Wat de mens een beschaving noemt, is een vorm van welstand en aardse rijkdom voor een redelijk grote laag van de bevolking. Maar dat is niet wat Ik een beschaving zou noemen. Want bij zo’n beschaving zijn er ook altijd arme mensen die uitgebuit worden om die welstand en rijkdom in stand te houden, en daarbij wordt veel gelogen en bedrogen, eveneens om die beschaving in stand te houden. Veelvuldig eigenbelang gaat aan Mijn liefde voorbij, en door de rijken en weldoorvoede mensen wordt gedacht dat zij dat voor altijd wel kunnen vastleggen. Maar de geschiedenis laat zien dat zogenoemde hoge beschavingen ten onder gingen door allerlei oorzaken.

Wat Ik een ware beschaving noem, is een samenleving waarbij welstand en rijkdom niet van belang zijn, maar waarbij in waarheid en liefde met elkaar geleefd wordt vanuit een innerlijk contact met Mij, jullie God en hemelse Vader, in Jezus Christus, Mijn Zoon. Bij zo’n werkelijke beschaving wordt er zorggedragen voor ieder mens, speelt er geen eigenbelang, geen leugen en geen bedrog, iedereen houdt zich aan de waarheid en niemand heeft meer macht dan een ander. Er zijn dan geen hele rijke en hele arme mensen, iedereen heeft genoeg en iedereen is daar helemaal tevreden mee. Niemand wordt uitgebuit, alles gebeurt zoals het voor iedereen het beste is en, heel belangrijk, iedereen kiest er in vrijheid voor om naar Mij in zijn hart te luisteren, en zo zal Ik in zo’n beschaafde samenleving onder de mensen zijn. Zo’n beschaving is mogelijk op de aarde en kan duizenden jaren voortgaan, zolang aan liefde en waarheid vanuit Mij in het hart wordt vastgehouden.

Dat is bedoeld een ware beschaving op aarde te worden voor de toekomst en daarvoor zal Ik terugkomen op aarde, zodat in de komende eeuwen een werkelijk liefdevolle beschaving over de hele aarde bij alle mensen tot stand komt die blijft bestaan voor vele jaren. Geloof daarin en vertrouw daarop. Verwacht Mij, want Ik kom als een dief in de nacht voor hen die rijk zijn en macht hebben en niet omkijken naar hun medemensen die arm zijn en pijn en verdriet hebben, niet omkijken naar hen die oud en of ziek zijn, naar hen die niet genoeg te eten hebben, en niet omkijken naar de slachtoffers van oorlogen en wreedheden. Maar de maat is bijna vol. Heb nog een tijdje geduld, dan zal het grote gericht plaatsvinden en een ware beschaving ontstaan voor duizenden jaren, zoals in de Bijbel voorzegd is.

Wanneer je de ogen sluit
en vanuit jouw hart
inkeert in Mijn hart,
vorm je een rechtstreekse brug
vanuit Mijn god menselijke Liefde
naar jouw zichtbare wereld
in en rondom je,
tussen de hemel en de aarde
een levende regenboog.
Je bent in het vormende midden
van alle levende wezens,
van het ganse universum.

De nieuwe ladder,
die van de aarde tot de hemel reikt,
is nu gevormd.
Niet enkel Mijn engelen
kunnen neerdalen en opstijgen.
Mijn Liefde zelf,
die elk ontkiemen,
alle groei en heling in zich draagt,
kan neerstralen en neervloeien
als vruchtbare zon en lenteregen,
en door haar duizendvoudige vrucht
de jubelende dank verwekken
van wie nu waarlijk Kinderen zijn,
in liefde voor hun Vader gans ontstoken.

De wan- en waangestalten
van wat werelds streven was
verdwijnen,
ontdaan van wat hun voedsel was.
Wat nu ontkiemt is gans volmaakt,
is onbevlekt ontvangen,
draagt in zich slechts wat leven is.
Mijn hemel wordt meer aarde
en krijgt een vaste vorm,
die toch oneindig wisselend is.
De aarde wordt meer hemel,
wordt opgetild, doorstraald, verlicht,
het lichaam van Mijn liefde.

Pieter van Acoleyen

Wij voelen dat we leven, maar waar komt het leven vandaan? Hoe is het leven ooit ontstaan? Zomaar, uit het niets? Niemand die het lijkt te weten, het is een groot mysterie, ondanks dat er erg veel onderzoek naar is gedaan. Maar het leven, God bestaat en Hij is het leven Zelf en heeft de mens Zijn leven gegeven.

“Eerst was er niks en toen is dat ook nog ontploft.” (Loesje)

Het zelfbewuste bestaan
Wij mensen bestaan, maar hóe zijn wij ontstaan? * Zijn wij volkomen en alleen uit onszelf ontstaan? Het antwoord hierop moet ontkennend zijn, want als dat zo zou zijn, dan zouden we weten hoe wij zijn ontstaan. Als wij zelf niet weten hoe wij hier op aarde tot bestaan zijn gekomen, zal er toch een of andere kracht moeten zijn geweest die ons bestaan mogelijk heeft gemaakt. Dat zou dan een of andere scheppende kracht moeten zijn, die de mens op een keer heeft laten ontstaan en die hem nog laat bestaan. De mens kan niet spontaan uit het niets ontstaan zijn, want uit niets kan nu eenmaal niets voortkomen of gemaakt worden. Niets is niets.

“Hoewel de wetenschap het probleem van het ontstaan van het universum mogelijk kan oplossen, kan zij echter de vraag: “Waarom doet het universum moeite te bestaan? “, niet beantwoorden. Daar heb ik geen antwoord op.” (Stephen Hawking, Fysicus ; 1942-2018).

Wij mensen zijn een zelfbewust bestaan. Ieder mens is zich bewust dat hij bestaat en hier ergens op deze aarde leeft. Een van zichzelf bewust bestaan kan logischerwijs alleen voortkomen uit een vergelijkbaar zelfbewust bestaan. Die scheppende kracht kan dan niet anders dan een zelfbewust bestaan zijn en niet zomaar een of andere onbewuste, blinde kracht. Blinde krachten kunnen geen geordende wezens zoals een mens, dier of plant maken, noch laten voortbestaan; die blinde krachten veroorzaken slechts een chaos, een ongeordende bende. En dat dit zo is, blijkt bijvoorbeeld uit allesverwoestende explosies.

“Het thuis van mensen is God en aan het geheim van Gods liefde dankt hij zijn ontstaan. De mens is een beeld van God en deel van alle schepselen van de wereld. Zo was Gods Plan vanaf het begin.” (Hildegard von Bingen, 1098-1179).

Liefde is intelligente kracht
Overal in de natuur om ons heen zien we allerlei verschijnselen en activiteiten, overal groeit en bloeit wel iets, er zijn vele vormen van leven, en er gebeurt van alles. Daar waar iets gebeurt, daar moet ook een kracht, of impuls als oorzaak van die gebeurtenis zijn. Omdat er overal allerlei werkingen en gebeurtenissen waar te nemen zijn, moeten er ook evenveel krachten als gebeurtenissen en werkingen zijn; en omdat we goed kunnen zien dat al die werkingen zeer goed geordend en planmatig zijn, moeten er ook evenveel intelligenties als krachten zijn. Daaruit volgt dat er zowel aan de natuurlijke wereld om ons heen, als aan ons bestaan een intelligente kracht ten grondslag moet liggen. Een intelligentie, een intelligente kracht die begrijpt en weet hoe hij iets kan maken, laten ontstaan en laten voortbestaan. Die exact weet hoe hij zijn krachten kan toepassen en gebruiken.

De sfeer tussen mensen kan van dag tot dag, en van moment tot moment veranderen. Wanneer de sfeer om ons heen rustig en vredig is, voelen we ons al gauw op ons gemak, gelukkig. Maar wanneer de sfeer kwaadheid ademt, er vervelende dingen gebeuren, voelen we ons niet prettig, niet gelukkig. Als liefde de drijfveer van ons handelen is, doen we elkaar goed, maar als kwaadheid de drijfveer van ons handelen is, doen we elkaar geen goed. Zo gezien is liefde een positieve en opbouwende kracht en kwaadheid een negatieve, afbrekende kracht. Als we dan naar alles om ons heen hier op aarde kijken, dan moet die scheppende, intelligente kracht wel de opbouwende kracht van liefde zijn, want de kracht van het kwade bouwt niet op, maar breekt af. De mens, of een dierenrijk, of het plantenrijk kan niet ontstaan, of standhouden zonder die opbouwende en scheppende kracht. Die verschillende rijken kunnen niet uit kwaadheid zijn ontstaan, of bestaan, omdat die kracht afbreekt en vernietigt. Ze kunnen wel door liefde ontstaan zijn en door liefde bestaan, omdat dit een opbouwende kracht is. De logische conclusie is dan dat alleen liefde die intelligente, scheppende kracht kan zijn.

Liefde en wijsheid
Als de mens zijn bestaan hier op aarde en al wat op aarde leeft, alles wat groeit en bloeit, goed en naar waarheid in zichzelf bekijkt, kan hij vroeg of laat tot de conclusie komen dat al die verschillende schepsels en vele vormen van bestaan, niet alleen getuigen van een enorme liefde, maar ook van een overweldigende wijsheid. Want niemand kan de ontwikkelingen en de complexiteit van alle bestaande levensvormen overzien en bevatten. Het is niet zo dat nu alles hier op aarde liefde en wijsheid is, maar de intelligente, scheppende kracht van ontstaan en bestaan moet uiterst liefdevol en ongelooflijk wijs zijn, want anders zouden die miljarden mensen, die ontelbare dieren en planten, niet naast elkaar kunnen bestaan.

Daarom is het begrijpelijk dat de mens, het dierenrijk en het plantenrijk alleen maar geschapen kunnen zijn door een buitengewoon intelligente, liefdevolle en wijze kracht. Om ons heen kunnen we elke dag heel goed zien hoeveel meer er hier op aarde geschapen is, dan wij als mens kunnen bevatten. Daarom is het logisch dat die intelligente, drijvende, scheppende kracht veel meer is dan een mens, zoals wij die hier op aarde ervaren. Die kracht kan veel meer dan wij, want de mens kan geen andere mensen scheppen, noch dieren of planten, wat die kracht juist wel blijkt te kunnen. Die intelligente, drijvende en scheppende Kracht noemen veel mensen God, maar Hij is oneindig méér dan die Kracht.

“God bestaat en Hij schiep heel de wereld en Hij liet toe dat ook de mens zich een wereld bouwt. Want de mensen werken, beelden iets uit en geven bevelen. Zij werken aan het geschapene en maken naar die voorbeelden andere dingen volgens hun eigen wil, zonder datgene echter een geest te kunnen geven.” (Hildegard von Bingen, 1098-1179).

Begin van het leven
De mens is geen dood voorwerp, want we voelen dat we leven. Het leven is er, het leven voel je. Bovendien zien we overal om ons heen heel veel verschillende vormen van leven. De mens leeft ook niet uit zich zelf, want dat leven heeft hij niet in zichzelf gelegd en hij houdt zijn leven niet als zodanig op eigen kracht in stand. Dat betekent dat de scheppende Kracht waaruit de mens leeft, er was voordat de mens bestond en er bovendien nog steeds is, anders zou geen mens, dier of plant bestaan. Dan kan het niet anders zijn of die Scheppende Kracht, God, is het bestaan, het leven. Dan heeft God al wat bestaat en al wat op aarde is, geschapen en is Hij het leven in alles wat leeft. Hij is het leven in mens, dier en plant en Hij bestaat eerder dan alles wat er bestaat. God is Alles in alles.

Dat wij God niet tastbaar kunnen zien, wil niet zeggen dat Hij er niet zou zijn. We kunnen om ons heen van alles betasten en direct zien. Maar gevoelens en gedachten zijn niet zichtbaar en ons denken is ook niet direct te zien. Mensen denken en voelen, hun gedachten en gevoelens bestaan en die vormen vele soorten geestelijke sferen. Die sferen bestaan, net als de vele verschillende stoffelijke levensvormen van mensen, dieren en planten ook bestaan. Al die verschillende wezens hebben gevoelens en reageren op de een of andere manier op elkaar. We voelen hoe iemand in zijn vel zit, of wat zijn sfeer is, of we voelen aan dat iets wel of niet gedaan, of gezegd kan worden. Dieren laten overduidelijk merken dat ze blij zijn als ze hun baasje weer zien, of ze kunnen agressief op andere dieren of mensen reageren, zonder dat daar een directe aanleiding voor lijkt te zijn. En het is bekend dat zelfs planten op liefdevolle of kwaadaardige gedachten en gevoelens van mensen reageren. Mensen kunnen denken en dat menselijke denkvermogen is net als zijn intelligentie, iets geestelijks en dus is een intelligente, scheppende kracht net zo goed een geestelijk iets. Daar die intelligente, scheppende kracht God is, moet de conclusie zijn dat God een Geest is en het leven een geestelijk leven is.

Deels uit een lezing van I. Franssen-ten Boske, april 2002.
Zie ook HB 5933 en het Grote Johannes Evangelie door Jakob Lorber, deel 6, hoofdstuk 87.

Hans de Heij

Onderstaand stukje tekst is genomen uit het boek “De Geestelijke Zon”

3 De prior zegt: o mijn almachtige, heilige Liefde, goede, heilige Vader, hoe is dat nu mogelijk? Hoe snel is dat allemaal toch veranderd! De huiveringwekkend golvende, eindeloos uitgestrekte vlakte is droog land geworden en we kunnen er zonder angst en beven overheen wandelen.
Hoe kunnen we U ervoor danken, dat U ons zo’n wonderbaarlijke, almachtige liefde hebt betoond?
4 De Heer zegt: Mijn lieve vriend en broeder, de enige dank, die Mij dierbaar en waardevol is, is een hart dat Mij altijd boven alles liefheeft. Ik zeg je, geen dankoffer, geen dankgebed, geen gelofte uit dankbaarheid, geen dank-processie, geen Te Deum laudamus, geen jubelfeest en geen grote dankceremonie is Mij welgevallig. Integendeel, Ik heb er een afkeer van als van een stinkend aas of het rottende vlees in de graven, dat vol stank en pestilentie is. Een deemoedig, Mij altijd liefhebbend hart is voor Mij echter een kostelijke edelsteen van onschatbare waarde in de oneindige kroon van Mijn eeuwige goddelijke macht en heerlijkheid. Tevens is het voor Mij als een druppel balsem die in Mijn vurig liefhebbende Vaderhart valt en Mij bovenmate ver kwikt en de vreugde van heel Mijn oneindige Godheid op een voor jou onuitsprekelijke wijze verhoogt!
5 Blijf daarom in jouw liefde voor Mij en zoek eeuwig niets anders, dan ben je voor Mij alles wat je moet zijn en Ik zal ook voor jou alles zijn wat Ik als jouw God, Schepper en eeuwig liefdevolste Vader, maar kan zijn! Liefde is de enige band tussen Mij en jou, zij is de enige wonderbare, almachtige brug tussen Mij, de eeuwige, almachtige, oneindige Schepper en jou, Mijn eindige schepsel. Over deze brug kan Ik naar jou en jij naar Mij komen zoals een lieve vader naar zijn kinderen komt en de kinderen naar hun lieve vader komen.
6 De liefde is ook jouw ware oog zoals ze in Mij het eeuwig alleen ware oog is. Alleen met dit oog is het mogelijk Mij, jouw God en Schepper, te zien zoals de ene broeder de andere ziet. Voor ieder ander oog blijf Ik als zodanig eeuwig onzichtbaar. De liefde is ook jouw ware arm, waarmee je Mij als een broeder kunt omarmen. Zo is de liefde ook alleen het ware oor waarmee je Mijn vaderstem kunt horen; geen ander oor zal daartoe ooit in staat zijn.
7 De liefde is een oneindig groot doel, dat nooit door het verstand of door de wijsheid kan worden bereikt. Maar de liefde begint bij dit doel, en om dat te bereiken zullen geleerden en wijzen tevergeefs hun zeilen hijsen. Ja, de liefde is de meest innerlijke en sterke verrekijker van de geest, de enige waarmee je in Mijn goddelijke wonderdiepten kunt kijken, terwijl verstand en wijsheid niet eens in staat zijn om de zoom van Mijn opperkleed aan te raken.

Uit: Jakob Lorber, De Geestelijke Zon deel I
Hoofdstuk 98 “Het geheim van de ware vooruitgang”
Vanaf punt 3.

Jaren geleden was ik voorzitter van een landelijke christelijke vereniging. Eens in het jaar was er een grote ledenvergadering die ik als voorzitter opende. In de pauze kwam een van de leden naar mij toe en zij vroeg mij waarom ik God met Hij aanduidde. Ik stond daar even met mijn mond vol tanden en wist niet wat daarop te zeggen. Voor mij was het vanzelfsprekend om God met Hij aan te duiden, maar voor haar kennelijk niet. Ik herinner mij niet meer hoe het gesprek verder verlopen is, maar ik herinner mij wel die vraag.

Inmiddels zou ik op die vraag waarschijnlijk wel een antwoord kunnen geven. Dat heeft ermee te maken dat ik niet zo lang geleden op een andere manier dan ik voorheen begreep, voelen mocht hoe God Alomtegenwoordig is. Die Alomtegenwoordigheid is onvoorstelbaar voor ons in het materieel begrensde lichaam, maar buiten dat mocht ik wat intenser voelen hoe oneindig Hij in alles aanwezig is. Ik kan dat gevoel niet nader beschrijven, maar wat ik daar wel over kan zeggen, is dat het mij duidelijk is dat het niet om Hij of Zij gaat, het gaat om Goddelijke waarachtigheid, om Goddelijke heiligheid, om het ware, volledig liefdevolle wijze Zijn, het eeuwige Leven. Dat is niet in een aards hij of zij te vatten.

Zie, in eerste instantie schiep God de mens, later werd aan de mens de vrouw gegeven, die God vormde uit een rib van de mens. Daarmee was er voor de mens een hij en een zij, en God gaf aan het vrouwelijke en het mannelijke een betekenis waarbij geestelijk gezien het mannelijke boven het vrouwelijke staat. Niet dat de man in materieel opzicht als mens het beheer over de vrouw heeft, maar dat de betekenis van het geestelijk mannelijke voor het geestelijk vrouwelijke gaat. In dat opzicht zou ik nu zeggen dat het geëigend is om God met Hij aan te duiden, vooral omdat God Alomtegenwoordig is, in alle opzichten Alles Is.

Ingrid Franssen

Blijf Mij trouw en wend steeds meer en meer jouw hart naar Mij en heb Mij lief, jouw eeuwige Vader, jouw ware Bruidegom. Onderzoek elke dag jouw hart in jouw liefde tot Mij. Vind je daarin zo nu en dan een andere liefde en neiging dan die tot Mij, roep Mij dan en toon Mij jouw hart en Ik zal het meteen reinigen voor Mij en elke onzuivere begeerte en lust eruit verdrijven.

Uit: “Geschenken uit de Hemel” door Jakob Lorber, deel 2, bladzijde 409

Kindertijd en geloof
Mijn beide ouders waren katholiek. Mijn moeder spande zich meer in om ons katholiek op te voeden, dan mijn vader. In de jaren vijftig zijn ze geëmigreerd naar Australië waar ik geboren ben. In Australië was de katholieke kerk heel belangrijk en mijn moeder heeft zich dan ook sterk aan de kerk vastgehouden. De familie van mijn moeder was heel katholiek en een tante zat in het klooster, zij was heel gelovig. Mijn moeder vond het heel belangrijk dat wij zondags met haar mee naar de kerk gingen. Ik kan mij er gelukkig niet veel meer van herinneren. Ik was nog geen vijf en een half toen we terug naar Nederland gingen. Terug in Nederland nam mijn moeder ons ook mee naar de kerk. Zij was meer van het uiterlijke geloof, het ceremoniële, het dogmatische. Mijn vader was wel heel gelovig, maar niet kerks. In de jaren zestig werd het bezoek aan de kerk steeds minder en minder. Ik hechtte niet meer zoveel belang aan de kerk en vond het ook niet prettig in de kerk. Ik kon daar Jezus niet vinden, mijn diepgang heb ik in die kerk nooit kunnen vinden. Dat had te maken met zwaar misbruik in die kerk in Australië. Australië was een Engelse kolonie en heeft geen beste geschiedenis. Heel veel pedofielen hebben zich daar kunnen huisvesten en hun gang kunnen gaan. Maar dit heb ik pas op latere leeftijd ontdekt. In de jaren dat wij naar de kerk gingen heb ik veel in het kerkkoor gezongen en dat heb ik met heel veel passie gedaan. Maar toen ik uit het kerkkoor ging, kwam bij mij het geloof in de kerk ook ten einde, maar niet het geloof in God. Ik denk onbewust, door mijn vader, door zijn liefde. Als ik heel af en toe wandelde met hem, zei hij: “God is de natuur.” Hij was een stille man, hij zei niet veel, maar ik heb een hele hechte band gehad met mijn vader. Helaas is hij gestorven toen ik zestien was. Daarna is in mij het geloof sterker geworden.

Ontwikkeling van mijn geloof
De kerk en haar dogma’s en ceremoniën heb ik losgelaten, maar het geloof heb ik behouden, ik voelde me daarmee wel anders dan anderen. Met mijn tante, die in het klooster zat, had ik een sterke band, ik bewonderde haar heel erg. Zij was kleuterleidster in het klooster in Limburg. Als de paus op de radio sprak, dan zat mijn tante tot tranen toe geroerd bij de radio. Ze kwam af en toe naar ons toe en dan vertelde ze verhalen over mijn oma. Mijn oma moet ook zo ontzettend diep gelovig geweest zijn. Dus ik vermoed dat ik mijn geloof van mijn oma geërfd heb. Zij had het wel zuiver en puur, dat voelde ik door de verhalen van mijn tante. Ik ben altijd heel gevoelig geweest. Het is jammer, maar ik heb mijn oma nooit gekend. En als bijvoorbeeld tante Trees, een jongere zuster van mijn moeder, over mijn oma vertelde, dan werden ze allemaal lyrisch! Mijn oma moet echt een heel bijzondere vrouw zijn geweest. Later kwam ik erachter dat ze in Hengelo de ‘stryker’ van het Tuindorp werd genoemd. Dan behandelde mijn oma de mensen die kwamen. Dat moet echt heel mooi geweest zijn.

Hoe Lorber op mijn pad kwam
Na het overlijden van mijn vader was ik heel verdrietig, ik kon daardoor de studie die ik begonnen was niet volhouden. Daarom ben ik in het ziekenhuis gaan werken, ik heb daar als EEG laborante, hartfunctie laborante gewerkt. Daar leerde ik mijn toenmalige man Ben kennen en ik ben vrij jong met hem getrouwd. We zijn in Ootmarsum gaan wonen en op mijn 24e en 26e kreeg ik de beide jongens. Mijn man was niet zo gelovig, hij geloofde wel in de sterrenhemel, maar hij was te nuchter voor het geloof in God. Zijn moeder kwam uit Rijssen en zijn vader uit Almelo, zij waren zwaar gereformeerd en dat was hem allemaal te streng. Op een gegeven moment was mijn man met een hulptransport naar Polen en toen sloeg het noodlot toe. Hij was 35-36 en ik was 31 jaar oud toen hij tijdens dat hulptransport een zwaar ongeluk kreeg. Hij heeft daarna nog een week geleefd en ik mocht bij hem zijn. Dat was in Oost-Duitsland en de omstandigheden waren erbarmelijk. In die week heb ik een prachtige belevenis mogen meemaken die van goddelijke aard was. Op het moment dat mijn man vervoerd werd van waar hij lag naar het academisch ziekenhuis in Maagdenburg was ik niet meer bij hem. Onder heel moeilijke omstandigheden was ik met Bens broer Gerrit in een vluchtelingenkamp met Vietnamezen, daar konden we overnachten. Gerrit ondersteunde mij, maar hij had het zelf ook heel moeilijk. En ik zei tegen Gerrit: het gaat niet goed met Ben, hij gaat overlijden. Om half acht ’s ochtends, ik was wakker en Gerrit sliep, kreeg ik zo’n sterk gevoel dat Ben door de tunnel naar boven ging. Ik ben als het ware in die tunnel meegegaan. Dat is een enorme ervaring geweest. Het heeft te maken met mijn diepe geloof, anders had ik dit nooit kunnen ervaren. Toen wist ik zeker dat er een hiernamaals is. Ik ben nog tot op de dag van vandaag dankbaar dat ik dat heb mogen meemaken. Ik ben echt met hem in die tunnel geweest, maar ik ben teruggestuurd, ik moest terug. Dat is voor mij heel moeilijk geweest. Die dag konden we naar Maagdenburg, daar kregen we te horen dat Ben overleden was. Het was wel heel mooi en bijzonder dat ik die ervaring met de tunnel met Ben heb mogen meemaken.

In die periode is mijn geloof nog dieper geworden en ben ik gaan zoeken. Via een vriendin van me kwam ik bij een paranormaal genezer, Herman Westerhof in Zwolle. Hij heeft mij begeleid in het mij bewust worden van Jezus. Zijn vrouw las de Jakob Lorber boeken en via hen ben ik die boeken gaan lezen. Dat was in 1992-1993. Het eerste boek wat ik las was de biografie van Jakob Lorber door Ritter Von Leitner. Daarna heb ik het eerste deel van het Grote Johannes Evangelie gelezen. Op een gegeven moment kwam ik in contact met de Jakob Lorber Stichting en heb ik in één keer alle toen vertaalde boeken besteld. Dat was toen vertaald tot en met deel vier van het Groot Johannes Evangelie. Er ging een wereld voor me open en vanaf dat moment heb ik alleen maar gelezen. Het was voor mij wel moeilijk te begrijpen, maar dat was een uitdaging voor mij.

In het verleden heb ik ook al veel gelezen, over religies, mystici, over Nostradamus en andere profeten. Daarnaast ook dokter Kübler Ross, Dr. Moody en bijna dood ervaringen. Zo kwam ik erachter dat wat ik met het overlijden van mijn man heb meegemaakt ook een soort bijna dood ervaring is geweest. Ik ben eigenlijk toen al vastgegrepen door Jezus en ik heb hem ook niet meer losgelaten. Ik was ziek van verdriet na het overlijden van mijn man, ik stond er alleen voor met de kinderen. Ik heb weinig steun gehad van mijn eigen familie en mijn schoonfamilie. Maar ik wilde niet zielig in een hoekje zitten en ik deed me sterker voor dan ik was, maar van binnen ging ik helemaal stuk van verdriet. Op een gegeven moment was ik zo ziek, dat ik niet meer wist hoe de trap op te komen. Ineens werd ik opgetild in zoveel licht, ik baadde in het licht, dat was zo ontzettend mooi. Uit die kracht kon ik doorgaan. Dat moment ben ik nooit vergeten. Daarna wist ik echt 100% zeker dat Hij bestaat.

We woonden net in Hengelo en mijn zoon Joost had het ook heel moeilijk met het overlijden van zijn vader. Hij was ook heel gevoelig en was erg verdrietig. Joost vertelde mij, hij was toen een jaar of acht, dat hij, toen hij naar huis fietste, wilde weten wat er aan de hand was. Als in een flits kreeg hij een visioen waarin hij zijn vader zag na het ongeluk, en hij vertelde hoe zijn vader eruitzag, zijn beschrijving klopte tot in detail, en dat er ook iemand bij hem was. Iemand met groene ogen, grijs-zwart-bruin haar met een vingertopje eraf. Verder vertelde hij hoe die meneer zijn hand uitstak en zijn pappa mee naar boven nam en hoe zijn pappa helemaal heel werd en zijn vader zag zoals hij er altijd uitgezien had, dat zijn pappa heel blij en heel gelukkig was en meeging met die meneer. Die meneer die Joost beschreef was mijn vader, maar Joost had mijn vader nooit gekend, zelfs nooit foto’s van hem gezien. Toen wist ik dat ze veilig bij elkaar waren. Zo heeft Jezus mij elke keer weer opgetild om verder te gaan. Die twaalf jaren die ik alleen ben geweest met de kinderen hebben mij wel gevormd tot de Helen die ik nu ben.

Ik ben de Lorber boeken blijven lezen, terwijl er allerlei onaangename dingen gebeurden. Mijn moeder werd ziek, ze kreeg te horen dat ze de ziekte van Kahler had, ze was 71 toen ze dat te horen kreeg. Mijn broer Paul was zwaar manisch depressief, later bleek dat hij als kind misbruikt was in de kerk, daar hebben we het samen nooit over gehad. Ik had wel altijd een band met Paul, terwijl hij zeer autistisch was en vaak niet begrepen werd. Toen ik hem wilde vertellen dat mama ernstig ziek was, zei hij tegen mij, dat hoef je mij niet te vertellen, ik weet het al: mamma heeft kanker.
Hij was heel gelovig en veel met de Bijbel bezig, maar op een gegeven moment wou hij niet meer verder leven, de kwelling was voor hem te groot. In september 1996 heeft hij op een nare manier een einde aan zijn leven gemaakt. Mijn moeder leed daar enorm onder en is een half jaar later overleden. Ik heb het gevoel dat niemand van mijn familie het verwerkt heeft, niemand kon erover praten, ik heb dat wel gekund. Paul liet een briefje achter, ik heb hem nog gevoeld. Op het briefje stond: drie dagen na mijn dood betaal ik de rekening. Hij moest dus rekenschap afleggen.

Hoe heeft het contact met onze Hemelse Vader zich ontwikkeld
Dat is echt met stapjes gebeurd. Dat lag ook aan mijzelf. Ik moest op eigen initiatief leren elke keer met Hem contact te zoeken. Hij zorgt voor je, en dat heb je dan ook wel in de gaten. Je moet Hem zelf zoeken, het gaat niet vanzelf. Dat heb ik ook een paar keer mooi verwoord in mijn gedichten. De innerlijke groei wordt alleen maar meer, je krijgt ook steeds meer innerlijke bewustwording. Daar komt heel veel innerlijke rust bij, dat is zo ontzettend mooi! En ik merk dat het elke keer weer groeit. Maar je moet het zelf doen, Hij laat je vrij. Hij zal zich niet aan jou opdringen, jij moet Hem zoeken. Dat zeg ik ook tegen anderen. Als je vragen stelt, gaat Hij vanzelf wel helpen. Maar niet op de manier dat jij denkt dat het gaat gebeuren. Ik heb altijd antwoorden gekregen op vragen die ik had. Maar dat geldt voor de tijd nadat Lorber op mijn pad kwam.

Wat het lezen van de Lorber boeken mij gebracht heeft
Die boeken zijn mijn leidraad geweest, de leidraad van hoe je eigenlijk hoort te leven. De drie delen van de Huishouding van God hebben mij het meest gegrepen, want daar wordt de liefde tot onze Hemelse Vader zo mooi beschreven, ik bleef erin lezen. Dat is het grootste goed: je kunt nog zo intelligent zijn, je kunt nog zoveel weten, maar het draait allemaal om de diepe liefde. Die zoektocht, die strijd, die innerlijke weg die je moet gaan. Elke keer weer door de pijn heen gaan, en er is veel pijn geweest in mijn leven. Door de Lorber boeken heb ik geleerd om innerlijk met Jezus te communiceren, op het geestelijke, innerlijke niveau. Ik voel ook dat ik een heel gezegend mens ben. In Lorber staat ook dat als je in een donkere kelder zit, je iedere keer maar een heel klein beetje licht kunt verdragen. De deur van die kelder gaat open en stukje bij beetje gaat die deur verder open. Dat is een individueel proces.

Terugkijkend zie ik dat die diepe dalen mij gevormd hebben. Die waren nodig voor mijn geestelijke ontwikkeling. Herman Westerhof noemde dat ooit mijn lotsbestemming, dat mijn man vroeg zou overlijden. Toen hij dat zei, begreep ik dat onmiddellijk. Ik voel ook heel duidelijk dat ik van tevoren afspraken heb gemaakt. Er is een heel stuk in mij dat ik dit leven bewust gekozen heb, met een opdracht. Het is een zegen dat ik dat heb mogen ervaren. Westerhof zei: je hebt zelf deze moeder gekozen en dat klopt ook voor mijn gevoel. Dat ik die hele liefdevolle vader heb mogen hebben, hij is nog steeds bij me en mijn oma is ook nog steeds bij me. Het wonderlijke is dat het de moeder van mijn moeder is, terwijl mijn moeder werelds is geworden en dat ook gebleven is tot het einde van haar leven.

Op een gegeven moment had ik in een droom weer een visioen, het was zo bijzonder, ik was echt in het hiernamaals van mijn overleden man aanwezig. Hij liet mij zien wat hij daar deed, dat was zo mooi. Wat mijn man deed: de overledenen die binnenkwamen zaten als het ware onder een lichtgevende blauwe doek. Mijn man zei, ze zijn nog slapende, nu maak ik ze wakker. En dan bereid ik ze voor. Dat was altijd al zo, want toen als medisch elektronicus in het ziekenhuis was hij al een halve maatschappelijk werker, iedereen kwam altijd met de problemen bij hem. Op een gegeven moment gingen wij op een bankje zitten. Die ondergaande zon daar is niet te omschrijven. Tot hij zei, nu moet je afscheid nemen, nu moet je me echt loslaten. Het mooiste wonder gebeurde veertien dagen later, toen kwam Max op mijn pad, toen is mijn wonderbaarlijke liefde met Max begonnen.

Interview door Tsjêbbe de Vries met Helen Thio-Olthuis

Tweeduizend jaar geleden
werd uit een maagd haar schoot
een heilig Kind geboren
Zijn naam blijft eeuwig groot
Zijn lippen spraken waarheid
Zijn handen maakten vrij
God’s Liefde kwam op aarde
speciaal voor jou en mij

Liefde is Zijn naam, Hij kwam voor jou en mij

Ik vroeg me wel eens af
waarom het zo moest zijn
waarom moest Hij zo lijden
de spot… die haat en pijn?
maar nu weet ik dat Zijn leven
en het offer wat Hij bracht
voor mij de weg geopend heeft
uit het duister van de nacht

Leven is Zijn naam, Hij leidt mij uit de nacht

Ik mocht Hem leren kennen
Hij draagt me naar het Licht
nu leef ik vol vertrouwen
met mijn oog op Hem gericht
mijn hand ligt in de Zijne
getekend door het kruis
ik laat me door Hem leiden
Hij brengt me veilig thuis

Jezus is Zijn naam, Hij brengt me veilig thuis!

Willeke Hesseling, van de CD Grenzeloos 2

Woensdag 5 oktober 2022 om 13.30 ging ik grasmaaien met de zitmaaier. Die staat altijd zonder benzine in het schuurtje. Dus vul ik eerst het benzinetankje en ik leg de dop ervan even uit mijn handen op de motor. Vervolgens doe ik de klep met de stoel dicht en ga ik grasmaaien. De motor start zonder problemen het maaien begint, onze tuin is ongeveer100 m lang en 12 m breed. Na meerdere rondjes gereden te hebben zie ik vanuit mijn ooghoeken iets zwarts onder de zitmaaier wegschieten, het lijkt wel een zwart dekseltje. Na een uur maaien is de benzine op en ga ik benzine bijvullen.

Nadat ik de klep met de stoel naar voren gedaan heb en daarmee het deksel open is, zie ik dat de dop van het tankje weg is. Meteen herinner ik mij dat ik die dop op de motor gelegd had en vervolgens herinner ik mij waar ik dat zwarte ding onder het maaien zag wegschieten en ook waar dat onder de stuiken terechtgekomen is. Ik ga daar meteen zoeken en jawel, ik vind de dop, er ontbreekt een klein stukje aan, maar is zeker nog prima bruikbaar. Ik ben super blij en dankbaar dat onze Hemelse Vader zo goed oplet en mij geholpen en beschermd heeft, want met een open benzinetankje rijden over zeer hobbelig terrein, dat had ernstige gevolgen kunnen hebben.

Dat ik zijwaarts keek precies op het moment dat de dop van de motor vloog is zo apart, dat is voor mij een ingeving van onze lieve hemelse Vader en dat de dop maar licht beschadigd is, maakt het ook heel bijzonder. Later vertelde ik het aan Ingrid en zij zei, Jan, juist vanmorgen hoorde ik “uit de ooghoek”, ik begreep dat niet, maar nu wel, jij wordt ook altijd geholpen!

Jan Franssen

Wij hebben vanuit onze woonkamer een prachtig uitzicht over Ingendael, het dal van de Geul. Ik zat wat mijmerend op een stoel van het uitzicht te genieten en vroeg me af hoe het toch zo mooi kon zijn terwijl er maar weinig kleuren aanwezig waren, het groen heeft nog de overhand, wat apart is voor het moment, half november. In de verte zag ik een paardje staan in de wei. Ik bedacht mij, zou het nog even mooi op je overkomen wanneer dat paardje er niet zou staan? Ik keek naar een ander deel van het dal, waar geen paardje stond, waar eigenlijk alleen de natuur het beeld vulde, ook heel mooi, maar zonder het paardje was het toch alsof er iets ontbrak. En meteen wist ik het, zonder het paardje was die uitstraling van een levend wezen er niet. Leven heeft uitstraling, goed leven maakt het verschil. Overal en in ieder levend wezen straalt Gods liefde als het mooiste wat er is. In al wat leeft is Hij en dat zien, dat maakt het allemaal zo prachtig mooi!

Ingrid Franssen

Pas wanneer het stil wordt, in je en om je heen, dan pas hoor je Mij.
Word stil en hoor: Ik heb je lief!

Het staat in de Bijbel al geschreven, je hoort Mij niet in het bulderen van de storm, niet in het geluid van de golven op de rotsen, niet in het gekwetter van de vogels, niet in het ruisen van de bladeren. De Stem van de Stilte ben Ik. Je hoort Mij als een zacht gefluister, niet meer dan een zacht gefluister. Als je daar niet op let, dan mis je Mijn zachte fluisteren waarmee Ik je vertel wat goed is om te doen of te laten. Er zijn veel geluiden in de wereld waarmee Mijn zachte fluisteren overstemd wordt. Soms hoor je heel zacht toch nog Mijn fluisteren en dan vraag je je af, was dàt Uw fluisteren wat ik hoorde?
Uit: Hemels Brood 6195.

Wanneer het stil wordt in jou, hoor je de Stem van de Stilte
Sommige mensen weten niet hoe ze een begin moeten maken met innerlijke zelfbeschouwing en vragen dat aan Mij. Dan zeg Ik: ‘Rust en denk in stilte actief na over jullie doen en laten. Over de jullie welbekende wil van God en of je deze hebt opgevolgd tijdens de verschillende periodes van je leven. Op deze manier heb je je innerlijk onderzocht en daardoor bemoeilijk je het binnendringen van de satan in jezelf steeds meer. Want deze probeert met al zijn energie om de innerlijke zelfbeschouwing van de mens, door middel van allerlei nietszeggende begoochelingen te verhinderen.
Jakob Lorber, GJE 1, 224:10

Het is de wereld die ijvert, en richt, en vuur van de hemel roept, en zich een masker opzet om op listige manier het te doen voorkomen of ze voor Mijn zaak strijdt. Maar Mijn geest en ook Mijn vrede ijvert niet, maar werkt machtig in stilte en geheel onopgemerkt door de wereld. Deze heeft geen ander uiterlijk schild dan de werken der liefde en het kleed van de deemoed. En vanwege de ware liefde en deemoed is volgens Mijn weten sinds Mijn Johannes nog nooit iemand door de wereld berecht.
Jakob Lorber – Bijbelteksten en hun verborgen betekenis. Hoofdstuk 35:24

Genomen van de site: nieuwbesef.nl / geloven / De Stem van de stilte
Hans de Heij

Jezus leeft…
ik voel Zijn liefde en waarheid in me branden
ja, Hij leeft…
ik leg mijn hele wezen in Zijn handen
Jezus leeft…
Hij verbrak mijn banden met de dood
zodat ik Hem kan volgen
want mijn liefde is zo groot…

Wanneer in mijn nacht
het moede hoofd niet stoppen wil
gedachten vliegen af en aan
o, mijn God… het wordt niet stil
geen enkel licht breekt door
het blijft duister en verward
dan keer ik naar de zoete rust
van Zijn liefde in mijn hart
en ik voel… ja, ik voel dat… Jezus leeft

Ik ben keer op keer
in mijn mede-mens teleurgesteld
en vertrouwen is een woord
dat haast voor niemand meer geldt
maar… EEN blijft eeuwig trouw
Hij is de man van smart
Hij kent me door en door
want Zijn woning is mijn hart
en ik weet… ja, ik weet dat… Jezus leeft…
ik voel Zijn liefde in me branden
ja, Hij leeft…!
ik leg mijn hele wezen in Zijn handen
Jezus leeft…
Hij verbrak mijn banden met de dood
zodat ik Hem kan volgen
want mijn liefde is zo groot…
ja… Zijn liefde is zo groot…!

Willeke Hesseling

Vaak hebben wij onze eigen gedachten en vullen we nog veel vanuit onze eigen gedachten in. Dat laten we niet gemakkelijk los. Daardoor vertroebelt ons beeld van Zijn Wil in ons. Als we werkelijk Zijn liefde willen doen en zijn, dan is er maar één weg en dat is Hem in Jezus Christus volgen vanuit alles wat je in je hart in contact met Hem van Hem aangereikt krijgt. Tot in detail Hem volgen. Maar niet als plicht, niet als dwang, maar uit het besef dat Hij ons alleen het beste aanraadt in ons hart. Vanuit Zijn ware zicht, als keus. Nooit als plicht, als dwang, als een moeten, altijd als keus. Het is aan ons om te onderscheiden wat Zijn keus is en wat onze gedachten en onze voorkeuren zijn en in te zien hoe vaak wij dat van onszelf prefereren boven Zijn raad. Onze eigen voorkeuren, met allerlei soorten van goedpraten.

Regelmatig krijgen we van Hem ingevingen in ons hart. Ook al vragen we het Hem niet. In allerlei situaties brengt Hij ons op een idee. Ik heb al vaker van mensen gehoord dat hen iets ingegeven is, waar ze toch geen rekening mee gehouden hebben. Waarvan ze gedacht hebben het wel anders te kunnen aanpakken. Terwijl dan later blijkt, dat ze beter de eerste ingeving gevolgd hadden. Ja, regelmatig is Hij heel duidelijk terwijl wij dan toch onze eigen mening volgen en Zijn raad niet opvolgen. Daarmee negeren we wat Hij ons uit liefde en om ons te helpen aanreikt.

Maar wanneer we in een situatie zijn waarin we heel graag iets willen, bijvoorbeeld je wilt met de auto nog heel graag ergens heen, maar de auto staat bij de garage en de garagehouder zegt dat je met die auto niet zo ver meer kunt rijden of de motor begeeft het, dan luister je daar wel naar en je rijdt niet meer zo ver met die auto. Maar als de hemelse Vader je zachtjes in je hart aanraadt om iets wat je heel graag wilt, niet te doen, dan gaan we dat verstandelijk bekijken en overwegen en vervolgens besluiten we nogal eens dat het ook anders kan en negeren we Zijn advies en volgen ons eigen idee.

Hoe sterker ons verlangen, des te eigenwijzer zijn we, en let op, des te zachter klinkt Zijn stem in ons, des te makkelijker bedenken we wel zelf hoe het ons het beste uitkomt, praten we dat goed, en doen we onze eigen wil. Daarmee gaan we aan de liefde van onze Schepper voorbij. Dat geldt voor iedereen wel. En dan mogen we blij zijn dat Hij ons begrijpt en onze afdwalingen draagt. Ja, we willen het wel goed doen, dat is ook ons streven, en we beseffen wel dat we het nog niet in alle opzichten goed doen, maar weten we wel wat goed doen is, wat goed leven is. Want er is een verschil tussen goed leven en Hem leven.

Goed leven is goed, maar Hem leven is waar het om gaat. Bij goed leven besluit je zelf wat goed is om naar te leven en heb je zelf de leiding. Maar Hem leven, dat is uit eigen vrije keus precies leven zoals Hij leven Is. Dat is, luisteren in je hart naar wat Hij je laat weten en vervolgens daarnaar handelen. Dit klinkt makkelijker dan het is. De hele wereld luistert de hele wereld af, in alle talen, met alle gemak, openlijk en in het geheim, maar in ons hart kunnen wij naar onze Schepper luisteren, zonder te worden afgeluisterd!

Wanneer we naar God in ons hart luisteren, bemerken we dat Zijn taal niet altijd in onze taal te zetten is. Dit is niet zomaar een opmerking, want ik heb er regelmatig mee te maken als ik ’s morgens het stukje Hemels Brood opschrijf uit mijn hart. In ons gevoel kunnen wij Hem in Zijn taal in ons hart goed verstaan en begrijpen, maar dat is niet altijd in onze taal weer te geven, en om dat wel te doen gebruiken we nogal eens het verstand, met het risico dat ons eigen denken, onze eigen mening de zuiverheid van Zijn ingeving vertroebelt. Vraag Hem daarom altijd je te helpen om Zijn ingeving zo zuiver mogelijk in de eigen taal weer te geven, en zonder naar je verstand te gaan zul je merken dat je de zinnen gegeven worden die Zijn ingeving het dichtst benaderen.

Genomen uit de 20e lezing van Ingrid Franssen gegeven op het 22e ontmoetingsweekend

Ingrid Franssen

Jan en ik zaten te lunchen in de keuken. Jan was met zijn stukje taart bezig en ik was in gedachten verzonken. We hadden het gehad over infrarood verwarmingspanelen vanwege de hogere gasprijzen. In mijn gedachten herinnerde ik mij het moment dat mijn vader heel plotseling gestorven was, dat was in 1966, ik was nog jong en het had veel indruk op mij gemaakt, want ik hield veel van mijn vader. Ik dacht eraan of hij meteen aan de andere kant zichzelf bewust was, of dat hij eerst even een soort van “buiten westen” was. Vervolgens dacht ik aan Bisschop Martinus, een van de boeken van Jakob Lorber, waarin beschreven werd hoe hij in het begin na zijn dood in het donker stond. Jan zei plotseling tegen mij, er zijn daar boven geen stopcontacten…, ik verbaasde mij, nee natuurlijk zijn er daar boven geen stopcontacten,… in de badkamer, hoorde ik Jan vervolgens zeggen. Ik schoot in de lach, en gelijk was ik met mijn voeten weer op aarde en vertelde ik Jan waarom ik moest lachen. Ja, zo kun je een aparte spraakverwarring hebben… Mijn “boven” was even een heel ander “boven” dan Jan bedoelde.

Hoe onze hemelse Vader er altijd is en ook altijd helpt, tot in het kleinste, waar we het wellicht niet verwachten. Op mijn verjaardag in augustus van dit jaar kreeg ik van mijn dochter 4 flesjes 7 up 500 ml cadeau. Ze stonden op een plek waar ik ze regelmatig voorbij liep, zonder eraan te denken ze eens op te drinken. Zomaar uit het niets kreeg ik op 1 november de ingeving, kijk eens naar de datum van die flesjes. Ik deed dat en zag dat de houdbaarheid op 3 november zou verlopen. Meteen wist ik, die ingeving was niet voor niets, op dat moment besefte ik hoe onze Lieve Heer mij toch even waarschuwde. Hoe mooi is dat, ik kan alleen maar dank U wel zeggen en heel dankbaar zijn voor deze kleine attentie.

Jan Franssen

Gisteren is een afdruk van je voeten in het zand.
Morgen is de aanblik van een eindeloos groot strand.
De zee komt op wanneer ze wil, ze wist je passen uit.
En als de wind het zand bespeelt, zie je nauwelijks meer vooruit.

Dit is vandaag, het is alles wat je hebt.
Morgen komt later en gisteren is alweer weg.
Dit is vandaag, met z’n vreugde en zijn pijn
en je hoeft maar één ding te doen. Dat is: er zijn.

Als je om je heen kijkt, maar je ziet niet wat je hoopt.
En als het lijkt of je al tijden zonder toekomst verder loopt.
Bedenk dan, als je zicht verliest: je loopt in Iemands zicht.
De Aanwezige verlaat je niet, want de hemel gaat nooit dicht.

Dit is vandaag en het is alles wat je hebt.
Morgen komt later en gisteren is alweer weg.
Dit is vandaag, met z’n vreugde en zijn pijn
en je hoeft maar één ding te doen…

En niets is moeilijker dan laten gaan.
De toekomst, het verleden.
Maar je bent al hier, je kunt het aan.
Gedragen door de Ene.

Dit is vandaag en het is alles wat je hebt.
Morgen komt later en gisteren is alweer weg.
Dit is vandaag, met z’n vreugde en zijn pijn.
Je hoeft maar één ding te doen. Dat is: er zijn.
Vandaag…

Tekst: Matthijn Buwalda
Muziek: Kinga Bán, Matthijn Buwalda, Henk Pool
Gezongen door Kinga Bán

Te beluisteren: https://www.youtube.com/watch?v=ELVMYipj0_E

Lief mens die dit leest, misschien besef je niet wat je voor Mij, jouw Schepper, bent, maar je bent heel belangrijk voor Mij, want Ik heb jou lief. En vanuit Mijn liefde voor jou zorg Ik voor jou. Misschien heb jij er een heel andere voorstelling van, hoe die zorg er dan zou moeten uitzien, misschien verwacht jij dan aardse rijkdom, die je niet hebt, of een betere positie op je werk, of een veel betere gezondheid, of minder problemen, maar niets van die zorg die jij van Mij verwacht, is de situatie. Sterker nog, je hebt het moeilijk, dit lukt niet, dat gaat anders dan je wilde, je mist een dierbare, of nog anders wat. Waar is dan Mijn liefdevolle zorg?

Zie, Mijn liefdevolle zorg is niet gericht op een zorgeloos leven op de aarde, maar juist op een zorgeloos leven na je verblijf op aarde. Want de tijd die je op aarde doorbrengt is als een speldenprik, zo kort, terwijl jouw leven uit Mij voor eeuwig is. Daarom is Mijn liefdevolle zorg niet gericht op een goed, een prettig en aangenaam leven op aarde, maar juist op jouw eeuwige leven, op datgene wat voor jou van belang is voor je hele leven, waarvan je verblijf op aarde in verhouding slechts heel kort is.

Het meest gaat het Mij erom dat je dat gaat begrijpen, dat jouw leven veel meer is dan de jaren die je op aarde doorbrengt, dat je gaat beseffen dat leven eeuwig is, eeuwig uit Mij aan jou en alle mensen gegeven. Het gaat daarbij dan ook niet alleen om jou, maar om alle mensen. Al heb Ik jou intens lief en ben jij heel belangrijk voor Mij, zo heb Ik alle mensen intens lief en zijn alle mensen belangrijk voor Mij. Wat Ik jou geef is Mijn leven en Mijn opperste zorg, en daarbij geef Ik alle mensen Mijn leven en Mijn opperste zorg.

Misschien denk je dat Ik voor andere mensen dan toch wat beter zorg dan voor jou, maar Ik verzeker je dat dat in werkelijkheid niet zo is. Misschien is de positie van de één beter of is een ander veel gezonder, ja, daarin zijn er op aarde zeker merkbare verschillen, maar hoe zal dat zijn in het werkelijke leven na hun verblijf op aarde? Meet je welzijn niet af aan aardse situaties, bedenk dat je na het leven op de aarde verder leeft. Weet dat Ik nu voor jou zo zorg, dat je dan het ware welzijn van werkelijk leven zult ervaren, niet voor even, maar voor altijd.