Elke gedachte die in een mens opkomt, is eerst een gedachte die in Mij aanwezig is, er is geen gedachte mogelijk die niet in Mij aanwezig is, want alles wat bestaat Ben Ik en is Mijn gedachte.

Natuurlijk komt er dan de vraag bij je op, zijn boze, kwade gedachten dan ook Uw gedachten? Ik zeg je daarop, elke gedachte die er is en alle gedachten die er zijn, zijn altijd tot in het oneindige werkelijk leven, werkelijk Zijn, Mijn Zijn. Wat zijn dan de boze gedachten? In de werkelijkheid van leven zijn er geen andere gedachten dan gedachten van Mij, uit Mijn liefde en haar ware wijsheid. In de werkelijkheid van bestaan is er dan ook geen gedachte van boosheid. Maar tegenover leven, Zijn, staat wel dood, het niet zijn, de leugen en het bedrog, de boosheid die niet werkelijk is.

Op aarde heeft de mens de vrijheid gekregen te leven en juist in zijn vrijheid kan hij zijn bestaan persoonlijk beseffen. De dood is het tegenovergestelde van bestaan, waardoor de mens zijn bestaan, zijn leven, persoonlijk kan ervaren. Maar zou het besef van het tegenovergestelde van leven, de dood, het kwade, niet in Mijn gedachten de juiste liefdevolle vorm hebben, dan zou geen mens zichzelf in vrijheid kunnen beseffen, zijn bestaan persoonlijk kunnen beseffen. Toch, al is die mogelijkheid in Mijn gedachten, het kwade is dat niet, want in het werkelijke leven is alleen ware liefde en haar wijsheid, geen dood, geen boosheid. In Mij, de ware volkomen volmaakt levende Heilige Goddelijke Wezenlijkheid, is alleen Zijn. En uit het Goddelijk Zijn komt alles voort wat leeft en alles wat leeft Ben Ik, Alles ben Ik en er is geen ander leven.

Hoe dit te begrijpen als mens op aarde is niet gemakkelijk, omdat er op aarde zoveel kwaad geschiedt en niet beseft wordt welke plaats het kwaad op aarde heeft in mensen. Daardoor wordt het kwade gezien als een waarheid, wat het niet is, maar evengoed is het van belang dat het kwaad als tegenovergestelde van liefde beseft kan worden door de mens. Zie het kwaad als datgene wat niet het leven is, maar wel nodig is om door de mens ervaren te worden, omwille van de mens en zijn eeuwige leven, waarin geen enkel kwaad is, alleen Mijn liefde en haar wijsheid. Gezegend degenen die dit aanvaarden in Mijn liefde en haar wijsheid en ook zonder het te begrijpen op Mij blijven vertrouwen.

De weg om ’t leven te doorgronden
ligt diep in ’t hart van elke mens.
Wie met volharding deze weg wil gaan
en daarbij zien en horen wil,
voelen en ervaren met de ganse ziel,
verliest zich gaandeweg in liefdegloed,
waaruit men samen
met al het grootse en het kleine in ’t heelal,
het leven en zichzelf voortdurend nieuw ontvangt.

Vergaan is de illusie,
in ’t vuur van deze vlammen,
uit zich en op zichzelf maar iets te zijn.
En waar het uiterlijke leven
een schaduw droeg van lege kilte,
van nietigheid en dood,
wordt alles in en rondom ons
verkwikt, vernieuwd in levenswarmte,
waarin de hoogste kracht zich kleedt
met eindeloze tederheid.
Vanuit de innerlijke zon
heeft zich in ons hersteld
de regenboog naar ’t dagelijks beleven:
Gods liefde die zich meedeelt in veelkleurigheid,
een blij en dankbaar dienen
met wat onszelf gegeven is.

Pieter van Acoleyen

Er bestond geen enkele twijfel wie hij was. Ik wist dat hij mijn Heiland was, mijn vriend, mijn God. Hij was Jezus Christus, die me altijd had liefgehad, zelfs toen ik dacht dat hij me haatte. Hij was het leven zelf, de liefde zelf, en zijn liefde schonk me een allesoverheersende vreugde. Ik wist dat ik hem van begin af aan had gekend, al lang voor mijn aardse leven, omdat mijn geest zich hem herinnerde.

Mijn leven lang had ik hem gevreesd, en nu zag ik — nu wist ik — dat hij mijn beste vriend was. Zachtjes opende hij zijn armen en liet me ver genoeg achteruitgaan om in zijn ogen te kunnen kijken, en hij zei: ‘Je dood was voor tijdig, het is je tijd nog niet.’ Geen woorden die ooit zijn gesproken hebben me dieper geraakt dan deze. Tot op dat moment had ik geen doel gehad in mijn leven; ik was blindelings doorgegaan, zoekend naar liefde en goedheid, zonder ooit echt te weten of mijn daden juist waren. Nu voelde ik in zijn woorden een missie, een doel; ik wist niet wat het was, maar ik wist dat mijn leven op aarde niet zinloos was geweest.

Het was mijn tijd nog niet.

Mijn tijd zou komen als mijn missie, mijn doel, mijn zin in dit leven vervuld was. Ik had een reden om op aarde te bestaan. Maar ook al begreep ik dat, toch kwam mijn geest in opstand. Betekende dit dat ik terug moest? Ik zei tegen hem: ‘Nee, ik kan u nu nooit meer verlaten.’

Hij begreep wat ik bedoelde, en zijn liefde voor mij wankelde geen moment. Mijn gedachten gingen razendsnel: ‘Is dit Jezus, God, het wezen dat ik mijn leven lang gevreesd heb? Hij lijkt totaal niet op wat ik had gedacht. Hij is vol liefde.’

Citaat uit ‘Geleid door het licht’ door Betty Eadie

Daar waar liefde heerst…
de angst verdwijnt
waar, in plaats van haat… vreugde verschijnt
zal er een woning voor U uit ontstaan
een plek waar Uw heilige naam kan bestaan
waar men oprecht wil leven naar Uw leer
daar is geen afgunst meer
daar bent Uzelf mijn Heer!

Waar Uw orde heerst…
chaos verdwijnt
als er geduld en wijsheid verschijnt
zal daar vruchtbare grond uit ontstaan
waarop Uw volk in vrede kan bestaan
wereldse schatten die ooit werden vergaard
zijn er volkomen niets meer waard
daar is de hemel op aard!

Daar waar Waarheid heerst…
Uw licht verschijnt
zodat de leugen en het onrecht verdwijnt
daar zal de macht van het duister vergaan
en zullen de mensen Uw woorden verstaan
daar zal ieder zichzelf kunnen zijn
daar is de liefde zonder schijn
daar zal Uw woning zijn
ja, daar zal U zijn!!!

Liefde
Liefde
Liefde
Liefde
Liefde
Liefde
Liefde

Willeke Hesseling, CD Grenzeloos 3

Onze hemelse Vader heeft niet allemaal dezelfde kostgangers. Maar Hij heeft wel voor alle mensen eenzelfde oneindige liefde. Die liefde zorgt voor ons allemaal, alleen niet voor allemaal op dezelfde manier. De ene mens heeft soms wat meer strengheid nodig dan de ander en soms is het juist nodig om wat milder te zijn voor de een dan voor de ander. Het gaat er vooral om dat iedereen hetzelfde doel bereikt, dat is, tot het Enige ware, eeuwig gelukzalige Leven te komen.

Sommige mensen denken dat God in Zijn strengheid straft, maar dat is geen straffen, dat is leren. De aarde is de mens vooral gegeven om te leren en tot het ware leven te komen. Dat gaat via allerlei verschillende wegen. Juist omdat iedereen uniek is, heeft ook iedereen een net even andere weg om te gaan. Dus de weg die jij te gaan hebt gekregen hoef je niet te vergelijken met de wegen die andere mensen gaan, want er is zoveel voor onze ogen en oren nog verborgen, dat wij het vermogen niet hebben om een eerlijke vergelijking te maken.

Waar het voor alle mensen om gaat, dat is God steeds beter te leren kennen, en Zijn licht van liefde is ons daarbij behulpzaam op de voor ieder specifieke en voor allen tezamen beste manier. Tussen alle wegen zijn er verschillen, ook al lijken delen met elkaar overeen te komen, in werkelijkheid is dat niet zo. Niemand is gelijk, niemand heeft volkomen dezelfde achtergrond, opvoeding, zelfs niet dezelfde belevingswereld. Wanneer je jouw weg toch met die van een ander vergelijkt, kan het zijn dat je teleurgesteld raakt over je eigen weg, of je zelfs achtergesteld voelt, en je kunt je gaan afvragen, waarom hij wel en ik niet? Vergelijk liever niets, dan voorkom je wellicht onnodige teleurstellingen, want geen weg is gelijk.

Weet dat het voor iedereen heel belangrijk is om contact te houden met je Schepper in je hart. Daar kun je antwoord krijgen op al je vragen, met Hem overleggen en naar Hem luisteren. Want Hij is in Jezus Christus in ieder mens bereikbaar aanwezig, maak daar gebruik van!

Ingrid Franssen

Kindertijd en het geloof
Ik ben opgegroeid in Haaksbergen. Als kind was ik altijd heel stil. Ik ben van huis uit katholiek opgevoed, niet streng. Ik ben ook misdienaar geweest, dat vond ik mooi, dat was ik ook in het ziekenhuis, waar een heel klein kapelletje was. Een heel klein zustertje heeft mij geleerd misdienaar te zijn. Het was een zeer intiem kapelletje. Je moest daar ’s morgens om zes uur zijn en de meeste jongens wilden niet om zes uur al misdienaar zijn. Ik vond het fijn en na de mis moest ik in de keuken komen en kreeg ik een beker warme melk en een boterham met kaas.

In de oorlog werden bij ons zo’n dertien tot achttien soldaten ingekwartierd die klaargestoomd werden voor het Oostfront. Ik was een jaar of zes, zeven. De oorlogshandelingen en bombardementen hebben wel een diepe indruk op mij gemaakt. Daardoor werd ik anti-Duits.

Toen ik een jaar of tien, twaalf was dacht ik, wat doe ik hier op aarde. Ik was min of meer altijd wel zoekende. Ik weet nog dat je als misdienaar na de mis moest knielen en dan had je het geschrift van Johannes, drijf Satan en andere boze geesten die tot verderf van de wereld rondgaan door Uw kracht in de hel terug. Later, toen ik al getrouwd was, ging ik wel eens naar deze en gene kerk en dacht, het is allemaal hetzelfde, het zijn allemaal rituelen maar de kern mis ik.

In Mattheus hoofdstuk 17:12-13 staat dat Elia reeds teruggekomen is als Johannes de Doper. Ik had een zwager die priester was en doctorandus in de theologie. Hij gaf les aan het seminarie in Merkelbeek. Toen ik hem eens trof op een verjaardag zei ik tegen hem, jij wilt dus niet geloven dat reïncarnatie bestaat? Lees dan maar eens Mattheus 17 vers 12 en 13, daar staat dat Elia al teruggekomen is in Johannes de Doper, dat wil dus zeggen dat reïncarnatie bestaat. Na veertien dagen kwam ik hem tegen en ik vroeg, Wilfried, wat vind je van reïncarnatie? Ja, zei hij, je kunt het toch niet helemaal wegwuiven. Dat vond ik wel mooi.

Lorber
Toen kwam ik op een bepaald moment in Gouden Handen in ’s Heerenberg, daar was een boekenbeurs. Daar stond iemand uit Friesland, die een natuurvoedingswinkel had. Hij stond daar met boeken van Jakob Lorber. Ik dacht, wat is dat nou weer voor een kerkgenootschap en ik liep er met een grote boog omheen. Toen ik mijn ronde gedaan had, kwam ik er weer langs en ik begon een gesprek over reïncarnatie. Bestaat dat, ja of nee. Ik zei, ik wil dan toch wel eens een boek meenemen, wat raad je me aan? Hij zei, ‘De Jeugd van Jezus’ of ‘Het Grote Johannes Evangelie’. Nou zei ik, doe ze dan maar alle twee. Dat was in 1989 en die waren al vertaald het Nederlands. De Lorber Stichting is in 1985 opgericht en in 1989 werden de eerste boeken al uitgegeven, zoals ‘De Jeugd van Jezus’ en deel 1 van ‘Het Grote Johannes Evangelie’. Ik ging ‘De Jeugd van Jezus’ lezen en kreeg tranen in de ogen. Ik zei bij mijzelf, dit is echt. Maar de kerk kon het niet gebruiken.

In 1989 was nog niet alles vertaald in het Nederlands. Ik kende geen Duits maar ik heb toen toch Lorber boeken in het Duits gekocht en ben daarin gaan lezen. Dat ging steeds beter. Soms moest ik woorden opzoeken in het woordenboek, soms kon ik uit het verloop van de zin wel ongeveer afleiden wat het betekenende. Inmiddels kan ik redelijk goed Duits lezen en verstaan, maar als er wat snel gesproken wordt, kan ik het niet zo goed volgen.

Op een gegeven moment kreeg ik veel contact met Jan Eijs en Vera Bos van de Lorber Stichting. Ik heb alle boeken aangeschaft en heb er ook mee op boekenmarkten gestaan. En we hebben ook wel eens lezingen gegeven. Daarbij hebben we duidelijk Gods leiding gevoeld. Hoewel ik niet meer naar de kerk ga, veroordeel ik de kerk niet. Zij verkondigen nog altijd het evangelie.

Zonnegeneesmiddelen
Ik was bij een Lorbergroep in de buurt van Nijmegen, in Groesbeek bij Johanna Kempers. We waren bezig met het boek ‘Geneeskracht van het zonlicht’. Johanna heeft dat vertaald uit het Duits. Zij had een kennis die de productie van de zonnegeneesmiddelen op Cyprus professioneel heeft aangepakt, met financiële steun van de uitgever van de Duitse Lorber boeken in Bietigheim, in Duitsland. Ik dacht, dat moet ik toch ook zelf kunnen maken. Zo gemakkelijk als ik dacht het te kunnen maken was het niet, want ik wist niet hoe ik aan de benodigdheden kon komen, zoals bijvoorbeeld melksuikerkorreltjes en blauwviolet glas, uiteindelijk werd dat allemaal in goede banen geleid.

Een maand of vier geleden viel ik een meter of vier naar beneden. Ik had niets gebroken en ben ook niet naar een arts geweest. Ik heb mijn eigen arts en dat is Jezus. Na twee tot drie weken insmeren met Evangelische Salbe was ik weer voor 95% opgeknapt! Het was voor mij ook wel weer een leerschool, alles is een leerschool.

Meerdere keren ben ik actief geweest in Polen en Roemenië en heb ik de Duitse Lorber boeken kunnen doorgegeven. In Polen leerde ik Jarek kennen. Hij heeft ‘De Jeugd van Jezus’ vertaald in het Pools en het Russisch. Van de Roemeense mensen die ik de Lorber boeken in het Duits gegeven heb, heb ik nooit iets terug gehoord, ik hoop dat het hen toch iets heeft opgeleverd.

De band met de Vader en gaven
De laatste tijd voel ik steeds sterker dat we gestuurd worden. Vaker voel ik aan, oh dat gaat gebeuren. Bijna elke dag gebeurt er wel iets dat op mijn pad komt. Soms krijg ik ingevingen, dan dacht ik, ik moet even naar die en die, en dan blijken dat ze hulp nodig te hebben. Zo was het met Vera, zij zei, ik heb zo’n zere arm en nadat ik mijn hand op haar arm gelegd had zei ze, nu is het weg!

Nu ben ik niet meer bezig met wat geweest is, de toekomst is belangrijk, al moet je niet te ver vooruit willen kijken. Het belangrijkste is het hier en nu.

Interview met Johan Lammers door Tsjêbbe de Vries – 22 juni 2023

Luchtig gaan mijn gedachten
tasten naar zacht zoete wolken
als vluchtige veertjes
in het hemelblauw
om het gouden licht
te vangen

stromen van Uw liefde
stralen van de eeuwigheid
mijn hart gloeit
springt blij op
overweldigd door
eindeloze dankbaarheid

ja, liefde, stroom
vervul de ganse aarde
de hemel gelijk
oneindige vrede
geen groter genade
U alle eer

Bertie Gelijk

Zaterdag 2 september was ik bij mijn dochter en maakte bij haar de voortuin vrij van onkruid. Ik was nog maar net begonnen toen ik bedacht dat ik onze lieve Heer zou kunnen vragen mij een beetje te helpen, want het was heel veel werk. Hopelijk zou ik dan met Zijn hulp het voor elkaar krijgen de hele tuin in een dag klaar te krijgen. Ik vroeg in naam van Jezus of Hij misschien de hulp van een engeltje wilde geven.

Het bleek al snel dat ik stoeptegels moest loshalen om het onkruid op de rand van de voortuin met wortel en al goed te kunnen verwijderen. Ik was nog maar net begonnen met het lostrekken van het onkruid, toen er een jongetje van een jaar of acht langs liep. Spontaan vroeg hij mij of hij mij mocht helpen! Verrast keek ik hem aan en zag een keurig netjes geklede jongen met blond haar en in korte broek. “Ja”, zei ik aarzelend, “je mag mij best helpen, maar heb je daar wel tijd voor?”

“Ja hoor, ik heb tot half een de tijd”.
“Moet je dan nu niet ergens naar toe’, vroeg ik voor de zekerheid.
“Nee, hoor”, en hij stapte dichterbij. Ging naast mij staan en ik liet hem zien hoe ik het onkruid eruit trok.
“Kijk, dit zijn de wortels van de plant”, en toonde hem de uitgetrokken steel met wortels. “Die dunne draadjes, zijn dat de wortels?”, vroeg hij. Ik trok er snel een paar andere ook uit en toonde hem weer de wortels. Veegde het zand er wat af, en hij bewonderde de plant. Hij zag ineens een oorworm en vroeg wat dat dan wel was. Ik legde hem uit dat dit een insect was en daarna ging hij tegenover mij staan en probeerde net zo’n grote struik als waaraan ik trok, er ook uit te trekken.

Dat lukte hem niet, de plant zat te vast in de grond. Hij zag op dat moment dat hij met zijn schoenen op de pas uitgetrokken plantresten stond en zei wat geschrokken: “Oh, mijn schoenen worden vies, en ik heb ze gisteren pas nieuw gekregen”. Waarop ik hem natuurlijk aanraadde niet op die planten te gaan staan. Hij trok nog wat aan wat planten en het lukte hem niet ze eruit te trekken. “Als het je niet lukt, mag je wel weer verder gaan hoor,” zei ik, omdat hij wat verlegen erbij bleef staan. “Ja”, antwoordde hij, dan ga ik naar mijn vriendinnetje. Dank je wel dat ik je mocht helpen!” “Nou”, zei ik blij, “ik moet jou bedanken dat je mij wilde helpen!”

Toen gebeurde er iets heel bijzonders, hij loopt naar mij toe en zegt: “Ik wil je geld geven omdat ik jou mocht helpen!” Stomverbaasd, antwoord ik: “Nee joh, ik moet jou geld geven omdat jij míj hebt geholpen”. Hij zocht in zijn broekzak en pakte er een muntstuk van 50 en eentje van 5 eurocent uit. “Nee hoor, dit wil jou geven”. Vroeger protesteerde ik in zulke gevallen altijd, want ik heb dat geld niet nodig en zeker niet van een klein kind. Ik bedacht echter dat hij zijn dankbaarheid wilde tonen en het is net zo belangrijk om te geven als om te ontvangen. Met een bezwaard hart nam ik zijn geld aan. Voor hem kan dit best wel veel geld zijn, dacht ik in stilte. Onthutst stopte ik het geld in mijn broekzak dat hij in mijn uitgestoken hand had gelegd en vrolijk nam hij afscheid. “Dag, meneer.”

Voor mij was dit een zeer bijzondere belevenis, die ik later aan Els vertelde en ik zei erbij dat ik om de hulp van een engeltje had gevraagd. Hoe langer ik erover nadacht, hoe zekerder ik werd dat het echt een engeltje moet zijn geweest. Zo’n buitengewoon lief joch en zo beleefd, heel zorgzaam. Vandaag 4 september las ik HB 8207 waarin staat dat de Heer zich geregeld als een engel op ons pad toont. Voor mij was deze jongen het engeltje, want ik had daar toch om gevraagd!

Hans de Heij

[1] Cyrenius vroeg mij echter heimelijk wat er nu met deze man gedaan kon worden.[2] IK antwoordde: “Nog heel veel! Zij zullen ook heel capabele werktuigen voor ons worden, maar nu hebben zij wat rust nodig en daarom liet Ik hen zo onverschillig worden.

[3] Geloof Me! Een ziel die eenmaal verlangt naar hogere kennis, geeft zich niet zo gemakkelijk over aan volledige daadloosheid! Het vergaat zo’n ziel als een pas verloofde jongeman die zielsverliefd is op het uitverkoren meisje. Het meisje, dat wel een meisje is maar geen eerzame maagd, tilt echter niet zo zwaar aan de liefde van haar verloofde en denkt: ‘Voor hem honderd anderen!’

[4] Maar na een poosje komt dat de verloofde ter ore en zijn hart wordt zeer bedroefd. Geërgerd en boos neemt hij zich ernstig voor niet meer aan het trouweloze meisje te denken. Hoe meer hij zich dat echter voorneemt, des te meer denkt hij aan haar en heimelijk hoopt hij dat al het erge wat hij over het meisje van buitenstaanders heeft gehoord, een grove leugen mag zijn…

[5] Maar tenslotte ziet hij zelf het meisje met een ander! Nu zou hij werkelijk wel van kwaadheid uit zijn vel kunnen springen en met alle geweld wil hij niet meer aan de trouweloze denken. Dan wordt hij echter door zulke withete gedachten geplaagd, dat hij zich niet meer met andere, gezondere gedachten bezig kan houden. Dag en nacht vindt hij rust noch duur, hij zucht en weent vaak bitter en verwenst de trouweloze.

[6] Ja, maar waarom dan toch? Had hij zich niet vast voorgenomen nooit meer aan de nietswaardige te denken?

[7] Maar dan komt, als hij zich zo kwelt, een echte vriend hem opzoeken en zegt: ‘Vriend, je doet je verloofde toch wel enig onrecht! Kijk, met haar schijnbare lichtzinnigheid heeft zij slechts jouw liefde willen onderzoeken, want zij weet maar al te goed dat zij arm is terwijl jij rijk bent. Zij begreep al nauwelijks hoe het mogelijk was dat jij haar tot je wettige vrouw zou kunnen nemen. Zij hield jouw plechtig beloofde liefde voor meer dan de helft voor fopperij en wilde je voor de werkelijke huwelijksbelofte wat aan de tand voelen, om te zien of je haar wel zo liefhebt als je woorden zeiden! Want de ervaring leerde arme meisjes treurig genoeg maar al te vaak, dat zulke rijke jongens zoals jij met de arme meisjes een lichtzinnig en losbandig spel speelden. Jouw meisje heeft nu gezien dat je het toch ernstig met haar meent en houdt daarom meer van je dan je ooit zou kunnen geloven. Sinds zij met je verloofd is, was zij je in haar hart ook niet meer ontrouw. Nu weet je, blinde dweper, hoe jullie verhouding is! Doe nu, wat je wilt!’

[8] Cyrenius, denk jij soms dat de zo diep beledigde minnaar nu van het arme, maar mooiste meisje niets meer wil horen of zien, zoals hij zich dat had voorgenomen? O, zeker niet! De woorden van zijn vriend maakten hem gelukkig en hij kon nauwelijks wachten tot het moment waarop hij zijn geliefde voor altijd zijn hand zou schenken.

[9] En zo zal het onze Zinka ook vergaan! Hij eet en drinkt nu weliswaar alsof het wonderbaarlijke hem helemaal niet meer interesseert, maar in zijn binnenste is hij daarmee nu veel meer bezig dan dat hij vroeger ooit was. Daarover dus geen zorgen!

[10] Ik ken alle mensen en weet wat er allemaal in hun harten omgaat. Bovendien bestuur ook Ik alleen de gevoelens in het hart. Waar dat nodig is, weet Ik wat Mij te doen staat. Laten we dus opgewekt zijn en eten en drinken wat ons voorgezet is, want we hebben voor vanmiddag wat meer lichamelijke versterking nodig en zullen laat aan het avondmaal komen!”

Citaat uit het ‘Grote Johannes Evangelie’ deel 4 hfdst 21 pag. 42 43

Je kunt zeggen, God is Almachtig, zonder begin en zonder einde, eeuwig oneindig, onvoorwaardelijke, onbaatzuchtige liefde en haar volmaakte wijsheid en haar volmaakte intelligentie, werkelijkheid, Alles, Leven, en dan nog is Hij oneindig veel meer, door ons niet in woorden te vatten. Dus probeer dat dan ook maar niet, voel het!

Ingrid Franssen

ZIJN NAAM

Tweeduizend jaar geleden
werd uit een maagd haar schoot
een heilig Kind geboren
Zijn naam blijft eeuwig groot
Zijn lippen spraken waarheid
Zijn handen maakten vrij
Gods Liefde kwam op aarde
speciaal voor jou en mij

Liefde is Zijn naam, Hij kwam voor jou en mij

Ik vroeg me wel eens af
waarom het zo moest zijn
waarom moest Hij zo lijden
de spot… die haat en pijn?
maar nu weet ik dat Zijn leven
en het offer wat Hij bracht
voor mij de weg geopend heeft
uit het duister van de nacht

Leven is Zijn naam, Hij leidt mij uit de nacht

Ik mocht Hem leren kennen
Hij draagt me naar het Licht
nu leef ik vol vertrouwen
met mijn oog op Hem gericht
mijn hand ligt in de Zijne
getekend door het kruis
ik laat me door Hem leiden
Hij brengt me veilig thuis

Jezus is Zijn naam, Hij brengt me veilig thuis!

Willeke Hesseling, CD Grenzeloos 2

Elk moment zijn er gedachten
zijn er geluiden om ons heen
terwijl het nooit echt stil is
ook al ben je alleen

Toch kun je tot ware stilte komen
Want ware stilte is niet
het afsluiten van geluiden
van mensen die je ziet

Ware stilte is in jezelf
je gedachten stilzetten
nergens meer aan denken
alleen op die stilte letten

Hoe meer je met denken stopt
des te meer gaat het door
doe geen moeite, maar ontspan
dan komt Zijn stem in je gehoor

Ingrid Franssen

Zoals een bloem de zon nodig heeft
om bloem te worden,
zo heeft een mens de liefde nodig
om mens te worden.

Een beetje liefde
kan als een druppel water zijn
die een bloem de kracht geeft
zich weer op te richten.
Een beetje liefde
kan de mens genezen.
Een mens genezen is hem helpen
de verloren moed terug te vinden.

Uit: ‘Zomaar voor jou, vrede en alle goeds’
door Phil Bosmans

Als een lichtstraal langs de wolken
verwacht ik U
In de zuivere waarheid die ik nu nog niet ten volle ken
verwacht ik U
Met de grootste liefde, die zo mild en aangenaam voelt
verwacht ik U

Dan bent U ineens overal, in alles te zien, te horen en te voelen
zo verwacht ik U
En Uw licht straalt steeds verder uit en geeft ons zicht op wat wij mensen eerder niet zagen, niet konden zien
zo verwacht ik U
Uw dienstbaarheid aan ons is zo oneindig groot, het maakt ons kleiner dan het kleinste wat op aarde is, onzichtbaar klein
zo verwacht ik U

En ik zal mij schamen voor al mijn gebreken, want U zult ze mij allemaal tonen, in Uw liefde, in Uw licht
zo verwacht ik U
Dan zullen alle mensen met U samenkomen in Uw liefde, in Uw licht en U herkennen en U vragen, vergeef ons, vergeef ons
zo verwacht ik U

En dan spreidt U Uw armen uit en de warmte van Uw liefde en Uw licht trekt ons aan, meer dan wat ons ooit heeft aangetrokken, en U spreekt, kom Mijn lieve kinderen en blijf voor eeuwig bij Mij
mag ik dat van U verwachten…

Ingrid Franssen

In het donker had ik letterlijk geen hand voor ogen kunnen zien, maar nu keek ik naar rechts en zag ik tot mijn verbazing mijn arm en hand – en ik kon er dwars doorheen kijken. Ik was transparant als een geest; alleen was mijn lichaam vol van hetzelfde licht dat op mij scheen aan het einde van de tunnel. Ik kwam het einde van de tunnel uit en leek rechtop te staan tegenover de bron van alle licht en kracht. Mijn hele zichtveld werd in beslag genomen door dit ongelofelijke licht. Het leek op een wit vuur of een berg geslepen diamanten die schitterden in hun meest onbeschrijfelijke heldere schoonheid…

Toen ik daar stond, joegen er vragen door mijn gedachten “Is dit alleen een macht, zoals de Boeddhisten zeggen; of karma of Yin en Yang? Is dit alleen een soort innerlijke aangeboren kracht of een bron van energie of zou daar in het midden echt iets staan?” De vragen bleven maar komen. En terwijl al die dingen door mijn hoofd spookten, sprak er een stem vanuit het midden van het licht. Het was dezelfde stem die ik eerder gehoord had die avond en die sturing gaf aan mijn gebed. De stem zei: “Ian, zou je terug willen? ” Ik antwoordde: “Als ik buiten mijn lichaam ben, weet ik niet waar ik dan nu ben en dan wil ik wel terug”. Daarop zei deze stem: “Als je terug wilt, is het nodig dat je de dingen in een nieuw licht gaat zien.”

Zodra ik de woorden ‘in een nieuw licht gaat zien’ hoorde, raakte dat iets in me. Ik herinnerde mij dat ik ooit een kerstkaart had gekregen, waarop stond: ‘Jezus is het licht van de wereld’ en ‘God is licht en in Hem is in het geheel geen duisternis.’ Dit was dus God! Hij is licht. Hij kende mij bij mijn naam en Hij kende de geheime gedachten van mijn hart en verstand. Ik dacht: ‘Als dit God is, dan moet Hij ook alles kunnen zien wat ik ooit in mijn leven gedaan heb’. Ik voelde dat ik niets kon verbergen en transparant voor God stond. Je kunt een masker opzetten als je met andere mensen te maken hebt, maar tegenover God kun je geen masker op hebben. Ik voelde me beschaamd, ik stond met lege handen, er was niets van me over…

Mijn eerste gedachte was dat dit licht mij nu wel terug zou sturen naar de put, maar tot mijn grote verbazing overspoelde mij een golf van onvoorwaardelijke liefde. Dat was wel het laatste wat ik had verwacht. In plaats van veroordeling werd ik schoon gewassen met pure liefde. Pure, onvervalste, reine, onverdiende, alleen voor mij gegeven liefde. Die begon me te vullen van binnenuit… Ik bleef Hem alle vreselijke en gemene dingen vertellen die ik onder de dekmantel van de duisternis had gedaan. Maar het was alsof ik al vergeving had ontvangen en de intensiteit van Zijn liefde alleen maar toenam. Later liet God mij feitelijk zien, dat toen ik in de ambulance al om vergeving had gevraagd, Hij mij al vergeving geschonken had en mijn geest al schoon gewassen was van alle kwaad.

Ik begon onbedaarlijk te huilen, ook omdat die liefde steeds sterker werd. Die liefde was zo zuiver en rein, geen dubbele bodem… Deze liefde genas mijn hart en ik begon te begrijpen dat er – hoe onvoorstelbaar ook – in deze liefde hoop is voor de mensheid.

Bovenstaand stukje tekst is een citaat uit ‘Clinically Dead’ geschreven door Ian McCormack en gaat over zijn Bijna Dood Ervaring. Het is genomen uit het boek ‘Stel je de hemel eens voor’ waarin verschillende boeken over BDE besproken worden.

Als je kijkt met de ogen van je hart,
Zie je schoonheid van heel de Schepping
In het kleinste van het kleinste.
Hoe wonderbaarlijk,
Uitingen van louter liefde
Geschenken van geluk…

Dat geluk wens ik alle mensen.

Bertie Gelijk

Ik schiep de mens en plaatste hem in het Paradijs op aarde. Daar had hij alles wat hij nodig had voor zijn leven op aarde in een overlopende maat. Toen Ik bemerkte dat de mens eenzaam was, schiep Ik voor hem de vrouw, zodat hij niet meer eenzaam zou zijn. Ik gaf hen de vrijheid naar eigen wensen te leven, maar gaf hen daarbij ook de ernstige raad om niet van de boom der kennis van goed en kwaad te eten en niet te eten van de boom des levens.

Nadat de mens verleid was tot het eten van de boom der kennis van goed en kwaad, moest Ik voorkomen dat hij ook verleid zou worden tot het eten van de boom des levens, omdat de mens dan nooit meer gered zou kunnen worden van de gevolgen van zijn kennis van goed en kwaad, van de eeuwige dood, en het eeuwige leven zou verliezen. Daarom werd de mens uit het Paradijs verdreven en werden Engelen met vurige zwaarden ter bewaking voor het Paradijs gezet, om te voorkomen dat de mens ooit nog toegang zou krijgen tot het Paradijs en alsnog van de boom des levens zou eten. In de Bijbel staat dit verhaal in een toon van boosheid beschreven, maar Ik zeg jullie, het was puur een ernstige beschermingsmaatregel voor de mens, uit liefde voor de mens en om het behoud van zijn eeuwige leven.

Buiten het Paradijs was er een heel andere situatie voor de mens, aan het leven van de mens ontbrak al het gemak dat in het Paradijs aanwezig was. Nu moest de mens zelf voor alles wat hij nodig had zorgen en leren wat het leven in oorsprong is. En hoewel Ik er in alle opzichten evengoed nog voor hem was en hij Mijn raad nog altijd kon krijgen, dwaalde de mens af van wat zijn werkelijke leven uit Mij is, en ging hij de materie en het letterlijk materiële lichaam, waarin zijn ziel tot de bewustheid van leven gekomen was, dienen. Maar noch het Paradijs, noch de gebeurtenissen in het Paradijs, noch het eten van de boom der kennis van goed en kwaad en noch de verdrijving van de mens uit het Paradijs en de Engelen met de vurige zwaarden, zijn bedoeld om letterlijk materieel te verstaan, maar juist om dieper geestelijk te verstaan.

Het leven op aarde is door het verlies van het Paradijs moeilijk en zwaar geworden voor de mens. Maar wanneer begrepen wordt wat dat hele verhaal in geestelijk diep opzicht zegt, dan zal er toch vreugde over zijn, omdat jullie mensen tenminste het eeuwig gelukzalige leven nog hebben behouden, want dat is veiliggesteld door Mijn Zoon Jezus Christus, door Zijn komst op aarde, Zijn licht, Zijn sterven en opstanding, want daarmee heeft Hij voor alle mensen de poort naar de hemel geopend en in die hemel is voor eeuwig en altijd oneindig veel meer dan ooit in het Paradijs was.