meer en meer die nederigheid te worden, dan komt er een moment waarop je in alle werkelijkheid kunt zeggen, aan U, lieve hemelse Vader, geef ik mij helemaal over, voor altijd, en je dat ook werkelijk doet.

Een aantal dagen later kwam er een vervolg. Vanwege een bacterie in mijn bloed had ik in het ziekenhuis gelegen en moest ik na thuiskomst nog zes weken antibiotica slikken. Dat verstoort altijd mijn darmwerking, dus ook nu, en geeft extra vermoeidheid, terwijl ik zoveel te doen had. Tot overmaat van ramp bleek ook nog een medicijn voor onbepaalde tijd niet geleverd te kunnen worden in heel Nederland, en ik raakte in een kleine paniekaanval.

Ik ging bidden en bidden, maar dat hielp niet, de vermoeidheid, de onzekerheid, de angst, het bleef. Wat ik ook bad. Op een gegeven moment veranderde ik mijn gebed in een direct aanspreken van God, ik vroeg Hem waarom ik niet geholpen werd. Hij antwoordde, je vertrouwt niet echt op Mij. Je bent er onzeker over of Ik je wel zal helpen, of het Mijn Wil wel is je te helpen.

Ik ging in mijzelf kijken of dat waar was en ja, dat was het. Ik zei tegen de hemelse Vader, U heeft gelijk, ik weet niet of het Uw wil is. Dan zei de hemelse Vader, het gaat er niet om of jij wel of niet weet of iets Mijn Wil is, het gaat erom dat je Mij vertrouwt dat wat Mijn Wil ook is, dat het beste is voor jou, meer niet. Dat begreep ik en ik kon dat aannemen. Direct wist ik, het komt helemaal goed, hoe dan ook. En er kwam een heerlijke vrede in mij, ik wist nu zeker, het komt goed, hoe dan ook. Toen voelde ik ook, dat Hij al in mij dat gezegd had, maar ik daar niet naar geluisterd had, dat mijn angst dat overschaduwd had.

De volgende dag was er opnieuw een situatie waarin mijn vertrouwen in Hem gevraagd werd, maar nu wist ik het, en meteen kreeg ik weer die fijne vrede in mij.

Lieve mensen, ga naar Hem in je hart, spreek tegen Hem uit waar je mee zit, oprecht en in vertrouwen dat Hij je altijd het beste voor jou geeft, hoe dan ook. En voel dan in Zijn liefde de vrede dat het goedkomt.

Ingrid Franssen

In het begin schiep God de hemel en de aarde…
In het begin was het Woord..
Niet in het verleden,
maar in het heden nu,
diep in jezelf,
ligt Mijn begin in jou.
Betreed daarom het grensgebied,
waar elke stuwing,
elk gevoel,
elke gedachte,
elk leven,
elke liefde,
uit Mij in jou treedt,
jou beroert;
waar jij in Mij begint
en lk in jou;
waar jij nog vormloos bent
en elke vorm uit Mij ontvangt,
die in Mij wederkeert
na zijn vervulde zin.
Niet jouw verleden
vormt de kelk die Mij ontvangt,
slechts sterker binnentreden in het Nu.
Alleen wat binnenleidt in ’t eeuwig Nu
is weg die naar bevrijding voert.
Blijf nimmer bij de vormen of gestalten van de tijd,
hoe schoon en edel ook, ’t zij rond of in je of jezelf.
Steun enkel telkens weer op Mij,
op Mijn begin in jou.
Hier ben je eeuwig nieuw,
in elk moment verrassend fris,
en draagt vervulling met je mee
voor al wat eens uit Mij ontsproot
en nog ontspringt,
maar aan ’t begin voorbijgaat en vervreemdt:
verdorde vorm,
op zoek naar lk in jou en in zichzelf.

Pieter van Acoleyen

De zon heeft haar lentekleed aangedaan
haar licht zal gaan genezen
warme stralen verdrijven de kou
en omhelzen heel het wezen
haar kracht dringt dwars door alles heen
brengt mens en dieren op de been
die sluimerend verbleven
ze komen weer tot leven…
stil en luister… de wind die voert je mee
en hoor in haar gefluister zelfs het ruisen van de zee…

De aarde ontwaakt uit een diepe slaap
twijgen springen open
de harde grond wordt week en zacht
gereed om uit te lopen
de winter legt zijn kilheid af
het dorre gras verteert in het graf
om voedsel door te geven
aan pas ontsproten leven…
stil en luister… hoor, de schepping juicht
en zie hoe al wat leeft aan het zonlicht eer betuigt…

De lucht is vol van nieuw begin
met milde zoete geuren
een tere waas hult takken groen
die het kale grauw doen kleuren
de vogels hun lied weerklinkt
hoor toch hoe elk de liefde bezingt
de Schepper laat zich delen
om te schenken aan zo velen
stil en luister… zie, God is getrouw
Hij wekt de ‘dood’ tot ‘leven’ speciaal voor mij en jou…

Willeke Hesseling, CD Grenzeloos 4

Kinder- en jeugdjaren
In 1952 ben ik geboren in Amsterdam, maar toen ik een jaar of twee/drie was kwamen we naar Arnhem. Mijn moeder was namelijk astmatisch en zij moest naar een bosrijke omgeving. Mijn ouders waren niet gelovig. Als kind was ik nog helemaal niet met het geloof bezig. Toen ik naar de openbare lagere school ging vond ik het heel fijn te leren lezen, rekenen en schrijven, want ik dacht als je dat kunt, kun je zelf beslissen of je er wat mee gaat doen of niet. Door spijbelen kwam ik pas op mijn veertiende van de lagere school en mijn vader vond dat er brood op de plank moest komen, dus ik moest meteen gaan werken. Dat viel me koud op het dak en ik voelde me echt een loonslaafje.

Van mijn ouders heb ik veel geleerd, van mijn vader over de wijsheid en mijn moeder over de liefde. Mijn moeder had een hart van goud, ze gaf veel weg aan andere mensen en zij hielp zoveel andere mensen. Zij was voor ons een goed voorbeeld, ik streef ernaar dat minstens te evenaren. Mijn moeder had het waarschijnlijk weer van haar tante. Ik ben ervan overtuigd dat mensen die niet geloven, maar wel veel anderen helpen ook wel op de goede plek terecht komen. Zelf heb ik een fijne jeugd gehad.

Mijn spirituele weg en het ontdekken van de boeken van Lorber
Toen ik zo’n zeventien/achttien jaar was, had ik wel eens interessante gesprekken met mijn vader. Ik beweerde dat je kon bestaan als geest zonder lichaam. Nee zei hij, dat kan niet. De hersenen produceren de geest en ben je dood dan is alles afgelopen. Ik kon toen nog niets verzinnen om hem tegengas te geven, dus ik dacht, nou laat maar. Ik voelde toen in die tijd dat er meer moest zijn, meer dan naar school, werken en dan doodgaan. Heel sterk inwendig voelde ik dat dit niet alles kon zijn. Ik ging op zoek naar informatie en kwam bij de boeken van Raymond Moody. Hij had het toen al over mensen met een bijna doodervaring. Ik vond dat heel interessant, een enorme ‘eye opener’. Dat was begin zeventiger jaren.

In 1975 was ik geïnteresseerd in Transcendente Meditatie en ik heb ik me daarvoor aangemeld. Er ging voor mij een heel universum open, de eerste keer, ik ervaarde me als leven in een gigantisch groot universum.

Ik heb daarna Ria leren kennen en ben met haar getrouwd. Een zuster van haar had boeken van Jozef Rulof. Dat vond ik ook interessant. Toen ik het eerste boek las dacht ik, het gaat wel veel over God. Aanvankelijk had ik daarom eerst een soort weerstand en dacht, er zit wel veel Goddelijke saus overheen, maar ik las toch door. Ik vond ze heel interessant. Toen kwam ik later met haar broer een keer bij Gouden Handen in ’s Heerenberg (nota bene de geboorteplaats van Jozef Rulof). Dat was een spirituele beurs die een week duurde, je kon er van alles zien en ook kopen. Een of twee jaar later kwamen we weer op die beurs en toen zag ik het boekje: ‘De Wederkomst van Christus’ van Jakob Lorber en dat trok mij aan. Het was niet duur en ik kocht het, nam het mee naar huis en las dat. Het raakte mij gigantisch, ik dacht, wow! Ik vond het zo mooi en dacht dit is het! Dat was eind jaren tachtig. Ik wilde meer van die schrijver en kwam bij ‘Het Grote Johannes Evangelie’ terecht. Alleen de eerste zes delen waren maar in het Nederlands, de rest was in het Duits en ik dacht ik wil het toch lezen. Wij hadden familie in Duitsland en keken als kinderen al naar de Duitse TV die we toen konden ontvangen. Dus ik kende al wat Duits. Maar Duits lezen is nog wel heel wat anders, dus ik had een Duits woordenboek erbij. Al lezende de delen zeven tot en met elf werd ik er wel steeds beter in en nu hoef ik nog maar zelden een woord op te zoeken. Ik had ze geleend van de bibliotheek want we hadden toen niet zoveel geld. Later heb ik de meeste Lorber boeken nog in het Nederlands gekocht op misschien een stuk of vier vijf kleintjes na. Voor mij is het Lorberwerk de grootste schat die ik op aarde heb gevonden op spiritueel gebied, ik vind het een Goddelijk geschenk. Ik ben heel erg blij dat de Heer zich door mij heeft laten vinden. Hij weet precies wanneer je er rijp voor bent, dat heb je zelf nog niet eens in de gaten. Ook Mayerhofer, Seltmann en de Hemels Brood stukjes zijn geweldig.

Wat het geloof mij heeft gebracht
Ik probeer uiteraard een goed christen te zijn, maar ik wil niet bijvoorbeeld Rooms-Katholiek of protestants worden. Het geloof heeft me heel veel gebracht, veel inzicht. Er zijn zaken die in werkelijkheid heel anders zijn dan ik op school geleerd heb. Als je Lorber leest weet je dat veel dingen ook heel anders zijn dan wat je in de media ziet. Zo vind ik het gigantisch mooi dat er leven is op en in andere planeten, en op de zon. Mijn gevoel daarover blijkt juist te zijn, er is ontzettend veel meer leven dan je wel zou denken. Voor mij is God in alles wat er bestaat en het was voor mij een ‘eye opener’ om dat zo te lezen. Niet alleen planten, dieren en mensen, maar bijvoorbeeld die tafel leeft ook, er is niets wat dood is. Het maakt mij gelukkig. Alles wat buiten ons lijkt te zijn is eigenlijk allemaal in ons. Ik ben elke dag een periode stil, dat is ook geestelijke rijkdom.

Ik voel en weet nu elke dag dat ik een kind van God ben en ik weet dat Zijn liefde mij heeft geschapen, alles heeft geschapen. Daar ben ik erg dankbaar voor en die dankbare houding is gegroeid, want ik ben Hem dankbaar dat Hij Zich door mij heeft laten vinden.

Soms stromen me de tranen over de wangen van zaligheid als ik zit te mediteren. Daar schiet de taal tekort om dat uit te drukken. Soms mediteer ik maar een kwartiertje, soms zelfs een paar uur. Je doet fysiek niets, zit alleen maar te zijn. En dan ervaar ik een gloeiend gevoel in me, dat is een zaligheid. Af en toe is het zo zalig, dan voel ik mij één met de Schepper. Dat had ik in het begin nog niet, toen was ik me van de Schepper nog niet bewust. Als ik bid is het ook een soort meditatie, er zit niet veel verschil in. Ik vind het heerlijk dat mij dat aangereikt werd, inmiddels doe ik het al bijna vijftig jaar! Je kunt je ook concentreren op een mantra, bijvoorbeeld het woord Jezus, of op je ademhaling. Op een gegeven moment heb je weer even zo’n zalige flits en dan denk je, oh wat mooi. In die stiltes voel ik me één.

Ik ben ook gevoeliger geworden, ik kan beter aanvoelen, een voorgevoel hebben. En bij keuzes die ik maak vraag ik de Heer of hij het wil zegenen. Verder zijn we veel bezig met mantelzorg voor mijn broer en mijn vrouw haar zus. En hoewel er veel tijd in gaat zitten zijn we blij en dankbaar dat we nu de tijd hebben om dat te doen.

Mijn oudste zus heeft in 1977 zelf een eind aan haar leven gemaakt, ze was toen dertig. Ze had twee zonen en een dochtertje, maar één zoon leeft nog. Ik vond het wel dramatisch om dit allemaal mee te maken. Ik was toen nog niet zo bezig met het geestelijke, maar later kon ik het wel beter plaatsen. Nu zie ik wel makkelijker dat het lichaam overleden is, maar de ziel met de geest erin groeit verder om alsmaar dichter bij de Heer te komen. Dat vind ik machtig mooi.

Ontwikkeling contact met hemelse Vader
Ik voel dat ik heel langzaam aan, stapje voor stapje, steeds dichter bij Hem kom. Ik weet dat Hij mij beter begrijpt dan ik mezelf kan begrijpen. Mijn begrip van Hem is een beetje zoals Ingrid beschrijft in haar boek ‘God begrijpt ons, maar begrijpen wij God’. Natuurlijk probeer ik Hem te begrijpen, maar Hij doet ook wel dingen waarvan ik denk, hmm…, hoe zit dat dan? Dat snap je niet altijd, omdat Hij dingen doet vanuit zijn alles overziende blik en dat is voor ons moeilijk te vatten. Met onze beperkte waarneming kunnen wij zeer veel dingen niet zien. Ik ben me er zeer bewust van dat we omringd zijn door goede geesten en dat zijn voor mij helpers van God. En dat vind ik heel mooi, dat is voor mij ook een teken van Zijn intense liefde voor ons allemaal. In het begin had ik er wel veel moeite mee om te begrijpen dat God ook houdt van Hitler, Stalin en dat soort in mijn ogen schurken. Dan dacht ik, hoe kun je daar van houden. Maar dan denk je dat zijn ook Zijn kinderen en ik snap ook dat je je kind niet doodt omdat het iets slechts doet. Een heleboel mensen hebben een zware periode meegemaakt, bijvoorbeeld de oorlog, en dan zeggen mensen waarom doet God ons dat aan. Nu kan ik wel zien dat was noodzakelijk. Je hebt de vrije keus, goede mensen hebben dat en slechte mensen hebben dat. Goede mensen zullen natuurlijk vaker een keus maken die meer goed is. Slechte mensen denken meer aan zich zelf, kennen misschien God niet. Ook bij de aller slechtste mens die geleefd heeft op aarde zit God in het hart. Al zullen zij er lang over doen, we komen toch allemaal uit bij de Heer.

Tot nog toe hoor ik Zijn stem niet, maar ik krijg wel altijd een gevoel en dat vertaal ik dan meer op mijn manier. Ik volg zoveel mogelijk dat gevoel. Het liefst help ik anderen, maar je moet ook opletten dat mensen niet afhankelijk van jou worden en dat mensen je niet te veel claimen of willen bepalen wat jij moet doen. Daar hou ik helemaal niet van.

Twee jaar geleden fietste ik waar ik voorrang had, maar tot mijn verrassing kreeg ik het niet en werd ik aangereden. De fiets was gedeeltelijk naar de knoppen, maar zelf had ik niets en dat was ook mijn sterke gevoel op dat moment, jou gebeurt niets, God houdt van jou! Dat gevoel dat ik kreeg was zo mooi, ik dacht wow! Ik vond het een zegen van de Heer!

Ik merk dat Hij veel meer bezig is met mij dan ik met Hem, door allerlei aardse beslommeringen. Ik ben er wel veel meer mee bezig, allerlei kleine dingetjes waarvan ik weet, dat is ook iets van de Heer. Vaak weet ik, Hij heeft mij geholpen! Ik vraag Hem ook of hij wil waken over mijn gezondheid, die van Ria en allen die wij kennen en liefhebben. Eigenlijk iedereen op aarde, ook de wereldleiders. Mijn gebed verandert wel, het is nooit twee keer hetzelfde. Ik ben wel veel bewuster geworden.

Tot slot
Er zijn erg veel soorten religies. Als mensen denken die religie nodig te hebben om op hun manier bij God te komen, dan vind ik dat prima. Alleen wel jammer dat sommigen ontzettende heethoofden zijn met korte lontjes. Bij Ria thuis zijn ze allemaal gedoopt, voor mij hoeft dat niet. Ik voel me gedoopt in Zijn liefde. Ik weet dat Hij van mij houdt, daar geniet ik van, daar gloei ik van.

Voor ons als mens blijft het elke dag wel een worsteling om niet teveel in het hoofd te zitten. Je bedenkt veel, je plant veel, je zit met dingen die gebeurd zijn en moeten gebeuren (de agenda). De wandelingen met onze Lorber wandelgroep vind ik heel fijn, in onze groep heb je gesprekken die je niet met anderen niet hebt, zelfs niet met je familie. We zijn allemaal verschillend, hebben andere talenten. Over die talenten was recentelijk nog een mooi Hemels Brood, dat Hij ons verschillende talenten gegeven heeft. De vraag is wat je doet met je talenten, doe je iets alleen voor jezelf of doe je ook iets goeds voor anderen. De jaarlijkse Lorber bijeenkomst in Westervoort vind ik ook prachtig, als al die mensen daar zijn. Qua boeken vind ik de boeken van Swedenborg ook mooi, al zijn ze niet zo gemakkelijk te lezen. Onlangs kocht ik nog een boek van hem, ‘Ontwaken uit de dood’. En dat vond ik ook heel mooi.

Ter afsluiting: ik wens de mensen en alle andere wezens in het universum een gelukkig bestaan en dat ze allemaal mogen groeien in liefde naar de Heer.

[18] Wat de ziel in haar hersenpaleis bewaart, sterft en vergaat mettertijd samen met de hersens. Wat voor nut kan de geest dan ontlenen aan datgene wat vergaan is en niet meer bestaat?!

[19] Als je je hart echter gebruikt om dat te ontwikkelen, blijft het ook voor eeuwig in diegene die zelf eeuwig is, namelijk in je geest en door hem ook eveneens voor eeuwig in je ziel. Wat de hersenen echter in zich opnemen, vergaat en van alle wereldse kennis blijft er niets in de ziel over als zij eenmaal het lichaam heeft verlaten.

[20] Daarom moeten jullie allen van nu af aan alles in het hart opnemen en alles ook in het hart ontwikkelen en uitwerken, want wat de hersenen produceren is alleen geschikt voor het vergankelijke leven van deze wereld en voor het sterfelijke lichaam.

[21] Ziel en geest hebben dit alles niet nodig. Zij behoeven geen aardse bekleding, geen woonplaats, geen akker en geen wijngaard. Alle zorg, voortvloeiend uit de kennis der hersenen, is gericht op het voldoen aan de lichamelijke behoeften, die bij de mensen jammer genoeg zo’n hoge graad bereikt hebben, dat zij door het grootste deel der mensheid nooit geteld en nog minder bereikt kunnen worden.

[22] Het aardse hersenverstand kan daarom onmogelijk ooit iets zuiver geestelijks opnemen en begrijpen, omdat het de mens alleen maar gegeven is voor de noodzakelijke verzorging van zijn lichaam. Slechts de goddelijke geest in het hart kan dat. Hij moet daarom al vanaf het begin worden geoefend. Als hij maar eenmaal enige vastheid heeft bereikt, is daarmee de juiste levensorde al zo goed als geheel ingesteld.

Uit: ‘Het Grote Johannes Evangelie’ deel 3 / 182: 18-t/m 22. Door Jakob Lorber

Eenmaal zul je in Mijn hemel zijn
Bevrijd van alle zorgen
Is het niet vandaag
Dan komt het wellicht morgen

Hoe je het ook wendt of keert
Weet dat alles door Mij wordt beheerd
De vrijheid waarin jij leeft op aarde
Heeft een ongekend grote waarde

Die waarde is in ware liefde geborgen
Niet alleen voor vandaag en morgen
Maar voor de levende eeuwigheid
Lief kind,
dat raak jij nooit meer kwijt

Ingrid Franssen

Alle namen in de Bijbel duiden op een geestelijk aspect in de mens en getallen geven de hoedanigheid, de toestand ervan weer. Namen van personen en plaatsen betekenen in Gods Woord geestelijke dingen van Gods liefde en van de gemeenschap van gelovigen. (HV 3421). Bijvoorbeeld “Petrus” duidt op alle mensen die in het geloof zijn, die in de Heer geloven. “Jacobus” staat voor de mensen die in de naastenliefde zijn en “Johannes” komt in Gods Woord overeen met alle mensen die in het goede van het leven zijn. Dit zijn degenen die door de daad en het werk vanuit de naastenliefde en het geloof ervan leven, ofwel mensen die in de onbaatzuchtige, onvoorwaardelijke liefde zijn. Mensen die op deze wijze leven, zijn de ‘Johannessen’, ‘Jacobussen’ en ‘Petrussen’, die de verborgenheden van Gods Woord begrijpen wanneer die voor hen onthuld worden. (AO n. 5).

De naam Petrus doet denken aan de mens die eens een apostel van Jezus was, maar geestelijk overeenkomstig gezien betekent het ‘geloof’, het geloof in de Heer dat zo krachtig is als een rots. Iemand die een geloof heeft dat vergelijkbaar is met dat van Petrus, is een ‘Petrus’, een rotsvast geloof. En dan gaat het niet om een verstandelijk aangenomen geloof, maar om een levend geloof. Een levend geloof is geloof in de Heer dat volledig gebaseerd is op daadwerkelijke ervaring. Zo’n levend geloof kan ‘bergen’ verzetten. Samen met de Heer handelt die mens uit waarachtige liefde voor zijn medemensen en geeft Hem alle eer.

Mattheüs over de sleutels van Petrus

Mattheüs schrijft in zijn evangelie dat Jezus aan Petrus ‘de sleutels’ van Gods Koninkrijk geeft en dat hij hiermee de macht heeft op aarde te binden wat in de ‘hemel’ gebonden zal zijn en wat hij op aarde zal ontbinden, in de ‘hemel’ ontbonden zal zijn.’ (Matth. 16:15-20). De ‘hemel’ is Gods Koninkrijk en is de onvoorwaardelijke en onbaatzuchtige liefde van God de Vader in Jezus Christus. Het is een geestelijke toestand in de mens, geen (woon)plaats ergens in het universum. Iemand die in de ‘hemel’ is opgenomen, is één met deze ware liefde en leeft eeuwig als een zelfstandig geestelijk mens in die Goddelijke liefdessferen. Zijn ‘aarde’, zijn geestelijke grond, is zijn ware liefde voor de Heer en zijn geloof in Hem.

Aangezien ‘Petrus’ een groot en levend geloof in de Heer betekent, volgt hieruit dat dit geloof de macht van ‘binden en ontbinden’ heeft. Niet Petrus als mens, maar het geloof in de almacht God de Vader in Jezus Christus, de Heer in ieder mens, is deze geestelijke macht. Immers, geen mens kan uit zichzelf iets en is niets dan alleen wat hij uit de Heer is en van Hem heeft ontvangen. De mens mag geloven dat hij het is die handelt, mits hij alle eer aan de Heer geeft en Hem dankbaar is.

De sleutels van Petrus betekenen geloof

Hieruit volgt dat het volkomen onmogelijk is dat Petrus de ‘sleutels van Gods Koninkrijk’, de Goddelijke macht van binden en ontbinden, op de paus en leden van zijn orde zou hebben overgedragen, want het gaat niet om een persoon, maar om een levend geloof. Daarom beschikt de paus of een priester niet over ‘sleutels om de hemel te openen en te sluiten’, want die macht heeft alleen het geloof. Degene die waarachtig en daadwerkelijk in de Heer gelooft, leidt een leven dat als vanzelf naar Gods liefdessferen, de ‘hemel’ leidt. De ‘sleutel’ van de ‘hemel’, de Goddelijke Liefde, is het levende geloof. Die mens is een ‘Petrus’. (AO n. 768).

Op grond van hun geloof dat zij de macht hebben om de ‘hemel’ – de Goddelijke Liefde Zelf – voor een gelovig mens te openen of te sluiten, leren priesters van de rooms katholieke orde dat zij mogen oordelen over de zonden van de leden van de kerk. Omdat zij denken de ‘bedienaren van de sleutels’ te zijn, stellen zij dat de zonden van de gelovige mens vergeven zijn, wanneer een priester zegt: “Ik ontsla u van uw zonden in de Naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest.” Het kwijtschelden van zwaardere zonden gebeurt door bisschoppen en nog zwaardere zonden worden door de paus kwijtgescholden.

Rotsvast geloof is de sleutel van Petrus

Daarmee wordt eraan voorbijgegaan dat het bezit van de ‘sleutel tot de hemelpoort’ niet gaat om een persoon, maar om een waar en rotsvast geloof in God, Zijn Almacht en Zijn barmhartige liefde. Iedereen die dat ware rotsvaste geloof heeft, is een ‘Petrus’ in het bezit van de ‘sleutel tot de hemel’. En dat is niet een letterlijke sleutel, maar een vermogen tot.

Alleen God de Vader heeft de macht om iemand die tegen Zijn Goddelijke orde willens en wetens zondigt of gezondigd heeft, te vergeven, wanneer hij daar een diep en oprecht berouw over heeft. Dat priesters, bisschoppen en de paus zich de macht om te vergeven hebben toegeëigend, is dan ook een ontwijding van de waarheid van Gods Woord. (AO n. 768).

Petrus is nooit in Rome geweest

Pas in de 4e eeuw na Christus werd tijdens het concilie van Nicea onder leiding van keizer Constantijn I de grondslag gelegd voor de latere Rooms Katholieke kerk. Hieruit volgt eveneens dat Petrus nooit in Rome kan zijn geweest om de nog niet bestaande Paus zijn ‘sleutels’, zijn macht over het openen en sluiten van de ’hemel’, over te dragen, als het al zo letterlijk begrepen zou kunnen worden. Zie deel drie van ‘Geschenken uit de hemel’ door Jakob Lorber, blz. 300-304 en Het Grote Johannes Evangelie (GJE 10:25-30) waarin deze ontwikkelingen zijn beschreven. Zie ook GJE 8, hoofdstuk 47 waarin de Heer voorspelt hoe de kerk zich zal ontwikkelen. In GJE 8, 62 vertelt de Heer aan Petrus dat men hem later tot een heerser zal maken en dat hij als eerste op de stoel van die heerser zou zitten, want hij zou de nieuwe Aäron zijn.

In de Rooms Katholieke kerk wordt Petrus als de eerste Paus beschouwd en wordt hij ook wel aangeduid als Sint-Pieter. Het ambt van Paus wordt daarom ook wel Petrusambt genoemd. In het Oosters Christendom wordt Petrus als de eerste patriarch beschouwd. Vanaf eind twintigste eeuw is er sprake van publicaties die meer berusten op interdisciplinair onderzoek. Vanaf die periode verschenen ook steeds meer publicaties die concluderen dat Petrus nooit in Rome kan zijn geweest en dus ook nooit daar kan zijn gekruisigd en begraven. Zie https: //nl.wikipedia.org/wiki/Petrus.

De benaming Paus is afkomstig van het Oudgriekse: πάππας, pappas, later gelatiniseerd tot papa, in de betekenis van vader. Eveneens werd de titel in de Middeleeuwen opgevat als een acroniem van het Latijnse Petri Apostoli Potestatem Accipiens (van de apostel Petrus de macht ontvangend). Zie https: //nl.wikipedia.org/wiki/Paus

Swedenborg:
AO = Apocalyps Onthuld
HV = Hemelse Verborgenheden

Hans de Heij

Een vonk is al genoeg
om een vuur te doen ontbranden
en spoedig laait het op
en warmt je hart en handen.
Zo ook als je de liefde
van God ervaren hebt
Het warmt je hart, je straalt het uit,
het is voor iedereen.

In ’t voorjaar schenkt de zon,
met warme kracht nieuw leven
en alles spruit weer uit
wat lang was doods gebleven.
Zo ook als je de liefde
van God ervaren hebt.
Het warmt je hart, je straalt het uit,
het is voor iedereen.

De mensen weten niet,
dat God hen werkelijk liefheeft
en dat Hij als je ’t vraagt.
zijn liefde in je hart geeft
Wij willen dat de wereld
dit grote nieuws verneemt.
God geeft om jou, Hij houdt van jou,
Hij is voor iedereen.

Uit: Evangelische Liedbundel
Tekst en melodie: K. Kaiser

Ik heb er nooit iemand over verteld, dat ik een prachtige jongen, genaamd Ben, twee dagen na zijn vroeggeboorte verloren heb. Mijn toenmalige vriend verliet mij kort daarna en ik verhuisde naar de andere kant van Duitsland, waar niemand mij kende. Daar leefde en werkte ik, maar ik kon er nooit om huilen. Ik veroordeelde mijzelf ervoor dat ik niet eens om het verlies van mijn zoon kon huilen.

Toen ik mijn huidige man leerde kennen en wij twee dochters mochten krijgen, kwamen uiteindelijk de tranen. Op Heilige avond begon het. Ik huilde en ik kon er niet mee stoppen. Daarna huilde ik heel vaak en ik schaamde mij ervoor. Natuurlijk huilde ik wanneer niemand het kon zien, maar onze dochter Liz was heel gevoelig en ik kon het voor haar niet verbergen wanneer ik verdrietig was.

Op haar zesde verjaardag verraste zij mij toen ik op het balkon stond te huilen. Ik kon niet stoppen met huilen als ik eraan dacht hoe fijn het geweest zou zijn wanneer mijn kleine Benny met de beide meisjes en hun vriendinnen had kunnen spelen. Als tienjarige zou hij vast de haan in het kippenhok zijn geweest.

Liz sprak eerst geen woord. Ze kwam, zoals vaker, naast mij staan en pakte mijn hand in haar kleine hand. Na een paar minuten keek zij mij aan en zei, mama, ik wil je wat vertellen. Ik heb een vriend. Ik vroeg verbaasd, wat voor een vriend?

Ik denk dat niemand hem kan zien, maar hij komt vaak bij mij. Ik kan het niet zo goed begrijpen, maar hij voelt aan als warme lucht. Weet je, ik geloof dat hij een engel is. Ik kon niks zeggen, iets benam mij de woorden. Maar Liz praatte verder, vanmorgen was hij weer bij mij en hij heeft mij verteld waarom mensen soms zomaar huilen.

De tranen schoten mij als regendruppels in de ogen en ik schaamde mij daar niet meer voor. Ik wilde weten wat de engel tegen mijn dochter had gezegd. Liz praatte verder, hij heeft gezegd dat bij sommige mensen, die iets moeilijks hebben meegemaakt, de herinnering eraan bevriest en het hoofd koud maakt, zodat diegene er niet teveel aan kan denken. Daarom heeft diegene ook vaak hoofdpijn.

Zonder het te begrijpen luisterde ik naar haar… Liz vertelde verder, maar op een gegeven moment komt een engel bij die mens en omarmt hem. Steeds wanneer de engel dat doet, wordt het hoofd warm en smelt het ijs. En dan komen de tranen. Hij zei dat die uit de liefde van de engel komen. Innerlijk bevend stelde ik Liz de vraag, hoe heet jouw vriend?

Ze lachte en zei, Benny.

Uit het Duits vertaald
Bron onbekend

Gij hebt zoveel te geven… Gij strooit met gulle hand
Uw vele liefdewerken over zee en over land
ja, al wat leeft mag delen in Uw wonderlijke kracht
Uw zorg gaat uit naar alles wat Uw Wil heeft voortgebracht
verlangend grijpt het plantenrijk naar waar Uw Licht verblijft
het hemels water brengt juist dat, wat hen tot groeien drijft…

Wil en Wijsheid… Orde… Liefde… Geduld… Barmhartigheid en Deemoed

Gij hebt zoveel te geven… Gij zorgt voor al wat leeft
en naar Uw Orde krijgt elk soort steeds wat het nodig heeft
ze leven in een vorm die door U wordt opgelegd
gehoorzaam volgen zij hetgeen hun innerlijk hen zegt
de wolken… wind en wateren… vulkanen… berg en beest
ja, heel de Schepping buigt zich voor de Almacht van Uw Geest…

Wil en Wijsheid… Orde… Liefde… Geduld… Barmhartigheid en Deemoed

Gij hebt zoveel te geven… aan mensen nog het meest
want deze zijn vanaf ’t begin Uw kinderen geweest
en naar Uw Beeld geschapen met zelfs een vrije wil
bepalen zij hun eigen doel… U houdt zich daarbij stil
gebonden in het lichaam… gekweld door zorg en pijn
ontstaat een diep verlangen… hiervan verlost te zijn…

Gij hebt zoveel te geven… Uw Liefde is zo groot
dat Gij.. om ons te helpen… zelfs Uw eigen Zoon aanbood
Die ons de Waarheid leerde kennen en de leugen van de dood…

Willeke Hesseling, CD Grenzeloos 3

Er zijn momenten in ons leven waarop we over bepaalde zaken geen bewijs van buiten nodig hebben. Een kleine stem in ons zegt, je bent op het juiste pad, ga niet naar links of naar rechts, maar blijf op het rechte en smalle pad.

Mahatma Gandhi

Begin januari kregen we als familie het bericht dat mijn broer was opgenomen in het ziekenhuis met hoge koorts en benauwdheid. Ik ging in gebed en het was alsof de Heer mij in mijn hart vertelde, dat hij ernstig ziek was.

Een aantal dagen later, ik wist toen nog niets van het verdere verloop of de ernst van de ziekte, maar ik was, zoals ik hierboven al schreef, door God al min of meer op de ernst van de ziekte voorbereid, gaf Hij mij in een droom een visioen. In die droom was ik in een grote kamer waar de dochter van mijn broer binnenkwam, mij omhelsde en zei: hoi tante Ineke, ik wil je even zeggen dat het niet goed is met pa, hij is ernstig ziek maar hij voelt zich verder goed, heeft geen pijn, hij is alleen heel erg moe en hij kan niet meer genezen. En, zei ze verder, het bijzondere is, dat hij er ook heel goed uitziet, hij lijkt wel 30 als je hem zo ziet liggen.

Even later liep ik naar het raam en keek naar buiten. Ik zag een heel bijzondere lucht, zoals ik nog nooit had gezien, met prachtige kleuren, maar dit was wel heel speciaal. Op de voorgrond zag ik bossen met riet heel zwierig heen en weer zwaaien, de zon scheen erdoorheen, het was een soort van hemels tafereel. Ik zei nog, Marianne, kom eens kijken, maar toen ik omkeek, zag ik niemand meer.

Daarna werd ik wakker en ik vroeg gelijk aan de Heer of deze droom een betekenis had, ik kon het niet helemaal plaatsen. Het bleef de hele dag in mijn hoofd zitten. Ik dacht eraan hoe Marianne mij verteld had dat Bram zo glansde en er zo jong uitzag, en ik vroeg me steeds af wat toch die lucht en dat prachtig wuivende riet en het kleurige hemelse tafereel mij wilden zeggen. Eerst dacht ik aan de Heilige Geest, wilde Hij mij iets vertellen? Ging het misschien over mijn broer? Ik zei tegen de hemelse Vader, als het echt waar is wat Marianne over Bram vertelde, en de droom hier iets mee te maken heeft, wilt U het dan bevestigen.

Nog dezelfde avond ging de telefoon, het was Marianne, de dochter van mijn broer, en ze vertelde me exact wat ze me in de droom had verteld. Ze zei: Het gaat niet goed met pa, hij heeft acute leukemie, een behandeling is niet meer mogelijk en de prognose is hooguit een half jaar. Maar hij voelt zich goed en op de benauwdheid na heeft hij geen pijn. Ik sprak daarna met de Heer over de luchten en het mooie hemelse tafereel wat ik had gezien, met het wuivende riet, en vroeg Hem of het misschien met mijn broer te maken had.

Ik ervoer Zijn Stem in mijn hart en Hij sprak, dit is de plaats waar Bram naartoe gaat, de plek die Ik voor hem bereid heb, de glans en de jeugdige uitstraling die hij weerspiegelde in jouw droom, was de zekerheid voor jou om te weten dat hij straks bij Mij zal zijn en dat dit binnenkort zal gebeuren. Jij hoeft niets te doen dan voor hem te bidden, er voor hem te zijn en hem liefde te geven.

Wat een liefdevolle zorg van mijn hemelse Vader. Ik ervaar elke dag meer liefde en bewogenheid voor mij in mijn hart, die ik door mag geven aan anderen. Inderdaad, door er alleen maar in Zijn liefde te zijn.

Ineke Karman

Ik vernieuw jouw naam;
jij wordt niet langer genoemd:
eenzaam, afgedankt,
angstig en verwond.

Ik vervang jouw naam;
zo zul jij heten voortaan:
vreugdevol, frank en vrij,
zegevierend mens;
sterk en trouw, vriend van God,
zoekend Mijn Gelaat.

Uit: Evangelische Liedbundel
Tekst en melodie: D.J. Butler

Men kan zoeken bij humanisten, filosofen en religieuze denkers uit alle tijden, nergens zal men een boodschap van liefde vinden die zo diep gaat, zo boven alle menselijke verwachtingen uitstijgt als de boodschap van het christendom, zoals hij geïncarneerd is in Jezus van Nazareth. Zijn leven en Zijn boodschap zijn echter in de loop van de geschiedenis zo misvormd door mensen, die zich ‘christen’ noemden, dat ontelbaren zich hebben afgekeerd.

De weg van vergeving.
Vergeven behoort tot de kern
van het christendom.
Je vijanden beminnen en vergeven.
De meest dwaze liefde.

Dit is uniek en onbegrijpelijk. Een onmogelijke opgave. In de sociale, economische, politieke en zelfs religieuze wereld is ‘vergeving schenken’ niet in de mode. Mensen beminnen, omdat ze zo beminnenswaardig zijn, loopt uit op een fiasco. Het is een illusie een mens blijvend lief te hebben in naam van een abstractie, een ideologie, het ‘algemeen welzijn’ of in naam van ‘de mensheid’. De vijand beminnen en vergeven, het kwade met goed vergelden is nonsens, tenzij er een hogere reden is.

De christen vindt deze reden in de persoon van Jezus. Hij bemint de medemens ook als ‘mens’, om diens eigenwaarde, schoonheid en grootheid, maar als hij gevangen zit en verpletterd wordt in een vicieuze cirkel van antipathie, kwade wil, geweld en haat, ziet hij een uitweg in Jezus, in Zijn boodschap, Zijn leven, Zijn persoon.

Alleen vergeving maakt een fundamentele verandering mogelijk in de menselijke verhoudingen.

Vergeven vraagt moed, durf en creativiteit. Vergiffenis schenken is de beste en meest efficiënte strategie voor een mens, een volk, een natie om in vrede te leven en te overleven in een wereld vol geweld. Vergeven kan samengaan met alle vormen van geweldloos verzet.

Vergeving toegepast op wereldschaal zou de grootste verandering aller tijden inluiden.

Uit: ‘God niet te geloven’ door Phil Bosmans

Sinds kort heb ik nieuwe eigengemaakte achtergrond foto’s op mijn computerscherm staan. Dat zijn vooral bloemen. Het zijn er ongeveer 15 en ze wisselen elkaar per minuut af. Op een van die foto’s staat een wat vertakte steel met verschillende roze gekleurde bloempjes. Het geheel ziet er wat smoezelig uit, maar ik vind het er zo lief en schattig uitzien. Voor mij is dit takje bloempjes het mooiste van het hele rijtje.

Dan denk ik aan onze hemelse Vader, eigenlijk zijn wij met onze kleine, of wellicht ook wat grotere afdwalingen ook een beetje smoezelig. En dan denk ik, vast heeft Hij ons toch lief, ook al zijn wij wat smoezelig. Maar we bedoelen het goed en we zoeken er steeds naar vanuit ons hart Zijn liefde te zijn, en dat is denk ik wat voor Hem telt.

Ingrid Franssen

Soms zijn er van die dagen
stil en eenzaam
’t is alsof het zonlicht mij vermoeit
en dat ik de liefde niet meer kan verdragen
en de onrust in mij groeit…

dan zijn er die momenten
kil en verlaten
mijn zwakke ziel… zo hulpeloos klein
dan zie ik mezelf met al mijn gebreken
en zou ik het liefst er niet meer willen zijn…

in de diepte van mijn dal
omhuld door een schaduw
daar waar het licht niet komen kan
bestrijd ik wanhopig de sombere gedachten
maar ze houden mij steeds in hun ban
dan roep ik tot U… o hemelse Vader
verlos mij… verlos mij hiervan!

U neemt mijn hand
en leidt me uit het duister
nevels lossen op… de onrust verdwijnt
ik voel Uw liefde weer door me stromen
en merk hoe het licht mij warm beschijnt…

diep in mijn hart
laat U me weten…
Mijn kind… dacht jij dat Ik zomaar verdween
wees maar niet bang… Ik zal je nimmer verlaten
zelfs in de duisternis om je heen…
sta Ik daar, naast je… het is Mijn schaduw
Ik laat je niet alleen… o nee…
Ik laat je nooit alleen!

Willeke Hesseling, CD Grenzeloos 3

Wat als er geen bloem op aarde zou bloeien, geen beekje kabbelend zou stromen, geen vogels zouden zingen, wat als het zonnetje voor altijd achter de wolken zou zijn en er geen nieuw groen zichtbaar werd? Het zou er allemaal doods uitzien en wie zou daarmee vrolijk kunnen zijn?

Ik zeg jullie, omstandigheden kunnen onaangenaam zijn, mensen kunnen verdrietig zijn, oorlog kan op mensen drukken, mensen kunnen het idee hebben dat het leven hen tekortdoet, maar wat er ook gebeurt, de zon zal altijd schijnen, haar licht zal altijd leven wekken, bloemen zullen uit hun knoppen geopend worden, vogels zullen zingend hun jongen voeden, beekjes zullen kabbelend en klaterend het land doorkruisen en zo nu en dan gevuld worden met het water uit de wolken die voorbij drijven, en het nieuwe blad toont zich in zachte tinten groen.

Dat zal allemaal altijd een teken zijn dat Ik er Ben, dat Ik jullie mensen bijsta, dat er ook en vooral in alles Mijn onvoorwaardelijke, onbaatzuchtige liefde is, waarop alle mensen mogen vertrouwen, waaruit alle mensen altijd mogen putten, hoeveel er op de wereld ook voor mensen onaangenaam is. Ik Ben er altijd met het goede liefdevolle, met de waarheid van leven, en dat zal altijd te zien zijn in het stralende licht van Mijn zon, te horen zijn in het gezang van de vogels, te zien zijn in de vele kleuren van de bloemen, in alles, want Ik Ben Alles overal. Ik ben nooit weg, ook niet wanneer het moeilijk is, wanneer het lijkt nooit meer goed te komen.

Lief mens, Ik Ben het die jou leven geeft, Ik Ben het die alles tot stand gebracht heeft, en nu vraag je, bent U ook wat allemaal niet mooi is, niet aangenaam is, ongelukkig maakt, verdriet geeft, pijn doet? En Ik antwoord jou, dat ben Ik niet. Dat is het doen en laten van de mens wat in de spiegel van het leven, voor jullie bestwil, zichtbaar en voelbaar is, omdat jullie vrij zijn. In die vrijheid kunnen jullie het tegenovergestelde kiezen van de schoonheid, de waarheid, de liefde van Mij in Mijn Schepping. In welke mate dat ook gebeurt of gebeurd is, het is in de spiegel van het leven voor iedereen te zien en te voelen.

Dat is niet zomaar als een kwelling bedoeld, dat is uit liefde, om jullie het verschil duidelijk te maken tussen hoe het is wanneer de mens gelijk Mijn liefde in waarheid leeft, of gelijk het tegenovergestelde. Zou Ik jullie dat niet tonen en laten voelen in de spiegel van het leven, lieve mensen, dan zou je geen zicht hebben op de heerlijk ruikende bloemen, het ruisen van de beekjes niet horen, het gezang van de vogels missen, er zou geen zon zijn met haar warme stralen, het zou koud en duister zijn.

Nu zien en voelen jullie zowel het één als het ander, nu kunnen jullie ziende en voelende kiezen en beseffen wat en Wie het ware leven is. En in je hart hoef je Mij maar te tonen, ik kies voor Uw liefde, voor de waarheid van werkelijk vrij en gelukkig leven, en eens zul je dat dan zijn, daar zal Ik voor zorgen.